Το θέμα μπορεί, να μη θεωρείται επίκαιρο αλλά είτε το θέλουμε είτε όχι είναι και θα είναι επίκαιρο αφού έχει ανοίξει μια βαθιά και χαίνουσα πληγή στο Σώμα της Ορθοδόξου (;;;) Εκκλησίας της Ελλάδας.ΜΙΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ :Στο άρθρο μου
ΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!
έκανα την πρώτη νύξη για τα χρόνια προβλήματα, που ταλανίζουν την Ελληνική Εκκλησία μεταξύ των οποίων το ημερολογιακό και τα συμπαρομαρτούντα αυτού, οι πολλές παρατάξεις του Πάτριου
Εορτολογίου και η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους αλλά και το ασύστολο φλερτ της Εκκλησίας του Νέου Ημερολογίου με τον Οικουμενισμό και την Πανθρησκεία. ΄Εγραφα συγκεκριμένα:
» Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΦΛΕΡΤΑΡΕΙ ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ. ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΜΑΖΙ ΜΕ ΠΑΠΙΚΟΥΣ, ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ, ΕΒΡΑΙΟΥΣ, ΒΟΥΔΙΣΤΕΣ, ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ ΚΛΠ. ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΧΩΡΙΟ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ «ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ».
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ (13 ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ;), ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΑΙΤΙΑ; ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΄Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΑΛΛΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ;»
Και δυστυχώς, για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνομαι! Επειδή όμως επικρατεί μια παραφιλολογία σχετικά με τη Σύνοδο του Κολυμπαρίου και μια σύγχυση στον πιστό λαό, θεωρώ, ότι καλά είναι, να αναφερθούμε εκτενώς στο θέμα:
1) Οι Οικουμενικές Σύνοδοι στο παρελθόν συγκαλούνταν με σκοπό την καταδίκη μιας αίρεσης. Η «Πανορθόδοξος» της Κρήτης συνεκλήθη, για να νομιμοποιήσει μια αίρεση και συγκεκριμένα αυτήν του Οικουμενισμού!
2) Από πού κι ως πού «Πανορθόδοξος» αφού τέσσερα Πατριαρχεία δε συμμετείχαν στη Σύνοδο: της Ρωσίας, της Αντιόχειας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, στα οποία ανήκουν τα 2/3 των ορθοδόξων παγκοσμίως! Αντίθετα, το παρόν, ως παρατηρητές έδωσαν πλείστοι μη Ορθόδοξοι!
3) Για ποια Σύνοδο μιλάμε αφού δεν προσκλήθηκαν όλοι οι επίσκοποι αλλά αντιπροσωπείες αυτών!
4) Αλλά και αυτοί που προσκλήθηκαν (156) δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, αλλά μάλλον διακοσμητικό ρόλο!
5) Οι μόνοι, που επετράπη, να ψηφίσουν ήταν οι 10 προκαθήμενοι των Εκκλησιών, οι οποίοι μάλιστα ψήφισαν κατά το δοκούν και όχι αντιπροσωπεύοντας τους υπολοίπους!
Και βέβαια, η Σύνοδος της Κρήτης πήρε αποφάσεις, που κάθε άλλο παρά ορθόδοξες μπορούμε, να τις χαρακτηρίσουμε:
1) Αναγνώρισε τις αιρέσεις ως Εκκλησίες και ουσιαστικά τις εξίσωσε με την Ορθοδοξία. Πρόσχημα η ενότητα όλων των Χριστιανών! Οπότε, καταργείται και «το Σύμβολο της Πίστεως», που κάνει λόγο για «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και γινόμαστε όλοι οι κατ’ όνομα Χριστιανοί ένας αχταρμάς! Γιατί άραγε μου θυμίζει τη Σύνοδο της Φερράρας Φλωρεντίας; Μήπως οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο της Κρήτης θεωρούν, ότι είναι ανώτεροι από τον ΄Αγιο Μάρκο τον Ευγενικό, που αρνήθηκε, να υπογράψει για την ένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας;
2) Αποδέχτηκε τα «θεολογικά» κείμενα του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, για το οποίο ο ΄Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς είχε πει, ότι πρόκειται για «σατανικό μόρφωμα» και ότι η συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε αυτό συνιστά «ανήκουστη προδοσία»! Πώς είναι δυνατόν η Ορθοδοξία, να αναγνωρίσει την ιερωσύνη και τα μυστήρια κάθε λογής αίρεσης;
3) Αναγνώρισε τους «θεολογικούς διαλόγους» του Πατριαρχείου με αιρετικούς. Τέτοιες συμφωνίες, που έχουν υπογράψει «Ορθόδοξοι» είναι:
α) Αναγνώριση ως Εκκλησίας των αιρετικών Μονοφυσιτών (Chambezy Ελβετίας 1990). Η αίρεση αυτή είχε καταδικαστεί από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο!
β) Αναγνώριση Παπικών (και Ουνίας) και συγκεκριμένα, ότι έχουν Χάρη, μυστήρια και Αποστολική διαδοχή (Λίβανος 1993)! Μάλλον και ο Πατροκοσμάς δεν τα ήξερε καλά, όταν έλεγε: «Τον Πάπα να καταράσθε!»
Υπάρχουν και πολλές άλλες, αλλά δεν είναι της παρούσης, να αναφερθούν!
4) Αποδέχτηκε τη Θεωρία των κλάδων, σύμφωνα με την οποία στον κορμό της Εκκλησίας υπάρχουν πολλά κλαδιά. Κάθε κλαδί αντιπροσωπεύει ένα τμήμα της Εκκλησίας νόμιμο, ισότιμο και ισόκυρο με τα άλλα, χωρίς όμως να ενσαρκώνει μονάχο του ολόκληρη την Εκκλησία, την οποία για να βρούμε πρέπει να τη δούμε στο σύνολό της, αθροίζοντας τα επί μέρους κομμάτια της. Το ίδιο συμβαίνει και με την αλήθεια την οποία φανέρωσε ο Χριστός στον κόσμο. Καμιά επί μέρους Εκκλησία, κανένα από τα ιστορικά τμήματά της, δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι κατέχει ολόκληρη τη θεία αλήθεια όπως τη δίδαξε ο Χριστός. Επομένως καμία από τις «Εκκλησίες» (Ορθόδοξη, Ρωμαιοκαθολική ή οι Προτεσταντικές) δεν μπορεί να ισχυρισθεί για τον εαυτό της ότι είναι η Εκκλησία του Χριστού ή ότι κατέχει καθαρό και ακέραιο το θησαυρό της αποκαλυφθείσας θείας αλήθειας. (Πάλι βλέπουμε εξίσωση της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις και προφανές στρώσιμο χαλιού για τον Οικουμενισμό!)
ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ: Το Μάιο του 2016 είχε συγκληθεί η 80μελής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και είχε αποφασίσει, να μη δεχτεί επ’ ουδενί τα οικουμενιστικά άρθρα της επικείμενης Συνόδου του Κολυμπαρίου. Παρόλα αυτά δυο μήνες αργότερα η 25μελής επιτροπή που τελικά συμμετείχε, υπέκυψε και τα αποδέχτηκε όλα! Εννοείται, ότι το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτήν τη μεταστροφή τον διαδραμάτισε ο αρχιοικουμενιστής Αρχιεπίσκοπος Βαρθολομαίος, που χειραγώγησε την ιεραρχία και είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα για τους πάτρωνές του!
ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ: Το έγκλημα ήταν προμελετημένο. Η σύνοδος της Κρήτης δεν κατέπεσε ως κεραυνός εν αιθρία αλλά προετοιμαζόταν για 60 ολόκληρα χρόνια, ως η επερχόμενη «Η΄Οικουμενική Σύνοδος»! Για το λόγο αυτό διενεργούνταν «Πανορθόδοξες προσυνοδικές διασκέψεις», των οποίων τα θέματα διέρρεαν. Ακούγοντας ο ΄Αγ. Παϊσιος για κάποια από αυτά αναφώνησε: «Αυτοί πάνε, να καταργήσουν την παράδοση και να αφήσουν την παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρό είναι αυτό;» Από ό,τι φαίνεται δεν πολυκαταλαβαίνουμε και θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί! Επίσης, ο ΄Αγιος Παίσιος έλεγε, ότι «ο Παπισμός είναι ο μεγάλος εχθρός της Ορθοδοξίας»!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΨΕΥΤΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ: Από τους επισκόπους και ιερείς της κρατούσας Εκκλησίας:
1) Κάποιοι αποδέχθηκαν τα πάντα συντασσόμενοι σαφώς με τους οικουμενιστές.
2) Κάποιοι ψέλισσαν κάποιες αντιρρήσεις ποιούμενοι τελικά την νήσσαν.
3) Κάποιοι αποτειχίστηκαν.
Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα αρθρογραφούν στην Τρικλοποδιά κάνοντας σαφείς τις θέσεις τους (π.χ. Αρχιμανδρίτης Παίσιος Παπαδόπουλος) και οι οποίοι βέβαια συντάχτηκαν με το πάτριο εορτολόγιο, του οποίου τις παρατάξεις δεν έχει αγγίξει ο Οικουμενισμός. Επειδή όμως πολλοί δεν αντιλαμβάνονται, ποια είναι η έννοια της αποτείχισης, ας δώσουμε τον ορισμό:
Αποτείχιση είναι η επιβαλλόμενη από την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας στάση των πιστών στην περίπτωση, που ο επίσκοπός τους είναι αιρετικός. Οι πιστοί έχουν κοινωνία με τον Επίσκοπο μόνον εφόσον αυτός είναι Ορθόδοξος (έχει την Ορθή πίστη και τον Ορθό βίο). Στην αντίθετη περίπτωση είναι υποχρεωμένοι, να μην έχουν επικοινωνία μαζί του, ώστε, να μην ταυτιστούν μαζί του στην κακοδοξία και στην αίρεση. (Εννοείται, ότι παύουν, να μνημονεύουν τον αιρετικό επίσκοπο.)
Οι Πατέρες της Πρωτοδευτέρας Συνόδου λένε, ότι όσοι αποτειχίζονται από τους αιρετικούς επισκόπους, όχι μόνο δεν αποκόπτονται από την Εκκλησία αλλά είναι άξιοι τιμής και επαίνου. Επίσης, ότι δεν υπόκεινται σε καμία ποινή, επειδή απέχουν από την κοινωνία με τον Επίσκοπο πριν από τη Συνοδική απόφαση, αλλά οι Ορθόδοξοι οφείλουν, να τους τιμούν, γιατί δεν καταδίκασαν επισκόπους αλλά ψευδεπισκόπους και ψευδοδιδασκάλους και φρόντισαν, να σώσουν την Εκκλησία από τα σχίσματα και τις αιρέσεις!
Ο 31ος Αποστολικός Κανόνας επίσης προβλέπει την διακοπή της «κοινωνίας» με τον επίσκοπο, για λόγους «ευσεβείας και δικαιοσύνης»!
α) Ποιοι είναι οι λόγοι ευσεβείας: Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, διδάσκει, ότι ευσέβεια είναι «η καθαρή πίστη και η σωστή ζωή». Ευσέβεια, λοιπόν, είναι τα ορθά δόγματα και η τήρηση των εντολών του Θεού. Η ορθή πίστη και η ορθή ζωή είναι η ευσέβεια. Αυτό όμως είναι και η Ορθοδοξία. Ορθοδοξία και ευσέβεια , ως έννοιες, ταυτίζονται.
β) Ποιοι είναι οι λόγοι δικαιοσύνης: Ο Χρυσόστομος επίσης λέει, ότι η Γραφή, με τη λέξη «δικαιοσύνη», εννοεί την αρετή γενικά, την ευσέβεια στη ζωή. Η «ευσέβεια» και η «δικαιοσύνη», ως έννοιες, είναι ταυτόσημες. Όμως, η μεν ευσέβεια χρησιμοποιείται περισσότερο για να τονίσει την πίστη, η δε δικαιοσύνη για να τονίσει την απόκτηση της αρετής. Και γι’ αυτό το λόγο, στον Αποστολικό αυτό Κανόνα, χρησιμοποιούνται και οι δύο λέξεις.
Αδιαμφισβήτητα, λόγοι «δικαιοσύνης»,κατά τον 31ο Αποστολικό Κανόνα, υπάρχουν , όταν ένας επίσκοπος, αλλοιώνει τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ως προς την τήρηση των εντολών του Θεού. Όταν δηλ. διδάσκει διαφορετικά απ’ την Αγία Γραφή κι’ απ’ ό,τι δίδαξαν οι Πατέρες.
Επομένως, η αποτείχιση δεν είναι προαιρετική αλλά υποχρεωτική για τον Ορθόδοξο πιστό κληρικό ή λαικό. Και είναι υποχρέωση του καθενός από εμάς, αν θέλει, να λέγεται Ορθόδοξος και να έχει ελπίδες, να σώσει την ψυχή του, να πάρει τις αποφάσεις του και να διακόψει κάθε κοινωνία με τους αιρετικούς επισκόπους. Σύμφωνα με τον Πρωτοπρεσβύτερο και Ομότιμο Καθηγητή Α.Π.Θ. Θεόδωρο Ζήση: «Με την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ φεύγουμε από την ΑΙΡΕΣΗ και ΟΧΙ από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ.»
Κατανοώ, ότι μέσα στον κυκεώνα των καθημερινών προβλημάτων, ίσως όλα τα παραπάνω φαντάζουν ψιλά γράμματα, ανούσια και ασήμαντα. Μήπως όμως δεν είναι έτσι;
Μήπως ακολουθώντας τους αρνητές του Χριστού, που λυμαίνονται την κρατούσα Εκκλησία κινδυνεύουμε, να χάσουμε το μόνο πράγμα, που τελικά έχει αξία; Την ψυχή μας την ίδια;
Μήπως θα πρέπει, να υπακούσουμε μάλλον στο μέγιστο Πατροκοσμά (και όχι στο Βαρθολομαίο και τα τσιράκια του), που είχε πει: «Το κορμί σας, ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν, τα πράγματά σας, ας τα πάρουν, μη σας μέλλη. Δώσατέ τα δεν είναι ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει δεν ημπορεί να σας τα πάρη εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάττετε να μην τα χάσετε».
Μήπως, αν μνημονεύουμε το Βαρθολομαίο (και τους οικουμενιστές επισκόπους) αυτό ισοδυναμεί με το να μνημονεύουμε τον αιρεσιάρχη Πάπα, τον οποίο ασπάζονται και εναγκαλίζονται; Τον Πάπα, ο οποίος δε διστάζει, να «προσεύχεται» δημοσίως στον Εωσφόρο* (Λούσιφερ), τον οποίο αποκαλεί μάλιστα «υιό του Θεού»;
Στους χαλεπούς καιρούς, που διανύουμε, έχει ειπωθεί, ότι ακόμα και αν δεν έχουμε χριστιανικά έργα, ακόμα και αν έχουμε πληθώρα αμαρτιών, αν έχουμε τουλάχιστον την ορθή πίστη (Ορθοδοξία) αυτή και μόνο είναι ικανή, να μας σώσει! Ας μεριμνήσουμε επομένως, να μην τη χάσουμε και αυτήν! Αλλά ας βροντοφωνάξουμε: «Ουκ αρνησόμεθα σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθα σε πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννέθημεν, εν σοι ζώμεν, εν σοι κοιμησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα». (Ιωσήφ Βρυέννιος) Γένοιτο! Αμήν!
1)
Ασίζη Ιταλίας / 9ος 2016. Οι θρησκευτικοί ηγέτες (και ο Βαρθολομαίος) ανάβουν κεριά στον κοινό Θεό όλων των θρησκειών, δηλ. στο διάβολο, αφού σύμφωνα με την Αγία Γραφή οι θεοί των άλλων θρησκειών είναι δαιμόνια.
2) Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΤΕΛΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΣΕ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΝΑΟ ΣΤΗ ΣΤΟΥΤΓΑΡΔΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΩΝ!
https://www.pentapostagma.gr/2017/06/%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AF-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B7-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85.html
3) Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ΑΓΙΟ.
http://klarineto.blogspot.com/2010/12/blog-post_27.html
4) Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΒΡΑΒΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΝΑΓΩΓΗ.
http://tiresias-press.blogspot.com/2009/11/28.html
5) ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΔΕΗΣΗ.
https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/2209580/fotografies-ke-vinteo-apo-tin-istoriki-episkepsi-papa-fragkiskou-vartholomeou-ieronimou-sti-lesvo
*
Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ (13 ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ;), ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΑΙΤΙΑ; ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΄Η ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΨΗ ΔΙΑΛΛΑΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ;»
Και δυστυχώς, για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνομαι! Επειδή όμως επικρατεί μια παραφιλολογία σχετικά με τη Σύνοδο του Κολυμπαρίου και μια σύγχυση στον πιστό λαό, θεωρώ, ότι καλά είναι, να αναφερθούμε εκτενώς στο θέμα:
1) Οι Οικουμενικές Σύνοδοι στο παρελθόν συγκαλούνταν με σκοπό την καταδίκη μιας αίρεσης. Η «Πανορθόδοξος» της Κρήτης συνεκλήθη, για να νομιμοποιήσει μια αίρεση και συγκεκριμένα αυτήν του Οικουμενισμού!
2) Από πού κι ως πού «Πανορθόδοξος» αφού τέσσερα Πατριαρχεία δε συμμετείχαν στη Σύνοδο: της Ρωσίας, της Αντιόχειας, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, στα οποία ανήκουν τα 2/3 των ορθοδόξων παγκοσμίως! Αντίθετα, το παρόν, ως παρατηρητές έδωσαν πλείστοι μη Ορθόδοξοι!
3) Για ποια Σύνοδο μιλάμε αφού δεν προσκλήθηκαν όλοι οι επίσκοποι αλλά αντιπροσωπείες αυτών!
4) Αλλά και αυτοί που προσκλήθηκαν (156) δεν είχαν δικαίωμα ψήφου, αλλά μάλλον διακοσμητικό ρόλο!
5) Οι μόνοι, που επετράπη, να ψηφίσουν ήταν οι 10 προκαθήμενοι των Εκκλησιών, οι οποίοι μάλιστα ψήφισαν κατά το δοκούν και όχι αντιπροσωπεύοντας τους υπολοίπους!
Και βέβαια, η Σύνοδος της Κρήτης πήρε αποφάσεις, που κάθε άλλο παρά ορθόδοξες μπορούμε, να τις χαρακτηρίσουμε:
1) Αναγνώρισε τις αιρέσεις ως Εκκλησίες και ουσιαστικά τις εξίσωσε με την Ορθοδοξία. Πρόσχημα η ενότητα όλων των Χριστιανών! Οπότε, καταργείται και «το Σύμβολο της Πίστεως», που κάνει λόγο για «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» και γινόμαστε όλοι οι κατ’ όνομα Χριστιανοί ένας αχταρμάς! Γιατί άραγε μου θυμίζει τη Σύνοδο της Φερράρας Φλωρεντίας; Μήπως οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο της Κρήτης θεωρούν, ότι είναι ανώτεροι από τον ΄Αγιο Μάρκο τον Ευγενικό, που αρνήθηκε, να υπογράψει για την ένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας;
2) Αποδέχτηκε τα «θεολογικά» κείμενα του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, για το οποίο ο ΄Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς είχε πει, ότι πρόκειται για «σατανικό μόρφωμα» και ότι η συμμετοχή της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε αυτό συνιστά «ανήκουστη προδοσία»! Πώς είναι δυνατόν η Ορθοδοξία, να αναγνωρίσει την ιερωσύνη και τα μυστήρια κάθε λογής αίρεσης;
3) Αναγνώρισε τους «θεολογικούς διαλόγους» του Πατριαρχείου με αιρετικούς. Τέτοιες συμφωνίες, που έχουν υπογράψει «Ορθόδοξοι» είναι:
α) Αναγνώριση ως Εκκλησίας των αιρετικών Μονοφυσιτών (Chambezy Ελβετίας 1990). Η αίρεση αυτή είχε καταδικαστεί από την Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο!
β) Αναγνώριση Παπικών (και Ουνίας) και συγκεκριμένα, ότι έχουν Χάρη, μυστήρια και Αποστολική διαδοχή (Λίβανος 1993)! Μάλλον και ο Πατροκοσμάς δεν τα ήξερε καλά, όταν έλεγε: «Τον Πάπα να καταράσθε!»
Υπάρχουν και πολλές άλλες, αλλά δεν είναι της παρούσης, να αναφερθούν!
4) Αποδέχτηκε τη Θεωρία των κλάδων, σύμφωνα με την οποία στον κορμό της Εκκλησίας υπάρχουν πολλά κλαδιά. Κάθε κλαδί αντιπροσωπεύει ένα τμήμα της Εκκλησίας νόμιμο, ισότιμο και ισόκυρο με τα άλλα, χωρίς όμως να ενσαρκώνει μονάχο του ολόκληρη την Εκκλησία, την οποία για να βρούμε πρέπει να τη δούμε στο σύνολό της, αθροίζοντας τα επί μέρους κομμάτια της. Το ίδιο συμβαίνει και με την αλήθεια την οποία φανέρωσε ο Χριστός στον κόσμο. Καμιά επί μέρους Εκκλησία, κανένα από τα ιστορικά τμήματά της, δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι κατέχει ολόκληρη τη θεία αλήθεια όπως τη δίδαξε ο Χριστός. Επομένως καμία από τις «Εκκλησίες» (Ορθόδοξη, Ρωμαιοκαθολική ή οι Προτεσταντικές) δεν μπορεί να ισχυρισθεί για τον εαυτό της ότι είναι η Εκκλησία του Χριστού ή ότι κατέχει καθαρό και ακέραιο το θησαυρό της αποκαλυφθείσας θείας αλήθειας. (Πάλι βλέπουμε εξίσωση της Ορθοδοξίας με τις αιρέσεις και προφανές στρώσιμο χαλιού για τον Οικουμενισμό!)
ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ: Το Μάιο του 2016 είχε συγκληθεί η 80μελής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και είχε αποφασίσει, να μη δεχτεί επ’ ουδενί τα οικουμενιστικά άρθρα της επικείμενης Συνόδου του Κολυμπαρίου. Παρόλα αυτά δυο μήνες αργότερα η 25μελής επιτροπή που τελικά συμμετείχε, υπέκυψε και τα αποδέχτηκε όλα! Εννοείται, ότι το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτήν τη μεταστροφή τον διαδραμάτισε ο αρχιοικουμενιστής Αρχιεπίσκοπος Βαρθολομαίος, που χειραγώγησε την ιεραρχία και είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα για τους πάτρωνές του!
ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ: Το έγκλημα ήταν προμελετημένο. Η σύνοδος της Κρήτης δεν κατέπεσε ως κεραυνός εν αιθρία αλλά προετοιμαζόταν για 60 ολόκληρα χρόνια, ως η επερχόμενη «Η΄Οικουμενική Σύνοδος»! Για το λόγο αυτό διενεργούνταν «Πανορθόδοξες προσυνοδικές διασκέψεις», των οποίων τα θέματα διέρρεαν. Ακούγοντας ο ΄Αγ. Παϊσιος για κάποια από αυτά αναφώνησε: «Αυτοί πάνε, να καταργήσουν την παράδοση και να αφήσουν την παράβαση! Καταλαβαίνετε πόσο σοβαρό είναι αυτό;» Από ό,τι φαίνεται δεν πολυκαταλαβαίνουμε και θα εξηγήσω παρακάτω το γιατί! Επίσης, ο ΄Αγιος Παίσιος έλεγε, ότι «ο Παπισμός είναι ο μεγάλος εχθρός της Ορθοδοξίας»!
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΨΕΥΤΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ: Από τους επισκόπους και ιερείς της κρατούσας Εκκλησίας:
1) Κάποιοι αποδέχθηκαν τα πάντα συντασσόμενοι σαφώς με τους οικουμενιστές.
2) Κάποιοι ψέλισσαν κάποιες αντιρρήσεις ποιούμενοι τελικά την νήσσαν.
3) Κάποιοι αποτειχίστηκαν.
Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα αρθρογραφούν στην Τρικλοποδιά κάνοντας σαφείς τις θέσεις τους (π.χ. Αρχιμανδρίτης Παίσιος Παπαδόπουλος) και οι οποίοι βέβαια συντάχτηκαν με το πάτριο εορτολόγιο, του οποίου τις παρατάξεις δεν έχει αγγίξει ο Οικουμενισμός. Επειδή όμως πολλοί δεν αντιλαμβάνονται, ποια είναι η έννοια της αποτείχισης, ας δώσουμε τον ορισμό:
Αποτείχιση είναι η επιβαλλόμενη από την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας στάση των πιστών στην περίπτωση, που ο επίσκοπός τους είναι αιρετικός. Οι πιστοί έχουν κοινωνία με τον Επίσκοπο μόνον εφόσον αυτός είναι Ορθόδοξος (έχει την Ορθή πίστη και τον Ορθό βίο). Στην αντίθετη περίπτωση είναι υποχρεωμένοι, να μην έχουν επικοινωνία μαζί του, ώστε, να μην ταυτιστούν μαζί του στην κακοδοξία και στην αίρεση. (Εννοείται, ότι παύουν, να μνημονεύουν τον αιρετικό επίσκοπο.)
Οι Πατέρες της Πρωτοδευτέρας Συνόδου λένε, ότι όσοι αποτειχίζονται από τους αιρετικούς επισκόπους, όχι μόνο δεν αποκόπτονται από την Εκκλησία αλλά είναι άξιοι τιμής και επαίνου. Επίσης, ότι δεν υπόκεινται σε καμία ποινή, επειδή απέχουν από την κοινωνία με τον Επίσκοπο πριν από τη Συνοδική απόφαση, αλλά οι Ορθόδοξοι οφείλουν, να τους τιμούν, γιατί δεν καταδίκασαν επισκόπους αλλά ψευδεπισκόπους και ψευδοδιδασκάλους και φρόντισαν, να σώσουν την Εκκλησία από τα σχίσματα και τις αιρέσεις!
Ο 31ος Αποστολικός Κανόνας επίσης προβλέπει την διακοπή της «κοινωνίας» με τον επίσκοπο, για λόγους «ευσεβείας και δικαιοσύνης»!
α) Ποιοι είναι οι λόγοι ευσεβείας: Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, διδάσκει, ότι ευσέβεια είναι «η καθαρή πίστη και η σωστή ζωή». Ευσέβεια, λοιπόν, είναι τα ορθά δόγματα και η τήρηση των εντολών του Θεού. Η ορθή πίστη και η ορθή ζωή είναι η ευσέβεια. Αυτό όμως είναι και η Ορθοδοξία. Ορθοδοξία και ευσέβεια , ως έννοιες, ταυτίζονται.
β) Ποιοι είναι οι λόγοι δικαιοσύνης: Ο Χρυσόστομος επίσης λέει, ότι η Γραφή, με τη λέξη «δικαιοσύνη», εννοεί την αρετή γενικά, την ευσέβεια στη ζωή. Η «ευσέβεια» και η «δικαιοσύνη», ως έννοιες, είναι ταυτόσημες. Όμως, η μεν ευσέβεια χρησιμοποιείται περισσότερο για να τονίσει την πίστη, η δε δικαιοσύνη για να τονίσει την απόκτηση της αρετής. Και γι’ αυτό το λόγο, στον Αποστολικό αυτό Κανόνα, χρησιμοποιούνται και οι δύο λέξεις.
Αδιαμφισβήτητα, λόγοι «δικαιοσύνης»,κατά τον 31ο Αποστολικό Κανόνα, υπάρχουν , όταν ένας επίσκοπος, αλλοιώνει τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ως προς την τήρηση των εντολών του Θεού. Όταν δηλ. διδάσκει διαφορετικά απ’ την Αγία Γραφή κι’ απ’ ό,τι δίδαξαν οι Πατέρες.
Επομένως, η αποτείχιση δεν είναι προαιρετική αλλά υποχρεωτική για τον Ορθόδοξο πιστό κληρικό ή λαικό. Και είναι υποχρέωση του καθενός από εμάς, αν θέλει, να λέγεται Ορθόδοξος και να έχει ελπίδες, να σώσει την ψυχή του, να πάρει τις αποφάσεις του και να διακόψει κάθε κοινωνία με τους αιρετικούς επισκόπους. Σύμφωνα με τον Πρωτοπρεσβύτερο και Ομότιμο Καθηγητή Α.Π.Θ. Θεόδωρο Ζήση: «Με την ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ φεύγουμε από την ΑΙΡΕΣΗ και ΟΧΙ από την ΕΚΚΛΗΣΙΑ.»
Κατανοώ, ότι μέσα στον κυκεώνα των καθημερινών προβλημάτων, ίσως όλα τα παραπάνω φαντάζουν ψιλά γράμματα, ανούσια και ασήμαντα. Μήπως όμως δεν είναι έτσι;
Μήπως ακολουθώντας τους αρνητές του Χριστού, που λυμαίνονται την κρατούσα Εκκλησία κινδυνεύουμε, να χάσουμε το μόνο πράγμα, που τελικά έχει αξία; Την ψυχή μας την ίδια;
Μήπως θα πρέπει, να υπακούσουμε μάλλον στο μέγιστο Πατροκοσμά (και όχι στο Βαρθολομαίο και τα τσιράκια του), που είχε πει: «Το κορμί σας, ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν, τα πράγματά σας, ας τα πάρουν, μη σας μέλλη. Δώσατέ τα δεν είναι ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει δεν ημπορεί να σας τα πάρη εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάττετε να μην τα χάσετε».
Μήπως, αν μνημονεύουμε το Βαρθολομαίο (και τους οικουμενιστές επισκόπους) αυτό ισοδυναμεί με το να μνημονεύουμε τον αιρεσιάρχη Πάπα, τον οποίο ασπάζονται και εναγκαλίζονται; Τον Πάπα, ο οποίος δε διστάζει, να «προσεύχεται» δημοσίως στον Εωσφόρο* (Λούσιφερ), τον οποίο αποκαλεί μάλιστα «υιό του Θεού»;
Στους χαλεπούς καιρούς, που διανύουμε, έχει ειπωθεί, ότι ακόμα και αν δεν έχουμε χριστιανικά έργα, ακόμα και αν έχουμε πληθώρα αμαρτιών, αν έχουμε τουλάχιστον την ορθή πίστη (Ορθοδοξία) αυτή και μόνο είναι ικανή, να μας σώσει! Ας μεριμνήσουμε επομένως, να μην τη χάσουμε και αυτήν! Αλλά ας βροντοφωνάξουμε: «Ουκ αρνησόμεθα σε φίλη Ορθοδοξία, ου ψευδόμεθα σε πατροπαράδοτον σέβας. Εν σοι εγεννέθημεν, εν σοι ζώμεν, εν σοι κοιμησόμεθα. Ει δε και καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα». (Ιωσήφ Βρυέννιος) Γένοιτο! Αμήν!
1)
Ασίζη Ιταλίας / 9ος 2016. Οι θρησκευτικοί ηγέτες (και ο Βαρθολομαίος) ανάβουν κεριά στον κοινό Θεό όλων των θρησκειών, δηλ. στο διάβολο, αφού σύμφωνα με την Αγία Γραφή οι θεοί των άλλων θρησκειών είναι δαιμόνια.
2) Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΤΕΛΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΣΕ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΝΑΟ ΣΤΗ ΣΤΟΥΤΓΑΡΔΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΩΝ!
https://www.pentapostagma.gr/2017/06/%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AF-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B7-%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%85.html
3) Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ΑΓΙΟ.
http://klarineto.blogspot.com/2010/12/blog-post_27.html
4) Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΒΡΑΒΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΥΝΑΓΩΓΗ.
http://tiresias-press.blogspot.com/2009/11/28.html
5) ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΠΑΠΑ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΔΕΗΣΗ.
https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/2209580/fotografies-ke-vinteo-apo-tin-istoriki-episkepsi-papa-fragkiskou-vartholomeou-ieronimou-sti-lesvo
*
