Στη θεολογική μελέτη «Το πρόβλημα της σωτηρίας κατά την διδασκαλίαν του Μ. Βασιλείου», του αγ. Ιουστίνου, διαβάζουμε: «Η Ορθόδοξος θεολογία είναι η μοναδική Ευαγγελική θεολογία, διότι είναι εκ του Αγίου Πνεύματος, διότι προέρχεται εκ των πνευματοφόρων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων. Είναι η θεολογία του Αγίου Πνεύματος».
Ο άγιος Ιουστίνος έχει ακόμη τονίσει: Θεμέλιο κάθε ουμανισμού ακόμη και του Βατικανού, είναι η υψηλοφροσύνη, η πίστις στον λόγο του ανθρώπου, στο νου και τη λογική του.
Την αλήθεια αυτή έχει διατυπώσει – αναδείξει και ο αγ. Παΐσιος ο Αγιορείτης, στη συνομιλία του με τον Λορέντζο Ντιλέττο, έναν ρωμαιοκαθολικό μοναχό.
Στο βιβλίο του μοναχού με τίτλο «οδοιπορία στο Αγ. Όρος», διαβάζουμε: «Έβγαλε τα γυαλιά του (ο αγ. Παΐσιος), άφησε το ξύλο (που σκάλιζε) και το εργαλείο από τα χέρια του και άρχισε να μιλάει:
- Κοίταξε, η διαφορά ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή είναι μονάχα μία: Η λογική. Η Δύση πιστεύει στη λογική, ενώ η Ανατολή στο Άγιο Πνεύμα» (Σελ. 276). Αντίθετα, σ’ έναν συλλογικό τόμο με τίτλο «Καιρός συνεσταλμένος το λοιπόν…» (Η μέλλουσα πανορθόδοξος Σύνοδος – Ζητήματα – Διλήμματα - Προοπτική), ως τόμος συμπύκνωσης (2015) της διανοητικής θεολογίας – κουλτούρας των οικουμενιστών, βιώνουμε το τοπίο της ανθρώπινης λογικής και τις συνάφειές της, χωρίς την γνώμη των Αγίων.
Στον τόμο αυτό, που ανέφερα ενδεικτικά, γα παράδειγμα, υπάρχει η αίρεση και η εμμονή στην ορθολογική – επιστημονική συγκρότηση της θεολογίας και της ερμηνείας της εκκλησίας. Καλύτερα θα ήταν, πιο ειλικρινές, να βάλουν τίτλο: Η θεωρία της σχετικότητας της Εκκλησίας…!
Ειδικότερα, στο βιβλίο αυτό φιλοξενούνται (στον «Τόμο αγάπης») δηλώσεις τόσο του Αθηναγόρα, όσο και του πιστώς αυτόν ακολοθούντα Πατριάρχου Δημητρίου. Όλα όσα αναφέρουμε, περιέχονται στην μελέτη – εργασία της καθολικής θεολόγου Barbara Hallensleben με τίτλο: «Αδελφές Εκκλησίες. Ερμηνευτική αρχή για τις σχέσεις μεταξύ Εκκλησιών ad intra και ad extra». Στη σελ. 357 διαβάζουμε:
«Χαιρετίζουμε την άφιξη της Υμετέρας Αγιότητας σε εμάς (τον Πάπα Παύλο Στ΄), ως την αυγή μιας νέας και φωτεινής ημέρας του Κυρίου στην ιστορία των δύο Εκκλησιών μας…» (Π. Αθηναγόρας – 25/7/1967).
Στη σελ. 367 υπάρχει μια αντίστοιχη δήλωση του Πατριάρχη Δημητρίου: «Όλοι εμείς – είτε βρισκόμαστε στη Ρώμη, είτε σε αυτήν εδώ την πόλη της Κων/λης, είτε σε κάποια άλλη πόλη, όποια και αν είναι η θέση της στην εκκλησιαστική ιεραρχία ή στον κόσμο της πολιτικής, ασκούμε τα επισκοπικά μας καθήκοντα μέσα στο πλαίσιο μιας καθαρής και απλής συνοδικότητας, υπό έναν ανώτατο ποντίφικα, την κεφαλή της Εκκλησίας – υπό τον Κύριό μας Ιησού Χριστό» (Π. Δημήτριος – 1973 – Εορτή αγίου Ανδρέα).
Παρατηρούμε, ότι αναγνωρίζει στον Πάπα ιεροσύνη (επίσκοπος) και ως φυσική συνέπεια τους καθολικούς ως «Εκκλησία Χριστού»!
Να θυμίσουμε, ότι επί Δημητρίου (1990), ύστερα από 1500 χρόνια μετά την καταδίκη των μονοφυσιτών υπό της Δ΄ οικουμενικής Συνόδου, στο Σαμπεζύ της Ελβετίας «διορθώθηκε» το λάθος και οι μονοφυσίτες είναι πλέον… Ορθόδοξοι.
«Ει τις έρχεται προς υμάς και ταύτην την διδαχήν ου φέρει, μη λαμβάνετε αυτόν εις οικίαν και χαίρειν αυτώ μη λέγητε· ο λέγων γαρ αυτώ χαίρειν κοινωνεί τοις έργοις αυτού τοις πονηροίς» (Β΄ Ιωάν. 10 – 11).
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ
