Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2019

Ένα σύγχρονο θαύμα.!Του (Γερ.Αλυπίου-Καψάλα.Άγ.Όρος )


Ο Μητροπολίτης Πέτρος του Κρουτίτσκ Ρωσσίας,γεννηθείς το 1963,εχειροτονήθη επίσκοπος το έτος 1920.

Μετά το θάνατο του πατριάρχου Ρωσσίας Τύχωνος,εξελέγει ο Πέτρος τοποτηρητής του πατριαρχικού θρόνου.Οι κομμουνιστές τον συνέλαβαν και ενώ τον μετέφεραν ,τον πέταξαν απ'την αμαξοστοιχία.

Ο Πέτρος έπεσε στο πυκνό χιόνι χωρίς να πάθει τίποτα...κρύο,δάσος,ερημιά,νύχτα,χιόνι παντού...η παγωνιά παρέλυε το σώμα του...αισθανόταν ότι ο θάνατος του πλησιάζει.

Ξαφνικά πλησιάσε μια πελώρια αρκούδα,ελπίς σωτηρίας ουδεμία.!<<σκέφτηκε -όπως ο ίδιος έλεγε: -τώρα θα με κατασπαράξει ,δύναμη να τρέξω δεν έχω,αλλά που να πάω;>>.Το θυρίο ξάπλωσε δίπλα του.Ο Πέτρος κατενόησε ότι ο Θεός έστείλε την αρκούδα...κάθησε με την πλάτη ακουμπισμένη στο θηρίο...όλη την νύχτα προσευχόμενος,αλλάσσοντας πλευρό για να ζεσταίνεται.

Το ξημέρωμα άκουσε πετεινούς να λαλούν...η αρκούδα σηκώθηκε και έφυγε στο δάσος.

Ο Πέτρος βάδισε πάνω στις γραμμές του τρένου,έφτασε στο κοντινό χωριό και φιλοξενήθηκε έξι μήνες από χριστιανούς που τον έκρυβαν.Οι άθεοι τον έπιασαν και δώδεκα χρόνια μέχρι τον θάνατό του το (1936) ,επέμεινε φυλακές,ταλαιπωρίες,μαστιγώσεις και εξορία στο Ζαπολιάργιε.

Τι Θεός μέγας !Ο έν Τριάδι Θεός ,δόξα σοι .!!



Του (Γερ.Αλυπίου-Καψάλα.Άγ.Όρος )


ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ (30 Ιανουαρίου)



Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ (30 Ιανουαρίου)


Στις 30 Ιανουαρίου, κάθε χρόνο, γιορτάζουμε τη μνήμη των Τριών Ιεραρχών, όπως καθιερώθηκε από το 1100 μ.Χ.. Η γιορτή τους, από το 1842, λέγεται και Γιορτή των Γραμμάτων, μια και οι Τρεις Ιεράρχες ήταν Μεγάλοι Δάσκαλοι αλλά και Πατέρες της Εκκλησίας.

Οι Τρεις Ιεράρχες είναι: ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος.

Η γιορτή τους είναι γιορτή της παιδείας και των γραμμάτων, γιορτή των δασκάλων και των μαθητών.

Είναι γιορτή τόσο Σχολική όσο και Χριστιανική.

Σχολική είναι, γιατί οι Τρεις Ιεράρχες, ήταν άνθρωποι μορφωμένοι, σοφοί δάσκαλοι, φημισμένοι ρήτορες και συγγραφείς. Πρόσφεραν πάρα πολλά στα γράμματα, διαθέτοντας ολόκληρη την περιουσία τους.

Χριστιανική είναι, γιατί και οι τρεις ήταν ευσεβείς Ιεράρχες, επιφανείς θεολόγοι, με κοινωνική προσφορά και φιλανθρωπικό έργο, που διέθεσαν τη ζωή τους στην πίστη τους για το Χριστό.

Μελέτησαν τους αρχαίους κλασικούς συγγραφείς και φιλοσόφους, και κατόρθωσαν να συμφιλιώσουν το Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα με την Χριστιανική Πίστη. Απέρριψαν τα ειδωλολατρικά στοιχεία και κράτησαν τις αρχές της διαλεκτικής σκέψης της ελληνικής παιδείας, ακολουθώντας τη συμβουλή του Αποστόλου Παύλου «να δοκιμάζουμε τα πάντα αλλά να κρατάμε το καλό».

Έστησαν έτσι γέφυρες ανάμεσα στο κλασικό και το σύγχρονο, ανάμεσα στη γνώση και την αρετή, ανάμεσα στην αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας και την πραγματική αλήθεια της αγάπης, ανάμεσα στη θεωρία και στην πράξη, τον Ελληνισμό και το Χριστιανισμό.

Δικαιολογημένα η εποχή τους ονομάστηκε: «Χρυσός Αιώνας της Εκκλησίας».

Το έργο των Τριών Ιεραρχών είναι πολύ μεγάλο. Όλοι οι φτωχοί, οι άρρωστοι, τα ορφανά και οι ηλικιωμένοι έβρισκαν καταφύγιο κοντά τους. Η μεγάλη τους καρδιά και η χριστιανική ψυχή τους γίνονταν στέγη για όσους είχαν ανάγκη.

Ήταν τόση η καλοσύνη και η φιλανθρωπία τους, που δεν υπολόγισαν τα πλούτη και τα χρήματά τους. Τίποτα δεν κράτησαν για τον εαυτό τους. Όλα τα υπάρχοντά τους τα διέθεσαν για να δώσουν χαρά στους συνάνθρωπούς τους.

Πολλές φορές οι Ιεράρχες με τα ίδια τους τα χέρια, έδεναν τις πληγές των αρρώστων. Τίποτε δεν τους φόβιζε. Ακόμη και τους λεπρούς περιποιούνταν.

Οι Τρεις Ιεράρχες ήταν και ιεραπόστολοι. Δίδασκαν τη Χριστιανική θρησκεία και το Λόγο του Θεού με πάθος, γεγονός που σε συνδυασμό με τη μεγάλη τους μόρφωση, τους έφερε αντιμέτωπους και εχθρούς με βασιλιάδες και άρχοντες.

Δίκαια, λοιπόν, ονομάστηκαν Μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας και Προστάτες των Γραμμάτων και των Σχολείων.


Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ή ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ


Γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου γύρω στο 330 μ.Χ, αλλά μεγάλωσε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Γονείς του ήταν η ενάρετη Εμμέλεια που ήταν κόρη μάρτυρα και ο ονομαστός ρήτορας Βασίλειος. Από την ευλογημένη αυτή οικογένεια αναδείκτηκαν άγιοι της Εκκλησίας μας γιαγιά, μητέρα και τέσσερα παιδιά.

Οι πλούσιοι γονείς του φρόντισαν να πάρει μεγάλη μόρφωση. Σπούδασε στην Καισάρεια και κατόπιν στην Κωνσταντινούπολη, στην Αλεξάνδρεια και στην Αθήνα όπου συνδέθηκε με τον αδελφικό του φίλο Γρηγόριο, το Ναζιανζηνό.

Ο Βασίλειος ύστερα από τις λαμπρές σπουδές του γύρισε στην Καισάρεια. Εκεί άσκησε το επάγγελμα του ρήτορα και αφού βαφτίστηκε σε μεγάλη ηλικία, όπως συνηθιζόταν τότε, αποφάσισε να γίνει μοναχός.

Για να γνωρίσει μεγάλους ασκητές της εποχής του επισκέπτηκε την Αίγυπτο την Παλαιστίνη αλλά και άλλες χώρες. Γοητευμένος, μοίρασε τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και μόνασε σ’ένα ερημικό μέρος του Πόντου.

Όταν είδε ότι οι αιρετικοί κατατάραζαν την Εκκλησία δέκτηκε το μεγάλο αξίωμα της ιεροσύνης. Έγινε διάκονος, ιερέας και αργότερα επίσκοπος Καισάρειας απ’ όπου καταπολέμησε σθεναρά τον αρειανισμό.

Ιστορική έμεινε η απάντηση που έδωσε στο φιλαρειανό απεσταλμένο του αυτοκράτορα, ύπαρχο Μόδεστο, όταν τον απείλησε αυστηρά με δήμευση της περιουσίας, εξορία, βασανιστήρια και θάνατο: «Τίποτε από αυτά δε φοβάμαι» απάντησε ο Βασίλειος, «γιατί περιουσία δεν έχω παρά μόνο τα φτωχά μου ρούχα και λίγα βιβλία. Εξορία δε φοβάμαι, γιατί όλοι σ’ αυτή τη ζωή είμαστε σαν τα πουλιά χωρίς μόνιμη στέγη. Βάσανα δε λογαριάζω, γιατί το ασθενικό μου σώμα γρήγορα θα πεθάνει. Κι ο θάνατος θα με φέρει κοντά στο Θεό, για τον οποίο ζω και εργάζομαι».

Ο Μέγας Βασίλειος θεμελίωσε τη Χριστιανική του Θεολογία, αντλώντας επιλεκτικά από την αρχαιοελληνική και κυρίως από την πλατωνική φιλοσοφία.

Καθημερινά δίδασκε τους ανθρώπους εξηγώντας το Ευαγγέλιο.

Συμβούλευε τη νεολαία να διαβάζει την ελληνική ιστορία, μυθολογία, ποίηση και φιλοσοφία.

Έγραψε πολλά βιβλία, επιστολές, κηρύγματα, ομιλίες, προσευχές και τη Θεία Λειτουργία που φέρει το όνομά του.

Ολόκληρη πόλη, την περίφημη Βασιλειάδα, αποτελούν τα φιλανθρωπικά του ιδρύματα: νοσοκομεία, ορφανοτροφεία, ξενώνες, εργαστήρια, σχολεία κ.α. για τα οποία διέθεσε όλα του τα υπάρχοντα.

Πέθανε το 379, σε ηλικία 49 χρονών. Η Εκκλησία μας τον ονόμασε « Οικουμενικό και Μέγα διδάσκαλο». Τον τιμάει ως άγιο την 1η Ιανουαρίου.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

Ονομάστηκε Χρυσόστομος για τις ρητορικές του ικανότητες. Γεννήθηκε το 345 στην Αντιόχεια της Συρίας. Γονείς του ήταν ο ανώτερος αξιωματικός Σεκούνδος και η ευσεβής Ανθούσα. Πολύ νωρίς έμεινε ορφανός από τον πατέρα του και το βάρος της ανατροφής και μόρφωσής του έπεσε στην ενάρετη Ανθούσα.

Ύστερα από τη γενική εκπαίδευση, ο Ιωάννης, σπούδασε ρητορική στη σχολή του περίφημου δασκάλου της εποχής εκείνης, του εθνικού Λιβάνιου.

Μετά τις λαμπρές φιλοσοφικές και νομικές σπουδές του, ο Ιωάννης άσκησε στην Αντιόχεια το επάγγελμα του δικηγόρου. Γρήγορα όμως τον τράβηξαν οι θεολογικές σπουδές και όταν βαπτίστηκε, άρχισε να ζει ασκητική ζωή.

Ύστερα από μερικά χρόνια ασκητικής ζωής, ο Ιωάννης δέχτηκε τη χάρη της ιεροσύνης και υπηρέτησε την Εκκλησία. Με τα λαμπρά του κηρύγματα και κυρίως μα το έξοχο παράδειγμά του μαγνήτιζε τις ψυχές των πιστών. Είχε κατορθώσει να τρέφει καθημερινά πάνω από 3.000 φτωχούς.

Η φήμη και το καλό όνομά του έγιναν γνωστά σε όλη τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και ο βασιλιάς Αρκάδιος τον πήρε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί τον εξέλεξαν Αρχιεπίσκοπο.

Στα φλογερά του κηρύγματα καλούσε σε ηθική εξυγίανση της κοινωνίας και ασκούσε αυστηρή κριτική στον κλήρο και στους κυβερνώντες προκαλώντας τις αντιδράσεις της αυτοκράτειρας Ευδοξίας και των εκκλησιαστικών κύκλων. Εκθρονίστηκε και καταδικάστηκε σε εξορία. Αλλά ο λαός πέτυχε την ματαίωσή της.

Σύντομα όμως ακολούθησε άλλη μόνιμη και μαρτυρική στην Αρμενία και αργότερα στην Πιτυούντα του Πόντου.

Στο δρόμο κι ενώ βρισκόταν στα Κόμανα του Πόντου, πέθανε από τις κακουχίες και τις στερήσεις στις 14 Σεπτεμβρίου του 407.

Παρά ταύτα όμως, αναγνωρίστηκαν οι πολύτιμες υπηρεσίες του και αποκαταστάθηκε η μνήμη του.

Ύστερα από 30 χρόνια το λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη και τοποθετήθηκε στο ναό των Αγίων Αποστόλων.

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος διακρίθηκε για τη ρητορική του τέχνη. Τα λόγια, η διδασκαλία και το κήρυγμά του συγκινούσαν όλους τους ανθρώπους. Γι αυτό τον ονόμασαν «Χρυσόστομο», δηλαδή στόμα χρυσό.

Ακόμα και σήμερα, «των αρετών το θησαύρισμα», καθώς τον ονόμασαν, εξακολουθεί να μας φωτίζει με τα πολλά του συγγράμματα. Ανάμεσα σ’ αυτά ιδιαίτερη θέση κατέχει η Θεία Λειτουργία που φέρει τ’όνομά του.

Η Εκκλησία μας τιμάει την μνήμη του στις 13 Νοεμβρίου, στις 27 Ιανουαρίου (Ανακομιδή) και στις 30 Ιανουαρίου μαζί με τους άλλους δύο Ιεράρχες.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ή ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΝΑΖΙΑΝΖΙΝΟΣ

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 329 μ.Χ. στην Αριανζό, κοντά στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας γι αυτό και ονομάστηκε Ναζιανζηνός. Όπως και ο Άγιος Βασίλειος καταγόταν από παλιά και πλούσια οικογένεια του τόπου του. Οι ευσεβείς γονείς του, η Νόννα και ο επίσκοπος Γρηγόριος του έδωσαν χριστιανική ανατροφή.

Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στη Ναζιανζό και κατόπιν στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Εκεί γνωρίστηκε με το Βασίλειο, που είχαν σχεδόν την ίδια ηλικία και συνδέθηκαν με αδελφική φιλία και εκτίμηση που έμεινε ζωντανή και δυνατή σε όλη τους τη ζωή.

Ο Γρηγόριος συνέχισε τις σπουδές του στην Καισάρεια της Παλαιστίνης και στην Αλεξάνδρεια. Σπούδασε και στην Αθήνα μαζί με το φίλο του Βασίλειο.

Μετά τις τόσο λαμπρές σπουδές του γύρισε στην Ναζιανζό. Τότε, καθώς φαίνεται, δέχτηκε το άγιο Βάπτισμα. Κατόπιν μόνασε, όπως είδαμε, για ένα διάστημα στον Πόντο μαζί με το Βασίλειο.

Αργότερα ο Γρηγόριος ήρθε κοντά στο γέροντα πατέρα του και τον βοηθούσε στα ποιμαντικά του έργα. Με απαίτηση όμως των Χριστιανών και χωρίς να το θέλει ο ίδιος, καθώς θεωρούσε πολύ μεγάλο το αξίωμα της ιεροσύνης, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.

Ύστερα από μερικά χρόνια, μπροστά στην επιμονή του φίλου του και αρχιεπισκόπου Καισαρείας Βασιλείου, δέχτηκε και χειροτονήθηκε από τον ίδιο, επίσκοπος της κωμόπολης των Σασίμων.

Εκείνο που ανέδειξε το Γρηγόριο μεγάλο δάσκαλο και ποιμένα της εκκλησίας ήταν η υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, που πέρναγε δύσκολες μέρες, από τον κίνδυνο των Αρειανών.

Στην Κωνσταντινούπολη, μόνο ένας μικρός ναός είχε απομείνει στους ορθοδόξους, που τον ονόμαζαν συμβολικά Αγία Αναστασία, ελπίζοντας πως εκεί θα αναστηθεί ξανά η Ορθοδοξία.

Σ’ αυτόν το ναό ο Γρηγόριος εκφώνησε τους περίφημους πέντε λόγους για τη θεότητα του «Υιού και Λόγου» του Θεού, με θαυμαστά αποτελέσματα.

Γι αυτή τη σοφία και ευλάβεια στα θεία, δίκαια η εκκλησία μας τον ονόμασε «Θεολόγο», πρώτον αυτόν ύστερα από τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή.

Σε λίγο στέφτηκε αυτοκράτορας ο Μέγας Θεοδόσιος καθιερώνοντας με διάταγμα την Ορθοδοξία.

Τότε αναδείχτηκε ο Γρηγόριος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Πρόεδρος της Β’ Οικουμενικής Συνόδου. Από αυτή τη θέση, το 381, μαζί με άλλους άρχοντες της Εκκλησίας στερέωσαν την Πίστη και την Ορθοδοξία συμπληρώνοντας το Σύμβολο της Πίστεως που άρχισε η Α’ Οικουμενική Σύνοδος.

Για να εξασφαλίσει όμως την ειρήνη της Εκκλησίας, με μια ηρωική πράξη, παραιτήθηκε από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο και την προεδρία της Συνόδου και επέστρεψε στον τόπο του όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή του με προσευχή, διάβασμα και συγγραφή βιβλίων. Πέθανε το 390 μ.Χ.

Ο Γρηγόριος διακρίθηκε για τον αγνό του χαρακτήρα και τις πολλές αρετές καθώς και για το τεράστιο συγγραφικό του έργο, που περιλαμβάνει λόγους, επιστολές και ποιήματα. Η Εκκλησία μας τον κατέταξε ανάμεσα στους αγίους της και τον τιμά ξεχωριστά στις 25 Ιανουαρίου καθώς και στις 30 του ίδιου μήνα, γιορτή των Τριών Ιεραρχών.

Αποτέλεσμα εικόνας για ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ


ΕΠΙΛΟΓΟΣ


Οι Τρεις Ιεράρχες έδειξαν με τη ζωή και το έργο τους ότι η πίστη προς το Θεό και η αγάπη προς το συνάνθρωπο συμβαδίζουν. Νοημάτισαν τον αρχαίο κλασικό κόσμο και διέσωσαν αξίες με πανανθρώπινο περιεχόμενο.

Οι ίδιοι είναι και θα είναι οδηγοί προς την αληθινή γνώση και μόρφωση, αγαθά πρότυπα κάθε νέου ανθρώπου.

Απολυτίκιο :




Τους τρείς μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος, τους την οικουμένην ακτίσι δογμάτων θείων πυρσεύσαντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πάσαν θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βασίλειον τον μέγαν, και τον Θεολόγον Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι, πάντες οι των λόγων αυτών ερασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν· αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ υμών αεί πρεσβεύουσιν.



ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΙ ΕΔΩ


ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2019

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Ασυγχώρητη αμαρτία το να μην συγχωρείς τον αδελφό σου!


Αν σου πω, νήστεψε πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος.
- Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά.
- Αν σου πω να έρχεσαι τακτικά στις Συνάξεις της Εκκλησίας, μου λες, έχω διάφορες μέριμνες.
- Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγονται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.
- Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρόνησε τα λόγια μου.
Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές και όλα αυτά είναι χλιαρά λόγια, αλλά, παρά ταύτα, μπορείς να προφασίζεσαι…

- Αν όμως σου πω, άφησε την οργή και συγχώρεσε τον αδελφό σου, ποια από τις προφάσεις αυτές μπορείς να χρησιμοποιήσεις;
Διότι νομίζω, δεν μπορείς να φέρεις ως πρόφαση ούτε ασθένεια σώματος, ούτε φτώχεια, ούτε αμάθεια, ούτε απασχόληση και μέριμνα, ούτε τίποτε άλλο.
Γι’ αυτό απ’ όλες σου τις αμαρτίες, αυτή η αμαρτία θα σου είναι ασυγχώρητη. Αλήθεια, πως θα μπορέσεις να υψώσεις τα χέρια σου στον Ουρανό; Πως θα κινήσεις τη γλώσσα σου να προσευχηθείς; Πως θα ζητήσεις συγνώμη;

Ακόμη κι’ αν θέλει ο Θεός να σου συγχωρήσει τις αμαρτίες, δεν Του το επιτρέπεις εσύ, επειδή δεν συγχωρείς τις αμαρτίες του αδελφού σου.

Διότι, αν εσύ ο ίδιος εκδικηθείς και επιτεθείς εναντίον του, είτε με λόγια, είτε με ανάλογες συμπεριφορές, είτε με κατάρες, ο Θεός δεν θα επέμβει πλέον, αφού εσύ ανέλαβες την τιμωρία Του. Και όχι μόνο δεν θα επέμβει, αλλά και από σένα θα ζητήσει λόγο, διότι φέρθηκες υβριστικά προς Αυτόν.


Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

ΠΗΓΗ

«Χωρίς το Φανάρι δέν ὑπάρχει Ἐκκλησία»;

Αποτέλεσμα εικόνας για Φανάρι ΠΑΤΡΙΑΡΧΗς

«Χωρὶς τὸ Φανάρι δὲν ὑπάρχει Ἐκκλησία»;
|
Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος

Ἦτο σκληρὸς ὁ λόγος τοῦ Διευθυντοῦ Συντάξεως τοῦ «Ο.Τ.» «Νὰ παραιτηθῆ ὁ κ. Βαρθολομαῖος»; Τὰ γεγονότα δικαιώνουν τὸν λόγον αὐτόν. Δὲν εἶναι μόνον ἡ διαίρεσις τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ βαρύνει τὸν Πατριάρχην, καθὼς σχίσμα κατὰ τοὺς Ἱ. Κανόνας εἶναι ἡ δημιουργία παραλλήλου Ἱεραρχίας ἐντὸς ἤδη ὑπαρχούσης κανονικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ και ἡ βλασφημία του κατὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος καὶ τῆς Ἐκκλησίας.

Δὲν θὰ ἀναφερθοῦμε εἰς ὅσα καταγγέλλει ἡ ἐκκρεμοῦσα ἤδη ἀπὸ διετίας «Κανονικὴ Μήνυσι» κατὰ τοῦ Πατριάρχου, ἡ ὁποία ἔχει ὑποβληθῆ πρὸς τὴν Ἱ. Σύνοδον ἀπὸ τὸν Καθηγούμενον τῆς Ἱ. Μ. Λογγοβάρδας Πάρου, ἀλλὰ εἰς νέον ἀποκαλυπτικὸν τεκμήριον. Ὁ Πατριάρχης ὑπεράνω τῶν Ἱ. Κανόνων!

Τὸ τελευταῖον διάστημα θεολόγοι καὶ θεολογοῦντες ἔχουν ἐπιδοθῆ εἰς ἀγῶνα ὑπερυψώσεως τοῦ Πατριάρχου. Ἕνα ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ δημοσιεύεται καὶ ἀναδημοσιεύεται ἀνήκει εἰς τὸν κ. Ἰωάννην Ἐλ. Σιδηρᾶν, ὁ ὁποῖος: «…περὶ τοῦ «τί ἐστὶ Πατριάρχης;», ἡ ἀπάντηση δίδεται θεοπνεύστως… στὸ Νομικὸν Βιβλίον «Ἐπαναγωγὴ» Βασιλείου Μακεδόνος καὶ Λέοντος Σοφοῦ, ὅπου ἀναγιγνώσκουμε: «Τί ἐστὶν Πατριάρχης; Ὁ Πατριάρχης ἐστὶν εἰκὼν ζῶσα Χριστοῦ καὶ ἔμψυχος…». Ἀντιλαμβάνεται κανεὶς ὅτι, ἐπειδὴ οἱ Φαναριῶται δὲν εὑρίσκουν κείμενα Ἁγίων Πατέρων καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, διὰ νὰ στηρίξουν τὰς αὐθαιρεσίας τοῦ Πατριάρχου ἐπικαλοῦνται αὐτοκράτορα, τὸ ἔργον τοῦ ὁποίου χαρακτηρίζουν «θεόπνευστον», ὅπως δηλαδὴ ἡ Ἁγία Γραφή! Αὐτὰ δὲν ἔχουν καμίαν ἰσχὺν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὡστόσον τὸ καίριον εἶναι ὅτι αὐτὰ καὶ ἄλλα παρόμοια στοχεύουν εἰς ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον πρὸ ἑβδομάδος συνεπυκνώθη ἐναργῶς εἰς τὴν γραφίδα τοῦ γνωστοῦ Παν­επιστημιακοῦ κ. Μ. Βαρβούνη.

Εἰς ἄρθρον του μὲ τίτλον «Οὐκρανικῆς Αὐτοκεφαλίας Παραλειπόμενα» ἀναφέρει: «Στὴ μεγάλη σχετικὴ συζήτηση, συχνὰ γίνεται λόγος περὶ τῶν ἱερῶν κανόνων, καὶ διατυπώνονται ἀντικρουόμενες ἀπόψεις γιὰ τὸ περιεχόμενο καὶ τὶς ἑρμηνεῖ­ες τους. Πρέπει ὅμως νὰ ἔχουμε ὑπόψη ὅτι οἱ κανόνες δημιουργήθηκαν σὲ συγκεκριμένα ἱστορικά, κοινωνικὰ καὶ πνευματικὰ πλαίσια, καὶ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἐξέφραζαν τὴν ἐποχή τους. …σὲ ποιὸν ἄλλον ἐναπόκειται ἐν προκειμένῳ ἡ ἑρμηνεία καὶ ἡ ἐφαρμογή τους, παρὰ στὸν ἔχοντα τὸ πρωτεῖο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στὸν Παναγιώτατο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ στὴν περὶ Αὐτὸν Ἁγία καὶ Ἱερὰ Σύνοδο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου».

Ἂς ἐξετάσωμεν τὰ ἀνωτέρω συνδυαστικά: Χρησιμοποιοῦνται πολιτικὰ κείμενα (Αὐτοκρατόρων καὶ ὄχι Πατέρων), διὰ νὰ δικαιολογήσουν τὴν αὐθαίρετον ἀνάμειξιν τοῦ Πατριάρχου, ἡ ὁποία γίνεται ὑπὸ πολιτικάς πιέσεις, μὲ πολιτικὸν περιεχόμενον καὶ πολιτικὰς συνεπείας. Δὲν εἶναι ὅμως τόσον τὸ πολιτικὸν ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ ὅσον αἱ ἐκκλησιαστικαὶ συνέπειαι. Διότι, διὰ νὰ καταστῆ πειστικὴ ἡ αἰτιολόγησις, τίθεται ὁ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἡ περὶ αὐτὸν ἐλεγχομένη ὀλιγομελὴς Σύνοδος ὑπεράνω τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν Ἱ. Κανόνων. Ἕνα ἄτομον, ποὺ κατευθύνει ἄλλα δέκα ἄνευ συμφωνίας τῆς ὁλομελείας τῆς Ἱεραρχίας του, προπαγανδίζεται ὡς ὁ ἔχων ἐξουσίαν νὰ καταλύη ἀποφάσεις Ἁγίων Πατέρων! Αὐτὰ ὅλα ἑδράζονται δῆθεν ἐπὶ ἑνὸς ἀνυπάρκτου «πρωτείου», ἐνῶ ὡς εἶναι γνωστὸν οἱ Ἱ. Κανόνες ὁμιλοῦν διὰ «πρεσβεῖα» καὶ ὄχι «πρωτεῖα». Μὲ τὴν προβολὴν τοῦ ἀντικανονικοῦ «πρωτείου» οἱ Ἱ. Κανόνες σχετικοποιοῦνται, ἐνῶ ταυτοχρόνως ἐνισχύεται ἡ ἀπόλυτος αὐθεντία τοῦ ἑνός! Αὐτὴ ἡ θεωρία τοῦ «πρωτείου» καθιστᾶ αὐτομάτως τὸν Πατριάρχην «κεφαλὴν» τῆς Ἐκκλησίας μὲ τελικὴν κατάληξιν τὴν ταύτισιν-σύγχυσιν μεταξὺ Πατριάρχου καὶ Χριστοῦ(!), ὁ ὁποῖος βεβαίως εἶναι ἡ μόνη «Κεφαλὴ» τῆς Ἐκκλησίας! Εἶναι ὁ Πατριάρχης ὁ Χριστός;

Τὸ κείμενον ποὺ ἀκολουθεῖ ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. «Ὁ ἑκάστοτε Πατριάρχης συνεχίζει τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ» Ἡ Ἱ. Μ. Ἁγ. Τριάδος Χάλκης ἀφιέρωσε τὸ ἡμερολόγιον τοῦ 2019 εἰς τὸν μακαριστὸν Θεοδωρουπόλεως Γερμανόν. Ἐπιδιώκοντες πληροφορίας διὰ τὸν κυρὸν Γερμανὸν παρηκολουθήσαμεν εἰς τὸ διαδίκτυον βίντεο τῆς 5ης Ὀκτωβρίου 2017 μὲ τὴν ἐπίσημον παρουσίασιν ψηφιακοῦ δίσκου πρὸς τιμήν του. Ἡ παρουσίασις ἔγινεν ἐπισήμως ἐνώπιον τοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εἰς τὴν «αἴθουσα τοῦ Θρόνου» εἰς τὸ Φανάρι καὶ μετεδόθη καὶ τηλεοπτικῶς. Παρὼν ἦτο ὁ Σεβ. Μηδείας, εἰς τὸν ὁποῖον ἐδόθη ὁ λόγος ἀπὸ τὸν Πατριάρχην, ὁ ὁποῖος ἤκουσεν αὐτὸν μετὰ προσοχῆς νὰ λέγη τὰ ἑξῆς ἀδιανόητα καὶ κακόδοξα, ποὺ ἀπεμαγνητοφωνήσαμε: «Ἡ σχέση τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου δὲν εἶναι μόνο μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα καὶ τὰ ἄλλα Ὀρθόδοξα κράτη. Ὁ ρόλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου εἶναι Οἰκουμενικὸς, ὅπως εἶναι καὶ ὁ τίτλος, ὅπως εἶναι αὐτὸ ποὺ παρεδόθη ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους γιὰ τὸ ρόλο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Συνάμα χωρὶς Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν ὑφίσταται Ἐκκλησία ἐπὶ τῆς γῆς. Ὁ ἑκάστοτε Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἶναι αὐτὸς, ὁ ὁποῖος συν­εχίζει τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ ἐπὶ τῆς γῆς μὲ τοὺς Ἀρχιερεῖς καὶ τὴ Σύνοδο. Εἶναι ἕνα μυστήριο, τὸ ὁποῖο συν­εχίζεται μέχρι ὁ Θεὸς νὰ τὸ ἐπιτρέψει, μέχρι τὴν Δευτέρα Παρουσία, ὅπως λέγει καὶ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Αὐτὸς λοιπὸν ὁ ἱερὸς χῶρος δὲν ἔχει νὰ κάνει μόνο μὲ ἕνα ἐκκλησιαστικὸ χαρακτήρα ἢ μορφή, ἔχει νὰ κάνει μὲ ἕνα μυστηριακὸ γεγονός, τὸ ὁποῖο ἑνώνει τὴ γῆ μὲ τὸν οὐρανό. Διότι αὐτὴ ἡ μυστηριακὴ κατάσταση, ἡ ὁποία ὑφίσταται στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ἑνώνει τὴν Οἰκουμένη… Ἐπισκέφθηκα ἕνα ρωμαιοκαθολικὸ ναὸ σὲ μία τελετὴ, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε, γιὰ νὰ τιμηθεῖ ἕνας πρώην Ἀρχιεπίσκοπος, ὁ ὁποῖος ἑόρταζε τὰ 50 του χρόνια ὡς Ἀρχιερεύς. Μετὰ τὴν τελετὴ ποὺ ἔγινε στὸ ναὸ εἴχανε κάποια δεξίωση. Ἦταν περίπου 1.000 ἄνθρωποι ἢ καὶ περισσότεροι, ποὺ συμμετεῖχαν σὲ αὐτὴν τὴν τελετή. Ἐγὼ βρισκόμουν στὸν χῶρο ποὺ προσέφεραν τὰ κεράσματα καὶ ὅλα ἐκεῖνα τὰ ὡραῖα ποὺ προσφέρουν στὶς τελετές. Ὅπως μὲ βλέπετε, ἤμουν, ἁπλῶς φοροῦσα καὶ τὸ διακριτικὸ τοῦ Ἐπισκόπου. Ἐρχόντουσαν κληρικοὶ μὲ τὰ κουστούμια τους ρωμαιοκαθολικοὶ νὰ μοῦ φιλήσουν τὸ χέρι, ζητοῦσαν εὐλογία. Ἐγὼ αἰσθανόμουν λίγο ἀμήχανα, διότι δὲν ἤξερα γιατί τὸ κάνουν αὐτό. Ὑπέθετα ὅτι ἦταν ἱεροσπουδαστὲς, γιατί ἦταν νέοι ἄνθρωποι. Κάποια στιγμὴ ρώτησα: εἶστε ἱερέας ἢ φοιτητής, ἢ τί εἴσαστε; Ὄχι, λέει, εἶμαι ἱερέας. Γιατί ἔρχεστε σὲ μένα; Τί ἔρχεστε νὰ πάρετε τὴν δική μου εὐχή; Καὶ λέει: Μά, ὅ,τι ἔχουμε σὲ ἐσᾶς τὸ ὀφείλουμε, ἀπὸ ἐσᾶς τὸ πήραμε. Ὅ,τι εἴμαστε ἐμεῖς σήμερα τὸ πήραμε ἀπὸ ἐσᾶς, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Δὲν μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε πόσο πολὺ συγκινήθηκα, ὅταν ρωμαιοκαθολικὸς ἱερέας ἀναγνωρίζει τὴν ἀξία του καὶ τὸ κῦρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ λέει ὅτι ὅ,τι ἔχουμε ἐμεῖς σήμερα τὸ πήραμε ἀπὸ ἐσᾶς… Αὐτὸς ὁ ρόλος τῶν Ἀρχιερέων, τῶν ἱερέων ἀνὰ τὴν οἰκουμένη πηγάζει ἀπὸ τὸ σεπτὸ κέντρο.Ἐὰν δὲν ὑφίστατο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γίνει τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ὁ Θεὸς μας εἶπε στοὺς Ἀποστόλους, λάβετε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο καὶ νὰ τὸ μοιράσετε καὶ νὰ διδάξετε σὲ ὅλα τὰ ἔθνη. Καὶ αὐτὸν τὸν ρόλο τὸν ἔχει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, γι’ αὐτὸ σᾶς τὸ λέω καὶ πάλι ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ ὑφίσταται Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐπὶ τῆς γῆς χωρὶς τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Τώρα θέλω νὰ ὁλοκληρώσω γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριάρχη. Ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης, ὁ νῦν Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης εἶναι ὄντως ὁ νέος Μωυσῆς, ὁ ὁποῖ­ος δίδει τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ ἀνὰ τὴν οἰκουμένη. Χρησιμοποιεῖ ὅλα τὰ μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος, ἡ ἴδια του ἡ προσωπικότητα ποὺ μεταδίδει τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, ὅπου καὶ ἂν παρίσταται σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη. Ἔχει ταξιδέψει καὶ ἔχει ἐκπροσωπήσει τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀνὰ τὸν κόσμο. Καὶ μόνο ἡ παρουσία του μέσα στὰ κοινοβούλια, στὴν Ἀμερική, στὰ Ἡνωμένα Ἔθνη, στὴν Εὐρώπη, στὰ Ἡνωμένα Ἐμιράτα τῆς Ἀνατολῆς, σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἡ παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου ἔχει μετατρέψει καὶ μεταμορφώσει ἀνθρώπινους χαρακτῆρες καὶ ἀνθρώπινες μορφὲς καὶ ἔχει μεταφέρει τὸ μήνυμα τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου καὶ τὸ ἔκανε γνωστὸ ἀνὰ τὴν Οἰκουμένη. Καὶ τὸ κυριότερο εἶναι αὐτὸ τὸ ὁποῖο ζήσαμε μὲ τὴν Μεγάλη Σύνοδο. Ἕνα γεγονὸς τὸ ὁποῖο γράφτηκε καὶ εἶναι γραμμένο σήμερα μὲ χρυσὰ γράμματα. Αὐτὸ ἦταν ἕνα ὄνειρο καὶ ἔγινε πρα­γματικότητα. Ἂν σκεφτεῖτε ὅτι πρὶν ἀπὸ αἰῶνες οἱ Πατέρες, οἱ ἱερεῖς καὶ Ἀρχιερεῖς ἔκαναν τὶς Συν­­άξεις καὶ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, μετὰ ἀπὸ πολλοὺς αἰῶνες ἕνας Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης μπόρεσε νὰ συνάξει ὅλη τὴν Οἰκουμένη καὶ νὰ προεδρεύσει στὴν σπουδαιότερη Μεγάλη Σύνοδο μετὰ ἀπὸ τὶς τελευταῖες Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Αὐτὸ εἶναι σπουδαῖο θαῦμα. Μόνο ὡς θαῦμα μπορεῖ νὰ ἑρμηνευθεῖ. Πιστεύω ὅτι μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν προεδρία καὶ τὴν προσωπικότητα ποὺ ἐκπέμπει τὸ πρόσωπον τοῦ Παναγιωτάτου μας μπορεῖτε ἀπὸ μόνοι σας νὰ καταλάβετε πόσο εὐλογημένος εἶναι αὐτὸς ὁ τόπος καὶ πόσο ἐμεῖς εἴμαστε εὐλογημένοι ποὺ ὁ Θεὸς μᾶς χάρισε ἕνα τόσο σπουδαῖο Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, οὕτως ὥστε ἡ συνέχιση τοῦ Εὐαγγελίου νὰ εἶναι ἀπόλυτη, ἀσφαλὴς καὶ γεμάτη ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ».
Διατί δὲν ἀντέδρασεν οὔτε στιγμὴν ὁ Πατριάρχης εἰς τὰ ὅσα κακόδοξα; Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ λέγεται ἀπὸ Ἐπίσκοπον ὅτι ἡ ἀποστολικὴ διαδοχὴ καὶ τὸ ἔργον τοῦ Κυρίου συνεχίζονται διὰ τοῦ Πατριάρχου; Πῶς δὲν ἐξανίστανται οἱ Ἱεράρχαι νὰ δέχωνται ὅτι ἄνευ τοῦ Φαναρίου δὲν ὑφίσταται Ἐκκλησία ἐπὶ τῆς γῆς; Ἡ ἐξήγησις εἶναι ἁπλῆ: διότι καὶ ὁ Πατριάρχης τὰ ἴδια πιστεύει. Ὄχι μόνον δὲν διέκοψε τὸν Μηδείας, ἀλλὰ ἔχει ἐπαναλάβει καὶ αὐτὸς παρόμοια. Ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης τὸ ὁμολογεῖ Ὁ Πατριάχης Κωνσταντινουπόλεως εἰς τὴν γραπτὴν ὁμιλίαν του κατὰ τὴν σύναξιν τοῦ Φαναρίου μὲ ἀφορμὴν τὴν νέαν Ἴνδικτον μόλις πρὸ τριῶν μηνῶν ἐδήλωσεν ὅτι τὸ Φανάρι εἶναι ἡ «ἀρχὴ» τῆς Ἐκκλησίας(!) καὶ ἐταύτισεν ἑαυτὸν μὲ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστόν(!): «Ἡ ἀρχὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, «ἐν αὐτῷ ζωή ἐστι, καὶ ἡ ζωὴ ἐστι τὸ φῶς τῶν Ἐκκλησιῶν»… «Μείνατε ἐν ἐμοί, κἀγώ ἐν ὑμῖν. καθὼς τὸ κλῆμα οὐ δύναται καρπὸν φέρειν ἀφ’ ἑαυτοῦ, ἐὰν μὴ μένῃ ἐν τῇ ἀμπέλῳ, οὕτως οὐδὲ ὑμεῖς, ἐὰν μὴ ἐν ἐμοὶ μείνητε». (Κατὰ Ἰωάννην 15,4)… ὅλοι μας πρέπει νὰ εἴμαστε στενότερα συνδεδεμένοι μὲ τὸν Πρῶτο μεταξὺ μας, γιὰ νὰ πίνουμε ἀπὸ τὴ βρύση ποὺ ρέει ἄφθονα ἀπὸ τὴν ἱερὴ πηγὴ τοῦ εὐσεβοῦς Ἔθνους μας καὶ τῆς ἀμόλυντης πίστης».
Δὲν εἶναι ὅμως τὰ μόνα λόγια τοῦ Πατριάρχου. Γνωστότερα εἶναι ἐκεῖνα ποὺ εἶπεν εἰς τὸ Φανάρι καὶ ἐπανέλαβεν εἰς τὴν Ἀκαδημίαν τοῦ Κολυμβαρίου ὅτι ἄνευ τοῦ Φαναρίου αἱ Ἐκκλησίαι θὰ ἦσαν πρόβατα ἄνευ ποιμένος!

Τὸ κακὸν ὅμως ἔχει ἀρχίσει ἀπὸ ἱκανὸν διάστημα, ὅταν παρὰ τὴν «Κανονικὴν Μήνυσιν» κατὰ τοῦ Σεβ. Περγάμου, ἀντὶ νὰ κληθῆ εἰς ἀπολογίαν διὰ τὰς κακοδοξίας του, χαίρει τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης καὶ ἀποδοχῆς τοῦ κ. Βαρθολομαίου. Τοιουτοτρόπως ὁ Πατριάρχης υἱοθετεῖ τὴν βλάσφημον θεολογίαν τοῦ Σεβ. Περγάμου κατὰ τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ ὁποῖος γράφει μεταξὺ ἄλλων εἰς τὸ βιβλίον «Communion and Otherness» σελ. 122 τὰ ἑξῆς (μετάφρασις ἐκ τοῦ ἀγγλικοῦ): «Ἡ ἐλευθερία του (ἐνν. Πατρὸς) νὰ τοὺς (ἐνν. τὸν Υἱὸν καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα) φέρει εἰς τὸ εἶναι, δὲν ἐπιβάλλει πάνω τους τὸν ἑαυτό του, καθὼς δὲν ὑπῆρχαν ἤδη ἐκεῖ, καὶ (ἄλλωστε) ἡ δική τους ἐλευθερία δὲν ἀπαιτεῖ τὴν ἐκζήτηση τῆς συγκατάθεσής τους, ἐπειδὴ πρὸ τῆς σχέσεώς τους μὲ τὸν Πατέρα δὲν ἐγκαθίστανται ὡς ὀντότητες»!


Ἔπειτα ἀπὸ αὐτὰ δὲν πρέπει νὰ προκαλῆ ἔκπληξιν ὅτι πρότριτα ὁ κ. Βαρθολομαῖος μετέδωσε τὸ Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς τὸν αἱρετικὸν κ. Ποροσένκο, βλασφημῶν τοιουτοτρόπως τὸν ἴδιον τὸν Κύριον. Ἀκόμη, συν­ελειτούργησε μὲ καθηρημένους καὶ αὐτοχειροτονήτους ὡς νὰ εἶχον ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἱερωσύνην, βλασφημῶν ὡσαύτως τὸ Πανάγιον Πνεῦμα. Κάθε δόγμα καὶ πίστις ἔχει καταλυθῆ! Διὰ πράττοντας καὶ πιστεύοντας τοιαῦτα ἡ Ἐκκλησία προβλέπει ΚΑΘΑΙΡΕΣΙΝ! Εἰς ὅσους ἔχουν ἀκόμη ἐνστάσεις καὶ θεωροῦν ἀκραίαν τὴν ἀπομάκρυνσιν τοῦ κ. Βαρθολομαίου, παραθέτομεν τὸ διαφωτιστικὸν ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐπιστολὴν τοῦ Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ Μητροπολίτου Ἐφέσου πρὸς τὸν Γεννάδιον Σχολάριον, μετέπειτα Πατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως: «Οὐδέποτε διὰ μεσότητος, ἄνθρωπε, τὰ ἐκκλησιαστικὰ διωρθώθη. Μέσον ἀληθείας καὶ ψεύδους οὐδὲν ἐστιν. Ἀλλ’ ὥσπερ τὸν τοῦ φωτὸς ἔξω γενόμενον ἐν τῷ σκότει εἶναι ἀνάγκη, οὕτω τὸν τῆς ἀληθείας μικρὸν παρεκκλίναντα τῷ ψεύδει λοιπὸν ὑποκεῖσθαι φαίημεν ἂν ἀληθῶς. Καίτοι γε φωτὸς μὲν καὶ σκότους ἐστίν εἰπεῖν μεσότητα τὸ καλούμενον λυκαυγὲς ἢ λυκόφως, μεσότητα δὲ ἀληθείας καὶ ψεύδους οὐδ’ ἐπινοήσειεν ἂν τις, εἰ καὶ πολλὰ κάμοι… [Μετάφραση: Οὐδέποτε μὲ τὴν μεσότητα διορθώθηκαν τὰ ἐκκλησιαστικά. Δὲν ὑπάρχει μεσότητα μεταξὺ ἀληθείας καὶ ψεύδους. Ἀλλὰ ὅπως ἀκριβῶς ἐκεῖνος ποὺ βρέθηκε ἔξω ἀπὸ τὸ φῶς ἀναγκαστικὰ εἶναι στὸ σκοτάδι, ἔτσι ἐκεῖνος ποὺ παρέκκλινε λίγο ἀπὸ τὴν ἀλήθεια, πραγματικὰ ὑπόκειται πλέον στὸ ψεῦδος. Ἂν πεῖ κάποιος ὅτι ὑπάρχει μεσότητα μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους, τὸ ὀνομαζόμενο λυκαυγὲς ἢ λυκόφως, δὲν θὰ μποροῦσε ὡστόσο κανεὶς νὰ ἐπινοήσει μεσότητα ἀληθείας καὶ ψεύδους, ὅσα καὶ ἂν κάνει…]

Πρὸς τὸν Πατριάρχην ἀπευθύνομεν ἕτερον παράθεμα ἐκ τῆς ἰδίας ἐπιστολῆς ὡς τελευταίαν δυνατότητα προτροπῆς εἰς μετάνοιαν: «Περίβλεψαι τοὺς πρό σοῦ ἐν ταῖς ὁμοίαις περιφανείαις ἐξετασθέντας. Αὔριον καταβήσῃ καὶ αὐτὸς εἰς ἅδου, πάντα καταλιπών ὑπὲρ γῆς, τὸν δὲ τῶν βεβιωμένων λόγον ἀπαιτηθήσῃ μετὰ πολλῆς ἀκριβείας, ὥσπερ οὖν ἡ ψευδώνυμος σύν­οδος ἀπαιτηθήσεται τὸ αἷμα τῶν ἀπολλυμένων ψυχῶν…». [Μετάφραση: Δὲς καλὰ αὐτοὺς ποὺ πρὶν ἀπὸ ἐσένα κρίθηκαν γιὰ παρόμοιες πράξεις ὑπερηφανείας. Αὔριο θὰ εἶσαι ἐσὺ ποὺ θὰ κατέβεις στὸν ἅδη, ἐγκαταλίποντας τὰ πάντα πάνω στὴ γῆ, καὶ θὰ ἀπαιτηθεῖ ἀπὸ ἐσένα μὲ μεγάλη ἀκρίβεια νὰ λογοδοτήσεις γιὰ τὰ πεπραγμένα σου, ὅπως ἀκριβῶς θὰ ἀπαιτηθεῖ διὰ τὴν ψευδοσύνοδο τὸ αἷμα τῶν ἀπωλεσθέντων ψυχῶν]. Νὰ κινηθοῦν ἄμεσα αἱ διαδικασίαι Ἂν ἀγαπᾶμε τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸ Πατριαρχεῖ­ον τότε ὀφείλει κάθε Ἱεράρχης νὰ κινητοποιήση τὰς διαδικασίας διὰ τὴν ἀπομάκρυνσιν τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος κατέληξε παπικότερος τοῦ Πάπα. Μόνον δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θὰ προληφθοῦν τὰ χειρότερα δεινὰ διὰ τὴν Ἐκκλησίαν. Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικὸς ὄχι μόνον εἶχεν ἀπομείνει μόνος, ἀλλὰ καὶ ἦτο μόλις ἕξι μηνῶν Ἐπίσκοπος, ὅταν ἀνέτρεψε τὴν ἐκπόρθησιν τῆς Ὀρθοδοξίας! Ποῖος Ἱεράρχης θὰ ἀναλάβη αὐτὸν τὸν ἆθλον σήμερα;


ΠΗΓΗ

Το άρθρο 120 του Συντάγματος και ο 15ος Ιερός Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Αποτέλεσμα εικόνας για 15ος Ιερός Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.

Το άρθρο 120 του Συντάγματος και ο 15ος Ιερός Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου.
Του Επιφανίου Στόκου, θεολόγου.

Τα κοσμικά θεσμικά συλλογικά όργανα, όταν διαπνέονται από πνεύμα Ελευθερίας και Δημοκρατίας, τότε και μόνον τότε, εκφράζουν το αληθές. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τα Εκκλησιαστικά συλλογικά όργανα. Οι Εκκλησιαστικές Σύνοδοι όταν εκφράζουν την Ορθοδοξία σε βάθος χρόνου, δηλαδή την διαχρονικότητα της << άπαξ παραδοθείσης>> Αληθείας και σε πλάτος καθολικότητας και αποδοχής από ολόκληρη την Εκκλησία, δια της φωτίσεως του Αγίου Πνεύματος, τότε και μόνον τότε εκφράζουν το αληθές. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην Εκκλησία έχουμε την Θεία παρέμβαση του Αγίου Πνεύματος για να καταγράψουμε την Ορθόδοξη πίστη.

Τι γίνεται όμως όταν καταλύεται η Δημοκρατία και το Σύνταγμα από αυτούς που έχουν ορκιστεί να τα τηρούν;

Τι γίνεται, επίσης, όταν σπιλώνεται και προδίδεται η Ορθοδοξία από τους Επισκόπους που έχουν δώσει όρκους κατά την χειροτονία τους για διαθύλαξη της Ορθόδοξης Πίστης και τήρηση των Ιερών Κανόνων;

Η απάντηση είναι κοινή και για τις δύο περιπτώσεις: Η απόκτηση του επιδιωκόμενου αγαθού 

( Δημοκρατία - Ορθοδοξία) επαφίεται στην συνείδηση του απλού λαού. Το 1848, η εγκύκλιος των Πατριαρχών της Ανατολής αναφέρει ότι: << Ο φύλαξ της Ορθοδοξίας, το σώμα της Εκκλησίας τουτέστιν ο λαός αυτός εστί>>.

Που καταγράφεται αυτή η διαπίστωση στο Ελληνικό Σύνταγμα; Στο άρθρο 120 του Συντάγματος, παράγραφος 4:

● << Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία>>.

Το αντίστοιχο ισχύει και για το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας στον 15ο Ιερό Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου:

●<<....Οἱ γὰρ δι' αἱρεσίν τινα, παρὰ τῶν ἁγίων Συνόδων ἢ Πατέρων κατεγνωσμένην, τῆς πρὸς τὸν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτοὺς διαστέλλοντες, ἐκείνου τὴν αἵρεσιν δηλονότι δημοσίᾳ κηρύττοντος καὶ γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ' ἐκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑποκείσονται, πρὸ συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτοὺς τῆς πρὸς τὸν καλούμενον ἐπίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλὰ καὶ τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Ου γὰρ ἐπισκόπων, ἀλλὰ ψευδεπισκόπων καὶ ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καὶ οὐ σχίσματι τὴν ἕνωσιν τῆς ἐκκλησίας κατέτεμον, ἀλλὰ σχισμάτων καὶ μερισμῶν τὴν ἐκκλησίαν ἐσπούδασαν ῥύσασθαι>>.

Το πνεύμα και η ουσία του άρθρου 120 παράγραφος 4 του Συντάγματος και του 15ου Ιερού Κανόνα της Πρωτοδευτέρας Συνόδου είναι ακριβώς το ίδιο: Όταν έχουμε κατάλυση της Δημοκρατίας ή της Ορθοδοξίας, ο λαός στην Δημοκρατία και ο κλήρος και ο λαός στην Εκκλησία, έχουν την ευθύνη για την απόκτηση, την τήρηση και την διατήρηση αυτών.

Τα παραδείγματα είναι ξεκάθαρα και πολύ πρόσφατα. Τον Ιούλιο του 2015 η κυβέρνηση ανέτρεψε την λαϊκή βούληση που εκφράστηκε δια του δημοψηφίσματος και επομένως είχαμε εκτροπή του Συντάγματος και της Δημοκρατίας. Με την συμφωνία των Πρεσπών είχαμε πάλι εκτροπή του Συντάγματος και της Δημοκρατίας, αφενός διότι ο τρόπος που ψηφίστηκε ήταν αντισυνταγματικός και αφετέρου διότι δεν ακούστηκε η βούληση του κυρίαρχου λαού.

Τον Ιούνιο του 2016, στην Σύνοδο της Κρήτης, είχαμε εκτροπή της Ορθοδοξίας και του Συνοδικού Συστήματος, καθώς αναγνωρίστηκαν ως Εκκλησίες οι αιρέσεις, παραβιάζοντας με βάναυσο τρόπο το ίδιο το Σύμβολο της Πίστεως που αναφαίρει ότι η Εκκλησία είναι Μία και χωρίς καν να συμμετέχουν σε αυτήν την Σύνοδο όλες οι τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Συνηθίζουμε να λέμε ότι στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Αυτό είναι σωστό. Το ίδιο ισχύει και για την Εκκλησία. Την ευθύνη για την τήρηση του Συντάγματος και της Δημοκρατίας την έχει ο Ελληνικός λαός. Την ευθύνη για την διατήρηση της Ορθοδοξίας την έχει ο απλός κληρικός και ο απλός Χριστιανός. Και για τις δύο περιπτώσεις ας αναλάβουμε τις Ιστορικές, Δημοκρατικές, Θεσμικές και Πνευματικές μας ευθύνες!

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2019

Βατικανό – Άρχισαν οι οικουμενιστικές συμπροσευχές για τη χριστιανική ενότητα.

Όσιος Εφραίμ ο Σύρος: Ο υπερασπιστής της Ορθοδοξίας.


Ο Όσιος Εφραίμ,τη μνήμη του οποίου τιμά η Εκκλησία στις 28 Ιανουαρίου, καταγόταν από την Ανατολή και γεννήθηκε στην πόλη Νίσιβη της Μεσοποταμίας πιθανώς το 308 μ.Χ. ή και ενωρίτερα. Ήκμασε επί Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.), Ιουλιανού του Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.) και των διαδόχων αυτού.

Ο Όσιος Εφραίμ, από την μικρή του ηλικία διδάχθηκε την πίστη και την αρετή από τον Επίσκοπο της γενέτειράς του Ιάκωβο (309 – 364 μ.Χ.), ο οποίος και τον χειροτόνησε διάκονο, αλλά ο Όσιος αρνήθηκε να λάβει μεγαλύτερο αξίωμα. Ακολούθησε πολύ νωρίς τον μοναχικό βίο και με το φωτισμό του Παρακλήτου έγραψε πάρα πολλά συγγράμματα πνευματικής και ηθικής οικοδομής. Γι’ αυτό και θαυμάζεται για το πλήθος και το κάλλος των έργων του. Γνώστης ακριβής όλων των δογματικών θεμάτων, ήξερε να καταπολεμά τις αιρέσεις και να υπερασπίζει με θαυμάσια σαφήνεια την Ορθοδοξία. Ήταν εκείνος που κατατρόπωσε σε διάλογο τον αιρετικό Απολλινάριο και οδήγησε πολλούς αιρετικούς να επιστρέψουν στην πατρώα ευσέβεια.

Όταν, διά της συνθήκης του έτους 363 μ.Χ., που υπέγραψε ο διάδοχος του Ιουλιανού του Παραβάτου, Ιοβιανός (363 – 364 μ.Χ.), η Νίσιβης παραδόθηκε στους Πέρσες, ο Όσιος Εφραίμ εγκατέλειψε την πατρίδα του και ήλθε στην Έδεσσα, όπου ασκήτεψε σε παρακείμενο όρος. Το έτος 370 μ.Χ. επισκέφθηκε τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας και λίγο αργότερα τους Πατέρες και Ασκητές της Αιγύπτου.

Ο Όσιος Εφραίμ κοιμήθηκε με ειρήνη το έτος 373 μ.Χ. και η Σύναξή του ετελείτο στο Μαρτύριο της Αγίας Ακυλίνας, στην περιοχή Φιλοξένου, κοντά στην αγορά.

Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκονται στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους και Μεγ. Σπηλαίου Καλαβρύτων και στην Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τό ἄγονον ἐγεώργησας· καί τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατόν τούς πόνους ἐκαρποφόρησας· καί γέγονας φωστήρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἐφραίμ Πατήρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Ρεῖθρον ἄυλον, ἐν τὴ ψυχή σου, τὸν ζωήρρυτον, πλουτήσας φόβον, κατανύξεως κρατὴρ ἀναδέδειξαι, ὅθεν ἠμᾶς πρὸς ἠθῶν τελειότητα, τοὶς ἱεροίς σου ρυθμίζεις διδάγμασιν. Ἐφραὶμ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν.
Τήν ὥραν ἀεί, προβλέπων τῆς ἐτάσεως, ἐθρήνεις πικρώς, Ἐφραίμ δάκρυα κατανύξεως· πρακτικός δέ γέγονας, ἐν τοῖς ἔργοις διδάσκαλος ὅσιε· ὅθεν Πάτερ παγκόσμιε, ῥαθύμους ἐγείρεις πρός μετάνοιαν.

Κάθισμα
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τὸν θησαυρὸν τῆς σοφίας τῶν μυστηρίων Χριστοῦ, τὸν κρατῆρα τὸν θεῖον τῆς κατανύξεως, ἀνυμνήσωμεν πιστοί, ἐν τῇ μνήμῃ αὐτοῦ· φερωνύμως γὰρ ἀεί, τὰς καρδίας τῶν πιστῶν, εὐφραίνει ἔπεσι θείοις, Ἐφραίμ, ὡς πράκτωρ καὶ μύστης, τῶν τοῦ Κυρίου ἀποκαλύψεων.

ΠΗΓΗ

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής για τους αιρετικούς.

Η εικόνα ίσως περιέχει: υπαίθριες δραστηριότητες και κείμενο

Ὁ Θεός ἐξέλεξε καί ἀνέδειξε ἀποστόλους καί προφῆτες καί διδασκάλους γιά τόν καταρτισμό τῶν πιστῶν, ὁ διάβολος, ὅμως, ἐξέλεξε καί ἀνέδειξε ψευδαποστόλους καί ψευδοπροφῆτες καί ψευδοδιδασκάλους κατά τῆς εὐσέβειας, ὥστε καί ὁ παλαιός νόμος νά καταπολεμηθῆ καί ὁ εὐαγγελικός. Ψευδαποστόλους καί ψευδοπροφῆτες καί ψευδοδιδασκάλους θεωρῶ μόνο τούς αἱρετικούς, τῶν ὁποίων οἱ λόγοι καί οἱ λογισμοί εἶναι διεστραμμένοι. Ὅπως λοιπόν αὐτός πού δέχεται τούς πραγματικούς Ἀποστόλους καί Προφῆτες καί Διδασκάλους, δέχεται τόν Θεό, ἔτσι καί ὅποιος δέχεται τούς ψευδαποστόλους καί ψευδοπροφῆτες καί ψευδοδισκάλους, δέχεται τόν διάβολο.Ὅποιος λοιπόν συνεπικουρούμενος ἀπό τούς βέβηλους καί ἀκάθαρτους αἱρετικούς, διώχνει τούς πιστούς (δεχθῆτε τήν ἀλήθεια πού λέω), εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι κατακρίνει τόν Θεό, παρέα μέ τούς αἱρετικούς.


~ Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής ΕΠΕ 15Γ σελ, 25.

ΠΗΓΗ

ΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΨΗΦΙΣΑΝ ΑΘΕΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ , ΨΗΦΙΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟ......Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΑΝ.ΕΛ - ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΟΡΚΟ ΕΚΑΝΕ Ο ΝΕΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ.


ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΚΥΡΙΕ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ. 
ΑΝ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΚΑΤΙ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.

Ο ΝΕΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙ.Ζ.Α ΔΕΝ ΟΡΚΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΟΡΚΟ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ , ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.



Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ.....


Ο ΠΟΛΤΙΚΟΣ ΟΡΚΟΣ 
ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α....

 

ΕΣΥ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ ΟΡΘΟΔΟΞΕ" ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΣΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ;;;

Ο ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ " ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥΣ , ΠΩΣ ΕΔΩΣΑΝ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΔΗΛΩΜΕΝΟ ΑΘΕΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΔΙΏΞΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ;

ΠΩΣ ΕΔΩΣΕΣ ΠΑΝΟ ΚΑΜΜΕΝΟ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΠΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ;......

ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΠΑΝΟ ΚΑΜΜΕΝΟ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ , ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΠΙΚΡΑΘΕΙΣ.....ΗΔΗ ΣΗΜΕΡΑ ΠΗΡΕΣ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΔΟΣΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΙΚΡΑΣ......ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ.


ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 666 ΚΑΙ Η ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ;;;......


ΤΩΡΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑ "ΧΡΙΣΤΙΑΝΕ ΟΡΘΟΔΟΞΕ " ΠΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ , ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΑΝΕ ΑΘΕΟΙ, ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΦΕΥΓΕΙ Η ΧΑΡΙ ΚΑΙ Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟΠΟ , ΤΟΝ ΠΟΤΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΑΙΜΑ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

ΟΣΟΙ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΑΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΑΝ....

...ΟΣΟΙ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΟΥΣΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ , ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΟΥ , ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ,ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΑΝΕ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ......

.....ΟΣΟΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ , ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΕΝ ΗΜΕΡΑ ΚΡΙΣΕΩΣ ΒΑΡΥ ΛΟΓΟ ΣΤΟΝ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ , ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ.

ΔΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΙΝΚ ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ.........

S.O.S... ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ "ΕΚ ΤΗΣ ΓΑΣΤΕΡΑΣ ΑΡΧΕΤΑΙ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ" ..... Ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥ.ΡΙΖ.Α Γ.ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΑΝΗΓΓΕΙΛΕ ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ 666 ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΧΡΕΩΣΤΙΚΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΚΑΡΤΩΝ ,ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΟΤΑΝ Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ - ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ - ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ......

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΩΖΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ.



Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2019

Έρχεται Νέος Διωγμός Εναντίον Όλων Των Υπηρετών Του Θεού.

Ο αντίχριστος θα είναι ταπεινός, ήσυχος, θα μισεί την αδικία, θα....

Ἀπὸ αὐτὸ θὰ ἐξαπλωθοῦν παντοῦ αἱρέσεις καὶ θὰ πλανήσουν πολλοὺς ἀνθρώπους. Ὁ ἐχθρὸς τοῦ ἀνθρωπίνου γένους θὰ ἐνεργεῖ μὲ πονηρία, μὲ σκοπὸ νὰ ἑλκύση ἐντὸς τῆς αἱρέσεως ἐὰν ἦτο δυνατὸν ἀκόμη καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.

Δὲν θὰ ἀρχίσει κατ᾽ εὐθείαν νὰ ἀπορρίπτη τὰ δόγματα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὴν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀρετὴ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ θὰ ἀρχίση ἀνεπαισθήτως νὰ διαστρέφη τὶς διδασκαλίες καὶ τοὺς θεσμοὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὸ πραγματικὸ νόημά τους, ὅπως μᾶς παρεδόθησαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι.

Ὀλίγοι θά ἀντιληφθοῦν αὐτές τίς πανουργίες τοῦ ἐχθροῦ, ἐκεῖνοι μόνον οἱ πλέον πεπειραμένοι εἰς τήν πνευματικήν ζωήν. Οἱ αἱρετικοί θά πάρουν τήν ἐξουσίαν ἐπί τῆς Ἐκκλησίας καί θά τοποθετήσουν ἰδικούς των ὑπηρέτας παντοῦ, οἱ δέ πιστοί θά καταφρονῶνται.

Ὁ Κύριος εἶπεν: «ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτοὺς» καὶ ἔτσι ἀπὸ τοὺς καρπούς των, ὅπως ἐπίσης καὶ ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τῶν αἱρετικῶν, ἀγωνίσου νὰ διακρίνης αὐτοὺς ἀπὸ τοὺς ἀληθινοὺς ποιμένας. Αὐτοὶ εἶναι πνευματικοὶ ληστές, λεηλατοῦντες τὸ πνευματικὸν ποίμνιον καὶ θὰ εἰσχωροῦν εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων (τὴν Ἐκκλησίαν) ἀναβαίνοντες ἀλλαχόθεν (καὶ ὄχι ἀπὸ τὴν πύλην), ὅπως ἀκριβῶς προεῖπεν ὁ Κύριος.

Θὰ εἰσχωροῦν παρανόμως, μεταχειριζόμενοι βίαν καὶ καταπατοῦντες τοὺς θείους θεσμούς. Ὁ Κύριος τοὺς ἀποκαλεῖ κλέπτας (Ἰω. ι’, 1). Πράγματι, τὸ πρῶτο ἔργο ποὺ θὰ κάνουν θὰ εἶναι ὁ διωγμὸς τῶν ἀληθινῶν ποιμένων, ἡ φυλάκισις καὶ ἡ ἐξορία τους, διότι χωρὶς αὐτὸ θὰ εἶναι ἀδύνατον σ’ αὐτοὺς νὰ λεηλατήσουν τὰ πρόβατα.

Γι᾽ αὐτὸ παιδί μου, ὅταν ἴδης τὴν παραβίασιν τῆς πατερικῆς παραδόσεως καὶ τῆς Θείας Τάξεως εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, τῆς Τάξεως ποὺ ἐγκαθιδρύθη ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, γνώριζε ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἔχουν ἤδη ἐμφανισθεῖ, ἂν καὶ πρὸς τὸ παρὸν μπορεῖ νὰ ἀποκρύπτουν τὴν ἀσέβειά τους. Ἀκόμη θὰ διαστρέφουν τὴν Ἁγίαν Πίστιν (Ὀρθοδοξίαν) ἀνεπαισθήτως μὲ σκοπὸ νὰ ἐπιτύχουν, καλύτερα νὰ παραπλανήσουν καὶ δελεάσουν τοὺς ἀπείρους στὰ δίκτυά τους.

Ὁ διωγμός δέν θά στρέφεται μόνον ἐναντίον τῶν ποιμένων, ἀλλά ἐναντίον ὅλων τῶν ὑπηρετῶν τοῦ Θεοῦ, διότι ὅλοι ἐκεῖνοι πού θά κυβερνῶνται ἀπό τήν αἵρεσιν δέν θά ἀνέχονται τήν εὐσέβειαν.

Νὰ ἀναγνωρίζης αὐτοὺς τοὺς λύκους μὲ ἔνδυμα προβάτων, ἀπὸ τὶς ὑπερήφανες διαθέσεις τους καὶ τὴν ἀγάπη τους γιὰ τὴν ἐξουσία. Θὰ εἶναι συκοφάντες, προδότες, ἐνσπείροντες πανταχοῦ ἔχθραν καὶ κακίαν.

Οἱ ἀληθινοὶ ὑπηρέται τοῦ Θεοῦ εἶναι ταπεινοί, ἀγαποῦν τὸν πλησίον καὶ εἶναι ὑπήκοοι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Οἱ Μονάζοντες θὰ καταπιέζονται μεγάλως ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ ὁ μοναχικὸς βίος θὰ περιφρονεῖται. Τὰ Μοναστήρια θὰ λιγοστεύσουν, ὁ ἀριθμὸς τῶν μοναχῶν θὰ μειωθεῖ καὶ αὐτοὶ ποὺ θὰ μένουν θὰ ὑποφέρουν ποικίλους ἐκβιασμούς. Αὐτοὶ οἱ ἐχθροὶ τοῦ μοναχικοῦ βίου, τέλος πάντων, ἔχοντες ἐμφάνισιν μόνον εὐσεβείας, θὰ προσπαθοῦν νὰ ἑλκύουν τοὺς μοναχοὺς μὲ τὸ μέρος τῶν, ὑποσχόμενοι σ’ αὐτοὺς προστασία καὶ γήινα ἀγαθά, κακοποιοῦντες τοὺς ἀντιτιθεμένους σ’ αὐτοὺς μὲ διώξεις.

Αὐτὲς οἱ κακοποιήσεις θὰ προξενοῦν μεγάλη ἀπόγνωση στοὺς ὀλιγοψύχους, ἀλλὰ ἐσὺ παιδί μου νὰ χαίρεσαι, διότι ἔχεις ζήσει μέχρι τοῦτον τὸν καιρόν,

ἐπειδή σύμφωνα μέ τόν λόγον τοῦ Κυρίου (Ματθ. ι´ 32), οἱ πιστοί τότε, πού δέν ἔχουν δείξει τίποτα ἄλλες ἀρετές, θά λάβουν στεφάνους μόνον καί μόνον ἐπειδή ἐστάθησαν στέρεοι εἰς τήν πίστιν.

Νὰ φοβῆσαι τὸν Κύριον, παιδί μου. Νὰ φοβῆσαι μήπως ἀπολέσης τὸν στέφανον ποὺ ἑτοιμάσθηκε γιὰ σένα. Νὰ φοβῆσαι μὴν ἀποβληθῆς παρὰ τοῦ Κυρίου εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον καὶ τὴν αἰώνιον κόλασιν.

Στέκε ἀνδρείως εἰς τήν πίστιν καί ἐάν εἶναι ἀναγκαῖον ὑπόμενε διωγμούς καί ἄλλες θλίψεις, διότι ὁ Κύριος θά εἶναι μαζί σου καί οἱ ἅγιοι Μάρτυρες καί Ὁμολογηταί θά βλέπουν μέ χαρά τούς ἀγῶνας σου.

Ὅμως ἀλλοίμονον στοὺς ἀνθρώπους σ᾽ αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ εἶναι δεμένοι μὲ ὑπάρχοντα καὶ πλούτη, οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τῆς ἀγάπης, τῆς «εἰρήνης» θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑποταχθοῦν εἰς τοὺς αἱρετικούς. Αὐτοὶ θὰ ἀποκοιμίζουν τὴν συνείδησή τους μὲ τὸ νὰ λένε «ἐμεῖς συντηροῦμε καὶ σώζομε τὸ μοναστήρι, καὶ ὁ Κύριος θὰ μᾶς συγχωρήση». Οἱ ταλαίπωροι καὶ τυφλοὶ δὲν ἀντιλαμβάνονονται ὅτι διὰ μέσου τῆς αἱρέσεως οἱ δαίμονες θὰ εἰσέρχονται στὸ μοναστήρι, τὸ ὁποῖον δὲν θὰ εἶναι πλέον τότε ἕνα ἅγιο μοναστήρι, ἀλλὰ γυμνοὶ τοῖχοι ἀπὸ ὅπου ἡ χάρις θὰ ἀποχωρεῖ.

Ὁ Θεός ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος ἀπό τούς ἐχθρούς καί ποτέ δέν θά ἐγκαταλείψη τούς ὑπηρέτας του. Ἀληθινοί Χριστιανοί θά εὑρίσκονται ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος τούτου, μόνον πού θά προτιμοῦν νά ζοῦν σέ ἀπομακρυσμένους καί ἐρημικούς τόπους.

Νά μήν φοβῆσαι τίς θλίψεις, ἀλλά μᾶλλον νά φοβῆσαι τήν ὀλέθριον αἵρεσιν, διότι αὐτό εἶναι πού μᾶς γυμνώνη ἀπό τήν θεία χάρη καί μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Χριστόν.

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τὴν ἐντολὴ νὰ θεωροῦμε τοὺς αἱρετικοὺς σὰν Χριστοκαπήλους καὶ εἰδωλολάτρας. Καὶ ἔτσι παιδί μου ἐνδυναμοῦ μὲ τὴν χάριν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Βιάσου νὰ ὁμολογήσεις ὑπὲρ τῆς πίστεως καὶ νὰ ὑπομένεις θλίψεις σὰν καλὸς στρατιώτης τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Β Τιμ. β´ 1-3), ὁ ὁποῖος εἶπε «γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοι τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀποκ. β´ 10).

Εἰς Αὐτὸν σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ἂς εἶναι Δόξα, Τιμὴ καὶ Κράτος εἰς αἰῶνα αἰώνων. Ἀμήν.

Όσιος στάρετς Ανατόλιος ο νέος της Όπτινα (+30 Ιουλίου 1922)
«Μὴν φοβῆσαι τὶς θλίψεις, νὰ φοβῆσαι μόνον τὸν Κύριον…»


ΠΗΓΗ

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2019

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 153 ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ "ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΕΣ" ΚΑΙ "ΕΘΝΟΜΗΤΕΡΕΣ"






Αφού οι πλείστοι εξ αυτών ψήφισαν όλα τα νομοσχέδια της ανωμαλίας με τα οποία η κυβέρνηση των ανδρεικέλων προάγει το διαστροφικό μετασχηματισμό της νεοελληνικής κοινωνίας επέπρωτο να ψηφίσουν και τη συμφωνία με την οποία προδίδεται ασύστολα η πατρίδα. Η προδοσία της πατρίδας συνιστά αναντιλέκτως ηθική αθλιότητα πρώτου μεγέθους αλλά και κορυφαία εκδήλωση ψυχικής διαστροφής.


153 "εθνοπατέρες", πιόνια της διεθνούς νέας τάξης,αναίσχυντοι, απάτριδες, ανθέλληνες εζήλωσαν τη "δόξα" των Εφιαλτών και των Πηλιογούσηδων, των οποίων και "άξιοι" απόγονοι κατέστησαν με την προδοτική τους ψήφο..

Ασέβησαν, κατά τρόπο αισχρό και βάναυσο στη μνήμη των μακεδονομάχων που έχυσαν το αίμα τους για την απελευθέρωση της Μακεδονίας .Από δω και πέρα θα φέρουν ανεξίτηλο το στίγμα του εθνοπροδότη και τα ονόματά τους με απέχθεια, αηδία και αποτροπιασμό θα προφέρουν οι μελλοντικές γενιές-θύματα της προδοσίας τους.

Χωρίς τσίπα, σήμερα, ο αρχιεργάτης της προδοσίας, ο σπιθαμιαίος και ολίγιστος πολιτικάντης, αλλά τόσο επικίνδυνος για το εθνικό συμφέρον της χώρας πρωθυπουργός,σε μία ιδιαζόντως προκλητική τοποθέτησή του, μετά την ολοκλήρωση του εγκλήματος, μίλησε για "ιστορική μέρα για την Ελλάδα", και για, άκουσον, άκουσον!!! "θωράκιση της κληρονομιάς της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας" αλλά και για "ευγνωμοσύνη προς τους προδότες" των μελλοντικών γενεών! 

Ουδέποτε Έλληνας πρωθυπουργός πρόδωσε κατά τόσο αναίσχυντο και χυδαίο τρόπο την πατρίδα του και επεχείρησε να δικαιολογήση εκ των υστέρων με τόσο άθλια επιχειρηματολογία τη βδελυκτή του πράξη. Μια πράξη που στερείται πανηγυρικά της λαϊκής νομιμοποιήσεως προς "δόξαν" της δημοκρατίας για την οποία κατά τα άλλα τόσο υποκριτικά και φαρισαικά κόπτεται η σημερινή κυβέρνηση!

Οι 153 εθνοπροδότες βουλευτές, Ιούδες της Ελάδας, θλιβερά ανδρείκελα της Νέας Τάξης, ουτιδανοί και "τεράστια" πολιτικά μηδενικά, παντελώς ανυπόληπτοι, μετά τα εγκλήματα που διέπραξαν,μπορούν προσωρινά να επιχαίρουν και να μειδιούν. 

Το ιδιαζόντως ειδεχθές και στυγερό, όμως, έγκλημά τους δεν πρόκειται επ ουδενί να μείνη ατιμώρητο. Η αδέκαστη Ιστορία θα τους αναγράψει πανηγυρικά στη μαύρη βίβλο της, δίπλα από τα ονόματα του Εφάλτη, του Νενέκου και του Πηλιογούση. Η συντριπτική πλειοψηφία του λαού όχι μόνο τους θεωρεί προδότες αλλά και θα τους το φωνάζει συνέχεια από δω και πέρα, κανοντάς τους το βίο αβίωτο. Αλλά ακόμη και να μην τους επεφύλασσαν αυτήν την τύχη τόσο η Ιστορία όσο και ο λαός , η Θεία Δίκη, όσο και να μην πιστεύουν σε αυτή οι ανιστόρητοι, α-φιλοσόφητοι και α-θεολόγητοι μεγάλοι ένοχοι-η απιστία μερικών δεν μπορεί να καταργήσει τις μεταφυσικές πραγματικότητες- θα τους τιμωρήσει παραδειγματικά. Ο πέλεκυς της Θείας Δικαιοσύνης θα επιπέσει επί των θρασειών κεφαλών τους. Από αυτήν δεν πρόκειται να γλυτώσουν, ό,τι και να κάνουν!

ΠΗΓΗ

Σταχυολογήματα-περίληψη Του (Γερ.Αλυπίου-Καψάλα.Άγ.Όρος ) Πως σώθηκε ο Γαλατάς: Από τη θρυλική μάχη της Κρήτης του 1941.





Σταχυολογήματα-περίληψη Του (Γερ.Αλυπίου-Καψάλα.Άγ.Όρος ) Πως σώθηκε ο Γαλατάς: Από τη θρυλική μάχη της Κρήτης του 1941.

Σχετική εικόνα

Ο Μάης σημάδεψε την Κρήτη. Κι εκείνη — σαν πρώτη ανδρειωμένη — φλόγισε με τη λεβεντιά και την αρετή της το μαγιάτικο ουρανό του κόσμου.

Σχετική εικόνα

20 Μαΐου 1941. Ο «Φτερωτός Ερμής» της Λουφτβάφφε πετά κατά της Κρήτης. 1.370 βομβαρδιστικά μουγκρίζουν και βροντοχτυπούν τον αέρα. Κρύβουν τον ήλιο, καθώς ξερνούν χιλιάδες βόμβες θανάτου. Η ψυχή της Κρήτης αναρριγά και σαστίζει από τα πελώρια Γιούγκερς που ρίχνουν σφυρίζοντας πολύχρωμες ομπρέλες, μια καταρρακτώδη βροχή από χιλιάδες πάνοπλους αλεξιπτωτιστές.


https://www.welt.de/img/geschichte/zweiter-weltkrieg/mobile157002176/0372509247-ci102l-w1024/Zweiter-Weltkrieg-Griechenland-Feldzug.jpg

21 Μαΐου 1941. Κι η κωμόπολη του Γαλατά — 6 χιλιόμετρα δυτικά των Χανίων — βρίσκεται στο στόχαστρο των Γερμανών, που θέλουν να μπλοκάρουν τον δρόμο για το αεροδρόμιο του Μάλεμε. Αντιμέτωποι οι γίγαντες με τούς τιτάνες. Ο «Κομήτης» του περίφημου 12ου Λόχου Αλεξιπτωτιστών από τη μια, και ένα υποτυπώδες τμήμα της συμμαχικής 10ης Νεοζηλανδικής Ταξιαρχίας μαζί με μερικούς άοπλους φαντάρους του 6ου Ελληνικοῦ Συντάγματος, από την άλλη. Από κοντά κι οι ντόπιοι «ελεύθεροι σκοπευτές» — η καρδιά του χωριού.


Σχετική εικόνα

Χιλιάδες βόμβες σκάβουν με λύσσα το Νεκροταφείο του χωριού. «Πετάγονται από τούς τάφους τους οι νεκροί και μπαίνουν για να σωθούν οι ζωντανοί. Οι σκιές των αεροπλάνων τρέχουν σαν χέρια μαύρων φαντασμάτων» πάνω από τα ηλιόλουστα σπίτια. Παντού καπνοί και χαλασμός. Όσοι έχουν όπλα χιμούν στις ταράτσες. Σπιθοβολεί στη ματιά τους της εκδίκησης η δύναμη. Οι άντρες με παλαιούς γκράδες, τσιφτέδες (κυνηγετικά όπλα), μαγκούρες• τα παιδαρέλια με πέτρες και ραβδιά. Χωριατοπούλες και μεσόκοπες με κλαδευτήρια και σκεπάρνια και ο,τι βρίσκουν μπροστά τους, τρέχουν για την «υποδοχή» του εχθρού.

550_334_235558

—Θάρρος, κοπέλια. Γρήγορα θα βράσουμε τα κόλυβά τους, φωνάζει ο δάσκαλος στα σχολιαρόπουλα.


Κι η μάχη αρχίζει. Σώμα με σώμα στα κριθαροχώραφα και στις καψαλιασμένες πλαγιές. Οι αλεξιπτωτιστές — όσοι γλίτωναν από τα κρητικά ντουφέκια — τρέχουν ουρλιάζοντας σαν τσακάλια να κρυφτούν στις ελιές και στις σπηλιάρες¹. Από τούς 116 επέζησαν δύο. Ενας δεκανέας κι ένας αξιωματικός από το Μόναχο, ο Έριχ Βαγερ. Τούς οδηγούν τραυματισμένους στην πλατεία του χωριού. Κοκκάλωσαν από τον τρόμο, καθώς αντικρίζουν τις κάνες των ντουφεκιών να τούς σημαδεύουν.

Αποτέλεσμα εικόνας για απο την μαχη τησ κρητησ πωσ σωθηκε ο γαλατασ περιοδικο η δρασισ

— Ίντα πάτε και κάνετε, βρε; Φωνάζει ένας παλαίμαχος γέρος, ζωσμένος τα φυσεκλίκια του, ο γέρο-Κορωναίος. Τα λιόφυτα είναι γεμάτα Γερμανούς. Αν είστε άντρες, αμέτε να τσι πιάσετε εκεί. Ετοῦτοι είναι αιχμαλώτοι. Οποιος τολμήσει να τσι πειράξει θα τονε σκοτώσω.

Μπαίνει τρέχοντας μπροστά κι ο παπα-Βασίλης. Ένας σεβάσμιος, πράος ιερέας, ξακουστός για τις κρυφές καλοσύνες του. Μεριάζουν σεβαστικά οι αγριεμένοι χωρικοί.

—Προς Θεού, είναι αιχμαλώτοι τραυματίες και είναι ιεροί, τούς φωνάζει με υψωμένα τα χέρια. Είμαστ’ άνθρῶποι και Χριστιανοί. Υστερα καλεί τον Νεοζηλανδό ταγματάρχη Σμιθ και τον λοχαγό Αθινέλη να τούς ανακρίνουν, κι εκείνος τρέχει και φωνάζει τον ντόπιο αρχίατρο ε.α. Μανώλη Χατζητζανή για τις πρώτες βοήθειες.

Κι έπειτα η Κρητική φιλοξενία. Ο παπα-Βασίλης τούς πιάνει από το χέρι και μαζί με δυο Έλληνες τραυματίες τούς οδηγεί στο παπαδόσπιτο. Η παπαδιά πρόθυμη τούς ανεβάζει στον οντά. Στρώνει τραπέζι με το βρισκούμενο, σα σε δικούς της ανθρώπους. Σύγκλινο (2), λουκάνικα, καλιτσούνια. Κι εκείνοι ζεσταίνουν τα φοβισμένα φυλλοκάρδια τους με τη ρακί, ρίχνοντας τρεμάμενες ματιές στα γύρω. Σε πέντε ημέρες, μόλις συνήλθαν για τα καλά, τούς οδηγούν στα Χανιά.

Οι μάχες όμως δεν έχουν πάψει στα περίχωρα και σ’ όλη την Κρήτη.
Ωσπου• 26 Μαΐου, οι Γερμανοί πανηγυρίζουν.

— Έπεσε ο Γαλατάς, από τα μεγαλύτερα κέντρα αντίστασης. Αύριο θα είμαστε στα Χανιά, φωνάζει ο Γερμανός ταγματάρχης, και μανιασμένοι συγκεντρώνουν τούς χωριανούς στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου για εκτέλεση. Τη γνωστή θηριωδία τους σε αντίποινα, όπως έκαναν στα γύρω χωριά, τον Αλικιανό, τον Σκηνέ, τον Φρε.

27 Μαΐου οι Γερμανοί καταλαμβάνουν τα Χανιά και ελευθερώνονται οι αιχμάλωτοι. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας ο Εριχ βρίσκεται στον Γαλατά. Τρέχει στο σπίτι του παπα-Βασίλη. Τον αγκαλιάζει και με διερμηνέα του λέει•

—Πατέρα μου, σε σας οφείλω τη ζωη μου. Πέστε μου, τι καλό θέλετε να σας κάνω;

Ο Κρητικός ιερέας σοβαρός τον ακούει.

— Εριχ, δεν θέλω πράμα άλλο, παρά να μη πεις ίντα έπαθες και είδες στο χωριό μας.

Κι ο Γερμανός αξιωματικός παίρνει μια κιμωλία και γράφει στην πόρτα• «Συνάδελφοι, αυτό το σπίτι να μη πειραχθεί, γιατί αυτό μας έσωσε».

— Οχι, Εριχ, αυτό είναι μόνο για μένα. Οι χωριανοί μου, όμως ίντα θα γενούν;

Αποφασιστικά ο Γερμανός γράφει σ’ ένα φύλλο χαρτί «Την 21η Μαΐου πέσαμε με αλεξίπτωτο βορείως του Γαλατά στούς ελαιώνες 116 αλεξιπτωτιστές. Αντιμετωπίσαμε Νεοζηλανδούς. Φονεύθησαν οἱ 114. Εγώ κι ένας δεκανέας τραυματίας συλληφθήκαμε από τούς Νεοζηλανδούς και οδηγηθήκαμε στην πλατεία για εκτέλεση. Μας έσωσε ο ιερέας του χωριού Βασίλειος Ρουμελιωτάκης. Μας φιλοξένησε στο σπίτι του. Μας έδωσε τις πρώτες βοήθειες με ιατρό. Μας περιποιήθηκε σαν δικούς του ανθρώπους. Στις πέντε ημέρες που ήμουν στο σπίτι του, είδα από το παράθυρο τούς χωριανούς άοπλους, να τρέχουν στα καταφύγια, χωρίς να λάβουν μέρος στη μάχη. Παρακαλώ τους συντρόφους μου να του φανούν χρήσιμοι σε ό,τι τούς είναι δυνατόν».

Αποτέλεσμα εικόνας για Με το έγγραφο αυτό ο παπα-Βασίλης

Με το έγγραφο αυτό ο παπα-Βασίλης πέτυχε το ποθούμενο. Έσωσε τούς χωριανούς από την εκτέλεση, σε αντίποινα για τούς 1.500 νεκρούς Γερμανούς. Τον άφησαν ακόμα και να ενταφιάσει τούς νεκρούς Έλληνες και Νεοζηλανδούς.

Ο Μάης σημάδεψε την Κρήτη. Σημάδεψε και τον Γαλατά. Κι υψώθηκε αστραφτερή κι ωραία η αντρειωσύνη και η ανθρωπιά της• η «απόκρημνη αρετή» της.

Από το περιοδικό: «Η δράσις μας», τεύχος Μαϊου 2007


ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ