Σχόλιο Ιστολογίου Κατάνυξις. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς για την ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στις 13/3/ 2017 στον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου,με θέμα: «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου.»
Τουλάχιστον δύο εκ των συνέδρων, την εποχή που θα έπρεπε να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην αίρεση του Οικουμενισμού, καθώς αυτή πέτυχε το καλοκαίρι στην Κρήτη την συνοδική της κατοχύρωση, επέλεξαν να στραφούν σε πιο « πνευματικά «λημέρια», καθώς ".. είναι εμονικό να μιλάει κανείς συνεχώς για την αίρεση του Οικουμενισμού και τις αιρέσεις γενικότερα ..", σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αγίου Γόρτυνος στην Κόρινθο, όταν παρερμήνευε εξοργιστικά τους πατερες (δείτε εδώ: ".. Αϊ στο καλό από εκεί με τα δογματικά και τον πάπα, ξεχάσαμε τη σωτηρία το "Κύριε ελέησον", δηλαδή τα πνευματικά μας ..").
Όλοι οι διοργανωτές, ο κ.Τσελεγγίδης και ο σύλλογος των φοιτητών, γνωρίζουμε ότι συμμετείχαν κάποτε έντονα και ενεργά στον αντιοικουμενιστικό αγώνα της πόλης μας. Ο κ.Τσελεγγίδης, μάλιστα, συμμετείχε ενεργά και στην Σύναξη Λαικών και Κληρικών με την γνωστή αντιοικουμενιστική της δράση.
Σε πείσμα του οικουμενιστικού κατεστημένου της θεολογικής σχολής Θεσσαλονίκης γνωρίζουμε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά έπαιξαν ενεργό όλο στην αντίσταση που οργανώθηκε ώστε να μην ιδρυθεί τμήμα ισλαμικών σπουδών μέσα στην θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ότι συμμετείχαν ενεργά στην αντίσταση που οργανώθηκε στο να μην πραγματοποιηθεί η παρέλαση των γκέι (γκει πράιντ) στην Αγιοτόκο μας Θεσσαλονίκη.
Μάλιστα η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, που τώρα μέσα στον Ιερό Ναό της φιλοξενεί την ημερίδα για το μυστήριο της μετανοίας, τότε, έξω από τον Ι.Ν .Αγίου Δημητρίου, στον προαύλιο χώρο αυτού, ΑΡΝΗΘΗΚΕ να δώσει ρεύμα στους διοργανωτές της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας κατά του γκέι πράιντ, ανάμεσα στους οποίους πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι τώρα διωκόμενοι από την Ι.Μ Θεσσαλονίκης π.Νικόλαος Μανώλης και π.Θεόδωρος Ζήσης. (δείτε εδώ)
Αναπάντητα παραμένουν, κρίσιμα ερωτήματα στους αγαπητούς συνέδρους.
Παρακολουθώντας την εκκλησιαστική επικαιρότητα και την προσωπική πορεία των συνέδρων, υπό το πρίσμα του επίμαχου συνεδρίου και του θέματός του, καλούμαστε να βγάλουμε το ανεπέρειστο, εν είδει προπαγάνδας, συμπέρασμα, ότι μετάνοια και ομολογία είναι δυο πνευματικές καταστάσεις που δεν συναντώνται πουθενά; Η μετάνοια μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την καταλυτική, κρυστάλλινη, απαραχάρακτη διατράνωση της αλήθειας;
Μετανοείς για να ξεφύγεις από το ψεύδος. Θα λέγαμε ότι μετάνοια είναι η νίκη της αλήθειας επί του ψεύδους, η συντριβή του ψεύδους μέσα μας. Μεγαλύτερο ψέμα από την αίρεση δεν υπάρχει.
Πώς επιτυγχάνεται μετάνοια σε καιρό ενδημούσης αιρέσεως μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας; Με στρουθοκαμηλισμό και κουκούλωμα ή με διαμαρτυρία, καταγγελία και ύψωση τείχους έναντι της αιρέσεως;
Ποια είναι η σωστή επιστημονική πορεία και μέθοδος που πρέπει να ακολουθήσει ένας ειδήμων της θεολογικής επιστήμης, δεσπότης ή μη, όταν έχει λάβει χώρα ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ της αίρεσης,την οποία, αυτός, σαν καλός επιστήμονας και με τα επιστημονικά εργαλεία που του δίνει η επιστήμη του, την έχει διαγνώσει, στηλιτεύσει, καταγγείλει σε όλη του την πορεία σαν άνθρωπος και σαν επιστήμων; Είναι ενδεδειγμένη στάση, πάνω στην κορύφωση του "δράματος", να γίνεται στροφή προς πιο «πνευματικά θέματα», δηλαδή να θολώνουμε τα νερά, δίνοντας προς τα έξω μια εικόνα επίπλαστης εκκλησιαστικής ευτυχίας και πληρότητας;
Για ποια μετάνοια μπορούμε να ομιλούμε χωρίς ομολογία, μαρτυρία της ορθής πίστης; Πώς μπορούμε να ομιλούμε για μετάνοια στους κόλπους μιας εκκλησίας που έχει εμφυλλοχωρήσει η αίρεση και η δαιμονική απόφαση, να διωχθούν οι ορθόδοξοι ομολογητές πατέρες;
Ποια σκοπιμότητα κρύβεται πίσω από την συμμετοχή σεβαστών δασκάλων και αρχιερέων, που κατά τα άλλα έχουν κληθεί και μάρτυρες στη μήνυση που έχει καταθέσει ο ηγούμενος της Λογγοβάρδας κατά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για τις ετεροδιδασκαλίες που αυτός έχει εισάγει στην Εκκλησία μας ( δείτε εδώ) σε συνέδριο για το μυστήριο της μετανοίας, σε μητρόπολη που αυτή την στιγμή διώκει ομολογητές πατέρες, που,κάνοντας χρήση του δικαιώματος που τους δίνουν οι ιεροί κανόνες, προχώρησαν σε ηρωική και μαρτυρική διακοπή μνημόνευσης του οικείου μητροπολίτη τους;
Η κατήχηση των μητροπολητικών στα νάματα της μετανοίας με στόχο την απεμπλοκή τους από τα δίχτυα της αιρέσεως (είθε) ή η αμαρτωλή σύμπλευση με την αίρεση;
Καταθέτουμε με θάρρος τον προβληματισμό μας. Απαντήσεις θα λάβουμε;
Με ύμνους που έψαλε η χορωδία της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης, άνοιξαν, τη Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017, οι εργασίες της ημερίδας, που συνδιοργανώθηκε από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου – Πολιούχου Θεσσαλονίκης και πτυχιούχους της Θεολογικής Σχολής και άλλων Σχολών του Α.Π.Θ.
Χαιρετισμούς απηύθυναν, ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού και Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής της ημερίδας, αρχιμ. π. Ιάκωβος Αθανασίου, καθώς και ο οικείος Ποιμενάρχης, Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμος.
Τουλάχιστον δύο εκ των συνέδρων, την εποχή που θα έπρεπε να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στην αίρεση του Οικουμενισμού, καθώς αυτή πέτυχε το καλοκαίρι στην Κρήτη την συνοδική της κατοχύρωση, επέλεξαν να στραφούν σε πιο « πνευματικά «λημέρια», καθώς ".. είναι εμονικό να μιλάει κανείς συνεχώς για την αίρεση του Οικουμενισμού και τις αιρέσεις γενικότερα ..", σύμφωνα με τα λεγόμενα του Αγίου Γόρτυνος στην Κόρινθο, όταν παρερμήνευε εξοργιστικά τους πατερες (δείτε εδώ: ".. Αϊ στο καλό από εκεί με τα δογματικά και τον πάπα, ξεχάσαμε τη σωτηρία το "Κύριε ελέησον", δηλαδή τα πνευματικά μας ..").
Όλοι οι διοργανωτές, ο κ.Τσελεγγίδης και ο σύλλογος των φοιτητών, γνωρίζουμε ότι συμμετείχαν κάποτε έντονα και ενεργά στον αντιοικουμενιστικό αγώνα της πόλης μας. Ο κ.Τσελεγγίδης, μάλιστα, συμμετείχε ενεργά και στην Σύναξη Λαικών και Κληρικών με την γνωστή αντιοικουμενιστική της δράση.
Σε πείσμα του οικουμενιστικού κατεστημένου της θεολογικής σχολής Θεσσαλονίκης γνωρίζουμε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά έπαιξαν ενεργό όλο στην αντίσταση που οργανώθηκε ώστε να μην ιδρυθεί τμήμα ισλαμικών σπουδών μέσα στην θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ότι συμμετείχαν ενεργά στην αντίσταση που οργανώθηκε στο να μην πραγματοποιηθεί η παρέλαση των γκέι (γκει πράιντ) στην Αγιοτόκο μας Θεσσαλονίκη.
Μάλιστα η Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, που τώρα μέσα στον Ιερό Ναό της φιλοξενεί την ημερίδα για το μυστήριο της μετανοίας, τότε, έξω από τον Ι.Ν .Αγίου Δημητρίου, στον προαύλιο χώρο αυτού, ΑΡΝΗΘΗΚΕ να δώσει ρεύμα στους διοργανωτές της συγκέντρωσης διαμαρτυρίας κατά του γκέι πράιντ, ανάμεσα στους οποίους πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι τώρα διωκόμενοι από την Ι.Μ Θεσσαλονίκης π.Νικόλαος Μανώλης και π.Θεόδωρος Ζήσης. (δείτε εδώ)
Αναπάντητα παραμένουν, κρίσιμα ερωτήματα στους αγαπητούς συνέδρους.
Παρακολουθώντας την εκκλησιαστική επικαιρότητα και την προσωπική πορεία των συνέδρων, υπό το πρίσμα του επίμαχου συνεδρίου και του θέματός του, καλούμαστε να βγάλουμε το ανεπέρειστο, εν είδει προπαγάνδας, συμπέρασμα, ότι μετάνοια και ομολογία είναι δυο πνευματικές καταστάσεις που δεν συναντώνται πουθενά; Η μετάνοια μπορεί να επιτευχθεί χωρίς την καταλυτική, κρυστάλλινη, απαραχάρακτη διατράνωση της αλήθειας;
Μετανοείς για να ξεφύγεις από το ψεύδος. Θα λέγαμε ότι μετάνοια είναι η νίκη της αλήθειας επί του ψεύδους, η συντριβή του ψεύδους μέσα μας. Μεγαλύτερο ψέμα από την αίρεση δεν υπάρχει.
Πώς επιτυγχάνεται μετάνοια σε καιρό ενδημούσης αιρέσεως μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας; Με στρουθοκαμηλισμό και κουκούλωμα ή με διαμαρτυρία, καταγγελία και ύψωση τείχους έναντι της αιρέσεως;
Ποια είναι η σωστή επιστημονική πορεία και μέθοδος που πρέπει να ακολουθήσει ένας ειδήμων της θεολογικής επιστήμης, δεσπότης ή μη, όταν έχει λάβει χώρα ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ της αίρεσης,την οποία, αυτός, σαν καλός επιστήμονας και με τα επιστημονικά εργαλεία που του δίνει η επιστήμη του, την έχει διαγνώσει, στηλιτεύσει, καταγγείλει σε όλη του την πορεία σαν άνθρωπος και σαν επιστήμων; Είναι ενδεδειγμένη στάση, πάνω στην κορύφωση του "δράματος", να γίνεται στροφή προς πιο «πνευματικά θέματα», δηλαδή να θολώνουμε τα νερά, δίνοντας προς τα έξω μια εικόνα επίπλαστης εκκλησιαστικής ευτυχίας και πληρότητας;
Για ποια μετάνοια μπορούμε να ομιλούμε χωρίς ομολογία, μαρτυρία της ορθής πίστης; Πώς μπορούμε να ομιλούμε για μετάνοια στους κόλπους μιας εκκλησίας που έχει εμφυλλοχωρήσει η αίρεση και η δαιμονική απόφαση, να διωχθούν οι ορθόδοξοι ομολογητές πατέρες;
Ποια σκοπιμότητα κρύβεται πίσω από την συμμετοχή σεβαστών δασκάλων και αρχιερέων, που κατά τα άλλα έχουν κληθεί και μάρτυρες στη μήνυση που έχει καταθέσει ο ηγούμενος της Λογγοβάρδας κατά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου για τις ετεροδιδασκαλίες που αυτός έχει εισάγει στην Εκκλησία μας ( δείτε εδώ) σε συνέδριο για το μυστήριο της μετανοίας, σε μητρόπολη που αυτή την στιγμή διώκει ομολογητές πατέρες, που,κάνοντας χρήση του δικαιώματος που τους δίνουν οι ιεροί κανόνες, προχώρησαν σε ηρωική και μαρτυρική διακοπή μνημόνευσης του οικείου μητροπολίτη τους;
Η κατήχηση των μητροπολητικών στα νάματα της μετανοίας με στόχο την απεμπλοκή τους από τα δίχτυα της αιρέσεως (είθε) ή η αμαρτωλή σύμπλευση με την αίρεση;
Καταθέτουμε με θάρρος τον προβληματισμό μας. Απαντήσεις θα λάβουμε;
ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, « ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ »
ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΣΧΟΛΩΝ Α.Π.Θ.
Θεσσαλονίκη 15-3-2017
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία, υπό την αιγίδα του Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Ανθίμου,
ημερίδα στον Ιερό Ναό του αγίου Δημητρίου – Πολιούχου Θεσσαλονίκης,
με θέμα : «Το μεγαλείο της μετάνοιας στη ζωή του ανθρώπου».
Με ύμνους που έψαλε η χορωδία της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης, άνοιξαν, τη Δευτέρα 13 Μαρτίου 2017, οι εργασίες της ημερίδας, που συνδιοργανώθηκε από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου – Πολιούχου Θεσσαλονίκης και πτυχιούχους της Θεολογικής Σχολής και άλλων Σχολών του Α.Π.Θ.
Χαιρετισμούς απηύθυναν, ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού και Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής της ημερίδας, αρχιμ. π. Ιάκωβος Αθανασίου, καθώς και ο οικείος Ποιμενάρχης, Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.κ. Άνθιμος.
Η έναρξη των εισηγήσεων έγινε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ.κ. Ιερεμία, που, με προφητικό κυριολεκτικά λόγο, ανέπτυξε το θέμα: «Η μετάνοια κατά την Παλαιά Διαθήκη». Ο Σεβασμιώτατος, υπογράμμισε ότι ολόκληρη η Παλαιά διαθήκη αποτελεί κήρυγμα μετανοίας. Μεταξύ άλλων τόνισε ιδιαιτέρως το χωρίο Γεν. 4, 7: «Ήμαρτες; Ησύχασον.», ενώ αναφέρθηκε στη μετάνοια όπως παρουσιάζεται στο κήρυγμα των προφητών, καταλήγοντας στο ότι ο άνθρωπος οφείλει να λάβει αποφάσεις για νέα πορεία.
Στη συνέχεια, ο αρχιμ. π. Γερβάσιος Ραπτόπουλος, Ιεροκήρυκας και Πνευματικός Προϊστάμενος της αδελφότητας «Οσία Ξένη», παρουσίασε την εισήγησή του, με θέμα: «Εμπειρίες μετανοίας από την κοινωνία των κρατουμένων». Ο π. Γερβάσιος με τις διηγήσεις του μετέφερε το κοινό στο χώρο των φυλακών, όπου διακόνησε για σαράντα χρόνια. Αναφέρθηκε σε ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν ρότα, σε ανθρώπους άλλων θρησκειών που συγκινήθηκαν από την προσφορά αγάπης της Ορθοδοξίας και μεταστράφηκαν σε αυτή, τονίζοντας ότι «η αγάπη που εμπνέει ο Χριστός δεν εκπίπτει ποτέ. Διατηρείται και στη ζωή και στο θάνατο και την αιωνιότητα». Χαρακτηριστικά, έγινε μνεία σε κρατούμενο που τον ευχαρίστησε γιατί του έδωσε κουράγιο, εξομολογούμενος λέγοντας: «σας βλέπω σαν πατέρα μου». Εξόχως συγκινητική, ήταν η αναφορά του στον Κώστα Πάσσαρη, τη συνάντησή τους, την εξομολόγησή του, τη μετάνοιά του και πώς νιώθει ελεύθερος και μέσα στο κελί του. «Θεέ μου να μη σε λυπήσω πια. Το έλεός σου να με καταδιώξη» είναι αυτό που πλέον μονολογεί. «Όταν ήρθε ήταν ένα λιοντάρι άγριο. Τέσσερεις μασκοφόροι με τα καλάσνικοφ παρατεταμένα τον ακολουθούσαν» είχε πει ο φύλακας των φυλακών, ενώ σήμερα επιθυμεί να εγκαταβιώσει κάποια στιγμή στο Άγιο Όρος.
Τρίτος εισηγητής ήταν ο κ. Λυκούργος Μαρκούδης, διευθυντής προγράμματος του ραδιοφωνικού σταθμού της Ι.Μ. Πειραιώς, «Πειραϊκή Εκκλησία», ο οποίος μίλησε με θέμα: «Η μετάνοια στα χρόνια της κρίσης». Έκανε λόγο για τη μετάβαση από την αμαρτία στην αρετή, την έννοια της κρίσης και της θείας δίκης, υπογραμμίζοντας πως η κρίση θα διαρκέσει έως ότου μετανοήσουμε. Αναφέρθηκε στην εκκλησία και στο γεγονός, ότι η ορθόδοξη εκκλησία δεν είναι ένας προτεσταντικού τύπου φιλανθρωπικός οργανισμός, στη ρήση του Αγίου Αναστασίου του Σιναΐτη ότι ο Θεός δίνει στο λαό άρχοντες κατά την καρδία του και του Αγίου Παϊσίου, αναφορικά με το ότι ο άνθρωπος έχει δύναμη μέσα του για ώρα ανάγκης, για να καταλήξει στο ότι η κρίση είναι πρώτης τάξης ευκαιρία για μετάνοια.
Ακολούθως, τον λόγο έλαβε, ο κ. Ανδρέας Χριστοφόρου, Νομικός, ο οποίος αναφέρθηκε στην: «μετάνοια και την αιώνιο ζωή, όπως την έμαθε από τους σύγχρονους Αγίους και Πατέρες». Αναφέρθηκε σε προσωπικά του βιώματα με τους: Άγιο Πορφύριο, Άγιο Παΐσιο, Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη, Γέροντα Αμβρόσιο της μονής Δαδίου στην Αμφίκλεια, τον π. Μάρκο Μανώλη, τον γέροντα Ιωσήφ το Βατοπαιδινό, τον γέροντα Αντώνιο Γκίκιζα, το μοναχό Γρηγόριο της Μονής Σταυροβουνίου, τον γέρο-Παναγή από τη Λύση της Κύπρου. «Εξομολόγηση δεν είναι να πηγαίνεις μόνο στον πνευματικό και να λες τις αμαρτίες σου, αλλά χρειάζεται και μετάνοια. … Αν νιώθεις αγάπη, χαρά, πίστη, τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, τότε κατάλαβες ότι συγχωρέθηκες», έλεγε ο Άγιος Πορφύριος αναφερόμενος συγχρόνως και στον άσωτο υιό του Ευαγγελίου. «Αιτία για τα χαρίσματα του Αγίου Πορφυρίου ήταν η μετάνοιά του», έλεγε ο γ. Αντώνιος Γκίκιζας, που διετέλεσε και πνευματικός του. Τα βιώματα του εισηγητή με τον Γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη γύρω από τη Θεία Κοινωνία και τη μετάνοια, οι λόγοι του Αγίου Παϊσίου «να αγαπάς σημαίνει να μετανοείς και να συγχωρείς», η συναναστροφή του με τον γ. Αμβρόσιο, με τον γ. Ιωσήφ που συνιστούσε να εξομολογούμαστε με ταπείνωση και τον π. Μάρκο Μανώλη που ασκούνταν μυστικώς στη μετάνοια, μετέφεραν το κοινό κοντά σ΄ αυτούς τους γίγαντες του πνεύματος, τις σύγχρονες άγιες μορφές της Εκκλησίας μας.
Οι εισηγήσεις ολοκληρώθηκαν με την κ. Αθηνά Σιδέρη, κοινωνική λειτουργό και πνευματικό τέκνο του Αγίου Πορφυρίου, που μας παρουσίασε: «Το μυστήριο της μετανοίας κατά τον Όσιο Πορφύριο». «Ο Άγιος Πορφύριος έδινε μεγάλη σημασία στη μετάνοια. Και απλά και όμορφα έλεγε ότι ο χριστιανός πρέπει να καθαρίζει την ψυχή του και τα έσω του όπως ακριβώς ο ιερέας καθαρίζει το δισκοπότηρο μετά την κατάλυση. Εκτιμούσε πάρα πολύ αυτό το μυστήριο γιατί όπως ο ίδιος είχε διαγνώσει και πίστευε το μυστήριο της μετανοίας και της εξομολογήσεως είναι η συνάντησις του Ανθρώπου με το Θεό. Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα από αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο».
Τέλος, οι ομιλητές απάντησαν σε ερωτήσεις των παρευρισκομένων, ενώ η ευλογημένη αυτή σύναξη, έκλεισε με μία όμορφη σύνοψη όσων ακούστηκαν, από τον συντονιστή της ημερίδας που διηύθυνε και τις εργασίες της, καθηγητή Δογματικής του θεολογικού τμήματος της Σχολής Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Α.Π.Θ., Δημήτριο Τσελεγγίδη.
Ολόκληρη η ημερίδα είναι διαθέσιμη στον ιστότοπο:
