Διαβάστε την επιστολή ΕΔΩ
Σχόλιον Ο.Τ.Η επιστολή αρχίζει με την προσφώνησιν προς τον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών, τον οποίον δεν προσαγορεύει ως Προκαθήμενον της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά ως Πρόεδρον της Ιεράς Συνόδου, υπομιμνήσκουσα ότι δεν αναγνωρίζουν εις το Φανάρι «πρώτον» εις την Εκκλησίαν της Ελλάδος.
Εν συνεχεία ο Πατριάρχης αντιδιαστέλλει τας Αγίας και Μεγάλας Συνόδους προς τας Οικουμενικάς. Εις παλαιότερον άρθρον του ο Ελβετίας Δαμασκηνός, πρωτεργάτης της μελλούσης να συνέλθη Μεγάλης Συνόδου, είχεν υποστηρίξει ότι εδόθη εις αυτήν ο τίτλος, «Αγία και Μεγάλη», διότι έτσι ιστορικώς απεκάλουν τας Οικουμενικάς. Προσφάτως ηκούσαμεν Μητροπολίτην του κλίματος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως να λέγη ότι το Κολυμβάρι δεν ήτο Οικουμενική, διότι απουσίαζαν οι χριστιανοί της Δύσεως. Τελικώς θα αποφασίσουν εις το Φανάρι τι εξ όλων αυτών ισχύει;
Ο Πατριάρχης ισχυρίζεται ότι ήτο ο Πρόεδρος του Κολυμβαρίου και ότι είναι ο «φύλαξ του Δόγματος και της κανονικής εν τη κατά Ανατολάς Εκκλησία τάξεως». Δηλαδή εξηπατήθησαν οι υπόλοιποι Προκαθήμενοι, εις τους οποίους είχε δοθή η υπόσχεσις ότι θα προεδρεύσουν όλοι μαζί; Όμως ανήκουστον μέχρι σήμερον είναι να ορίζη ο Πατριάρχης τον εαυτόν του ως φύλακα του Δόγματος! Υπέρκειται, δηλαδή, της Εκκλησίας και των Οικουμενικών Συνόδων; Δεν δύνανται να φυλάξουν επαρκώς το Φανάρι και φαντάζονται ότι διακρατούν την Ορθοδοξίαν; Ο ευσεβής λαός δεν υπολογίζει την «επηρμένην οφρύν»!
Γίνεται λόγος δι’ ανταρσίαν και αμφισβήτησιν των αποφάσεων του Κολυμβαρίου. Απαγορεύονται πλέον με Πατριαρχικήν διαταγήν αι θεολογικαί συζητήσεις; Η λογοκρισία είναι χαρακτηριστικόν μόνον ολοκληρωτικών καθεστώτων…
Πρωτοφανής είναι ο ψόγος του Πατριάρχου προς άλλους προκαθημένους. Τι άλλο μπορεί να σημαίνη η φράσις «γενομένη ατυχώς δεκτή και υπό αδελφών Προκαθημένων και Ιεραρχών των ειρημένων Εκκλησιών» παρά ότι θεωρεί πως μόνος αυτός κατέχει το σωστόν και όλοι οι άλλοι συμπροκαθήμενοι και συνιεράρχαι του σφάλλουν! Βεβαίως, όταν δέχεται ότι «οι Άγιοι Πατέρες έπεσαν θύματα του αρχεκάκου όφεως» πως να μη δέχεται ότι τέτοια θύματα είναι και σημερινοί Ιεράρχαι;
Αμέσως μετά από αυτήν την κατηγορίαν ακολουθεί ιεροκατηγορία προς αγωνιστάς κληρικούς. Μα είναι δυνατόν το Φανάρι να συμπεριφέρεται όπως –ισχυρίζεται το ίδιον ότι- του συμπεριφέρονται; «Ει όνος λακτίση σε συ αντιλακτίσεις;…».
Μετά την επίθεσιν προς τους κληρικούς γίνεται επίθεσις προς ισοτίμους Ιεράρχας! Τίθενται εις το στόχαστρον ο Σεβ. Καλαβρύτων και ο Σεβ. Πειραιώς, εις τους οποίους αποδίδεται ο χαρακτηρισμός ότι διαθέτουν «άκριτον λόγον επί παντός του επιστητού»! Εκτός του προσβλητικού του χαρακτηρισμού πρόκειται περί βαρείας εκκλησιαστικής μομφής, διότι αν δι’ ένα λαϊκόν ο άκριτος λόγος είναι απλώς μία κακή συνήθεια, η κατηγορία δια «ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας» Ιεράρχην ισοδυναμεί με αμφισβήτησιν του διδακτικού λειτουργήματος αυτού εντός της Εκκλησίας!
Αυτού του είδους αι κατηγορίαι δύνανται να φθάσουν ως τα συνοδικά δικαστήρια, αν ενθυμηθούμε ότι ο Σεβ. Δωδώνης είχε κληθή παλαιότερα εις απολογίαν δια «άκριτον λόγον» εις συνέντευξιν που παρεχώρησεν εις περιοδικόν.
Η πρότασις του Πατριάρχου, δια να κατασιγάση τα προβλήματα που ο ίδιος εδημιούργησε με το Κολυμβάρι, είναι προφανώς η αστυνομοκρατία, όταν γράφη «λάβητε τα προσήκοντα μέτρα». Δηλαδή να επιβληθή ο Πρόεδρος προς τους συνεπισκόπους με κάθε μέσον προκειμένου να μη ομιλούν! Εστέρησαν τον λόγον από τους Ιεράρχας εις το Κολυμβάρι και τώρα επιθυμούν να τον στερήσουν εις όλους! Βεβαίως ο εκφοβισμός δεν θα περάση, όπως απέδειξε και η στάσις του Σεβ. Ναυπάκτου εις την πρόσφατον Ιεραρχίαν…
Όσον περί της απόψεως ότι τα συνοδικώς συμπεφωνημένα υπερβαίνουν τας μεμονωμένας αποφάσεις και ότι τα όσα υπεγράφησαν είναι δεσμευτικά προϋποτίθεται ότι πρόκειται δια σοβαράν Σύνοδον και όχι περί κακεκτύπου που ολίγον απείχεν (με τας συναυλίας και τας φωτογραφίας) από το να ομοιάζη με κοσμικήν εκδήλωσιν! Άλλωστε αι αποφάσεις παρεπέμφθησαν εις επιτροπάς και αφού αξιολογηθούν θα ίδωμεν αν θα υπογράψουν και οι υπόλοιποι Ιεράρχαι της Ελλάδος. Ας πείση ο Πατριάρχης πρώτα την Εκκλησίαν της Βουλγαρίας ότι είναι δεσμευτικά και ας αφήση την Εκκλησίαν της Ελλάδος.
Εις τας δύο τελευταίας παραγράφους ο Πατριάρχης καταφεύγει εις την τακτικήν που ηκολούθησε και κατά την σύγκρουσιν με τον Αρχ. Αθηνών κυρόν Χριστόδουλον: «απειλή επιβολής κυρώσεων» και «διακοπή της εκκλησιαστικής και μυστηριακής κοινωνίας». Έχουν συνειδητοποιήσει εις το Φανάρι ότι διαβιούμεν εις το 2016 και όχι εις τον Μεσαίωνα; Δεν είναι υποκρισία να έρχωνται εις διάλογον με όλας τας θρησκείας, που πρεσβεύουν τα αντίθετα από την Ορθοδοξίαν και να μη επιθυμούν να λύσουν πολιτισμένα τας τυχόν διαφοράς των με συνιεράρχας των; Με απειλάς καλλιεργήθη και η ενότης εις το Κολυμβάρι; Όπως ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, που διεμήνυσεν ότι δεν θα προσκαλέση Επισκόπους εις την Σύνοδον της Κύπρου, αν δεν συμμορφωθούν όσον αφορά εις το Κολυμβάρι;
Με πολύ πόνον αλλά και σεβασμόν λέγομεν εις τον Πατριάρχην ότι δεν λαμβάνει κανείς σοβαρά υπ’ όψιν το Κολυμβάρι και το Φανάρι, διότι η συμπεριφορά των περί το Πατριαρχείον αφίσταται της παραδόσεως του Πατριαρχείου και γενικώς δεν εμπνέει σεβασμόν, πράγμα που απέδειξε περιτράνως και η παρούσα επιστολή.
Ορθόδοξος Τύπος