ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Πράξ. στ' 1 - 7
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Μάρκ. ιε΄ 43 - ιστ΄ 8 12
Είναι οι πρώτοι μάρτυρες της αναστάσεως του Χριστού, αγαπητοί μου αδελφοί! Τρεις γυναίκες. Η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου και η Σαλώμη. Ήταν ανάμεσα στους ακόλουθους του Χριστό μαζί με τους δώδεκα μαθητές Του και άλλους, συνολικά εβδομήντα, που Τον ακολουθούσαν. Έφθασαν πολύ πρωί. Είχαν αγοράσει από την προηγούμενη αρώματα, και τηρώντας το έθιμο, ήλθαν να αλείψουν το σώμα του νεκρού Χριστού. Στον δρόμο σκέφτηκαν «τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τόν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;» Ο τάφος που παρεχώρησε ο ευσχήμων βουλευτής Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, σκαμμένος βαθιά, είχε καλυμμένη την είσοδό του με ογκώδη και πολύ βαριά πέτρα. Έκπληκτες, φτάνοντας, βλέπουν τον λίθο δίπλα στην είσοδο. Η είσοδος ελεύθερη. Έκπληξη! Και ο φόβος μεγαλύτερος. Βρίσκουν το μνημείο κενό. Στο δεξιό άκρο του μνημείου «εἶδον νεανίσκον καθήμενον περιβεβλημένον στολήν λευκήν». Μη φοβάστε: «Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν, τόν ἐσταυρωμένον. Ήγέρθη, οὐκ έστιν ὧδε. Ἴδε ὁ τόπος ὃπου ἔθηκαν αὐτόν.» Ζητάτε τον Ιησού τον Ναζωραίο, που σταυρώθηκε. Αναστήθηκε. Δεν είναι εδώ. Να ο τόπος που τον έβαλαν. Απαντά ο «νεανίσκος» στις απορίες τους που δεν πρόλαβαν ακόμη να εκφράσουν! Έκπληκτες, αλλά περισσότερο φοβισμένες, οι τρεις γυναίκες, αγαπητοί μου αδελφοί, ακούνε τον ήρεμο εξωπραγματικό νεανίσκο, ντυμένο με λευκά ενδύματα. Αγγέλλει την ανάσταση του Χριστού, σαν να είναι ένα απλό, γνωστό και αναμενόμενο συνηθισμένο γεγονός! «Ηγέρθη»! είπε.
Με δυσκολία προσπαθούν να συνειδητοποιήσουν το γεγονός της αναστάσεως, που ωστόσο, τους το είχε προαναγγείλει ο Κύριος. Τότε δεν το είχαν προσέξει. Σχεδόν δεν το άκουσαν. Τώρα όμως, φαίνεται ότι η ανάσταση είναι πραγματικότητα. Αληθώς ανέστη ο Κύριος, θα σκέφτηκαν. Ωστόσο θα έχουν και το ιδιαίτερο, επιπλέον τιμητικό προνόμιο να μεταφέρουν και την εντολή, που τους μεταβιβάζει ο άγγελος. «Εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καί τῷ Πέτρῳ, ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τήν Γαλιλαίαν. Ἐκεῖ αὐτόν ὂψεσθε, καθώς εἶπεν ὑμῖν.» Να πείτε στους μαθητές Του και ιδιαιτέρως στον Πέτρο, ότι θα σας περιμένει στη Γαλιλαία. Εκεί, θα Τον δείτε. Σας το είχε πει άλλωστε, πριν τη σταύρωση. Αυτές, οι απλές γυναίκες, οι όχι λιγότερο φοβισμένες και έκπληκτες, μετέφεραν το μήνυμα, στους φοβισμένους μαθητές.
Αγγελιοφόροι της μεγάλης χαροποιού είδησης οι τρεις γυναίκες, έβαλαν κυριολεκτικά φτερά στα πόδια τους, για να φτάσουν όσο μπορούσαν γρηγορότερα στους μαθητές. Να φέρουν μοναδικό άγγελμα. Εκεί όμως, στη Γαλιλαία, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις θα αξιωθούν να δουν τον Αναστάντα Κύριο. Θα είναι γι’ αυτές μια εξαιρετική ανάμνηση, που θα διατηρήσουν μέχρι το τέλος της ζωής τους. Έχουν πεισθεί ότι είναι ο αναστημένος σωτήρας. Θα διώξουν τον φόβο και θα διακηρύξουν την ανάσταση του Κυρίου.
Είναι πραγματικά μοναδικό γεγονός! Είναι η βάση της πίστης μας, αγαπητοί μου. Είναι η απόδειξη της θείας προέλευσης του Χριστού. Είναι ο Κύριός μας και ο Θεός μας, όπως θα ομολογήσει και ο προβληματισμένος Θωμάς. Σ΄ αυτή την Ανάσταση, βασίζεται η θρησκεία μας.
«Εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ὑμῶν. Ἒτι ἐστέ ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν».
Η πίστη μας, αγαπητοί μου αδελφοί, στηρίζεται στην ανάσταση του Κυρίου. Είναι η υλοποίηση της διδασκαλίας των εμπνευσμένων προφητών. Προανήγγειλαν την τήρηση της υπόσχεσης του Θεού για τη σωτηρία μας! Προφήτευσαν την έλευση Του, τη θυσία και την Ανάστασή Του. Όλα πλέον είναι μια ολοκληρωμένη πραγματικότητα. Είναι η επιβεβαίωση της διδασκαλίας Του. Αποκτά άλλη σημασία η διδασκαλία του Θεανθρώπου Χριστού. Μετά την ανάσταση, Τον αντιμετωπίζουμε ως τον Θεό. Αν υπήρχε κάποια μέχρι τότε αμφιβολία, δεν δικαιολογείται πλέον.
Αυτή η πίστη στην ανάσταση, αποτελεί και την ελπίδα και για την δική μας ανάσταση, σε μια άλλη ζωή, στη βασιλεία Του. Είναι αυτή η ανάσταση που ακολούθησε τη σταυρική θυσία Του, που αποδεικνύει την απέραντη αγάπη Του, για να μας απαλλάξει από το βάρος της αμαρτίας, που με τη θέλησή μας φορτωθήκαμε. Αποθέσαμε τις πολλές μας αμαρτίες, πάνω στο βαρύ σταυρό που μετέφερε. Ο Θεάνθρωπος Χριστός, με την ανθρώπινη φύση Του υπέφερε το φοβερό βασανιστήριο της σταύρωσης. Δεν είναι μια απλή θανατική στιγμιαία και ανώδυνη ποινή ο σταυρός. Ήταν οδυνηρό βασανιστικό μαρτύριο! Από τη στιγμή που καρφώθηκε, σηκώθηκε ο σταυρός, μέχρι τη στιγμή που παρέδωσε το πνεύμα, υπέφερε το συνεχές βασανιστικό μαρτύριο! Αυτό το μαρτύριο, το δέχτηκε για μας, για χάρη μας. Του χρωστάμε πίστη χωρίς αμφιβολίες. Οφείλουμε σ’ Αυτόν, απόλυτη αφοσίωση, όλη την αγάπη μας. Και Εκείνος τί ζητάει από εμάς; Απαίτηση του Κυρίου μας είναι να εμπιστευόμαστε Εκείνον και να δεχόμαστε το περιεχόμενο της πίστης που μας δίδαξε και μέσω των μαθητών Του, και μας παρέδωσε. Και όχι μια απλή πίστη, γιατί «και τα δαιμόνια πιστεύουσι και φρίττουσι». Και οι δαίμονες πιστεύουν. Η δική μας πίστη χαρακτηρίζεται από συνέπεια. Πίστη και έργα! «Πίστις άνευ έργων νεκρά εστί!» Τήρηση των εντολών Του. Και Εκείνος θα μας ανταμείψει. Όπως αντάμειψε με την προνομιακή τιμή, να μάθουν την ανάστασή Του, πρώτες οι τρεις πιστές ακόλουθες, τρεις γυναίκες. Να γίνουν αγγελιοφόροι του σωτηρίου μηνύματος! Το άγγελμα που θα μετατραπεί σε έναυσμα κινητήριο για τους μαθητές – αποστόλους, για να διαδώσουν την ευχάριστη είδηση της σωτηρίας, σ’ όλο τον κόσμο!