Ἱερομόναχος Δαμασκηνός: «Ὀρθόδοξος διαπαιδαγώγησις τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας»
Ἱερομόναχος Δαμασκηνὸς
Ἱερὸν Κελλίον τοῦ Φιλαδέλφου
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 6.12.2016
Τ.Θ. 73
63086 Καρυαὶ
Ἅγιον Ὄρος Ἄθω
Ἀριθμὸς πρωτ. 63
1.Τῷ Μακαριωτάτῳ
Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶνκαὶ πάσης Ἑλλάδος
κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΩι
2. Τῇ Σεπτῇ καὶ ἁγίᾳ Ἱεραρχίᾳ
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
εἰς τὰς ἕδρας των
Θέμα: «Ὀρθόδοξος διαπαιδαγώγησις τῆς Ἑλληνικῆς νεολαίας»
Μακαριώτατε,
σεπτοὶ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, Ἐξ ἀφορμῆς τῆς δημοσιεύσεως εἰς τὴν Ἐφημερῖδα τῆς Κυβερνήσεως τῶνπρογραμμάτων τῆς θρησκειολογίας καὶ τῆς τελευταίας ἀντιδράσεως τῆς σεπτῆς Ἱεραρχίας, ὡς καὶ τῆς προσωπικῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μ. Ἀρχιεπισκόπου πρὸς τὸν Πρωθυπουργόν, κ. Τσίπραν, τῆς 27ης Σεπτεμβρίου 2016, ἐν συνεχείᾳ σειρᾶς ἐπιστολῶν μου πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδον γράφω Ὑμῖν τὰ κάτωθι, ὡς εἰσαγωγήν, φρονῶν, ὅτι καὶ Ὑμεῖς θεωρεῖτε ταῦτα, ὡς αὐτονόητα:
Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν πρέπει νὰ εἶναι γνῶσις τῆς Ἀληθείας, διὰ νὰ μεταβληθῇ ἡ γνῶσις εἰς βίωμα καὶ ζωήν.
Διὰ νὰ θελήσῃ ὁ ἄνθρωπος νὰ προσκυνήσῃ τὸν ποιητήν του, νὰ ἀποστῆ ἀπὸ τὰς πλάνας καὶ τὴν προσκύνησιν τῶν δαιμόνων, νὰ γνωρίσῃ τὸν Πατέρα του, τὸν Τριαδικὸν Θεόν.
Διὰ νὰ γνωρίσῃ, ὅτι τὸ κέντρον τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος˙ διὸ καὶ ὁ Θεός, δι΄ ἡμᾶς ἐγένετο ἄνθρωπος.
Ἡ προτεραιότης εἰς τὴν δημιουργίαν εἶναι ὁ ἄνθρωπος.
Καμμία θρησκεία δὲν λέγει αὐτά, ποὺ λέγει ὁ Χριστιανισμὸς εἰς τὴν γνησίαν
μορφήν του, τὴν Ὀρθοδοξίαν.
Χωρὶς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν εἶναι ἀδύνατος ἡ ἀληθὴς Θεογνωσία.
Ὁ Χριστὸς ἐστίν ἡ ὁδός, ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ Χριστός, «παρατεινόμενος εἰς τοὺς αἰῶνας».
Καμμία θρησκεία δὲν ὁμιλεῖ διὰ τὸ κατ΄ εἰκόνα˙ ἤτοι τὸ νοερὸν καὶ τὸ αὐτεξούσιον. Διὰ τὴν κακὴν χρῆσιν τοῦ αὐτεξουσίου καὶ τὴν ἁμαρτίαν, καὶ τὴν ἐκ τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου«ἔλλειψιν τῆς φύσεως», καὶ τὴν συμπλήρωσιν τῆς ἐλλείψεως, διὰ τῆς χάριτος ἐκ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, τοῦ ἑνὸς τῆς Τριάδος, μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ.
Ἐὰν ἡ διδασκαλία τοῦ μαθήματος δὲν προετοιμάζει τὸν νέον, εἰς τὸ νὰ ἀποδεχθῇ τὸν Χριστόν, ὡς τὸν μόνον ἀληθῆ Θεὸν καὶ Σωτῆρα, τί νόημα ἔχει νὰ διδάσκεται; Διατί νὰ μάθῃ ἄχρηστα πράγματα διὰ τὸν βίον του; Ὅταν δὲν τοῦ ὑποδεικνύεται ὁ διὰ τῶν Εὐαγγελικῶν ἐντολῶν, ἀληθὴς τρόπος ζωῆς, ὁ μόνος χρήσιμος διὰ τὴν ἐνταῦθα βιοτήν του καὶ τὴν προετοιμασίαν του διὰ τὸν μέλλοντα καὶ ἀγήρω αἰῶνα, ὑποδοχῆς τῆς θεώσεως, τί νόημα ἔχει νὰ ἀσχολῆται ἡ Ἐκκλησία καὶ ἡ Πολιτεία, μὲ ἕνα νοθευμένον, ὡς πρὸς τὴν ἀλήθειαν, μάθημα;
Ἐὰν δὲν τοῦ ὑπενθυμίζεται, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐπλάσθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ «κατ΄ εἰκόνα καὶ καθ΄ ὁμοίωσιν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτοὺς ὁ Θεός», διὰ νὰ βιώσῃ ὀρθῶς ἐις τὴν οἰκογενειακὴν ζωήν του, τί νόημα ἔχει ἡ διδασκαλία του;
*
1. Αἱ ἰσχύουσαι συνταγματικαὶ διατάξεις καὶ τὸ σύστημα τῆς συναλληλίας ὑποχρεώνουν τὴν Πολιτείαν νὰ διδάσκῃ τὴν Ὀρθοδοξίαν εἰς τὴν Ἐκπαίδευσιν (ἄρθρ. 3, 16, 21 τοῦ Συντάγματος, αἱ ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας ὑπ΄ ἀρ. 3358/1195 καὶ 2176/1998, ὡς καὶ ἡ ὑπ΄ ἀρ. 116/2012 ἀπόφασις τοῦ Διοικητικοῦ Ἐφετείου Χανίων).
Ὡς έκ τούτου ἡ Ἱ. Σύνοδος ἔχει τὸ δικαίωμα καὶ τὴν ὑποχρέωσιν νὰ ἀπαιτήσῃ πιστὴν ἐφαρμογὴν τοῦ Συντάγματος καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν διοικητικῶν δικαστηρίων, ἀπὸ τὸ Κράτος.
2. Ἡ ἐπιστολὴ τῆς 27ης 2016 τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου πρὸς τὸν Πρωθυπουργόν, κ. Τσίπραν, σταλεῖσα ἔστω «κατόπιν ἑορτῆς», ὀρθῶς εἰς τὰ σχόλια τοῦ δευτέρου μέρους, χαρακτηρίζει, ὡς ἀπαράδεκτα τὰ προγράμματα. Προκαλεῖ ὅμως ἀπορίαν, ἐνῷ τὰ προγράμματα ταῦτα σχεδὸν ἀπαραλλάκτως, ἢ ἐλαφρῶς παρηλλαγμένα, εἶχον δημοσιευθῇ ὑπὸ τοῦ Ὑπουργείου, πρὸ πενταετίας, καὶ ἐδιδάσκοντο πιλοτικῶς εἰς τὰ Σχολεῖα ἀπὸ τὸ 2012, διατί ὁ Μακαριώτατος, μόλις τώρα, ἀντέδρασε δυναμικῶς καὶ προσωπικῶς, χωρὶς Συνοδικὴν ἐπιστολήν;
3. Τὸ πρῶτον μέρος τῆς ἐπιστολῆς τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου, εἶναι ἀντιφατικὸν καὶ αὐτοαναιρούμενον, δὲν συνᾴδει μὲ τὰς ἐνεργείας του ἐπὶ τοῦ θέματος. Ὁ Μακαριώτατος, οὐσιαστικῶς ἐκωλυσιέργει τὴν ἐπίλυσιν τοῦ προβλήματος, γνωστοῦ ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴν τῶν Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ καὶ Νέας Δημοκρατίας.
Ἀγνοεῖ ὁ Μ. Ἀρχιεπίσκοπος τὸ γεγονός, ὅτι τὸ μάθημα ἐδιδάσκετο ἀμιγῶς μὲ
ὀρθόδοξον περιεχόμενον ἀπὸ τῆς συστάσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους, μέχρι προσφάτως; Ἡ νόθευσις τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἐγένετο εἰς τὰ ὑπάρχοντα βιβλία, τὰ τελευταῖα ἔτη, κυρίως ἀπὸ τὴν Σημίτειον ἀντιχριστιανικὴν ἐποχήν, τῇ ἀπαιτήσει τῶν Ἑβραίων καὶ τῆς νέας τάξεως πραγμάτων, παραλλήλως μὲ τὴν κατάργησιν τῆς ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος εἰς τὰς Ἀστυνομικὰς ταυτότητας, κατὰ παράβασιν τοῦ Συντάγματος.
Πῶς λοιπὸν διαπράττει τὸ ἀσύγγνωστον λάθος, νὰ ἀποδέχεται τὴν κατηγορίαν καὶ τὸ ἐπιχείρημα τοῦ ἀθέου ὑπουργοῦ κ. Φίλη, ὡς καὶ τῶν Συμβούλων του, «ὅτι δὲν ἀποτελεῖ κατήχησιν τῆς ὀρθοδοξίας»;
Δὲν γνωρίζει ὁ Μακαριώτατος ποῖος ἦτο ὁ πρῶτος εἰσηγητὴς ἀλλαγῆς τοῦ νομικοῦ πλαισίου, χωρὶς νὰ τὸ ἐπιτρέπῃ τὸ Σύνταγμα, ὥστε τὸ μάθημα νὰ μεταβληθῆ ἀπὸ ὀρθόδοξον, εἰς διδασκαλίαν τῶν θρησκειῶν;
Τὸ συνημμένον φωτοτυπημένον κείμενον ἐκ τοῦ τ. 108, 2008 τοῦ περιοδικοῦ ΣΥΝΑΞΗ, ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ ἀποκλειστικὸς αἴτιος τῶν σημερινῶν ἐγκληματικῶν ἀλλαγῶν, ὑπὸ τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου, εἰς τὸ περιεχόμενον τῆς διδασκαλίας τοῦ μαθήματος καὶ τῆς μεταβολῆς του εἰς πολυθρησκευτικόν, εἶναι ὁ ἐπιστήθιος φίλος τοῦ Μ. Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου, ὁ Σταῦρος Γιαγκάζογλου.
Ὁ κ. Γιαγκάζογλου ἤδη ἀπὸ τὸ ἔτος 2008, ὡς Σύμβουλος τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, μὲ ὑπόμνημα πρὸς τὸν τότε Ὑπουργὸν Παιδείας, κ. Στυλιανίδην, ὑπογραφόμενον καὶ ἀπὸ τοὺς κ. Γεώργ. Στάθην, μόνιμον Πάρεδρον τοῦ τότε Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, ὡς καὶ τοῦ Παντ. Καλαϊτζίδη, Παρέδρου τότε ἐ.θ. τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, εἰσηγήθησαν τὴν ἀλλαγὴν τοῦ περιεχομένου τοῦ μαθήματος (ὅρα περιοδικὸν ΣΥΝΑΞΗ, τεῦχος 108, ἔτους 2008, σελ. 71-79) ὡσαύτως ὅρα ἡμετέραν ἐπιστολὴν πρὸς τὴν σεπτὴν Ἱεραρχίαν ὑπ΄ ἀρ. πρωτ. 39/15.8.2013, διὰ τῆς ὁποίας ἐνημέρωσα τοὺς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, «τί ἐστί Γιαγκάζογλου», τί εἰσηγεῖται καὶ διατί στερεῖται ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος, κρινόμενος καὶ ἐξ ἄλλων δημοσιευμάτων του.
Παρὰ λοιπὸν τὰ γνωστὰ φρονήματα καὶ τὰς ἐνεργείας τοῦ κ. Γιαγκάζογου, οὗτος ἀπελάμβανε, μέχρι τὸ πρῶτον δεκαήμερον τοῦ Σεπτεμβρίου ἐ. ἔ., τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ Μ. Ἀρχιεπισκόπου, διευθύνων τὸ πρῶτον Συνοδικὸν Περιοδικὸν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «Θεολογία».
Διὰ τῆς ὡς ἄνω ἐπιστολῆς μου, εἰσηγούμην εἰς τὴν σεπτὴν Ἰεραρχίαν νὰ κληθῇ οὗτος καὶ ἡ ὁμάς του, νὰ ἀποκηρύξουν τὰς πλάνας των. Ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει, ἐὰν θὰ ἠρνοῦντο, ἡ Ἐκκλησία νὰ λάβῃ δραστικὰ μέτρα τιμωρίας, τὰ ὑπὸ τῶν ἱερῶν κανόνων προβλεπόμενα, καὶ νὰ ἀποκόψῃ τὸν κ. Γιαγκάζογλου καὶ τὴν ὁμάδα του, ὡς σεσηπότα μέλη, τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ κίνδυνος διὰ τὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας ἐκ τῶ εἰρημένων προγραμμάτων, εἶναι μεγαλύτερος καὶ ὁ πλέον ἐπικίνδυνος, ἐξ ὅλων τῶν αἱρέσεων τῆς ἱστορίας, διότι θὰ συντελέσῃ εἰς τὸ νὰ ἀλλαξοπιστήσουν αἱ νεώτεραι γενεαὶ τῶν Ἑλλήνων.
Ὁ κ. Γιαγκάζογλου ἤδη ἀπὸ τὸ 2008 εἰς τὸ συνημμένον ὑπόμνημα, σελ. 75, γράφει: «τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν δὲν εἶναι κατήχηση ἢ μύηση στὴν ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πίστη, ἀλλὰ ἕνα ἀπὸ τὰ μαθήματα τοῦ σχολείου μὲ ἰδιαίτερο μορφωτικὸ καὶ παιδαγωγικὸ περιεχόμενο. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, δὲν ὁρίζεται καὶ δὲν ἐποπτεύεται ἀπὸ καμμιὰ Ἐκκλησία, δόγμα, ἢ ὁμολογία, ἐνῶ ἡ διδακτέα ὕλη καθορίζεται ἀπὸ τὸ Παιδαγωγικὸ Ἰνστιτοῦτο…» Πῶς ἔχει τὸ θράσος νὰ εἰσηγεῖται τὴν καταπάτησιν τοῦ Συντάγματος ἐν προκειμένῳ καὶ τὴν περιφρόνησιν ἐποπτείας τοῦ μαθήματος ὑπὸ τῆς Ἐκκλησίας;
Ὁρᾶτε, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, τί εἰσηγεῖται εἰς τὸν Ὑπουργόν;
Ὁ τότε Ὑπουργὸς Παιδείας, κ. Στυλιανίδης, δὲν εἰσήκουσε τὰς εἰσηγήσεις του.
Τὰς εἰσηγήσεις του ἐνστερνίσθη ἡ κ. Ἄννα Διαμαντοπούλου, Ὑπουργὸς τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ φίλη τοῦ Μ. Ἀρχιεπισκόπου, γνωστὴ διὰ τὰς διασυνδέσεις της μὲ τὴ λέσχην BILDEBERG. Αὕτη ἤλλαξε τὸ νομικὸν πλαίσιον τοῦ περιεχομέου τοῦ μαθήματος, στοιχοῦσα εἰς τὰς εἰσηγήσεις τοῦ ὑπομνήματος τῆς ὁμάδος Γιαγκάζογλου τοῦ 2008, τοῦ τότε Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου. Ἐχρηματοδότησε μὲ 5 ἑκατομμύρια εὐρὼ τὴν σύνταξιν τῶν θρησκειολογικῶν τούτων προγραμμάτων. Ταῦτα μόλις τώρα, μετὰ τὴν δημοσίευσιν εἰς τὸ ΦΕΚ ὑπὸ τῆς παρούσης Κυβερνήσεως, ὁ Μακαριώτατος ἀνακαλύπτει, ὅτι εἰσὶν ἀπαράδεκτα.
Πῶς λοιπὸν ὁ Μ. Ἀρχιεπίσκοπος, τώρα ἀγνοῶν τὸν εἰσηγητὴν τοῦ ἐγκλήματος, κ. Γιαγκάζογλου, «νὰ μὴ ἐποπτεύηται τὸ μάθημα ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν» κατηγορεῖ τὴν κ. Ἀναγνωστοπούλου, ἀναπληρώτριαν Ὑπουργὸν Παιδείας, ὅταν λέγῃ: «ὅτι οἱ θεολόγοι τὰ εἰσηγοῦνται, χωρὶς οὗτοι νὰ ἔχουν ἐξουσιοδοτηθῇ, ὅτι ἐκπροσωποῦν τὴν Ἐκκλησίαν;» Πῶς ὁ Μ. Ἀρχιεπίσκοπος στοχοποιεῖ ὡς προβληματικὸν καὶ κύριον ὑπαίτιον τοῦ προβλήματος, ὡς ἐμφορούμενον μὲ Λουδοβίκειον φρόνημα («Ἐγὼ εἶμαι τὸ κράτος»), τὸν τέως Ὑπουργὸν Παιδείας κ. Φίλην;
Προκαλεῖ ἀπορίαν, διατί μέχρι σήμερον οὐδαμοῦ καὶ οὐδέποτε ἐστοχοποίησε τὸν φυσικὸν καὶ ἠθικὸν αὐτουργὸν τοῦ ἐγκλήματος τῶν θρησκειολόγων καὶ τῆς παρούσης κρίσεως εἰς τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν Ἐκκλησίας - Πολιτείας, τὸν Στ. Γιαγκάζογλου;
Παραθέτω προσέτι ἓν ἀπόσπασμα τῆς εἰσηγήσεως Γιαγκάζογλου τοῦ 2008, ἵνα μὴ θεωρηθῇ, ὅτι τὸν ἀδικῶ: «Ἄν καὶ τὸ νομικὸ πλαίσιο, ποὺ διέπει τὸ μάθημα εἶναι ἀπολύτως σαφὲς καὶ ξεκάθαρο, ἡ πραγματικότητα αὐτὴ συχνὰ δὲν γίνεται ἀντιληπτή…Διαφορετικὰ καὶ ἐφόσον ἡ Πολιτεία δὲν σχεδιάζει οὔτε ἐποπτεύει, τὸ μάθημα γίνεται κλειστὸ καὶ ἄρα ἀνεξέλεγκτο…
Συνεπῶς ἀπαιτεῖται ἄμεσα περαιτέρω ἀλλαγὴ τοῦ θεσμικοῦ πλαισίου καὶ τῆς νομιμοποιητικῆς βάσεως τοῦ μαθήματος, ὥστε ῥητὰ καὶ ἐκπεφρασμένα νὰ μὴ θεωρεῖται πλέον θρησκευτικὴ κατήχηση ἢ ὁμολογιακὸ μάθημα (σημ. γράφοντος: ἄρα μέχρι τότε ἦτο κατήχηση καὶ ὁμολογιακὸ μάθημα), ἀλλὰ ἕνα μάθημα μὲ σαφῶς ἀνοικτό, πλουραλιστικὸ καὶ μορφωτικὸ - γνωσιολογικὸ περιεχόμενο. Ὡς βάση του μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ τὸ θρησκευτικὸ φαινόμενο γενικά, οἱ μεγάλες θρησκεῖες τοῦ κόσμου, ὁ Χριστιανισμὸς καὶ ἡ Ὀρθοδοξία, εἰδικότερα, μὲ ἔμφαση στὴν ἱστορία καὶ τὸν πολιτισμό…» (ὅρα Περιοδ. ΣΥΝΑΞΗ, τεῦχος 108, 2008, σελ. 76) Στὸ χρονικὸ διάστημα Μαρτίου ἕως Μαΐου 2008, πραγματοποιήθηκε στὴν ἀκαδημία θεολογικῶν σπουδῶν τῆς Ἱ. Μ. Δημητριάδος καὶ ὑπὸ τὴν αἰγῖδα τοῦ Παιδαγωγικοῦ Ἰνστιτούτου, κύκλος ἐπιμορφωτικῶν συναντήσεων μὲ θέμα: «Μπροστὰ στὶς σύγχρονες ἀνάγκες τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, βελτιώνουμε τὴν διδακτική μας πράξη» (διοργανώθησαν τέσσερις ἡμερίδες, συμμετεῖχαν 22 θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι συνεργάστηκαν μὲ ὁμάδα τεσσάρων ἐπιμορφωτῶν. Ἕνα ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ ἐπεξεργάστηκε ἡ ὁμάδα ἦταν ἡ διαθεματικότητα ἢ -ὅπως προτείνεται στὰ νέα ἀναλυτικὰ προγράμματα - ἢ ἡ «διαθεματικὴ προσέγγιση τῆς γνώσης» (ΣΥΝΑΞΗ, τεῦχος 108, σελ. 80))
Ποῖος λοιπὸν ἐκρύπτετο ἤδη ἀπὸ τὸ 2015 (ὄπισθεν) τῆς ρητορικῆς τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καὶ διεστρέβλωνε, κατὰ τὸν Μακαριώτατον, κατὰ βολικὸν τρόπο, τὸν ρόλο τοῦ ὑπάρχοντος μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, ὡς μιᾶς δῆθεν ἀνελεύθερης προσηλυτιστικῆς διαδικασίας «παραγωγῆς πιστῶν» τῆς ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέσα στὶς σχολικὲς αἴθουσες; Ὁ κ. Γιαγκάζογλου.
Κατωτέρω, ὁ Μακαριώτατος, εἰς τὴν ἐπιστολήν του, πρὸς τὸν κ. Πρωθυπουργόν, γράφει: «Ἀργότερα, ἐντὸς τοῦ ἔτους, ἄρχισε νὰ κυκλοφορεῖ μιὰ νεώτερη θέση τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ὅτι τὸ μάθημα ὀφείλει νὰ ἀλλάξει, διότι αἴφνης ἡ πολιτικὴ ἡγεσία ἄρχισε νὰ ἀνησυχεῖ γιὰ τὴν διαφύλαξη τῆς «ὑποχρεώτικότητάς του», ἐν ὄψει τοῦ μέχρι τότε δῆθεν κατηχητικοῦ-προσηλυτιστικοῦ χαρακτῆρα (σελ. 3)»
Ποῖος κρύπτεται ὄπισθεν τῆς νεώτερης θέσης τοῦ Ὑπουργείου; Ὁ κ. Γιαγκάζογλου, Σύμβουλος τοῦ κ. Ὑπουργοῦ (ὅρα συνημμένον ἐν φωτοτυπίᾳ ὑπόμνημα Γιαγκάζογλου, ΣΥΝΑΞΗ, τ. 108, σελ. 72 καὶ ἑξῆς.)
Τώρα ἀνακαλύπτει ὁ Μακαριώτατος τοὺς κινδύνους ἀλλοιώσεως τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν ἐπερχομένων Ἑλληνικῶν γενεῶν; Ἀνέγνωσε ποτὲ τὸ συνημμένον τῇ παρούσῃ ἐπιστολῇ, ὑπόμνημα Γιαγκάζογλου πρὸς τὸν κ. Στυλιανίδην; Ἀλλὰ διὰ νὰ εἴμεθα δίκαιοι, πόσοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς τὸ ἀνέγνωσαν;
Ὡσαύτως ὁ Μακαριώτατος ἀντιφάσκει καὶ τελεῖ ἐν συγχύσει μὲ ὅσα γράφει, ὅταν σημειώνει: «Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος συνειδητὰ δὲν τοποθετήθηκε στὴν ἐπιστημονικὴ διαφωνία τῶν δύο ἑνώσεων θεολόγων ΠΕΘ καὶ ΚΑΙΡΟΥ» (σελ. 3 Ἀρχιεπισκ. ἐπιστ.)
Δηλαδή, Μακαριώτατε, εἶναι ἐπιστημονικὴ διαφωνία ἡ διδασκαλία τῆς πλάνης τῶν θρησκειῶν εἰς τὰ σχολεῖα, ἀντὶ τῆς ὀρθοδοξίας;
Ἐάν τις, Μακαριώτατε, θελήσῃ νὰ ἀποκρυπτογραφήσῃ τὴν προσωπικότητά Σας, ἀπὸ τὸ σύνολον τῶν ἐνεργειῶν Σας, ἔναντι τοῦ συγκεκριμένου προβλήματος, τοῦ, ὡς μὴ ὤφελε, ἀνακύψαντος, ὡς καὶ τῆς συμφωνίας ἢ τῆς ὑποτυπώδους ἀντιδράσεως Σας, εἰς ὅσους ἀντισυνταγματικοὺς νόμους ἐψήφισαν αἱ μνημονιακαὶ κυβερνήσεις τῶν τελευταίων ἐτῶν (ν. 4285/2014, λεγόμενος ἀντιρατσιστικός, 4301/2014, λεγόμενος περὶ θρησκευτικῶν κοινοτήτων καὶ 4356/2015 σύμφωνον συμβιώσεως ὁμοφυλοφίλων), δὲν θὰ ἐδυσκολεύετο νὰ παραλληλίσῃ ἐν προκειμένῳ τὴν συμπεριφοράν Σας μὲ τὴν πολιτικὴν δύο αὐτοκρατόρων τοῦ Βυζαντίου, ἔναντι τῶν αἱρέσεων τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ καὶ τοῦ Μονοθελητισμοῦ.
Α. Τοῦ «Ἑνωτικοῦ» τοῦ αὐτοκράτορος Ζήνωνος (Μονοφυσιτισμός) καὶ τοῦ «Τύπου» τοῦ αὐτοκράτορος Ἡρακλείου (Μονοθελητισμός), δι΄ ὧν οἱ εἰρημένοι αὐτοκράτορες, συμφωνούντων τότε καί τινων αἱρετικῶν Πατριαρχῶν, ἐπεχείρουν νὰ συμβιβάσουν τὴν αἵρεσιν μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν. Ἐν προκειμένῳ τὴν θρησκειολογίαν Γιαγκάζογλου, ΚΑΙΡΟΥ, ψηφίσματος Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης στηρίξεως τοῦ προγράμματος ἀφ΄ ἑνός, καὶ ἀφ΄ ἑτέρου τῆς Ὀρθοδόξου ἀγωγῆς, δι΄ ἣν ἀγωνίζεται ἡ ὀρθοδόξως φρονοῦσα ΠΕΘ.
Ἡ ἀποδοχὴ ὑφ΄ Ὑμῶν τοῦ τίτλου τοῦ ἐπιτίμου Διδάκτορος τῆς ἐρωτοτροπούσης μὲ τὴν Θρησκειολογίαν Θεολογικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ἀποκαλύπτει, ὅτι εἶσθε κεκρυμμένος μαθητὴς καὶ ὑποστηρικτὴς τῶν θρησκειολόγων.
Ἡ ἐπὶ πολλὰ ἔτη μὴ ἐπίλυσις τοῦ προβλήματος, χωρὶς δυναμικὴν ἀντίδρασίν Σας, ἀλλὰ καὶ οἱ λανθασμένοι χειρισμοί Σας εἰς τὴν Ἱ. Σύνοδον, ὡς καὶ ἡ χειραγώγησις τῶν Συνοδικῶν ἀποφάσεων, ἐν προκειμένῳ, μαρτυροῦν τὰς ὑψίστας εὐθύνας Σας διὰ τὴν παροῦσαν τραγικὴν διὰ τὴν Ἐκπαίδευσιν τῶν νέων, ὡς καὶ τῶν νέων στελεχῶν τῆς Ἐκκλησίας, Ἀρχιερέων, ἱερέων καὶ διακόνων, τῶν θεολόγων καὶ τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον θὰ νοθεύσῃ τὴν καθαρότητα τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματός του, τινὲς δὲ ἐκ τοῦ πληρώματος κινδυνεύουν καὶ νὰ ἀλλαξοπιστήσουν ἐκ τῆς συγχύσεως.
Εἶσθε ἐπὶ τοῦ πηδαλίου τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, καθ΄ ὅλην τὴν περίοδον τῆς κρίσεως τῶν τελευταίων ἐτῶν καὶ κατέστη τραγικὴ πραγματικότης ἡ διάζευξις τῆς Χριστιανικῆς Ὀρθοδοξίας ἀπὸ τὸν δημόσιον βίον, παρὰ τὰς ἀπαγορεύσεις τοῦ Συντάγματος.
Ἐναπομένει μόνον ἡ τυπικὴ κατάργησις τῶν ἄρθρων, δι΄ ἣν ἐσχάτως ὀρθῶς ἀντεδράσατε.
4. Εἰς ὅσους ἐπικαλοῦνται τὴν ὕπαρξιν μεταναστῶν ἐν Ἑλλάδι καὶ τὴν ἐξ αὐτῶν ἀνάγκην ἀλλαγῆς τοῦ περιεχομένου τῶν Θρησκευτικῶν εἰς τὴν Ἑλλάδα, εἶναι ἀνάγκη νὰ ὑπενθυμίσωμεν:
α. Ὁ Κύριος εἰς τὴν Ἀναστάσιμον ἐντολὴν πρὸς τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους: «πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα, κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει…», εἶχε ὑπ΄ὄψιν Του τὴν πολυεθνικότητα καὶ τὴν πολυθρησκευτικότητα τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ὡς καὶ τοὺς κινδύνους τοὺς συνυφασμένους μὲ τὸ κήρυγμα τῆς Ἀληθείας.
Γι΄ αὐτὸ τοὺς εἶπε: «Μὴ φοβηθῆτε ἀπὸ τῶν ἀποκτεννόντων τὸ σῶμα, τὴν δὲ ψυχὴν μὴ δυναμένων ἀποκτεῖναι» (Ματθ. Ι, 28). Δὲν τοὺς εἶπε νὰ κάνουν διαθρησκειακοὺς διαλόγους μὲ τοὺς ἱερεῖς τῶν Ὀλυμπίων Θεῶν, διὰ νὰ συνυπάρξουν ἐν τῷ παρόντι βίῳ, χάριν μιᾶς ψευδοῦς δαιμονικῆς εἰρήνης. Ἡ ψευδὴς αὕτη εἰρήνη ἐμποδίζει τὴν ἀληθῆ θεογνωσίαν καὶ ἀγνοεῖ τὸν σκοπὸν τῆς θείας ἐνανθρωπίσεως.
Εἶπε: «Κηρύξατε τὸ εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτίσει…» οὺχὶ σεβασθῆτε «τὴν ἑτερότητα τῆς πλάνης». Σεβασθῆτε τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασα «κατ΄ εἰκόνα». Μὴ βιάσητε τὴν ἐλευθερίαν του. Μὴ ἀρνηθῆτε τὸ κήρυγμα τῆς Ἀληθείας, ἐν ὀνόματι τοῦ σεβασμοῦ τῆς «ἑτερότητος», δηλαδὴ τῆς πλάνης τῶν δαιμόνων. Ὑποστῆτε διωγμοὺς καὶ φυλακίσεις˙ μὴ γίνεσθε ὑποκριταί, μὴ μεταβληθῆτε εἰς διπλωμάτας, διότι δὲν θὰ σᾶς ὁμολογήσω ἐνώπιον τοῦ Πατρός Μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Τὴν ὁμολογίαν τῆς θεότητός μου δὲν ἀπαιτῶ μόνον ἐντὸς τοῦ κύκλου τῶν ἀποστόλων. Τὴν ἀπαιτῶ ἐνώπιον τοῦ Νέρωνος καὶ τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ τῶν ὁμοίων των.
β. Εἰς τὸ Βυζάντιον ἡ πλάνη καὶ ἡ αἵρεσις ἦτο ἐκτὸς νόμου. Ἡ κρατικὴ ἐξουσία ἐθεμελίωνε τὴν ἑνότητα τοῦ κράτους εἰς τὴν ὀρθοδοξίαν.
γ. Οἱ στυγνοὶ Σουλτάνοι τῆς Τουρκοκρατίας δὲν ὑπεχρέωσαν τοὺς Ὀρθοδόξους Πατριάρχας τῆς Ἀνατολῆς νὰ διδάσκουν εἰς τὰ ἑλληνικὰ σχολεῖα τὸν Μουσουλμανισμόν, ἐν τῇ πολυεθνικῇ καὶ πολυθρησκευτικῇ ὀθωμανικῇ αὐτοκρατορίᾳ των.
δ. Ἠ Εὐρώπη μὲ τὰς ὁδηγίας της εἶναι πλέον ἐπικίνδυνος τῶν σουλτάνων τῆς Τουρκοκρατίας. Βιάζει τὰς συνειδήσεις, καταργεῖ τὴν μοναδικότητα τῆς ἐν Χριστῷ ἀποκαλύψεως καὶ ἐξισώνει τὸν ἀληθῆ Θεὸν μὲ τοὺς ψευδοθεοὺς τῶν θρησκειῶν καὶ τὰ δαιμόνια. Δὲν ἀγαπᾷ τὸν ἄνθρωπον. Ἡ Εὐρώπη εἶναι ἄθεος καὶ κατευθύνεται ἀπὸ τὸν διεθνῆ Σιωνισμόν. Ὅσοι Ἀρχιερεῖς καὶ θεολόγοι ὑποστηρίζουν τοιαῦτα, εἶναι πλανεμένοι καὶ ἀνάξιοι τῆς ἀποστολῆς των.
ε. Οἱ ἥρωες τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 προέταξαν εἰς τὸ πρῶτον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος «τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος». Θὰ εὑρεθοῦν ἄρα γε ἄφρονες Ἕλληνες πολιτικοὶ νὰ χωρίσουν τὴν Ὀρθοδοξίαν ἀπὸ τὸν Ἑλληνισμόν, ὑπακούοντες εἰς ξένα κέντρα, ἐκμεταλλευόμενα τὴν οἰκονομικὴν κρίσιν καὶ τὸ ἐμπερίστατον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, χωρὶς θυσιαστικὴν ἀντίστασιν μέχρι μαρτυρίου τῶν ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ χριστεπωνύμου λαοῦ;
στ. Προκαλεῖ ἀπορίαν, διατί οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι τῆς Ἐκκλησίας, καὶ δὴ οἱ Ἑλληνόφωνοι, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν ἀπὸ ὑπευθύνους φορεῖς τὸ ἀνακῦψαν ἐπιχειρούμενον ἔγκλημα νοθεύσεως τῆς ἀγωγῆς τῶν Ἑλληνοπαίδων, μέχρι σήμερον δὲν τὸ ἔχουν ἀποδοκιμάσει δημοσίως.
Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, εἶχον ὑψίστην προτεραιότητα εἰς τὴν ποιμαντικήν των, τὴν διαφύλαξιν τῆς καθαρότητος τῆς πίστεως εἰς τὸ ὀρθόδοξον πλήρωμα καὶ οὐχὶ τὴν ἐπὶ ματαίῳ μακροχρόνιον ἐνασχόλησιν μὲ ἀκάρπους διαλόγους μετὰ τῶν αἱρετικῶν, στοιχοῦντες τῷ[Ἀποστόλῳ Παύλῳ «αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ πρώτην καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος». Τοὺς αἱρετικοὺς ἀπέκοπτον, ὡς σεσηπότα μέλη, ἐκ τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
ζ. Ὡσαύτως προκαλεῖ ἀπορίαν ἡ σιωπὴ ἐν προκειμένῳ, τῶν Μοναστηριακῶν διοικήσεων τῆς ἁπανταχοῦ Ὀρθοδοξίας. Δὲν παρακολουθοῦν τὸν διωγμὸν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας;
η. Τί πράττει ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἐν προκειμένῳ καὶ ὁ πνευματικὸς κόσμος τῆς χώρας, Πανεπιστημιακοὶ Καθηγηταὶ καὶ Ἀκαδημαϊκοί;
θ. Ἡ δήλωσις, ὡς ἀνεγράφη, ἐνώπιον τῆς Ἱ. Συνόδου, τοῦ Μακαριωτάτου: «Τί θέλετε; Νὰ χυθεῖ αἷμα;» δεικνύει ὅτι ἀδυνατεῖ νὰ διακρίνῃ τὴν διαφορὰν τοῦ αἵματος τοῦ ἐκχεομένου ὑπὸ τῶν τρομοκρατῶν - τζιχαντιστῶν καὶ τοῦ αἵματος τῶν ἁγίων μαρτύρων τῆς χριστιανικῆς ἀληθείας, τοῦ ἐκχεομένου ὑπὸ τῶν διωκτῶν αὐτῆς.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Μακαριώτατε Δέσποτα καὶ Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Φρονῶ ἀταλαντεύτως, ὅτι ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ ἀντισταθῇ μέχρι μαρτυρίου, διὰ νὰ μὴ ἐπικρατήσουν τὰ εἰρημένα θρησκειολογικὰ προγράμματα, ἐπωφελουμένη τῶν διατάξεων τοῦ Συντάγματος καὶ τῶν νόμων τοῦ Κράτους. Ἄλλως, ἐὰν δὲν εἰσακουσθῇ ἡ Ἐκκλησία ὑπὸ τῆς Πολιτείας, νὰ κηρύξῃ ἑαυτὴν ἐν διωγμῷ.
Διὰ νὰ ἐπιτευχθῇ τοῦτο εἶναι ἀνάγκη ἡ Σεπτὴ Ἱεραρχία νὰ ἀξιώσῃ τὴν ἀποπομπὴν τοῦ κ. Σ. Γιαγκάζογλου ἀπὸ τὴν θέσιν τοῦ Συμβούλου τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας, διότι οὗτος συμβουλεύει καὶ τὸν σημερινὸν Ὑπουργὸν Παιδείας, κ. Γαβρόγλου, χωρὶς μάλιστα νὰ ἀνακληθοῦν τὰ διατάγματα διδασκαλίας τοῦ μαθήματος, κατὰ τὸ παρὸν σχολικὸν ἔτος.
Κάθε διεξαγόμενος διάλογος μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, μὲ ὄπισθεν κεκρυμμένον καθοδηγητὴν τοῦ Κράτους, τὸν κ. Γιαγκάζογλου, θὰ ἀποτύχῃ παταγωδῶς, λόγῳ τοῦ ἑωσφορικοῦ ἐγωϊσμοῦ του καὶ τοῦ δαιμονικοῦ του πείσματος, νὰ ἐπιβάλῃ τὰς ἰδέας του εἰς τὴν Ἑλληνικὴν νεολαίαν. Ποῖαι ἀνθελληνικαὶ καὶ ἀντορθόδοξοι δυνάμεις κατευθύνουν τὸν κ. Γιαγκάζογλου;
Ἐὰν θὰ ἐπικρατήσῃ ἡ θρησκειολογία, θὰ ἀλλοιώσῃ καὶ θὰ μεταλλάξῃ τὴν ὀρθόδοξον συνείδησιν τῶν ἐπερχομένων ἑλληνικῶν γενεῶν, ὡς καὶ θὰ καταστρέψει τὴν Ὀρθοδοξίαν ἐν Ἑλλάδι.
Ἡ προδοσία θὰ εἶναι ἰσαξία τῆς προδοσίας τοῦ Ἰούδα.Ἐν τοιαύτῃ περιπτώσει ἐπικρατήσεως τῆς πλάνης, ὀφείλομεν ἅπαντες, Πατριάρχαι τῆς Ὀρθοδοξίας, Ἀρχιεπίσκοποι, ἱερεῖς καὶ μονάζοντες, νὰ ἀποθέσωμεν τὰ ὠμοφόρια καὶ τὰ ἐπιτραχήλια μας ἐν τῇ Ἁγίᾳ Τραπέζῃ, ὡς ἀνάξιοι τοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν περιστάσεων, τῶν ἁγίων μαρτύρων καὶ ὁμολογητῶν, τῶν ἁγίων Πατέρων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν Ἀρχιερέων τῆς Τουρκοκρατίας.
Ἐξαιτοῦμαι τὴν συγγνώμην, ἐὰν τυχὸν Σᾶς ἐπίκρανα. Θεωρῶ σκόπιμον νὰ τελειώσω τὴν ἐπιστολήν μου μὲ τοὺς λόγους τοῦ Μεγάλου Πατριάρχου Φωτίου:
«Μὴ ζήτει δὲ παρὰ φίλων ἀκούειν τὰ ἡδέα, ἀλλὰ τὰ ἀληθῆ μᾶλλον˙ εἰ γὰρ ἐχθροῖς μέν, οὐδ΄ ἀληθεύουσι, πιστευτέον, φίλοις δὲ διέφθορε τὰ τῆς ἀληθείας, καὶ τὸ ἡδὺ λέγειν ζητοῦσιν κἀκεῖνοι, πόθεν ἡμῖν ἀλλαχόθεν ἡ τῆς ἀληθείας ἔσοιτο γνῶσις, καὶ ἡ ἐπιστροφὴ τῶν οὐκ εὐαγῶς ἐνίοτε παρ΄ ἡμῶν λεγομένων ἢ πραττομένων; Διὸ μέγιστον ἡγοῦ φίλους κολάκων διαφέρειν. Οἱ μὲν γὰρ κατὰ πρόσωπον ἐπαινοῦντες, σέ τε τῶν, ὡς εἰκός, ἁμαρτανομένων συναίσθησιν λαβεῖν οὐκ ἐῶσι, καὶ μείζω ταῦτα πρὸς τοὺς ἄλλους ταῖς διαβολαῖς ἀποτελοῦσιν˙ οἱ δὲ καὶ σέ, τῷ διὰ φιλίας ἐλέγχῳ, συνιδεῖν τὸ παρανομηθὲν μᾶλλον δυναμοῦσι, κἄν τί δέῃ πρὸς τοὺς ἔξω λέγειν, ἀντὶ κατηγορίας ἀπολογίαν τοῦ πραχθέντος ἐκμηχανῶνται. Ὅσον οὖν τοῦ ἐπὶ κακίαν προκόπτειν τὸ ἀρετὴν ἀσκεῖν διενήνοχε, καὶ τοῦ διαβάλλεσθαι ἐν τοῖς ἀρχομένοις τὸ τὰς διαβολὰς διαλύειν, τοσοῦτον δεῖ παρὰ σοὶ εὔνους πλέον ἔχειν τῶν κολάκων.» (Φωτίου Πατριάρχου, Ὁ Ἡγεμών, ἐκδ. ΑΡΜΟΣ, σσ. 40-42)
Εὐελπιστῶν, ὅτι θὰ πράξητε πᾶν τὸ δυνατόν, διὰ νὰ ἀποτραπῇ τὸ ἐν λόγῳ ἀνοσιούργημα, διατελῶ μετὰ βαθυτάτου σεβασμοῦ καὶ υἱϊκῆς ἀφοσιώσεως. Ἀσπάζομαι τὰς Ὑμετέρας Χαριτοβρύτους δεξιὰς καὶ ἐξαιτοῦμαι τῶν Ὑμετέρων Τιμίων Ἀρχιερατικῶν εὐχῶν.
Ἱερομόναχος Δαμασκηνὸς ὁ τοῦ Φιλαδέλφου
Κοινοποίησις:
1. Ἅπασι τοῖς Ὀρθοδόξοις Πατριάρχαις τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
2. Ἅπασι τοῖς Προέδροις τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων
Ἐκκλησιῶν