ΒΕΒΗΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ τὸ πατριαρχεῖο θὰ ἀποφασίσει νὰ ἐπιτρέψει στοὺς παπάδες νὰ ξαναπαντρεύονται. Θὰ εἶναι ἀργά.
Δυναμίτης γιὰ τὴν Ἱερωσύνη καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης περιφρονοῦν τὸν ἀπόστολο Παύλο (Α’ Τιμόθ. γ΄ 12, Τίτον α΄ 5-6) καὶ τὸ κύρος τῶν κανόνων (17 Ἀποστόλων, 1 Νεοκαισαρίας, 12 Μ. Βασιλείου, 3 καὶ 6 ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου)! Ἀντὶ νὰ τοὺς καθαιροῦν τοὺς παντρεύουν! Περιφρονεῖται τὸ μυστήριο τοῦ γάμου. Θὰ χωρίζουν στὸ πί καὶ φί. Παπᾶς; -Γαμπρός! Στὴν Ἀθῆνα; Θὰ παίρνει τὴν πλούσια! Θὰ πηγαίνω στὸν πνευματικὸ μὲ τὴ γυναῖκα καὶ θὰ φοβᾶμαι μὴ μοῦ τὴν ξελογιάσει στὸ τέλος!
Ἡ φρικτὴ Ἱερωσύνη εἶναι ἡ Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν σηκώνει φλὲρτ καὶ γκόμενες! Τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις! Δὲν θέλουμε ἀλῆτες καὶ σκάνδαλα, ἀλλὰ ποιμένες, παραδείγματα ἁγνότητας, «πυρὸς φλόγα» (ψ. ρα’ 4)! «Μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ» (Ῥωμ. ιβ’ 2),«ἵνα γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες»(Φιλ. β’ 15-16), «ἅλας τῆς γῆς» (Ματ. ε’ 13).
Τί θὰ πεῖ ὁ δίγαμος στὰ ζευγάρια; Τί θὰ δοῦν τὰ παιδιά μας; Ἀντίσταση! Κινητοποίηση! Δὲν ὑπακούομε στὴ διαστροφή. Στῶμεν καλῶς! Πρόσσχωμεν! «Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α’ Πετ. ε’ 8). Ἔξω ἡ Μασωνία, ἡ Νέα τάξη πραγμάτων, ὁ Οἰκουμενισμός, ὁ ἐκσυγχρονισμός, ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ πλήρης διάβρωση!
«διάκονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες» (Α’ Τιμόθ. γ΄ 12).
«πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην, εἴ τίς ἐστιν ἀνέγκλητος, μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ» (Τίτον α΄ 5-6).
«Ὁ δυσὶ γάμοις συμπλακεὶς μετὰ τὸ βάπτισμα ἢ παλλακὴν κτησάμενος, οὐ δύναται εἶναι ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος ἢ διάκονος ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ» (ιζ’ κανὼν Ἀποστόλων).
«Τοὺς διγάμους παντελῶς ὁ κανὼν τῆς ὑπηρεσίας ἀπέκλεισε» (ιβ’ Μ. Βασιλείου).
«τὸν δυσὶ γάμοις συμπλακέντα μετὰ τὸ βάπτισμα, ἤ παλλακὴν κτησάμενον, μὴ δύνασθαι εἶναι ἐπίσκοπον, ἤ πρεσβύτερον, ἤ διάκονον ἤ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ· ὡσαύτως καὶ τὸν χήραν λαβόντα, ἤ ἐκβεβλημένην, ἤ ἑταίραν, ἤ οἰκέτιν, ἡ τῶν ἐπὶ τῆς σκηνῆς, μὴ δύνασθαι εἶναι ἐπίσκοπον, ἤ πρεσβύτερον, ἤ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ» (γ’ Πενθέκτης οἰκουμενικῆς συνόδου).
«ὁρίζομεν, ἀπὸ τοῦ νῦν μηδαμῶς ὑποδιάκονον, ἤ διάκονον, ἤ πρεσβύτερον, μετὰ τὴν ἐπ' αὐτῷ χειροτονίαν, ἔχειν ἄδειαν, γαμικὸν ἑαυτῷ συνιστᾷν συνοικέσιον. Εἰ δὲ τοῦτο τολμήσοι ποιῆσαι, καθαιρείσθω» (στ’ Πενθέκτης οἰκουμενικῆς συνόδου).
«Εἰ τὶς πᾶσαν παράδοσιν ἐκκλησιαστικήν, ἔγγραφόν τε ἤ ἄγγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα», διακηρύττει ἡ Ζ’ Οἰκουμενικὴ σύνοδος (πράξη η’).
Οὔ τε πανορθόδοξη σύνοδος μπορεῖ νὰ ἐναντιωθεῖ στὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τὺς ἱεροὺς κανόνες.
Εἶναι, λένε, ὁ ἱερεὺς τοῦ ὑψίστου τὸ ἴδιο μὲ τὸν λαϊκό. «αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσί· διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσι καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει» (Α’ Ἰω. δ’ 5). Ν’ ἀρχίσω καὶ ᾿γὼ νὰ λειτουργῶ, νὰ σᾶς μεταλαβαίνω, νὰ εἶμαι πνευματικός σας! Εἴπανε στὴ ψευτοσύνοδο τοὺς Προτεστάντες ἐκκλησία, τώρα κάνουν τὴν Ὀρθοδοξία Προτεσταντισμό! Δὲν μποροῦμε νὰ συλλάβουμε τὶς συνέπειες! Θὰ ῥωτάω τὸν παπᾶ «ἔχεις ξαναπαντρευτεῖ»; Τὸ 60% τῶν ἱερῶν κανόνων ἀφορᾶ τὸν κλῆρο. 2.000 χρόνια ἱερὰ παράδοση τὴν ἀλλάζουμε τώρα. Δὲν ἔχουμε ὡς πρότυπο τὸν κόσμο, ἀλλὰ τοὺς ἁγίους.
«χείλη ἱερέως φυλάξεται γνῶσιν καὶ νόμον ἐκζητήσουσιν ἐκ στόματος αὐτοῦ, διότι ἄγγελος Κυρίου παντοκράτορός ἐστιν» (Μαλ. β’ 7). «Οἱ παπάδες εἶναι ἀνώτεροι καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους» (ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Διδαχὴ ε’ (Ἐπισκόπου Αὐγ. Καντιώτου Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς 1987 σ. 213)). Δὲν κάνουν ὅτι κάνει ὁ κόσμος, «οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου» (Ἰω. ιζ’ 14), διότι «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α’ Ἰω. ε’ 19). «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματ. ε’ 14). Δὲν ἁρμόζει στὸν «ἐνδεδυμένον τὴν τῆς ἱερατείας χάριν» (εὐχὴ τοῦ χερουβικοῦ) νὰ ἀλλάζει τὶς γυναῖκες σὰν τὰ πουκάμισα, ἐκεῖ θὰ φτάσουμε! «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς» (Ματ. ζ’ 6). «Ἄλλο παπᾶς, ἄλλο ζευγᾶς.
Τί θὰ κάνει μόνος; Ἀκολουθίες, προσευχή, ὁμιλίες, ποιμαντική, φροντίδα τῶν παιδιῶν του, ἐπισκέψεις στοὺς ἐνορίτες, στοὺς χρονίως πάσχοντες, ἀντιαιρετικὸ ἀγώνα. Πῶς θὰ ἀνταπεξέλθει; Στοὺς 10.000 κληρικοὺς δὲν ὑπάρχουν παπαδιὲς μὲ σοβαρὰ χρόνια νοσήματα καὶ προβλήματα; Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ σταυρὸς βαρύτερος ἀπὸ τὴ χηρεία ἤ τὴν ἐγκατάλειψη; «Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι καὶ τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι» (ψ. ριε’ 4)!
Προδίδομε τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος, ἀμνηστεύομε τὶς προγαμιαίες σχέσεις, τὶς ὁμοφυλοφυλικές, τὶς ἐκτρώσεις, τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, τὰ γαμοβαφτίσια, τὴν πορνεία τῶν μελλόντων κληρικῶν καὶ πρεσβυτερῶν, τὴ διγαμία τῶν κληρικῶν, τὴν ἀποβολὴ τοῦ ῥάσου. «Δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου» (Ἰακ. β’ 18). «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πρ. ε’ 29).
Θὰ παντρευτεῖ μὲ τὰ ράσα; Παπᾶς θὰ παντρεύει παπᾶ; Ποιοὺς θὰ καλέσει; Θὰ γελᾶνε. Ῥεζίλι τὸ μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης.
Ἄν θέλει γάμο πάλι,νὰ ἀφήσει τὴν Ἱερωσύνη. Καλλίτερα μὲ τὸ κομποσχοίνι στὸν παράδεισο, παρὰ μὲ τὸ πετραχήλι στὴν κόλαση.
Προτείνω νήψη, νὰ λέμε «φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον» (ψ. ιβ’ 4). Σήμερα δὲν ὑπάρχει τίποτα τὸ αὐτονόητο, ἱερό, ὅσιο, βέβηλο, μόνο μόδα. Ἡ ἀδούλωτη Κρήτη δὲν σκύβει τὸ κεφάλι στὸ ζυγὸ τῆς Νέας τάξης πραγμάτων, τῆς ἰσοπέδωσης τῶν πάντων!
Μανόλης Θεοδωράκης
ψάλτης ἁγ. Κοσμᾶ Χανίων
ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ