Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

Στα έσχατα χρόνια ...οδηγός θα είναι τα κείμενα των Αγ,Πατέρων.


Άγιος Ιωάννης ο Μαξίμοβιτς

«Στα έσχατα χρόνια το κακό και η αίρεση θα έχουν τόσο εξαπλωθεί, που οι πιστοί δεν θα βρίσκουν ιερέα και ποιμένα να τους προστατέψει από την πλάνη και να τους συμβουλέψει στη σωτηρία.


Τότε οι πιστοί, δεν θα μπορούν να δεχτούν ασφαλείς οδηγίες από ανθρώπους, αλλά οδηγός τους θα είναι τα κείμενα των Αγίων Πατέρων. 

Ιδίως σε αυτήν την εποχή ο κάθε πιστός θα είναι υπεύθυνος για όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας…»

ΠΗΓΗ

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2018

ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΩΝΗ ΕΙΣ ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ.




ΑΝΟΙΚΤΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΑΡΧΟΝΤΩΝΗ
ΕΙΣ ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣ

Ὡς Ὀρθόδοξοι Κρῆτες, ἔχουμε ἐκφράσει λόγῳ τε καὶ ἔργῳ τὴν ἀντίθεσή μας μὲ τὴν ἐπονομαζόμενη Πανορθόδοξη Σύνοδο τῆς Κρήτης, ποὺ ἔλαβε χώρα στὸ Κολυμπάρι ἀπὸ 19 - 23 Ἰουνίου 2016, διότι ἀντιπαραβάλλοντας τὶς ἀποφάσεις τῆς Συνόδου αὐτῆς μὲ τὴν ὅλη Ὀρθόδοξη Παρακαταθήκη, ἀποδεικνύεται ὅτι οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς εἶναι ξένες καὶ ἀντίθετες μὲ τὰ παραδεδομένα τῶν Ἁγίων Πατέρων καὶ τῶν Ἁγίων Τοπικῶν καὶ Οἰκουμενικῶν Συνόδων, σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ χαρακτηρίζεται «κακόδοξη», «ψευδοσύνοδος» καί «ληστρική».


Ὡς ἐκ τούτου καὶ κατὰ πιστὴ ἐφαρμογὴ τῆς θεωρητικῆς καὶ βιωματικῆς διδαχῆς τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, διακόψαμε κάθε ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία:

α) Μὲ τοὺς ὑπογράψαντες ἐπισκόπους.

β) Μὲ τοὺς ἐπισκόπους ποὺ δὲν ὑπέγραψαν τὰ κείμενα τῆς Συνόδου, ἀλλὰ διατηροῦν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τοὺς ὑπογράψαντες. Βασιζόμενοι στὴν ὀρθόδοξη διδαχή, ἡ μὴ καταγγελία ἐκ μέρους τους τῆς παρεκτροπῆς τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, δὲν τοὺς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν εὐθύνη καὶ τοὺς καθιστᾶ – διὰ τῆς σιωπῆς, ἢ ἀδιαφορίας, ἢ κρυφῆς ὑποστήριξης – συνεργοὺς στὴν καθιέρωση καὶ ἐξάπλωση τῆς κακοδοξίας. Διὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, ἐπαναλαμβάνουμε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὰ πιστεύω καὶ τίς κακοδοξίες τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου (ἐκτὸς τὶς ἀποφάσεις τῆς ψευδοσυνόδου).

Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος λοιπόν: 

1.Πιστεύει καὶ κηρύττει τὶς ἰδέες τοῦ Ἀντίχριστου Οἰκουμενισμοῦ: «Ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι ὁδοὶ σωτηρίας».1 Ἡ μεγαλύτερη ὕβρις ὅλων τῶν ἐποχῶν ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ. Μόνο ἕνας διάβολος θὰ μποροῦσε νὰ ὑποστηρίξει τέτοια πράγματα. Καὶ ὅμως οἱ ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς προσκυνᾶνε αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο!

2.Πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι τὸ Κοράνιο (καὶ οἱ Γραφὲς τῶν ἄλλων θρησκειῶν) εἶναι «ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερὸ ὅπως αὐτή»2 καὶ ὅτι οἱ Μουσουλμᾶνοι μποροῦν νὰ πᾶνε στὸν παράδεισο χωρὶς νὰ πιστεύουν στὸν Χριστό.3

3.Πιστεύει καὶ κηρύττει ὅτι πολλὲς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ εἶναι προσωρινές,4 διαφωνώντας ἀκόμα καὶ μὲ τὸν Κύριο!

4.Ὀνομάζει «εὐλογημένη» καὶ τιμᾷ τὴν Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων, ἐκεῖ ποὺ ὑβρίζεται ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Θεοτόκος.5

5.Πιστεύει καὶ κηρύττει τὴν βασικὴ ἀρχὴ τῆς Μασονίας ὅτι δηλαδή: «ἕκαστος νὰ λατρεύῃ τὸν Ἕνα Θεὸν ὡς [=ὅπως] προτιμᾷ…». «Ὁ Θεὸς εὐαρεστεῖται εἰς τὴν εἰρηνικὴν συμβίωσιν τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα, αὐτῶν οἱ ὁποῖοι Τὸν λατρεύουν ἀνεξαρτήτως τῶν διαφορῶν, αἱ ὁποῖαι ὑπάρχουν εἰς τὴν πίστιν μεταξὺ τῶν τριῶν μεγάλων μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν».6

6.Ἐπιδιώκει τὴν κατάργηση, ἢ τροποποίηση πλειάδας Ἱερῶν Κανόνων, κάτι, ποὺ γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία, εἶναι γνώρισμα αἱρετικοῦ ἀνθρώπου.7 Ὀνομάζει τοὺς Ἱ. Κανόνες: «Τείχη τοῦ αἴσχους».8

7.Πιστεύει καὶ κηρύττει
- σὲ ἀντίθεση μὲ δεκάδες Συνόδους καὶ ἑκατοντάδες Ἁγίους - ὅτι ἡ Ρωμαϊκή «ἐκκλησία» εἶναι κανονική, τὰ μυστήριά της ἔγκυρα καὶ ὁ Πάπας κανονικὸς Ἐπίσκοπος. Τὸ 1995 συνυπέγραψε μὲ τὸν Πάπα «ΚΟΙΝΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΑΝ ΠΙΣΤΕΩΣ». Τὸ 2011 μάλιστα, κατήχησε καὶ σπουδαστὲς παπικοῦ πανεπιστημίου ὑπὲρ τοῦ Πάπα: «Ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος δέχτηκε ἐπίσκεψη ὁμάδας φοιτητῶν τοῦ Ποντιφικοῦ Ἰνστιτούτου Sant Apollinare. Ἀναφερόμενος στοὺς φοιτητὲς τοὺς εἶπε: «Ἀκολουθῆστε τὸν Πάπα. Ὁ Πάπας Βενέδικτος ὁ ΙΣΤ΄ εἶναι ἕνας μεγάλος θεολόγος ποὺ κάνει καλὸ σὲ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες. Ἀκολουθῆστε τον μὲ ἀγάπη καὶ συμπάθεια».
9

8.Συμπροσευχήθηκε μὲ Προτεστάντες ποὺ εἶναι διαστρεβλωτὲς τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἰησοῦ, ὑβριστὲς τῆς Θεοτόκου, περιφρονητὲς τῶν Ἁγίων μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὡς Eἰκονομάχοι, βρίσκονται ὑπὸ τὸν ἀναθεματισμὸ τῆς 7ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κάνει ἀποδεκτὸ τὸ βάπτισμα τῶν Προτεσταντῶν (Λουθηρανῶν).10

9.Τὸν Νοέμβριο τοῦ 1993 προέβη σὲ ἄρση τῶν ἀναθεμάτων ἀνάμεσα στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καὶ στὴν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν. Ἡ κάθε πλευρὰ ἀναγνώρισε τὴν ἄλλη ὡς Ὀρθόδοξη. Τὶς καταδίκες καὶ τὰ ἀναθέματα τῆς 4ης Οἰκουμενικῆς πρὸς τοὺς Μονοφυσίτες (ποὺ τὰ ἐπανέλαβαν οἱ ἑπόμενες Σύνοδοι) τὰ ὀνομάζει «παρεξηγήσεις τοῦ παρελθόντος ποὺ ἔχουν ξεπεραστεῖ» ἀφοῦ «δὲν ὑπάρχει θεολογία ποὺ μᾶς χωρίζει»!11

10.Ἀναγνωρίζει τὶς χειροτονίες τῶν Ἀγγλικανῶν.12

11.Τὸ 1991 στὸ Μπάλαμαντ τοῦ Λιβάνου ἀποδέχτηκε τὰ μυστήρια τῶν παπικῶν καθὼς καὶ τὴν Οὐνία...».13

12.Στὸ συνέδριο τοῦ Π.Σ.Ε., τὸ 2006, στὸ Porto Alegre, ἀποδέχτηκε τὴν κοινὴ δήλωση μὲ τοὺς Προτεστάντες, ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο Μία Ἐκκλησία, ἀλλὰ ὅτι οἱ 348 Ἐκκλησίες -μέλη τοῦ ΠΣΕ- εἶναι γνήσιες Ἐκκλησίες. Μία δὲ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία! Οἱ ποικίλες αἱρετικὲς διδασκαλίες τῶν Προτεσταντῶν θεωροῦνται ὡς διαφορετικοὶ τρόποι ἐκφράσεως τῆς ἰδίας πίστεως καὶ ὡς ποικιλία τῶν χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δεχόμενοι ἔτσι ὅτι τελικὰ δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις!! «Αὐτὲς οἱ Ἐκκλησίες καλοῦνται νὰ συμβαδίζουν ἀκόμη καὶ ὅταν διαφωνοῦν».14


13.Μὲ τὰ παραπάνω δεδομένα ἀρνεῖται τέσσερα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως.

14.Εἶναι Ἁγιομάχος καὶ Πατρομάχος. Εἶπε: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν (τὸ Σχίσμα) προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»!!!15 Εἶναι ἀπροκάλυπτα ἁγιομάχος. Αὐτὸς ὅμως ποὺ βλασφημεῖ τοὺς Ἁγίους εἶναι ἀντίχριστος.16

15.Δηλώνει ὅτι εἶναι «εὐλογημένη» ἡ Συναγωγὴ τῶν Ἑβραίων. Γιὰ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο, βεβαίως, ἡ Συναγωγή «εἶναι χῶρος δαιμονίων ποὺ συνάζονται οἱ σταυρωτὲς τοῦ Χριστοῦ καὶ θεομάχοι».17

Καὶ ἐνῶ βλέπουμε τὴν ἐξάπλωση τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, λόγῳ τῆς ἀπραξίας τῶν ἐπισκόπων καὶ δὴ τῶν ἐν Κρήτῃ τοιούτων, ὄχι μόνον δὲν ὑπάρχει ἔστω καὶ μία ἁπλὴ διαμαρτυρία γιὰ τὰ ὅσα αἱρετικὰ διδάσκει καὶ πρεσβεύει ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, ἀλλὰ καὶ στὶς 2-3 τοῦ Ὀκτωβρίου θὰ τὸν ὑποδεχθοῦν εἰς τὰ Χανιὰ τῆς Κρήτης, ὡς ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, γιὰ νὰ τελέσει τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ λεπροῦ εἰς Σηρικάρι Καστελίου.

Οἱ συνειδήσεις μας δὲν ἀνέχονται πλὲον τὴν προδοτικὴ συμπόρευση μὲ τὴν κακοδοξία καὶ τοὺς κακοδόξους, ποὺ περιφέρονται μὲ «κώδιον προβάτου», καὶ ἀναμέναμε νὰ πράξουν τό ἴδιο, ὄχι μόνον οἱ ἐπίσκοποί μας, ποὺ κύριον ἔργο τους εἶναι ἡ προάσπιση τῆς Ὀρθόδοξης Παρακαταθήκης ποὺ παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὶς Ἁγίες Συνόδους, νὰ προστατέψουν τὸ ποίμνιο ἀπὸ τοὺς ὑπερασπιστὲς τῶν ποικίλων αἱρέσεων καὶ τοῦ ἐπάρατου Οἰκουμενισμοῦ, ποὺ ὁμογενοποιεῖ τὶς κακοδοξίες μὲ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ δημιουργεῖ μεταλλαγμένη θεολογία καὶ παράδοση. Κυρίως ὅμως «ὑπερασπιστὴς τῆς Θρησκείας ἐστὶ αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὐτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῶν Πατέρων αὐτοῦ»18.

Δι’ αὐτὸν τὸν λόγο, παρακαλοῦνται ὅλοι οἱ πιστοὶ ὀρθόδοξοι Κρῆτες, εἰς ἔνδειξιν διαμαρτυρίας γιὰ ὅλα τὰ παραπάνω, νὰ μὴν συμμετάσχουν εἰς τὰ ἐγκαίνια τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τοῦ ὁσίου Νικηφόρου τοῦ λεπροῦ στὶς 2-3 Ὀκτωβρίου.

Ἂς εἶναι αὐτὸ μία ἀρχὴ γιὰ νὰ ἐκφράσουμε τὴν ἀντίθεσή μας καὶ τὴ μὴ συμπόρευσή μας μὲ τὴν κακοδοξία καὶ τὴν αἵρεση, γιὰ νὰ ἔχουμε πλούσια τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ἀποφύγουμε τὴν δικαία ὀργὴ Του ποὺ ἐπέρχεται εἰς τοὺς ἀμαρτωλοὺς καὶ δὴ εἰς τοὺς ἀμετανοήτους αἱρετικούς.

ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ 

ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΙΟΙ

ΦΙΛΟΙ ΑΓΙΟΥ ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΝΕΟΥ (ΑΠΟ ΡΟΥΜΑΝΙΑ).

1 «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 603, σελ. 15 καὶ «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 494, σελ. 23, Γενεύη 1994 . «Ἐπίσκεψις» 511/30-11-1994 καὶ «Ὀρθόδοξος Τύπος» 11-9-2009, «Ἀδέσμευτος Τύπος» (Μήτση) 21/9/2004, «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 523, σ. 12, Γενεύη 1995. 

2 Ἀντιφώνηση πρὸς τὸν πρόεδρο τοῦ Ἰρὰν Mohamend Khatami στὶς 13-1-2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 606, σ. 2 . «Ὀρθ. Τύπος», 15/3/2002. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 563, σ. 21.

3 www.romfea.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3117&Itemid=2, Ἐκκλ. Πρακτορεῖο Εἰδήσεων www.amen.gr 20/1/2013.

4 «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», 21/9/2003.

5Νέα Ὑόρκη, 28η Ὀκτ. 2009. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης παραλαμβάνει τὸ βραβεῖο «Μακκαβαίων» μὲ τὸ ὁποῖο τὸν «τίμησε» ἡ Ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ τῆς πόλης.

6 Ὁμιλία στὸ Μπαχρέϊν, στὶς 25−9−2000. «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 588, σελ. 16 καὶ ἀπὸ μήνυμα ποὺ ἔστειλε στοὺς Μουσουλμάνους ὅλου τοῦ κόσμου μὲ τὴν εὐκαιρία τοῦ Ραμαζανίου. Ρεπορτὰζ τοῦ Νίκου Παπαδημητρίου στὸ “Flash” στὶς 16.12.2001.

7 Ἀρχιμ. Βαρθολομαίου Ἀρχοντώνη, Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Κανονικῶν Διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, Θεσ/κη 1970, σ. 15.

8 «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀρ. 423, 15/7/1989, σ, 6-7.

9 http://entoytwnika.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html#ixzz1cja7kdc6

10 «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ», ἀριθ. 640/31-10-2004: «Κοινὸν ᾿Ανακοινωθὲν τῆς 13ης συναντήσεως μεταξὺ Θεολόγων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κων/πόλεως καὶ τῆς Εὐαγγελικῆς ᾿Εκκλησίας ἐν Γερμανίᾳ» (16-22.9.2004).

11 www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=816

12 Στεφανίδου Β., Ἐκκλησιαστικὴ Ἱστορία, σ. 711.

13 Πορίσματα Διορθόδοξου Συνεδρίου γιὰ τὸν Οἰκουμενισμό, Θεσσαλονίκη 2004, περ. «Θεοδρομία», τεῦχ. 4ο.

14 «Ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου ἐπὶ εὐκαιρίᾳ τῆς 60ης ἐπετείου ἀπὸ τῆς ἱδρύσεως τοῦ Π.Σ.Ε.», Θεοδρομία 1 (Ἰαν.–Μάρτιος 2008) σ. 145.

15 «ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» 15-6-1989, «Ἐκκλ. Ἀλήθεια» 16.12.1998 καὶ ἐφημερίδα «Νέοι Ἄνθρωποι» 26-2-1999.

16 Ἀποκ. ιγ΄6.

17 Λόγος Κατά Ιουδαίων, 2,4,6

18 ἀπάντηση τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς πρὸς τὸν Πάπα Πῖον τὸν Θ΄ τὸ 1848




ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

Για όλα να λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!»


Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος


Τα βάσανα σας είναι πολλά. Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε. Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας.

Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη.
Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το έργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία.

Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, έτσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την ουράνια βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπει.

Αυτή είναι η αλήθεια. Προσευχηθείτε να σας φωτίσει το νου ο Κύριος, για να την αντιληφθείτε. Τότε με χαρά θα δέχεστε καθετί το δυσάρεστο σαν φάρμακο που σας δίνει ο επουράνιος Γιατρός. Τότε θα θεωρείτε όσους σας βλάπτουν σαν ευεργετικά όργανα Εκείνου. Και πίσω τους θα βλέπετε πάντα το χέρι του μεγάλου Ευεργέτη σας.

Για όλα να λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!».
Να το λέτε, αλλά και να το αισθάνεστε.

Σας συμβουλεύω να εφαρμόσετε τους παρακάτω κανόνες:

1) Κάθε στιγμή να περιμένετε κάποια δοκιμασία. Και όταν έρχεται, να την υποδέχεστε σαν ευπρόσδεκτο επισκέπτη.

2) Όταν συμβαίνει κάτι αντίθετο στο θέλημα σας, κάτι που σας προκαλεί πίκρα και ταραχή, να συγκεντρώνετε γρήγορα την προσοχή σας στην καρδιά και ν’ αγωνίζεστε μ’ όλη σας τη δύναμη, με βία και προσευχή, ώστε να μη γεννηθεί οποιοδήποτε δυσάρεστο και εμπαθές αίσθημα μέσα σας. Αν δεν επιτρέψετε τη γέννηση τέτοιου αισθήματος, τότε όλα τελειώνουν καλά. Γιατί κάθε κακή αντίδραση ή ενέργεια, με λόγια ή με έργα, είναι συνέπεια και επακόλουθο αυτού του αισθήματος.

Αν, πάλι, γεννηθεί στην καρδιά σας ενα ασθενικό εμπαθές αίσθημα, τότε τουλάχιστον ας αποφασίσετε σταθερά να μην πείτε και να μην κάνετε τίποτα, ώσπου να φύγει αυτό το αίσθημα. Άν, τέλος, είναι αδύνατο να μη μιλήσετε ή να μην ενεργήσετε με κάποιον τρόπο, τότε υπακούστε όχι στα αισθήματα σας, αλλά στον θείο νόμο. Φερθείτε με πραότητα, ηρεμία και φόβο Θεού.

3) Μην περιμένετε και μην επιδιώκετε να σταματήσουν οι δοκιμασίες. Απεναντίας, προετοιμάστε τον εαυτό σας να τις σηκώνει ως το θάνατο. Μην το ξεχνάτε αυτό! Είναι πολύ σημαντικό. Αν δεν τοποθετηθείτε έτσι απέναντι στις δοκιμασίες, η υπομονή δεν θα στερεωθεί στην καρδιά σας.

4) Εκείνους που σας χτυπούν, να τους «εκδικείστε» με την αγάπη σας και την αμνησικακία σας. Με τα λόγια σας, με τη συμπεριφορά σας, ακόμα και με το βλέμμα σας να τους δείχνετε ότι, παρ’ όλα όσα σας κάνουν, εξακολουθείτε να τους αγαπάτε. Και βέβαια, ποτέ μην τους θυμίσετε πόσο σας αδίκησαν.

ΠΗΓΗ

Γιώργος Παπαθανασόπουλος, Το σχίσμα, η Ουκρανία και η Αυτοκέφαλη Ελλάδα.



Το σχίσμα, η Ουκρανία και η Αυτοκέφαλη Ελλάδα

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Για πρώτη φορά μετά από αιώνες η Ορθοδοξία είναι σε σχίσμα. Αιτία, η απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου να αγνοήσει την κανονική Εκκλησία της Ουκρανίας και το Πατριαρχείο της Μόσχας, στου οποίου έως σήμερα την εκκλησιαστική δικαιοδοσία είναι η Εκκλησία της Ουκρανίας, και να στείλει εξάρχους (αντιπροσώπους) του στο Κίεβο για να συνεννοηθούν με την εκεί κυβέρνηση και τους σχισματικούς Ορθοδόξους της χώρας. Σκοπός του να τους δοθεί το αυτοκέφαλο, δηλαδή η εκκλησιαστική ανεξαρτησία από το Πατριαρχείο της Μόσχας, παραγνωρίζοντας τα εκατομμύρια των Ορθοδόξων στην Ουκρανία, που είναι πιστοί στη Ρωσική Εκκλησία.

Η αντίδραση της Συνόδου του Πατριαρχείου της Μόσχας στην ενέργεια του κ. Βαρθολομαίου ήταν άμεση. Η απόφασή της, στις 14 Σεπτεμβρίου 2018, έχει όμοια χαρακτηριστικά με το μεγάλο σχίσμα της Ανατολικής Εκκλησίας με τη Δυτική, το 1054, πλην του λιβέλου και του αναθέματος εκ μέρους των δύο Εκκλησιών. Με την Παπική Εκκλησία οι Ορθόδοξοι δεν έχουν από τότε εκκλησιαστική κοινωνία, δεν αναγνωρίζουν τον Πάπα ως κανονικό Πρωθιεράρχη και φυσικά δεν μετέχουν σε οποιαδήποτε δραστηριότητα του Βατικανού.


Το Πατριαρχείο της Μόσχας διακόπτει τη μνημόνευση του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, που πάει να πει ότι πλέον δεν τον αναγνωρίζει. Επίσης διακόπτει το συλλείτουργο με τους ιεράρχες του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως, που σημαίνει ότι παύει κάθε εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους. Ακόμη διακόπτει τη συμμετοχή της ρωσικής Εκκλησίας σε όλες τις διορθόδοξες συναντήσεις, τους θεολογικούς διαλόγους και σε κάθε διαχριστιανικό οργανισμό, που προεδρεύεται ή συμπροεδρεύεται από εκπροσώπους του Φαναρίου.


Έως σήμερα υπέρ της υπό το Πατριαρχείο της Μόσχας κανονικής Εκκλησίας της Ουκρανίας έχουν εκδηλωθεί οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και οι Προκαθήμενοι των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών Κύπρου, Πολωνίας και Τσεχίας - Σλοβακίας. Ο Πατριάρχης Ρουμανίας και οι Αρχιεπίσκοποι της Ελλάδος και της Αλβανίας έχουν επίσης τις επιφυλάξεις τους για την ενέργεια του Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου.

Επακόλουθο της ενέργειας του Φαναρίου στην Ουκρανία πρέπει να είναι η άμεση επέκταση του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ελλάδας σε όλη την Ελληνική Επικράτεια. Αυτό διότι κοινά είναι τα στοιχεία στις δύο περιπτώσεις. Οι Ουκρανοί με τους Ρώσους είναι το ίδιο γένος, όπως οι Ρωμιοί της Πόλης με τους άλλους Έλληνες. Κράτος ανεξάρτητο η Ουκρανία, κράτος ανεξάρτητο και η Ελλάδα. Δεν μπορεί λοιπόν το Φανάρι να παίρνει απόφαση για αυτοκεφαλία στην Ουκρανία και να μην κάνει το ίδιο στην Ελλάδα. Ηθικά και εκκλησιολογικά οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην πλήρη ένταξη των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών, της Κρήτης και της Δωδεκανήσου στην Εκκλησία της Ελλάδος, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Έτσι θα δείξει ότι δεν αυθαιρετεί αποφασίζοντας ανάλογα με τα συμφέροντά του. Αν τα πολιτικά και εθνικά προβλήματα της Ουκρανίας με την Ρωσία εξωθούν τον κ. Βαρθολομαίο στο αυτοκέφαλο της, τότε μείζονα είναι τα ανάλογα ζητήματα, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα με την Τουρκία.- 

ΥΓ. Όταν τέλειωσα το άρθρο ανέγνωσα το Δελτίο Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ότι στις 16 Σεπτεμβρίου ο κ. Βαρθολομαίος «ανεχώρησεν αεροπορικώς εις το εξωτερικόν, δι’ ολιγοήμερον ανάπαυσιν». Τίποτε άλλο. Ούτε πού πάει, ούτε ποιους θα συναντήσει, ούτε καν αν πρόκειται για λόγους υγείας. Το δελτίο Τύπου θα έπρεπε να ενημερώνει και όχι να προκαλεί κρίσιμα ερωτήματα. Ιδιαίτερα όταν το ταξίδι συμβαίνει μετά την ανακοίνωση του Φαναρίου περί αποστολής Εξάρχων στην Ουκρανία, για την προώθηση εκεί της Αυτοκεφαλίας των σχισματικών, και μετά το σχίσμα που προκάλεσε με το Πατριαρχείο της Μόσχας.

ΠΗΓΗ

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2018

Εάν εφαρμοζόντουσαν οι ιεροί κανόνες τυγχάνει γνωστό ποιοι θα έπρεπε πρώτοι να καταστούν υπόδικοι.

Αποτέλεσμα εικόνας για ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

Λυκούργος Νάνης, ιατρός

Ο ηγεμονισμός εντός του εκκλησιαστικού περιβόλου αποδοκιμάσθηκε και καταδικάστηκε από τον Κύριό μας στις παραμονές του σεπτού του πάθους.
Είναι γνωστή η απάντηση που έδωσε στη μητέρα των υιών του Ζεβεδαίου όταν εκείνη, πρόσγεια φρονούσα και ταις φρεσί νηπιάζουσα, επιζητούσε πρωτοκαθεδρίες για τα παιδιά της.

Δυστυχώς η παπική, μονοκρατορική νοοτροπία διαμορφώνει την εκκλησιαστική πολιτική του εσβεσμένου Φαναρίου εδώ και δεκαετίες. Δεν δίστασαν μάλιστα οι μητροπολίτες άνευ ποιμνίου Περγμάμου Ιωάννης και Προύσης Ελπιδοφόρος να επιχειρήσουν τη θεμελίωση παπικού τύπου πρωτείου στο Βόσπορο καταφεύγοντας και σε αυτό το Τριαδικό Δόγμα!


Αν είναι δυνατόν! Μόνο και μόνο για αυτό θα έπρεπε από καιρού να έχουν καταστεί πανορθοδόξως υπόδικοι! Αλλά πού!


Και έτσι εξ αιτίας της ακρίτου επιμονής του Φαναρίου, του ΔΗΘΕΝ εγγυητού της πανορθοδόξου ενότητος, οδηγούμαστε ολοταχώς προς ενδοορθόδοξο σχίσμα.

Ουδείς δύναται, βεβαίως, να παραθεωρήση άνευ συνεπειών τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική διάσταση του όλου ζητήματος καθώς και τον υποκάρδιο πόθο του Πατριαρχείου της Μόσχας να καταστεί "Τρίτη Ρώμη".

Και οπωσδήποτε αποτελεί σκάνδαλο πρώτου μεγέθους να αντιδρούν κατ΄ αυτόν τον τρόπο οι Ρώσσοι για ζητήματα εκκλησιαστικής διοικήσεως και κανονικών δικαιοδοσιών και να έχουν από καιρό καταλείψει ασύδοτους τους αιρεσιολογούντες Φαναριώτες αντί να τους έχουν εγκαλέσει πανορθοδόξως επί θεμάτων Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους! (Αν και αυτοί με επικεφαλής το μητροπολίτη Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνα πλειοδοτούν εδώ και κάποια χρόνια σε "ερωτοτροπίες" με τους παπικούς.

Κάτι τέτοιο, όμως, επ ουδενί παρέχει την εξουσία στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο όλως καταχρηστικώς και εις βάρος της Ορθοδόξου εκκλησιολογίας ονομάζεται "οικουμενικό", να διασπά την πανορθόδοξη ενότητα "νομιμοποιώντας" ιεροκανονικώς στην Ουκρανία τους σχισματικούς και μη αναγνωριζομένους από τις άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες, ΙΣΟΤΙΜΕΣ εκκλησιολογικώς προς το Φανάρι,λειτουργώντας ως imperator και παγκόσμιος χωροφύλακας της οικουμενικής Ορθοδοξίας!

Έννοιες κανονικές διατάξεις που παρέχουν κάποια σχετικά προνόμια στο πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως έχουν καθαρά καιρικό, περιπτωτικό και ιστορικό χαρακτήρα και κάθε άλλο παρά θα πρέπει να "κραδαίνονται" από τους ηγεμόνες του Βοσπόρου κάθε φορά προκειμένου να υλοποιούνται οι μονοκρατορικές πολιτικές τους. Πάει πολύ να επικαλούνται τους κανόνες οι άνθρωποι που τους έχουν τσαλαπατήσει και κατακουρελιάσει με τις συμπροσευχές τους και τις ποικίλες προδοτικές του Ορθοδόξου Δόγματος και Ήθους, δηλώσεις και εκδηλώσεις τους.

Εάν εφαρμοζόντουσαν οι ιεροί κανόνες τυγχάνει γνωστό ποιοι θα έπρεπε πρώτοι να καταστούν υπόδικοι. Να μην επικαλούνται λοιπόν όπως , όποτε και όταν τους συμφέρει τους ιερούς κανόνες γιατί προκαλούν γενική θυμηδία...

Υ.Σ.
Χαρακτηριστικό δείγμα της βλασφήμου, αντι-ευαγγελικής, αντι-κανονικής και ανατρεπούσης ΑΡΔΗΝ την Ορθόδοξη εκκλησιολογία φαναριωτικής νοοτροπίας αποτελεί και η επιεικώς θλιβερή τοποθέτηση του μητροπολίτη Αδριανουπόλεως Αμφιλοχίου στην οποία ισχυρίζεται, μεταξύ άλλων, ότι ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως είναι και λέγεται "ο ακρογωνιαίος λίθος τoυ Ορθοδόξου Οικοδομήματος sic"! 

Στην προς Εφεσίους όμως επιστολή το Πνεύμα το Άγιον διά του θείου Παύλου τι μας λέγει σχετικώς; "Άρα ούν ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού, εποικοδομηθέντες επι τω θεμελίω των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Ιησού Χριστού, εν ώ πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αύξει εις ναόν άγιον εν Κυρίω".(Προς Εφεσίους, κεφ.Β, στ.19 και 20).

Ακρογωνιαίος λίθος του Ορθοδόξου Οικοδομήματος, τουτέστιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι και λέγεται μονάχα ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός και ουδείς μα ουδείς εκκλησιαστικός ηγέτης. 

Είχαν προηγηθεί σκανδαλωδέστατες δηλώσεις του Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου επί τη βάσει των οποίων "«ἡ Ὀρθοδοξία ἀδυνατεῖ ἵνα ὑπάρχῃ ἄνευ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου», «διὰ τὴν Ὀρθοδοξίαν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον ἀποτελεῖ ζύμην, ἥτις ‘ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ’ (Γαλ. 5.9) τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἱστορίας»(sic). 

Νομιζω ότι ο μόνος λόγος που "αξίζει" να διαβασθεί το προβληματικό αυτό επισκοπικό κείμενο είναι προκειμένου να καταδειχθή για μία ακόμη φορά η ηγεμονική και εξουσιαστική νοοτροπία και πρακτική των εν Φαναρίω οικούντων που μονάχα δεινά προοιωνίζεται για την οικουμενική Ορθοδοξία.

ΠΗΓΗ

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

«ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΑΠΑΔΕΣ ΓΙΝΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΛΑΙΚΟΥΣ, ΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΘΑ ΖΟΥΝ ΣΑΝ ΚΤΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ»


«… 

οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, οἱ λαϊκοὶ θὰ ζοῦν σὰν τὰ κτήνη•
καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου.» 
(Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

Ὑπάρχει μιὰ τρομερὰ προφητεία, ποὺ τὴν εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, καὶ στὶς μέρες μας ἐκπληρώνεται. Τὸν ρώτησαν• Ποιά εἶνε τὰ σημάδια ὅτι ἔρχεται ἡ καταστροφὴ τοῦ κόσμου; Καὶ ἀπήντησε• Ἦταν ἐποχὴ ποὺ οἱ κληρικοὶ ζοῦσαν σὰν ἄγγελοι• δὲν ἀγαποῦσαν τὰ λεφτά, δὲν ἀγαποῦσαν τὴ δόξα, δὲν εἶχαν πάθη, στέκονταν ψηλὰ μέσα στὴν κοινωνία• καὶ τότε οἱ λαϊκοὶ ζοῦσαν σὰν ἄνθρωποι. Θὰ ἔρθουν ὅμως, λέει, χρόνια κατηραμένα, ποὺ θὰ πέσῃ καὶ θὰ ἐξευτελισθῇ ὁ κλῆρος. Καὶ τότε, ὅταν οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, οἱ λαϊκοὶ θὰ ζοῦν σὰν τὰ κτήνη• καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου.


Τί ἐννοεῖ ὅταν λέει, ὅτι οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς; Δηλαδή• πάει στὸ καφενεῖο ὁ λαϊκός, θὰ πάῃ καὶ ὁ κληρικός. Πάει στὸν κινηματογράφο ὁ λαϊκός, θὰ πάῃ καὶ ὁ κληρικός. Κουρεύει τὰ μαλλιά του ὁ λαϊκός, θὰ τὰ κουρέψῃ καὶ ὁ κληρικός. Παίζει φουτ – μπὼλ ὁ λαϊκός, θὰ παίξῃ καὶ αὐτός. Παίζει χαρτιὰ ὁ λαϊκός, θὰ παίξῃ καὶ αὐτός. Καὶ στὸ χορὸ ἀκόμα πᾶνε. Βγάζουν τὸ ῥάσο καὶ τὸ καλυμμαύχι τους καὶ χορεύουν. Αὐτοὶ εἶνε οἱ μοντέρνοι παπᾶδες, ποὺ θέλουν νὰ πνεύσῃ ἕνα νέο ῥεῦμα στὴν Ἐκκλησία. Ἀλλ᾿ ὁ ὀρθόδοξος κόσμος τοὺς ἔχει σιχαθῆ.

Τὰ εἶπε ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, καὶ τώρα γίνονται. Μείναμε δυστυχῶς λίγοι νὰ διαμαρτυρώμεθα. Δὲν ξέρω τί θὰ γίνῃ ἂν αὔριο ἔρθῃ ἄλλη κατάστασι• ἐμεῖς, ὅσο μποροῦμε, θὰ κρατήσουμε τὴν τιμὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, καὶ ἀδιαφοροῦμε τί λένε καὶ κάνουν οἱ νεωτερισταί.


Ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς λέει• Ὅταν οἱ παπᾶδες θὰ ζοῦν σὰν τοὺς λαϊκούς, τότε οἱ λαϊκοὶ θὰ γίνουν σὰν τὰ κτήνη, καὶ τότε θὰ ἔρθῃ τὸ τέλος τοῦ κόσμου. Καὶ τώρα ἀκοῦς πλέον τοὺς λαϊκοὺς νὰ λένε• Ἔ, κι ὁ παπᾶς τὸ κάνει αὐτό… Ὁ παπᾶς πάει στὸ θέατρο, ὁ παπᾶς πάει στὸν κινηματογράφο, ὁ παπᾶς πάει στὸ γήπεδο, ὁ παπᾶς πάει ἐδῶ, ὁ παπᾶς πάει ἐκεῖ. Ἡ παπαδιά του φοράει μίνι, τὰ κορίτσια του γυρίζουν δεξιὰ κι ἀριστερά, τὰ ἀγόρια του ἔχουν γίνει τεντυμπόηδες. Τί διαφέρει, σοῦ λέει, ὁ παπᾶς ἀπὸ τὸ λαϊκό; Ἐπάγγελμα καὶ μαγαζὶ εἶνε ἡ ἐκκλησία… Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς ἔχει ἀποκτηνωθῆ.

Λέγοντας βέβαια αὐτὰ γιὰ τὸν κλῆρο δὲν παίρνουμε σβάρνα ὅλους τοὺς κληρικούς. Ξέρουμε πολὺ καλά, ὅτι ὑπάρχουν καὶ κληρικοὶ ποὺ εἶνε καλοὶ γεωργοὶ καὶ τηροῦν τὴν ἀξιοπρέπειά τους. Μπορεῖ οἱ περισσότεροι νὰ ἔχουν ξεφύγει, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἕνα μικρὸ ποσοστὸ εὐλαβῶν ἱερέων.

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ παπᾶς πρέπει νὰ εἶνε σὰν ἄγγελος μέσα στὸν κόσμο αὐτόν. Παλαιότερα ἕνας Ἄγγλος περιηγητὴς πῆγε στὴν Κύπρο, κι ὅταν ἐπέστρεψε στὴν Ἀγγλία εἶπε• Εἶδα στὴν Κύπρο ἄγγελο! Ὅταν τὸν ρώτησαν, ποιός εἶνε ὁ ἄγγελος, λέει• Ὁ Κυπριανός• ἅγιος ἄνθρωπος, ἀφιλάργυρος, νὰ τὸν ἔψαχνες δὲν εἶχε οὔτε ἕνα γρόσι• ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς καὶ τῆς νηστείας… Ποιός ἦταν αὐτὸς ὁ Κυπριανός; Ὅταν τὸ 1821 κηρύχθηκε ἡ ἐπανάστασι, ξεσηκώθηκαν καὶ οἱ Κύπριοι. Ἐλευθεριά! φώναξαν. Τότε οἱ Τουρκαλᾶδες πήρανε μαχαίρια, γεμίσανε καράβια, βγῆκαν στὴν Κύπρο καὶ ῥημάξανε τὸ νησί. Πιάσανε τὴ νύχτα τὸν Κυπριανὸ καὶ τὸν κρεμάσανε ―τρεῖς μέρες ἦταν κρεμασμένος ὁ ἅγιος Κυπριανός― καὶ μαζί του σκοτώσανε τριακόσους παπᾶδες καὶ ἄλλους προύχοντες τοῦ νησιοῦ.

Μπορεῖ τότε οἱ παπᾶδες νὰ ἦταν ἀγράμματοι, ἀλλὰ εἶχαν στὴν καρδιά τους τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Ἑλλάδα. Ἄχ, ποῦ εἶνε αὐτοὶ οἱ παπᾶδες! Τώρα, μορφωμένοι, σὲ σχολὲς καὶ πανεπιστήμια, μὲ τὰ γαλλικά τους καὶ τὰ ἀγγλικά τους, μὲ τὰ σβέρκα τους ξυρισμένα, μὲ τὰ μαλλιά τους κομμένα, μὲ τὰ ῥασάκια τους σιδερωμένα… Ἀπὸ ἁγιωσύνη ὅμως; Ἐκεῖνοι τότε εἶχαν ἀξία• ἐθυσιάζοντο γιὰ τὸ ποίμνιο.


ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

www.nikosxeiladakis.gr

Ο …«ΠΑΠΑΣ» ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ


Εδώ και περίπου δύο χρόνια μετά την Σύνοδο του Κολυμπαρίου έχουμε γίνει μάρτυρες σε πολλά επεισόδια με πρωταγωνίστρια την επονομαζόμενη “αγία ανυπακοή”. Ιερείς και μοναχοί έχουν διακόψει την μνημόνευση του Πατριάρχου Βαρθολομαίου και του επιχώριου Μητροπολίτη σε πολλές περιοχές βάζοντας φωτιά στα οικουμενιστικά σχέδια του Φαναρίου.

Το Φανάρι και τα εξαπτέρυγά του έχουν εξαπολύσει μια λυσσαλέα επίθεση κατά της “αγίας ανυπακοής” με χαρακτηρισμούς όπως “αιρετικοί & Σχισματικοί με σατανική μανία” για όσους διακόπτουν το μνημόσυνο του Επισκόπου.

Και ο ίδιος ο κ. Βαρθολομαίος επιτέθηκε με σφοδρότητα ενάντια στους αντιδρώντες στην Σύνοδο του Κολυμπαρίου σε μήνυμά του σε σχετικό συνέδριο στην Θεσσαλονίκη

Ήταν τότε που επιτέθηκε στους αντιδρώντες λέγοντας πως η Σύνοδος αποτελεί μια πολύ σαφή απάντηση στους “αυτοχειροτόνητους” υπερασπιστές της Ορθοδοξίας, οι οποίοι συκοφαντούν τη συναινετική προσπάθεια και διαιρούν τον λαό του Θεού.

Σύμφωνα με τα εξαπτέρυγα του Φαναρίου υπάρχουν σχεδόν 35 Ιεροί Κανόνες που απαγορεύουν τη διακοπή κοινωνίας με τον Επίσκοπο ή αναφέρονται σε θέματα σχέσεως κληρικού με τον Πρώτο του.
Άλλοτε λοιπόν με μένος άλλοτε με ειρωνεία το Φανάρι επιχειρεί να απομονώσει σαν γραφικούς όσους διέκοψαν την μνημόνευση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.

Μόνο που πλέον δεν είναι μόνο ένας “τρελόπαπας” εδώ και ένας ζηλωτής μοναχός εκεί… Με την απόφαση του Πατριαρχείου Μόσχας σχεδόν η μισή Ορθοδοξία εντάσσεται στην “αγία ανυπακοή”.

Και έπεται συνέχεια καθώς φάνηκε από τις χθεσινές δηλώσεις Ιλαρίωνα
Το σενάριο της διακοπής κοινωνίας δεν έχει απομακρυνθεί. Η Ρωσική Εκκλησία ζητάει Πανορθόδοξη Σύνοδο για το ουκρανικό ζήτημα και στο Άγιο Όρος που υπάγεται πνευματικά στον Οικουμενικό Πατριάρχη μια ολόκληρη μονή -και όχι απλά κάποιοι μεμονωμένοι μοναχοί -δεν θα τον μνημονεύει (εκτός από την παλαιά αδελφότητα Εσφιγμενιτών).

Και πλέον θέλοντας και μη θέση πρέπει να λάβουν και οι υπόλοιπες Εκκλησίες. Γιατί “και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα” δεν νοείται.

Η Ορθοδοξία καρκινοβατεί και υπεύθυνος είναι ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Θα πρυτανεύσει η λογική ή θα χτυπήσει την γροθιά στο μαχαίρι; Γιατί «πρώτος” σημαίνει «πρώτος” και στα δύσκολα όχι μόνο στις παράτες….Ειδικά όταν τα…δύσκολα τα έχει προκαλέσει ο ίδιος!
Ας προσευχηθούμε να τους δώσεις φώτιση ο Κύριος μας….

Του Άγγελου Ρούσσου

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
www.nikosxeiladakis.gr

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Όσο υπάρχετε στη ζωή θα δείξετε αντίσταση στον Οικουμενισμό και να το πείτε στα παιδιά σας.


Ομιλεί ο Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)
Στο τέλος ο Αντίχριστος θα κάνει το εξής.. αφού βέβαια θα οδηγηθεί όλη η ανθρωπότητα στον Αντίχριστο δια της λεωφόρου του Οικουμενισμού, ώστε να μην υπάρχουν ομάδες αντιδράσεως -προσέξτε, να μην υπάρχουν ομάδες αντιδράσεως εις ολόκληρη την οικουμένη. Τότε ο Αντίχριστος δεν θα δεχτεί αυτό να το κρατήσει. Αυτό το σχήμα του Οικουμενισμού θα το καταργήσει και θα πει ότι όλες οι θρησκείες περίμεναν να φτάσουν να βρουν τον Μεσσία, ο Μεσσίας είμαι εγώ. Και όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, τότε θα χτίσει τον ναό του Σολομώντος και θα καθίσει εις τον ναόν του θεού και θα αποδεικνύει ότι αυτός είναι θεός. Το λέει στους Θεσσαλονικείς ο Απόστολος Παύλος.

Βλέπετε λοιπόν ότι: πάμε στον Οικουμενισμό, αυτός θα καταργηθεί και θα αναδειχθεί ο Αντίχριστος ως θεός. Αντιλαμβάνεστε ότι όλα αυτά αγαπητοί μου είναι πάρα πάρα πολύ σοβαρά. Μιλάμε για την ενότητα της Εκκλησίας, ότι η Εκκλησία είναι Μία αλλά δεν σημαίνει μ’ αυτό ότι πρέπει να γίνει εκμετάλλευσις του πράγματος, να φθάσομε εις αυτό το φοβερό θέμα, σ’ αυτήν την φοβερή θεωρία να μιλάμε περί της ενώσεως των εκκλησιών με αυτόν τον τρόπο.

Εγώ δεν ξέρω, δεν ξέρω πως να σας το πω αλλά θα σας το πω. Θα δείξετε αντίσταση όσο υπάρχετε στη ζωή σας. Κι εσείς να το πείτε στα παιδιά σας. Αντίσταση, αν αύριο αρχίσει να προπαγανδίζεται πιο φανερά.

Προπαγανδίζεται. Ο Οικουμενισμός έχει σχεδόν αλώσει την Εκκλησία της Αμερικής. Ναι. Έχει σχεδόν αλώσει την Εκκλησία της Αμερικής, γιατί ο Αρχιεπίσκοπος είναι οικουμενιστής. Δεν σας λέω καινούρια πράγματα, ούτε υβρίζω, ούτε συκοφαντώ. Είναι γνωστό.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι αύριο έρχεται ένας Αρχιεπίσκοπος ο οποίος είναι οικουμενιστής. Τότε από τη Σκύλλα πάμε στη Χάρυβδη. Γι’ αυτό προσέξτε πάρα πολύ. Είναι θέματα εκτάκτως λεπτά και εκτάκτως σπουδαία, ώστε εκείνα που έρχονται αύριο τα σημερινά όσο φοβερά και να ‘ναι να ωχριούν. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει ο λαός του Θεού να είναι σε μία διαρκή επιφυλακή στα θέματα της Πίστεώς του και στα θέματα εκείνων που είναι φύλακες της Πίστεώς του.

Διότι ο κάθε εφημέριος στο χωριό, δεν είναι ο φύλακας της Πίστεως στον κλήρο που του έβαλε ο Θεός; Σ’ αυτό το μικρό κομματάκι που λέγεται χωριό, 100, 200, 500, 1000 ψυχές; Δεν είναι ο φύλακας αυτού του χωριού, της ορθής Πίστως ο φύλακας;

Γι’ αυτό, προσέξατέ το, επειδή οι μεν ποιμένες μεταβάλλονται σε λύκους, όπως λέει ο Κύριος και οι φρουροί σε προδότας, καθώς λέει ο Κύριος. Γι’ αυτό ας προσέξουμε πάρα πολύ.

Τα πράγματα είναι μακροπρόθεσμα. Ο Οικουμενισμός είναι μέγας-μέγας κίνδυνος. Ο τελευταίος κίνδυνος. Δεν υπάρχει πιο μεγάλος. Όπως σας είπα, που λέει ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς ότι είναι η παναίρεσις ο Οικουμενισμός.

Πρέπει να προσέξομε πολύ. Μην πείτε, ‘καλά δεν είναι;’ Ξέρετε τί επιχειρήματα θα χρησιμοποιηθούν; Τι «λογικά« εντός εισαγωγικών και «ωραία» επιχειρήματα υπέρ της ενώσεως των εκκλησιών; Γιατί να μην θέλομε ειρήνην; Γιατί να μην είμεθα ηνωμένοι; Γιατί, που όλα αυτά είναι τόσο ωραία; Ο Θεός δεν θέλει να είμεθα ηνωμένοι;

Προσέξτε. Είναι και η «ειρήνη» των ληστών, είναι και η «ειρήνη» των δαιμόνων. Δεν είναι η ειρήνη του Θεού και δεν είναι η ενότητα του Θεού.

Πρέπει λοιπόν να σταθούμε όρθιοι και ακέραιοι στην Πίστη μας και πρέπει να καταλάβομε ότι η Εκκλησία είναι Μία όπως ακριβώς την όρισαν αι Σύνοδοι και καταχωρήθηκε μέσα στο Σύμβολο της Πίστεως.

Πιστεύω εις ΜΙΑΝ Εκκλησίαν..

Απομαγνητοφώνηση Φαίη για το ΑΒΕΡΩΦ.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2018

ΒΕΒΗΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ.


ΒΕΒΗΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ τὸ πατριαρχεῖο θὰ ἀποφασίσει νὰ ἐπιτρέψει στοὺς παπάδες νὰ ξαναπαντρεύονται. Θὰ εἶναι ἀργά.

Δυναμίτης γιὰ τὴν Ἱερωσύνη καὶ τὴν Ἐκκλησία. Ἱερεῖς τῆς αἰσχύνης περιφρονοῦν τὸν ἀπόστολο Παύλο (Α’ Τιμόθ. γ΄ 12, Τίτον α΄ 5-6) καὶ τὸ κύρος τῶν κανόνων (17 Ἀποστόλων, 1 Νεοκαισαρίας, 12 Μ. Βασιλείου, 3 καὶ 6 ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου)! Ἀντὶ νὰ τοὺς καθαιροῦν τοὺς παντρεύουν! Περιφρονεῖται τὸ μυστήριο τοῦ γάμου. Θὰ χωρίζουν στὸ πί καὶ φί. Παπᾶς; -Γαμπρός! Στὴν Ἀθῆνα; Θὰ παίρνει τὴν πλούσια! Θὰ πηγαίνω στὸν πνευματικὸ μὲ τὴ γυναῖκα καὶ θὰ φοβᾶμαι μὴ μοῦ τὴν ξελογιάσει στὸ τέλος!

Ἡ φρικτὴ Ἱερωσύνη εἶναι ἡ Ἱερωσύνη τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν σηκώνει φλὲρτ καὶ γκόμενες! Τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις! Δὲν θέλουμε ἀλῆτες καὶ σκάνδαλα, ἀλλὰ ποιμένες, παραδείγματα ἁγνότητας, «πυρὸς φλόγα» (ψ. ρα’ 4)! «Μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ» (Ῥωμ. ιβ’ 2),«ἵνα γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, λόγον ζωῆς ἐπέχοντες»(Φιλ. β’ 15-16), «ἅλας τῆς γῆς» (Ματ. ε’ 13).

Τί θὰ πεῖ ὁ δίγαμος στὰ ζευγάρια; Τί θὰ δοῦν τὰ παιδιά μας; Ἀντίσταση! Κινητοποίηση! Δὲν ὑπακούομε στὴ διαστροφή. Στῶμεν καλῶς! Πρόσσχωμεν! «Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α’ Πετ. ε’ 8). Ἔξω ἡ Μασωνία, ἡ Νέα τάξη πραγμάτων, ὁ Οἰκουμενισμός, ὁ ἐκσυγχρονισμός, ἡ ἐκκοσμίκευση, ἡ πλήρης διάβρωση!

«διάκονοι ἔστωσαν μιᾶς γυναικὸς ἄνδρες» (Α’ Τιμόθ. γ΄ 12).

«πρεσβυτέρους, ὡς ἐγώ σοι διεταξάμην, εἴ τίς ἐστιν ἀνέγκλητος, μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ» (Τίτον α΄ 5-6).

«Ὁ δυσὶ γάμοις συμπλακεὶς μετὰ τὸ βάπτισμα ἢ παλλακὴν κτησάμενος, οὐ δύναται εἶναι ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος ἢ διάκονος ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ» (ιζ’ κανὼν Ἀποστόλων).

«Τοὺς διγάμους παντελῶς ὁ κανὼν τῆς ὑπηρεσίας ἀπέκλεισε» (ιβ’ Μ. Βασιλείου).

«τὸν δυσὶ γάμοις συμπλακέντα μετὰ τὸ βάπτισμα, ἤ παλλακὴν κτησάμενον, μὴ δύνασθαι εἶναι ἐπίσκοπον, ἤ πρεσβύτερον, ἤ διάκονον ἤ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ· ὡσαύτως καὶ τὸν χήραν λαβόντα, ἤ ἐκβεβλημένην, ἤ ἑταίραν, ἤ οἰκέτιν, ἡ τῶν ἐπὶ τῆς σκηνῆς, μὴ δύνασθαι εἶναι ἐπίσκοπον, ἤ πρεσβύτερον, ἤ ὅλως τοῦ καταλόγου τοῦ ἱερατικοῦ» (γ’ Πενθέκτης οἰκουμενικῆς συνόδου).

«ὁρίζομεν, ἀπὸ τοῦ νῦν μηδαμῶς ὑποδιάκονον, ἤ διάκονον, ἤ πρεσβύτερον, μετὰ τὴν ἐπ' αὐτῷ χειροτονίαν, ἔχειν ἄδειαν, γαμικὸν ἑαυτῷ συνιστᾷν συνοικέσιον. Εἰ δὲ τοῦτο τολμήσοι ποιῆσαι, καθαιρείσθω» (στ’ Πενθέκτης οἰκουμενικῆς συνόδου).

«Εἰ τὶς πᾶσαν παράδοσιν ἐκκλησιαστικήν, ἔγγραφόν τε ἤ ἄγγραφον ἀθετεῖ, ἀνάθεμα», διακηρύττει ἡ Ζ’ Οἰκουμενικὴ σύνοδος (πράξη η’).

Οὔ τε πανορθόδοξη σύνοδος μπορεῖ νὰ ἐναντιωθεῖ στὴν ἁγία Γραφὴ καὶ τὺς ἱεροὺς κανόνες.

Εἶναι, λένε, ὁ ἱερεὺς τοῦ ὑψίστου τὸ ἴδιο μὲ τὸν λαϊκό. «αὐτοὶ ἐκ τοῦ κόσμου εἰσί· διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ κόσμου λαλοῦσι καὶ ὁ κόσμος αὐτῶν ἀκούει» (Α’ Ἰω. δ’ 5). Ν’ ἀρχίσω καὶ ᾿γὼ νὰ λειτουργῶ, νὰ σᾶς μεταλαβαίνω, νὰ εἶμαι πνευματικός σας! Εἴπανε στὴ ψευτοσύνοδο τοὺς Προτεστάντες ἐκκλησία, τώρα κάνουν τὴν Ὀρθοδοξία Προτεσταντισμό! Δὲν μποροῦμε νὰ συλλάβουμε τὶς συνέπειες! Θὰ ῥωτάω τὸν παπᾶ «ἔχεις ξαναπαντρευτεῖ»; Τὸ 60% τῶν ἱερῶν κανόνων ἀφορᾶ τὸν κλῆρο. 2.000 χρόνια ἱερὰ παράδοση τὴν ἀλλάζουμε τώρα. Δὲν ἔχουμε ὡς πρότυπο τὸν κόσμο, ἀλλὰ τοὺς ἁγίους.

«χείλη ἱερέως φυλάξεται γνῶσιν καὶ νόμον ἐκζητήσουσιν ἐκ στόματος αὐτοῦ, διότι ἄγγελος Κυρίου παντοκράτορός ἐστιν» (Μαλ. β’ 7). «Οἱ παπάδες εἶναι ἀνώτεροι καὶ ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους» (ἁγ. Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ Διδαχὴ ε’ (Ἐπισκόπου Αὐγ. Καντιώτου Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς 1987 σ. 213)). Δὲν κάνουν ὅτι κάνει ὁ κόσμος, «οὐκ εἰσὶν ἐκ τοῦ κόσμου» (Ἰω. ιζ’ 14), διότι «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α’ Ἰω. ε’ 19). «Ὑμεῖς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσμου. οὐ δύναται πόλις κρυβῆναι ἐπάνω ὄρους κειμένη» (Ματ. ε’ 14). Δὲν ἁρμόζει στὸν «ἐνδεδυμένον τὴν τῆς ἱερατείας χάριν» (εὐχὴ τοῦ χερουβικοῦ) νὰ ἀλλάζει τὶς γυναῖκες σὰν τὰ πουκάμισα, ἐκεῖ θὰ φτάσουμε! «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσίν, μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς» (Ματ. ζ’ 6). «Ἄλλο παπᾶς, ἄλλο ζευγᾶς.

Τί θὰ κάνει μόνος; Ἀκολουθίες, προσευχή, ὁμιλίες, ποιμαντική, φροντίδα τῶν παιδιῶν του, ἐπισκέψεις στοὺς ἐνορίτες, στοὺς χρονίως πάσχοντες, ἀντιαιρετικὸ ἀγώνα. Πῶς θὰ ἀνταπεξέλθει; Στοὺς 10.000 κληρικοὺς δὲν ὑπάρχουν παπαδιὲς μὲ σοβαρὰ χρόνια νοσήματα καὶ προβλήματα; Δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ σταυρὸς βαρύτερος ἀπὸ τὴ χηρεία ἤ τὴν ἐγκατάλειψη; «Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι καὶ τὸ ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι» (ψ. ριε’ 4)!

Προδίδομε τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος, ἀμνηστεύομε τὶς προγαμιαίες σχέσεις, τὶς ὁμοφυλοφυλικές, τὶς ἐκτρώσεις, τὴν ἀποφυγὴ τῆς τεκνογονίας, τὰ γαμοβαφτίσια, τὴν πορνεία τῶν μελλόντων κληρικῶν καὶ πρεσβυτερῶν, τὴ διγαμία τῶν κληρικῶν, τὴν ἀποβολὴ τοῦ ῥάσου. «Δεῖξόν μοι τὴν πίστιν σου ἐκ τῶν ἔργων σου» (Ἰακ. β’ 18). «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πρ. ε’ 29).

Θὰ παντρευτεῖ μὲ τὰ ράσα; Παπᾶς θὰ παντρεύει παπᾶ; Ποιοὺς θὰ καλέσει; Θὰ γελᾶνε. Ῥεζίλι τὸ μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης.

Ἄν θέλει γάμο πάλι,νὰ ἀφήσει τὴν Ἱερωσύνη. Καλλίτερα μὲ τὸ κομποσχοίνι στὸν παράδεισο, παρὰ μὲ τὸ πετραχήλι στὴν κόλαση.

Προτείνω νήψη, νὰ λέμε «φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον» (ψ. ιβ’ 4). Σήμερα δὲν ὑπάρχει τίποτα τὸ αὐτονόητο, ἱερό, ὅσιο, βέβηλο, μόνο μόδα. Ἡ ἀδούλωτη Κρήτη δὲν σκύβει τὸ κεφάλι στὸ ζυγὸ τῆς Νέας τάξης πραγμάτων, τῆς ἰσοπέδωσης τῶν πάντων!

Μανόλης Θεοδωράκης

ψάλτης ἁγ. Κοσμᾶ Χανίων



ΣΥΝΑΞΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΡΗΤΩΝ

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας, αποφάσισε να διακόψει τη μνημόνευση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.


Ιερός πόλεμος Φαναρίου - Μόσχας. Ο Κύριλλος δεν θα μνημονεύει Βαρθολομαίο.
Ο πατριάρχης πασών των Ρωσιών Κύριλλος παραλλήλισε την σημερινή αντιπαράθεση με την κόντρα της δεκαετίας του 1920 μεταξύ Μόσχας και Κωνσταντινούπολης, σημειώνοντας πως τότε η ρωσική Εκκλησία βίωσε τις χειρότερες δυνατές συνθήκες.

Τελικά η επικείμενη Αυτοκεφαλία, που θα δώσει το Φανάρι στην Ουκρανική Εκκλησία, οδηγεί σε ιερό πόλεμο το Οικουμενικό Πατριαρχείο με το Πατριαρχείο Μόσχας.

Όπως έγινε γνωστό σε έκτακτη συνεδρίαση της Συνόδου του Πατριαρχείο Μόσχας, ο Πατριάρχης κ. Κύριλλος, διακόπτει την μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, παρόλο αυτά η κοινωνία μεταξύ των δύο Εκκλησιών δεν διακόπτεται. Ο πατριάρχης πασών των Ρωσιών Κύριλλος παραλλήλισε την σημερινή αντιπαράθεση με την κόντρα της δεκαετίας του 1920 μεταξύ Μόσχας και Κωνσταντινούπολης, σημειώνοντας πως τότε η ρωσική Εκκλησία βίωσε τις χειρότερες δυνατές συνθήκες. Στις 31 Αυγούστου, Ο Κύριλλος, έιχε επικεφθεί το Φανάρι και τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά η συνάντηση τους οδηγήθηκε σε ναυάγιο, καθώς ο κ. Βαρθολομαίος, του διεμήνυσε ότι το Αυτοκέφαλο της Ουκρανικής Εκκ΄λησίας θα προχωρήσει.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Πατριαρχείου Ρωσίας, διακόπτεται η αναφορά του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχη στα από τα Δίπτυχα, καθώς και η Κοινωνία με τους Ιεράρχες του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ενώ αποσύρονται από όλες τις κοινές επιτροπές οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Ρωσίας.

«Σε περίπτωση συνέχισης της αντικανονικής δραστηριότητας του Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης στο έδαφος της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, θα υποχρεωθούμε να σπάσουμε εντελώς την ευχαριστιακή κοινωνία με το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης» αναφέρεται στην συνοδική ανακοίνωση που τονίζει ότι «Κάθε ευθύνη για τις τραγικές συνέπειες αυτής της διαίρεσης θα πέσει προσωπικά στον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης Βαρθολομαίο και στους επισκόπους που τον υποστηρίζουν».

Η «Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας στην έκτακτη συνεδρίαση, αποφάσισε να διακόψει τη μνημόνευση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου»- ανέφερε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ιλαρίωνας.

Από την πλευρά του ο γραμματέας του Πατριάρχη Κύριλλου π. Αλέξανδρος Βολκόφ, μεταξύ άλλων ανέφερε ότι «η ευχαριστιακή κοινωνία μεταξύ των δύο εκκλησιών δεν διακόπτεται. Η απόφαση αυτή δεν καθιστά αδύνατη τους κληρικούς των δύο εκκλησιών να έχουν κοινή λατρεία».

Η διακοπή μνημόνευσης σημαίνει ότι ο Πατριάρχης Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Κύριλλος, θα σταματήσει να μνημονεύει το όνομα του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας.

Φανάρι: Δεν δεχόμαστε απειλές

Επίσηη αντίδραση από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν εέχει υπάρξει μέχρι στιγμής, πάντως ιεράρχες του Φανάριου, λένε ότι το Φάνάρι δεν απειλέι και δεν απειλείται απο κανέναν. Μάλιστα θυμίζουν ότι και στην αυτονομία της Εσθονικής Εκκλησίας το 1999, επί πατριαρχείας Αλεξίου, είχε διακοπεί η μνημονευση για κάποιους μήνες και εν συνεχεία το Πατριαρχέιο Μόσχας, επέστρεψε στην κανονική τάξη,

Πόλεμος για το αυτοκέφαλο της ουκρανικής εκκλησίας

Μετά την αναγνώριση της ουκρανικής εκκλησίας που αποσχίστηκε από την ρωσική, από τον πατριάρχη Βαρθολομαίο, έντονη ήταν η αντίδραση του Πατριαρχείου της Μόσχας το οποίο είχε απειλήσει με αντίποινα.

Η ρωσική εκκλησία είχε επιλέξει εξαρχής την μετωπική σύγκρουση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο καθώς δεν έχει πρόθεση να δεχτεί την αυτοκεφαλία των Ουκρανών. Ο μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, που είναι και πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, άσκησε δριμεία κριτική στον κ.κ. Βαρθολομαίο κάνοντας λόγο για «ύπουλο και δόλιο σχέδιο» και αμφισβήτησε ανοιχτά το ρόλο του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως του Πρώτου στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «η εν λόγω πράξη έγινε κατά παράβασιν των εκκλησιαστικών κανόνων και δεν μπορεί να παραμένει αναπάντητη».

Σε άλλο σημείο είπε ότι «εάν φέρουν εις πέρας αυτό το ύπουλο θα έλεγα και δολερό σχέδιο, η πλειοψηφία των ορθοδόξων χριστιανών της Ουκρανίας δεν θα αποδεχθεί το αυτοκέφαλο αυτό. Ούτε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας θα δεχθεί την εν λόγω απόφαση. Αναγκαστικά θα διακόψουμε την κοινωνία με την Κωνσταντινούπολη, και τότε η Κωνσταντινούπολη δεν θα έχει απολύτως κανένα δικαίωμα πλέον να διεκδικεί την ηγεσία στον ορθόδοξο κόσμο».

Μετά από απόφαση της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου που λήφθηκε στις 31 Αυγούστου, ορίστησαν δύο Έξαρχοι στο Κιέβο στα πλαίσια της προετοιμασίας για την απονομή Αυτοκεφάλου στην Ουκρανία. Όπως είχε αναφερθεί στην ανακοίνωση: «Ανακοινούται ότι εντός των πλαισίων της προετοιμασίας της αποφασισθείσης απονομής αυτοκεφάλου καθεστώτος εις την εν Ουκρανία Ορθόδοξον Εκκλησίαν, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εξωνόμασεν ως Εξάρχους αυτού εν Κιέβω τον Πανιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Παμφίλου κ. Δανιήλ, εξ Αμερικής, και τον Θεοφιλέστατον Επίσκοπον Edmonton κ. Ιλαρίωνα, εκ Καναδά, αμφοτέρους διακονούντας τους εν ταίς χώραις αυταίς Ουκρανούς Ορθοδόξους υπό το Οικουμενικόν Πατριαρχείον».


Καθησυχαστικό το Κρεμλίνο

Με μια πολύ προσεκτική δήλωση το Κρεμλίνο πήρε θέση στο ζήτημα που έχει ανακύψει για το αυτοκέφαλο της ουκρανικής εκκλησίας, μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Μόσχας. «Η προτιμώμενη λύση είναι η διατήρηση της ενότητας», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ντμίτρι Πεσκόφ.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τα όσα μεταδίδει το πρακτορείο Tass, σχολιάζοντας το ζήτημα, o εκπρόσωπος του Κρεμλίνου σημείωσε ότι υπάρχει η ανάγκη να παραμείνει ενωμένη η ορθόδοξη εκκλησία, τονίζοντας ότι το ρωσικό κράτος παρακολουθεί τις εξελίξεις, αλλά δεν μπορεί ουσιαστικά να παρέμβει.

«Μας προκαλεί ανησυχία η πληροφορία για τις πιθανές λύσεις σε ό,τι αφορά την εκκλησία της Ουκρανίας. Αλλά την ίδια ώρα αυτά τα ζητήματα άπτονται του ενδοεκκλησιαστικού διαλόγου, είναι εκκλησιαστικά ζητήματα, και βεβαίως το κράτος δεν μπορεί να παρέμβει σε αυτά. Για την Μόσχα και για ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο, το μόνο προτιμώμενο σενάριο είναι αναμφίβολα η διατήρηση της ενότητας» δήλωσε ο Πεσκόφ.

ΠΗΓΗ

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2018

Ο Σταυρός του Χριστού, το αιώνιον καύχημά μας.

Αποτέλεσμα εικόνας για π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Ο Σταυρός του Χριστού, το αιώνιον καύχημά μας


 π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΑΥΛΟΥ (στ' 11-18)
Ἀδελφοί, Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. Ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται. Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. Καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν ᾿Ισραὴλ τοῦ Θεοῦ. Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω. Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν.


Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Ἀδελφοί, Κυττάξτε μὲ πόσον μεγάλα γράμματα σᾶς ἔγραψα μὲ τὸ χέρι μου. Ὅσοι θέλουν νὰ φανοῦν εὐάρεστοι μὲ μέσα ἐξωτερικά, αὐτοὶ σᾶς ἀναγκάζουν νὰ περιτέμνεσθε, ἁπλῶς καὶ μόνον διὰ νὰ μὴ καταδιώκωνται διὰ τὸ κήρυγμα περὶ τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Διότι οὔτε αὐτοὶ ποὺ περιτέμνονται, φυλάττουν τὸν νόμον, ἀλλὰ θέλουν νὰ περιτέμνεσθε σεῖς, διὰ νὰ καυχηθοῦν διὰ τὴν συμμόρφωσίν σας εἰς ἕνα ἐξωτερικὸν τύπον.
Εἰς ἐμὲ δὲ μὴ γένοιτο νᾶ καυχηθῶ διὰ τίποτε ἄλλο παρὰ διὰ τὸν σταυρὸν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου ὁ κόσμος εἶναι σταυρωμένος ὡς πρὸς ἐμέ, καὶ ἐγὼ εἶμαι σταυρωμένος ὡς πρὸς τὸν κόσμον. Διότι ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε ἡ περιτομὴ οὔτε ἡ ἀκροβυστία ἔχουν ἀξίαν, ἀλλὰ ἡ νέα δημιουργία. Καὶ ὅσοι βαδίσουν σύμφωνα μὲ τὸν κανόνα τοῦτον, εἰρήνη ἂς ἔλθῃ εἰς αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ εἰς τὸν Ἰσραὴλ τοῦ Θεοῦ.Εἰς τὸ ἑξῆς ἂς μὴ μὲ ἒνοχλῇ κανείς, διότι ἐγὼ βαστάζω εἰς τὸ σῶμά μου τὰ σημάδια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.
Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ νὰ εἶναι μὲ τὸ πνεῦμά σας, ἀδελφοί. Ἀμήν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ (γ' 13-17) 

Εἶπεν ὁ Κύριος· «Οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὢν ἐν τῷ οὐρανῷ. Καὶ καθὼς Μωυσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ εἰς τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ' ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι' αὐτοῦ.»

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Εἶπεν ὁ Κύριος: «Κανεὶς δὲν ἀνέβηκε εἰς τὸν οὐρανόν, παρὰ ἐκεῖνος ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανόν, ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος εἶναι εἰς τὸν οὐρανόν. Ὅπως ὁ Μωϋσῆς ὕψωσε τὸ φίδι εἰς τὴν ἔρημον, ἔτσι πρέπει νὰ ὑψωθῇ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε καθένας ποὺ πιστεύει εἰς αὐτὸν νὰ μὴ χαθῇ, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Διότι τόσον πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε ἔδωκε τὸν Υἱόν του τὸν μονογενῆ, διὰ νὰ μὴ χαθῇ ὅποιος πιστεύει εἰς αὐτόν, ἀλλὰ νὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Διότι δὲν ἔστειλε ὁ Θεὸς τὸν Υἱόν του εἰς τὸν κόσμον, διὰ νὰ καταδικάσῃ τὸν κόσμον, ἀλλὰ διὰ νὰ σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ».

ΠΗΓΗ

Ὁ Σταυρός: τὸ ἁγιότερο σύμβολο τῆς πίστεώς μας.



Στὶς 14 Σεπτεμβρίου ἑορτάζουμε μὲ λαμπρότητα τὴ μεγάλη Ἑορτὴ τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ τιμίου καὶ ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ὅλος ὁ μήνας Σεπτέμβριος εἶναι ὁ μήνας τοῦ Σταυροῦ. Ἡ ἱερὴ Ὑμνολογία τοῦ Σταυροῦ, τὰ ἱερὰ Ἀναγνώσματα καὶ οἱ Κυριακὲς Πρὸ τῆς Ὑψώσεως καὶ Μετὰ τὴν Ὕψωσιν, ποὺ δορυφοροῦν τὴν Ἑορτή, ὑπογραμμίζουν τὴν ἐπισημότητά της.

Ὁ Σταυρὸς μέχρι τὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Κυρίου μας ἦταν ὄργανο τοῦ πιὸ ἀτιμωτικοῦ θανάτου. Ἦταν «τὸ ξύλον τῆς αἰσχύνης». Ἀλλὰ ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε θυσιαστήριο ἐπάνω στὸ ὁποῖο ὁ Χριστὸς προσέφερε τὸν Ἑαυτό Του θυσία γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, ἁγιάσθηκε καὶ ὀνομάζεται «τρισμακάριστον ξύλον»! «Ὢ ξύλον τοῦ Σταυροῦ, σὺ τῇ ἀληθείᾳ εἶσαι πολλῶν μακαρισμῶν ἄξιον· διότι ἐπάνω εἰς ἐσὲ ἐτανύσθη κατὰ τὰς χεῖρας καὶ (τούς) πόδας καὶ καθ᾿ ὅλον τὸ σῶμα ὁ γλυκὺς Ἰησοῦς Χριστός, ὁ τῶν αἰώνων ὑπάρχων Βασιλεύς, καὶ πάντων τῶν ὄντων Κύριος, καὶ διὰ μέσου σου ἔπεσε πτῶμα ἐλεεινὸν καὶ ἀξιο­δάκρυτον ὁ διάβολος», ἀναφωνεῖ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (Ἑορτοδρόμιον, Ἑρμηνεία εἰς τὸν κανόνα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ᾠδὴ Ε΄).


Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ «ἔγινε θεμέλιο μεγάλης εὐλογίας γιὰ τὴν ἀνθρωπό­τητα, κτύπημα θανατηφόρο κατὰ τοῦ διαβόλου, χαλινάρι τῶν δαιμόνων, φί­μωτρο τῆς δυνάμεως τῶν ἐχθρῶν… Κατήργησε τὸν θάνατο, συνέτριψε τὶς χάλκινες πύλες τοῦ Ἅδη, τσάκισε τὶς σιδερένιες ἀμπάρες του, ἔκοψε τὰ νεῦρα τῆς ἁμαρτίας, κατέπαυσε τὴ μάστιγα ποὺ βασάνιζε τὴν ἀνθρώπινη φύση, ἄ­νοιξε τὶς πύλες τοῦ Οὐρανοῦ, «τοὺς μισουμένους φίλους ἐποίησεν, εἰς τὸν Οὐ­ρανὸν ἐπανήγαγεν, ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου ἐκάθισε τὴν ἡμετέραν φύσιν», κηρύττει ὁ μεγαλύτερος ἱεροκήρυκας τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Κατὰ Ἰουδαίων Ὁμ. Γ΄, δ΄, PG 48, 867).

Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ ἁγιότερο σύμβολο τῆς πίστεώς μας, τὸ σύμβολο τῆς σωτηρίας μας. Ὅλα τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ὁλοκληρώνονται μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴ σφραγίδα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὅλες οἱ ἱερατικὲς εὐλογίες εἶναι σταυρικές. Ὅλοι οἱ ἱεροὶ ναοί, τὰ ἱερὰ σκεύη, τὰ ἱερὰ ἄμφια ἁγιάζονται μὲ τὸν Τίμιο Σταυρό. Δὲν νοεῖται λειτουργικὴ πράξη ἢ σύναξη τῶν πιστῶν χωρὶς τὴ σφραγίδα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Οἱ πιστοὶ Χριστιανοὶ τὸν Σταυρὸ ἔχουμε χαραγμένο ἐπάνω μας καὶ τὸν περιφέρουμε σὰν ἄλλη στήλη θριάμβου, σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος (PG 48, 826). Μὲ τὸν Σταυρὸ ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας στὸν Χριστό, ἐκδηλώνουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας γιὰ τὴ σωτηρία ποὺ μᾶς χάρισε καὶ ζητοῦμε τὴν εὐλογία του καὶ τὴ δύναμή του γιὰ τὴν καθημερινὴ καὶ τὴν αἰώνια πορεία μας.

Μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ σφραγίζουμε τὸ σῶμα μας, τὰ σπίτια μας, τὰ πρά­γματά μας, τοὺς χώρους τῆς ἐργασίας μας, τὰ πάντα. Εἶναι τόσο εὐρύτατη ἡ χρήση τοῦ Σταυροῦ, τόσο στὴ λειτουργικὴ ὅσο καὶ στὴν καθημερινή μας ζωή, ποὺ δὲν ὑπερβάλλουμε ἐὰν ποῦμε ὅτι, ὅπου κι ἂν στρέψει κανεὶς τὰ βλέμματά του, βλέπει Σταυρό: στοὺς τρούλους τῶν ἐκκλησιῶν, στοὺς τάφους τῶν κοιμητηρίων, στοὺς δρόμους, στὶς ἀγορές, στὶς βραχονησίδες, στὶς βουνοκορφές, στὰ πλοῖα καὶ στὰ αὐτοκίνητα ποὺ ταξιδεύουν, παντοῦ δεσπόζει ὁ Σταυρός. «Παν­ταχοῦ τῆς οἰκουμένης ὁ Σταυρὸς ὑπὲρ τὸν ἥλιον διαλάμπει»!

Ὁ Σταυρὸς εἶναι τὸ ἀνίκητο ὅπλο τῶν Χριστιανῶν. «Κύριε, ὅπλον κατὰ τοῦ διαβόλου τὸν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας. Φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν» (Στιχηρὸν ἀναστάσιμον Αἴνων πλ. δ΄ ἤχου)! Ὁ διάβολος φρίττει καὶ τρέμει μπροστὰ στὴ δύναμη τοῦ Σταυροῦ.

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ συντρίβει τοὺς δαίμονες, σώζει τοὺς ἀνθρώπους, κατέστησε ἀμετακίνητους στὸ ἀγαθὸ τοὺς ἀγγέλους, ἀνακαινίζει ὅλη τὴν κτίση. «Ὁ Σταυρὸς εἶναι ἡ δόξα τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ, ἡ ἀγαλλίαση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ στολίδι τῶν ἀγγέλων, ἡ ἀσφάλεια τῆς Ἐκκλησίας… τὸ φῶς ὁλόκληρης τῆς οἰκουμένης» (PG 49, 396-97). «Σταυρός, ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης· Σταυρός, ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας…» (Ἐξαποστειλάριον Ἑορτῆς).

Ἡ σωτηρία διὰ τοῦ Σταυροῦ. Τί ἄλλο εὐφροσυνότερο! Καὶ ἡ ἀνύψωση διὰ τοῦ Σταυροῦ. Τί ἄλλο θαυμασιότερο! Καὶ ἡ θέωση διὰ Σταυροῦ. Τί ἄλλο ἐρασμιότερο! «Ἡ ζωηφόρος Σου πλευρά… τὴν Ἐκκλησίαν Σου, Χριστέ, ὡς λογι­κὸν ποτίζει Παράδεισον… τὸν κόσμον ἀρδεύουσα, τὴν κτίσιν εὐφραίνουσα…» (Τροπάριον Μακαρισμῶν Μ. Πέμπτης).

Νά γιατί πανηγυρίζουμε οἱ πιστοὶ στὴ γιορτὴ τοῦ Σταυροῦ: διότι ὅλες οἱ εὐλογίες ποὺ ἀπολαμβάνουμε ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας πηγάζουν ἀπὸ τὸν πανσεβάσμιο Σταυρὸ τοῦ Κυρίου μας. «Ἀπὸ θανάτου γεγόναμεν ἀθάνατοι… Ταῦτα τοῦ Σταυροῦ τὰ κατορθώματα» (PG 49, 396). Τί νὰ ἀνταποδώσουμε στὸν Κύριό μας γιὰ ὅλα ὅσα μᾶς χάρισε; «Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων, ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν;».

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

ΠΗΓΗ

Το Σημείο του Τιμίου Σταυρού, η Σημασία και η Δύναμίς του (Αγίου Κοσμά Αιτωλού)


Το Σημείο του Τιμίου Σταυρού, η Σημασία και η Δύναμίς του (Αγίου Κοσμά Αιτωλού)

Ακούσατε αδελφοί μου, πως πρέπει να γίνεται ο Σταυρός και τι σημαίνει.
Πρώτον· όπως η Αγία Τριάς δοξάζεται εις τον ουρανόν από τους Αγγέλους, ούτω και συ να σμίγης τα τρία σου δάκτυλα της δεξιάς

χειρός· και μη δυνάμενος να αναβής εις τον ουρανόν να προσκυνήσης, βάνεις την χείραν σου εις την κεφαλήν σου (διότι η κεφαλή σημαίνει τον ουρανόν) και λέγεις:

Καθώς οι Άγγελοι δοξάζουσι την Αγία Τριάδα εις τον ουρανόν, έτσι και εγώ ως δούλος δοξάζω και προσκυνώ την Αγίαν Τριάδα· και καθώς τα δάκτυλα είνε τρία, είνε ξεχωριστά, είνε και μαζί, έτσι και η Αγία Τριάς είνε τρία πρόσωπα, αλλ’ εἷς Θεός.
Κατεβάζων το χέρι σου εις την κοιλίαν σου να λέγης: Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω, Κύριέ μου, ότι κατεδέχθης και εσαρκώθης εις την κοιλίαν της Θεοτόκου δια τας αμαρτίας μας. Το βάζεις λοιπόν εις τον δεξιόν σου ώμον και λέγεις: Σε παρακαλώ, Θεέ μου, να με συγχωρήσης και να με βάλης εις τα δεξιά σου με τούς δικαίους. Βάνοντας το πάλιν εις τον αριστερόν ώμον λέγεις: Σε παρακαλώ, Κύριέ μου, μη με βάλης εις τα αριστερά με τους αμαρτωλούς. Έπειτα κύπτοντας κάτω εις την γην: Σε δοξάζω, Θεέ μου, Σε προσκυνώ και Σε λατρεύω, ότι καθώς εβάλθηκες εις τον τάφον, έτσι θα βαλθώ και εγώ. Και όταν σηκώνεσαι ορθός, φανερώνει την ανάστασιν και λέγεις: Σε δοξάζω και Σε προσκυνώ, Κύριέ μου, ότι ανέστης εκ νεκρών δια να μας χαρίσης ζωήν αιώνιον. Αυτό σημαίνει ο Σταυρός!


Τώρα σας συμβουλεύω να κάμετε από ένα κομβολόγι μικροί και μεγάλοι και να το κρατήτε με το αριστερό χέρι, και με το δεξιό να κάμνετε τον σταυρόν σας και να λέγετε:
Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου. Ο πανάγαθος Θεός μάς εχάρισε τον Τίμιον Σταυρόν με τον οποίον να ευλογώμεν, και τα Άχραντα Μυστήρια. Με τον Σταυρόν να ανοίγωμεν τον παράδεισον, με τον Σταυρόν να διώκωμεν τούς δαίμονας· αλλά πρέπει να έχωμεν το χέρι μας καθαρόν από αμαρτίας, και τότε κατακαίεται ο διάβολος και φεύγει.
Όθεν, αδελφοί μου, ή τρώγετε ή πίνετε ή δουλεύετε, να μη σας λείπη αυτός ο λόγος και ο Σταυρός· και καλόν και άγιον είνε να προσεύχεσθε πάντοτε την αυγήν, το βράδυ και τα μεσάνυκτα.

Η δύναμις του Σταυρού
Να είπωμεν και ένα παράδειγμα, να ιδήτε την δύναμιν του Σταυρού.
Εις την Αίγυπτον ήτον ένας βασιλεύς ασεβής· είχε και ένα Εβραίο βεζύρην, όστις έπειτα έγινε Τούρκος. Εις την Αλεξάνδρειαν ήτον ένας Πατριάρχης, το όνομα Ιωακείμ, άγιος άνθρωπος και σοφός. Ακούων ο βασιλεύς ότι ήτο άγιος άνθρωπος ο Πατριάρχης, τον ηγάπα πολύ. Λέγει ο Εβραίος του βασιλέως: Κάτι πολλήν αγάπην έχεις εις τον Πατριάρχην. Του λέγει ο βασιλεύς: Ο Πατριάρχης είνε καλός άνθρωπος. Του λέγει ο Εβραίος: Κράξε, βασιλεύ, τον Πατριάρχην να έλθη να διαλεχθώμεν μαζί, και να ιδής όπού θα μείνη αναπολόγητος. Έκραξεν ο βασιλεύς του Πατριάρχη να έλθη. Λέγει του ο Εβραίος: Εγώ θέλω, Πατριάρχη, να διαλεχθώμεν μερικά περί πίστεως. -Με τον ορισμόν σου. Έτοιμος είμαι δια την πίστιν μου να χύσω και το αίμά μου. Και κάμνων αρχήν ο Πατριάρχης να φιλονική με τον Εβραίον, με έναν τρόπον επειδέξιον πάντοτε τον ενίκα τον Εβραίον. Λέγει του ο Εβραίος του Πατριάρχη:

Διατί να φιλονεικώμεν; Ακούω οπού λέγει ο Χριστός εις το Ευαγγέλιον ότι, όστις έχει πίστιν ως κόκκον σινάπεως, μεταφέρει ένα βουνό από ένα μέρος εις άλλο. -Μαλιστα, του λέγει ο Πατριάρχης. Λέγει του ο Εβραίος: Λοιπόν, αν είσαι άξιος, πρόσταξε και συ να γίνη, και τότε να πιστεύσω. Τότε εζήτησεν ο Πατριάρχης τρεις ημέρας διορίαν, και λέγει του βασιλέως: Έτοιμος είμαι δια το πρόσταγμα οπού είπομεν. Ήτο εκεί ένα βουνό τρεις ώρας μακράν. Λέγει ο Εβραίος του Πατριάρχη να σηκώση εκείνο το βουνό. Τότε πιάνει ο Πατριάρχης και θυμιάζει εκείνο το βουνό, και κάμνει τον σταυρόν του τρεις φοράς λέγων και το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είτα λέγει: Σε προστάζω, εσέ, βουνό, να σηκωθής να έλθης εις την Αίγυπτον. Και ω του θαύματος! Ευθύς ασηκώθη το βουνό και έγινεν εις τρία, εις τύπον της Αγίας Τριάδος, και εκίνησε και ήρχετο. Φωνάζει ο βασιλεύς: Πατριάρχη, βοήθησέ μας, διότι εχαθήκαμεν. Και κάμνων δέησιν πάλιν ο Πατριάρχης, εστάθη το βουνό εις εξ μίλια μακράν από την πόλιν. 

Αλλ’ ο Εβραίος δεν επίστευσε και λέγει του βασιλέως: Ο Χριστός, λέγει και άλλο· ότι όποιος έχει πίστιν, αν πίη θανάσιμον φαρμάκι, δεν αποθνήσει. Λοιπόν, ειπέ του Πατριάρχη να του κάμω ένα φαρμάκι να το πίη, και αν δεν αποθάνη, να πιστεύσωμεν και ημείς. Να ηξεύρης και τούτο, βασιλεύ, ότι οι χριστιανοί έχουν τον σταυρόν· κάμνοντές τον τα διαλύουν όλα· και το πικρό το κάμνουν γλυκό. Κάμνει λοιπόν ο Εβραίος το φαρμάκι ίνα άμα το εγγίξη εις το στόμα του ο Πατριάρχης αποθάνη. Το πηγαίνει εις τον βασιλεα και του λέγει; Πρόσταξε τον Πατριάρχην να το πίη και να μη κάμη τον σταυρόν του. Κράζει ο βασιλεύς τον Πατριάρχην και τον προστάζει να πίη το φαρμάκι ως ήθελεβν ο Εβραίος. Καλά, λέγει ο Πατριάρχης· μου έδωσες, βασιλεύ, τούτο το ποτήρι, μα δεν μου είπες πόθεν να το πίω, και κάμνων το δεξιόν του χέρι ως να ευλογή εις τύπον, ερωτά πόθεν να το πίη, εδώθεν ή εκείθεν, και το σταυρώνει. Αμή εκείνος δεν το εκατάλαβε. Λέγει του ο Εβραίος: Πίετο όθεν θέλεις. Και πίνοντάς το ο Πατριάρχης έμεινεν υγιής. Λέγει τότε του βασιλέως: Εγώ έπια όλο το φαρμάκι, ο δε Εβραίος να ξεπλύνη το ποτήρι με ολίγο νερό και να το πίη. Και αν δεν πάθη τίποτε, να πιστεύσωμεν και ημείς εις την πίστιν του. Δεν ήθελεν ο Εβραίος να το πίη, τον εβίασεν όμως ο βασιλεύς και το έπιε, και ω του θαύματος! έσκασεν ευθύς και απέθανεν.
Εκαταλάβατε, αδελφοί μου; Όστις έχει πίστιν εις τον Χριστόν μας και είνε καθαρός δεν παθαίνει κανέν κακόν.

Με καθαράς χείρας το Σημείον του Σταυρού
Θέλετε ν’ ακούσετε και άλλο δια τον Σταυρόν, πως δεν ενεργεί, όταν είνε μολυσμένο τα χέρι από αμαρτίας;
Ήτον ένας άνθρωπος οναμαζόμενος Ιουλιανός αναγνώστης, όστις εσπούδασε γράμματα με τον Μέγαν Βασίλειον, ο οποίος ηθέλησε να γίνη βασιλεύς. Πηγαίνει λοιπόν και ευρίσκει ένα μάγον Εβραίον και του λέγει: Είσαι καλός να με κάμης βασιλέα και να σε κάμω βεζύρη; Του λέγει ο μάγος: Αρνήσου τον Χριστόν, και εγώ σε κάμω. Λέγει του ο Ιουλιανός: Τον αρνούμαι. Τότε κάμνει ένα γράμμα ο μάγος και του λέγει: Πάρε τούτο το χαρτί και πήγαινε εις ένα μνήμα ελληνικό και ρίψε το υψηλά και θα έλθουν δαίμονες· και ό,τι σου κάμνουν μη φοβηθής και να μη κάμης τον σταυρόν σου, διότι θα φύγουν. Επήγεν ο Ιουλιανός εις το μνήμα και ρίχνοντας το χαρτί ήλθαν οι δαίμονες. Αυτός φοβηθείς και κάμνοντας τον σταυρόν του έφυγον οι δαίμονες. Πηγαίνει ευθύς εις τον μάγον και του λέγει τα γενόμενα. Τότε του λέγει ο μάγος: Πήγαινε να σφάξης ένα παιδί και να μου φέρης την καρδιά του. Επήγε και έσφαξε το παιδί και του έφερε την καρδία. Τότε κράζει πάλιν τούς δαίμονας ο μάγος. Αυτός πάλιν από τον φόβον του έκαμε τον σταυρόν· αλλ’ οι δαίμονες δεν εφοβήθησαν, διότι ήτο μολυσμένος από τον φόνον. Έτσι έκαμε το θέλημά του και εβασίλευσε δύο χρόνους και επήγεν εις την κόλασιν να καίεται πάντοτε. Πρέπει και ημείς να είμεθα καθαροί από αμαρτίας, και τότε φεύγει ο διάβολος.

Η Δύναμις της Νοεράς Προσευχής
Τώρα σας λέγω να κάμητε τούτο· να πάρετε όλοι από ένα κομπολόγιον, και το κομπολόγιόν σας να έχη τριαντατρία σπυριά, και να προσεύχεσθε και να λέγητε το: "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού του ζώντος, διά της Θεοτόκου και πάντων σου των Αγίων ελέησόν με τον αμαρτωλόν και ανάξιον δούλον σου".

Μέσα εις το "Κύριε Ιησού Χριστέ", αδελφοί μου, τι θεωρεί;
Θεωρεί η Αγία Τριάς, ο Θεός μας, η ένσαρκος οικονομία του Χριστού μας.
Και πάντες οι Άγιοι με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ"επήγαν εις τον παράδεισον.
Και όποιος λέγει αυτόν τον λόγον και κάμνει και τον σταυρόν του, καν άνδρας, καν γυναίκα ευλογεί τον ουρανόν, την γην, την θάλασσαν. Με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" ιατρεύονται κάθε αρρωστείες.
Με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" οι Απόστολοι αναστούσαν νεκρούς και ιάτρευαν πάσαν ασθένειαν.
Με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" αποστομώνει ο άνθρωπος κάθε αιρετικόν.
Με τον Σταυρόν και με το "Κύριε Ιησού Χριστέ" αγιάζει ο άνθρωπος και πηγαίνει εις τον παράδεισον, να χαίρεται και να ευφραίνεται ωσάν οι Άγγελοι.

Το Σημείον του Σταυρού και η Σημασία Του

Βλέπετε, αδελφοί μου, ο Τίμιος και άγιος Σταυρός πόσον βοηθά τον άνθρωπον.
Και όποιος τον κάμνει τον Σταυρόν, ποτέ δεν έχει ζημίαν, αλλά τον φυλάγει από κάθε λογής φαρμακερόν πράγμα και από κάθε δαιμονικήν πείραξιν.
Και ο άνθρωπος τον έχει σημαδεμένον απάνω του.
Να ανταμώση τα τρία δάκτυλα της δεξιάς χειρός του και να τα βάλη πρώτον εις το μέτωπον, είτα εις τον ομφαλόν, έπειτα εις το δεξιόν βυζίον, ύστερα εις το ζερβί βυζίον, ύστερα και να σκύπτη έως χαμηλά και πάλιν να σηκώνεται.

Και ο Σταυρός, αδελφοί μου, πως είναι, μάθετε:
Όταν βάνωμεν το χέρι μας εις το κεφάλι, φανερώνει ο Θεός, οπού ήτον εις τον ουρανόν· και όταν το βάλωμεν εις τον ομφαλόν, φανερώνει πως εκατέβη εις την γην και εσαρκώθη· και όταν το βάνωμεν εις το δεξιόν μέρος. άνωθεν του βυζίου, φανερώνει πως είναι δίκαιος και αθάνατος και πως θέλει βάλει τούς δικαίους εις τα δεξιά του μέρη· και όταν το βάλωμεν εις το ζερβόν μέρος, φανερώνει πώς θέλει κρίνει όλα τα έθνη και θέλουν στέκονται εις το ζερβόν του μέρος και να τούς βάλη εις την κόλασιν.

Παντού ο Τίμιος Σταυρός

Ο Τίμιος Σταυρός, αδελφοί μου, είνε φύλαξ όλης της γης.
Ο Τίμιος Σταυρός αγιάζει όλα τα πέρατα, όλα τα θεία και άγια των εκκλησιών.
Ο Σταυρός αγιάζει την θείαν Λειτουργίαν και κάθε Ακολουθίαν.
Ο Σταυρός αγιάζει τούς Αγίους.
Ο Σταυρός αγιάζει και στερεώνει την Βάπτισιν.
Ο Σταυρός ευλογεί τα ανδρόγυνα.
Ο Σταυρός κυνηγά τους δαίμονας και φεύγουσιν ωσάν από την αστραπήν.
Ο Σταυρός είναι όπλον φωτεινόν και όποιος τον κάμνει, τον φωτίζει και τον αγιάζει εκείνον τον άνθρωπον, και είναι ωσάν δίστομον σπαθίον, και δεν ζυγώνουν σιμά οι δαίμονες να παρακινούν τούς ανθρώπους διά να κάμωσιν αμαρτήματα.
Και όπου κινήση να πηγαίνη ο άνθρωπος πρώτον να κάμη τον σταυρόν και να λέγη το "Κύριε Ιησού Χριστέ".
Ή εις το παζάρι κινάς ή εις το χωράφι ή εις το αμπέλι ή όταν φάγης ψωμί ή όταν πίνης κρασί ή νερόν ή οπωρικόν ή όταν κοιμηθής, να προσκυνήσης τον Θεόν, να σταυρώνης και το σώμα σου, και ύστερα να πλαγιάσης.
Να κοιμηθής, και θέλεις σηκωθή το πρωϊ γερός και χαρούμενος.
Όθεν, αδελφοί μου, εκαταλάβατε και το ηξεύρετε όλοι σας.


(Από την Γ΄και Η΄Διδαχή του Αγίου Κοσμά Βιβλ. «Ο ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ» σελ. 94-99 και 200-203 αντίστοιχα)


ΠΗΓΗ