Τα δύο είδη προσκυνητών
Στις μέρες μας θα πρέπει να διακρίνουμε δύο βασικά είδη προσκυνητών. Ο λόγος; Η Εκκλησία αλλοτριώνεται από τους Οικουμενιστές και δεν νοείται να λέμε ότι είμαστε μέλη της Εκκλησίας από την μία και από την άλλη να σφυρίζουμε αδιάφορα. Η Εκκλησία είναι ΕΝΑ Σώμα και εν καιρώ αιρέσεων ομολογούσε, έχυνε ποτάμια αίμα.
Από τη μία έχουμε τους Οικουμενιστές ρασοφόρους οι οποίοι χρησιμοποιούν τα Ιερά προσκυνήματα και τους Ιερούς Ναούς για να περνάνε μηνύματα «συνύπαρξης» και «συμβιώσεως» με τους αιρετικούς. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια εδώ, η κοινή δημόσια εμφάνιση και συμπροσευχή με τους αιρετικούς είναι το ισχυρότερο μήνυμα για το ακατήχητο ποίμνιο. Έχουμε και τα διάφορα οικουμενιστικά/διαχριστιανικά «θεολογικά» σεμινάρια, συνέδρια ούτω καθεξής, τα οποία πάντα συμπεριλαμβάνουν στο πρόγραμμα επίσκεψη σε κάποιο προσκύνημα ή/και κοινή προσευχή. Τα προσκυνήματα και οι Ιεροί Ναοί υποβιβάζονται έτσι σε χώρους «κοινωνικής συνάντησης» για την προώθηση του οικουμενιστικού μηνύματος, ενώ η προσευχή υποβιβάζεται σε μία θεατρινίστικη πρακτική για να προσδώσει μια δήθεν ιερότητα και πνευματικότητα στο φαύλο αυτό εγχείρημα.
Από την άλλη έχουμε και τους Ορθόδοξους πιστούς οι οποίοι τρέχουν στους Ιερούς Ναούς και στα Ιερά προσκυνήματα για να θρέψουν την ψυχή τους και να πιουν από το γάργαρο νερό της Ορθοδοξίας. Να γεμίσουν τις μπαταρίες τους. Δεν τους κατηγορεί κανείς γι’ αυτό, καλά κάνουν. Συμβαίνει όμως μεγάλη μερίδα εξ’ αυτών να μην αναρωτιόνται ή/και να μην τους ενδιαφέρει το γεγονός ότι για να έχουν αυτοί αυτό το γάργαρο νερό κάποιοι άλλοι ομολόγησαν και μαρτύρησαν. Σα να σταμάτησε η ιστορία της Εκκλησίας επειδή γεννήθηκαν αυτοί άρα δεν έχουν και υποχρεώσεις, σα να μην γνωρίζουν ότι η Εκκλησία μέχρι το τέλος του κόσμου τούτου θα διώκεται από τις αντίχριστες δυνάμεις. Και επειδή ακριβώς ο Οικουμενισμός καλπάζει μέσα στην Εκκλησία αυτήν την στιγμή, θα πρέπει να ειπωθεί ότι η στάση τους είναι, επιεικώς, ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Οι παρούσες συνθήκες κάνουν την πράξη τους αυτή -και αναφέρομαι σε εκείνους που γνωρίζουν τα περί οικουμενισμού και δεν κάνουν κάτι, ό,τι περνάει από το χέρι τους βρε αδελφέ- να μοιάζει με επίσκεψη σε ένα ξενοδοχείο για «αναψυχή». Δεν διαφέρουν δηλαδή και τόσο πολύ από τους Οικουμενιστές που περιέγραψα πιο πάνω, διότι λειτουργούν εγωιστικά, για την πάρτη τους και μόνο για την πάρτη τους.
***Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.
ΠΗΓΗ
