Γράμμα προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο, ‘’Τον π. Θεόδωρο Ζήση θα έπρεπε να τον προστατεύετε ωσάν κόρη οφθαλμού’’
Λάβαμε στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση το ακόλουθο γράμμα προς τον μητροπολίτη Θεσσαλονίκης. Γνωρίζουμε πως ήδη έχει παραδοθεί στον ίδιο τον μητροπολίτη. Ως διαχειριστές της “Κατήχησις” συγχαίρουμε τον αποστολέα, αξιότιμο κ. Ανδρέα Μπουλάκη, για την αγιοπατερική ομολογία του και την καθαρότητα της σκέψης του. Τέτοια πιστά μέλη της εκκλησίας, είναι η ελπίδα μας. Ευχόμαστε στον ίδιο και την οικογένειά του, πλούσια την Χάρη Του γεννηθέντος Χριστού και τις άγιες ευχές των πατέρων Θεοδώρου Ζήση και Νικολάου Μανώλη.
Θεσσαλονίκη, 22 Δεκεμβρίου 2016
ΠροςΤον Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης
κ. Άνθιμο
Παναγιώτατε,
Είμαι ασήμαντο μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και εκκλησιάζομαι με την σύζυγό μου και τα παιδιά μου εδώ και πολλά χρόνια στο ναό του Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης. Τόλμησα να προβώ στην σύνταξη της παρούσης επιστολής εξαιτίας της θλίψης που εσείς προκαλέσατε, παραμονές Χριστουγέννων, σε εμένα και την οικογένειά μου.
Αναφέρομαι στην επιστολή την οποία αποστείλατε στον π.Θεόδωρο Ζήση από το κείμενο της οποίας διαφαίνεται και η πιθανή πρόθεσή σας να προβείτε στην τιμωρία του. Και γιατί Παναγιώτατε; Έφθασαν παράπονα από το εκκλησίασμα εις το γραφείο σας ότι ο π. Θεόδωρος μας σκανδαλίζει ή προσπαθεί να προκαλέσει κάποια ανταρσία; Ή μήπως διότι μας ενημερώνει για τα περί οικουμενισμού θέματα και αγωνίζεται ως λέων, έτη πολλά τώρα, εναντίον αυτής της παναιρέσεως; Θέματα για τα οποία, ένεκα της σοβαρότητάς τους, εφόσον άπτονται της σωτηρίας μας, θα έπρεπε εσείς εκ της θέσεώς σας να ομιλείτε. Αλλά αφού σιωπάτε; Από πού θα ενημερωθούμε εμείς οι πιστοί; Πρέπει όμως να γνωρίζετε ότι όχι στο υπόγειο του Αγίου Αντωνίου, αλλά και σε μπουντρούμι κάτω από τη γη να κλείσετε τον παπά μας, εκεί θα είμαστε και εμείς και φρονώ ότι θα είμαστε πολλοί.
Είμαι ασήμαντο μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας και εκκλησιάζομαι με την σύζυγό μου και τα παιδιά μου εδώ και πολλά χρόνια στο ναό του Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης. Τόλμησα να προβώ στην σύνταξη της παρούσης επιστολής εξαιτίας της θλίψης που εσείς προκαλέσατε, παραμονές Χριστουγέννων, σε εμένα και την οικογένειά μου.
Αναφέρομαι στην επιστολή την οποία αποστείλατε στον π.Θεόδωρο Ζήση από το κείμενο της οποίας διαφαίνεται και η πιθανή πρόθεσή σας να προβείτε στην τιμωρία του. Και γιατί Παναγιώτατε; Έφθασαν παράπονα από το εκκλησίασμα εις το γραφείο σας ότι ο π. Θεόδωρος μας σκανδαλίζει ή προσπαθεί να προκαλέσει κάποια ανταρσία; Ή μήπως διότι μας ενημερώνει για τα περί οικουμενισμού θέματα και αγωνίζεται ως λέων, έτη πολλά τώρα, εναντίον αυτής της παναιρέσεως; Θέματα για τα οποία, ένεκα της σοβαρότητάς τους, εφόσον άπτονται της σωτηρίας μας, θα έπρεπε εσείς εκ της θέσεώς σας να ομιλείτε. Αλλά αφού σιωπάτε; Από πού θα ενημερωθούμε εμείς οι πιστοί; Πρέπει όμως να γνωρίζετε ότι όχι στο υπόγειο του Αγίου Αντωνίου, αλλά και σε μπουντρούμι κάτω από τη γη να κλείσετε τον παπά μας, εκεί θα είμαστε και εμείς και φρονώ ότι θα είμαστε πολλοί.
Δεν είναι βέβαια θέμα προσωποληψίας αυτό, διότι και εσείς εάν μας ενημερώνατε στα περί οικουμενισμού θέματα (κατά την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων) εσάς θα ακολουθούσαμε. Αλλά και αν δεν υπήρχε Αρχιερεύς ή απλός παπάς να μας προφυλάξει από τους λύκους του οικουμενισμού και βρισκόταν κάποιος λαϊκός, αυτόν πάλι θα ακολουθούσαμε.
Ο π. Θεόδωρος ουδέποτε μας είπε στα κηρύγματα κάτι δικό του, αλλά πάντοτε μας αναφέρει τον λόγο των πατέρων (ο τάδε Άγιος το είπε, ή στο τάδε πατερικό κείμενο είναι γραμμένο). Το Μακεδονικό ζήτημα και τα λοιπά εθνικά θέματα, εις τα οποία κατά καιρούς αναφέρεστε, ασφαλώς και είναι σημαντικά και μας στεναχωρεί η πορεία τους, αλλά είναι ελάσσονος σημασίας μπροστά στα θέματα πίστεως. Τα εθνικά θέματα ακόμη και αν επιτρέψει ο Θεός, ένεκα των αμαρτιών μας, να έχουν επιζήμια για την πατρίδα μας κατάληξη (μη γένοιτο), δεν θα μας βλάψουν πνευματικά. Μήπως τα χρόνια της σκλαβιάς στην οθωμανική αυτοκρατορία δεν ανεδείχθησαν ένα σωρό μάρτυρες και ομολογητές της πίστεως;
Ενώ, εάν σιγά-σιγά αρχίζουμε και συνηθίζουμε και αποδεχόμαστε τις συμπροσευχές και τα συλλείτουργα μέσα στους ναούς μας με τους παπικούς, ή με τους προτεστάντες ή με τους λοιπούς αιρετικούς, σαν να είναι ασήμαντες οι διαφορές μεταξύ της Ορθοδοξίας μας και των λοιπών αιρέσεων και τα θεωρούμε όλα αυτά ‘φυσιολογικά’, τότε θα χάσουμε κάτι απείρως πιο σημαντικό από την πατρίδα μας, την ψυχή μας. Γι’ αυτό ακούμε με λαχτάρα τις ελάχιστες φωνές που έχουν πλέον απομείνει και που αναφέρονται σ’ αυτά τα μείζονος σημασίας ζητήματα.
Βλέπετε, Παναγιώτατε, ότι ο Θεός τοποθέτησε αυτόν τον στρατιώτη Του, τον π. Θεόδωρο, στην πρώτη γραμμή πυρός ακριβώς απέναντι από την μασονική στοά. Από την μία πλευρά της οδού Φιλικής Εταιρείας δοξάζεται ο Άγιος Τριαδικός Θεός, και από την άλλη πλευρά βρυχάται ο διάβολος. Από την μία το αρνίον και από την άλλη το θηρίον. Αυτόν τον στρατιώτη, αλλά και τον π.Νικόλαο Μανώλη, θα έπρεπε να τους προστατεύετε ωσάν κόρη οφθαλμού.
Παναγιώτατε, φρονώ ότι ένεκα της αγάπης σας προς την μητέρα μας Ορθοδοξία, δεν θα προβείτε στην επιβολή κάποιας ποινής στον π. Θεόδωρο.
Αλλά και αν ο λογισμός μου δεν είναι σωστός και μας στερήσετε τον παπά μας για λόγους που εσείς γνωρίζετε, ή ο π. Θεόδωρος ‘βγει από τη μέση’ (με όποιον τρόπο επιτρέψει ο Κύριος), έχω την ακράδαντη βεβαιότητα ότι ο Θεός θα στείλει άλλον ποιμένα να μας διδάσκει τον λόγο των πατέρων και να μας αποκαλύπτει όσα αφορούν στην παναίρεση του οικουμενισμού. Εξάλλου αυτό συνέβη και στο παρελθόν όταν ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός σήκωσε, ως άτλαντας, στους ώμους του την Ορθοδοξία και αυτό θα συμβεί και στο μέλλον όταν ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός αποστείλει τους προφήτας Ηλία και Ενώχ για να διδάξουν στα έσχατα χρόνια.
Με πολλή αγάπη και σεβασμό
Ανδρέας Μπουλάκης