Από το βιβλίο «Οικουμενισμός – Ένας δρόμος στον όλεθρο»
της Ludmilla Perepiolkina, Dr. phil.
Είχαμε δει στην προηγούμενη ανάρτηση αδρομερώς την σπουδή, τις προσπάθειες εκθήλυνσης του Θεού. Θα πάρουμε τώρα και μια ιδέα για το τι είναι το περιβόητο Π.Σ.Ε (Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών)
Οι ταπεινώσεις του «Συμβουλίου της ασέβειας»
Κάθε νέα οικουμενική συνάντηση έρχεται με κάτι νέο και πνευματικά πιο σκοτεινό. Αυτό ήταν ιδιαίτερα σαφώς στην τελευταία 7η Οικουμενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών που πραγματοποιήθηκε από 7 έως 20 Φεβρουαρίου του 1991 στην Καμπέρα. Το κύριο θέμα της Συνέλευσης ήταν το Άγιο Πνεύμα: «Έλα Άγιο Πνεύμα, Κάνε Νέα όλη τη δημιουργία». Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι σε όλη την ιστορία της Εκκλησίας, όλοι οι αιρετικοί και αποστάτες κατά κανόνα δίδαξαν εναντίον του Αγίου Πνεύματος. Με τα λόγια ή τις πράξεις τους βλασφήμησαν εναντίον Του, του οποίου, σύμφωνα με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, η βλασφημία «πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις· καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου, οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» (Κατά Ματθαίον 12, 31-32).
Συμβουλεύουμε τον καθένα, που τείνει στην αφελή οικουμενική αδελφοποίηση, να κάνει το σταυρό τους και να διαβάσει προσεκτικά τα λόγια, όπως αναφέρεται παρακάτω, ενός «ορθόδοξου» επισκόπου. Το κήρυγμα, με τίτλο «Ορθόδοξη Λειτουργία» παρουσιάστηκε στην Καμπέρα από τον Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας Στυλιανό (Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως). Αυτό το κήρυγμα στη συνέχεια εμφανίστηκε ως έγγραφο Ν: WO 10. 1, και με την φροντίδα ενός από τους συμμετέχοντες σε αυτή την Συνέλευση ήρθε στην κατοχή μας. Κρίνοντας από περιθωριακές σημειώσεις το πρόσωπο αυτό ήταν εντελώς τρομοκρατημένο από αυτό που άκουσε. Εν όψει της εξαιρετικής σημασίας του παρόντος εγγράφου, αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από αυτό εκτενώς. Το κήρυγμα του Αρχιεπισκόπου Στυλιανού έχει κυριολεκτικά ως εξής:
«Παρά το γεγονός ότι 7η Γενική Συνέλευση μας συγκαλείται κάτω από την χαρακτηριστική επίκληση του Αγίου Πνεύματος για να «ανανεώσει το σύνολο της δημιουργίας» [ΣτΜ: οι χριστιανοί γνωρίζουν ότι τα πάντα ποιεί καινά ο Κύριος, «ἰδοὺ καινὰ ποιῶ πάντα» (Αποκάλυψη 21,5)] φοβάμαι ότι η πλειοψηφία από εμάς τους σύγχρονους χριστιανούς, ανεξάρτητα από θρησκευτικό προσανατολισμό, ζούμε σε μεγάλη σύγχυση, αν όχι απαράδεκτη άγνοια, σχετικά με … το Άγιο Πνεύμα … Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι οι Χριστιανοί του εικοστού αιώνα είναι ακόμη λιγότερο σίγουροι για το Άγιο Πνεύμα από ότι οι χριστιανικές ομάδες ή άτομα [ΣτΜ: (συμπεριλαμβανομένων και των Αγίων Πατέρων; -LP), το παράδειγμα του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου δεν τον συγκίνησε τον Αυστραλίας], που αμφισβητούσαν την Αγία Τριάδα στον τέταρτο αιώνα. (ΣτΜ: η αμετροέπεια συναντά το δόγμα. Είναι απίστευτη η επιπολαιότητα και η αυτοαναφορά. Οι διώκτες του Αγίου Πνεύματος μάλλον γνώριζαν τι λαχτάρες τους περιμένουν.
Επαγωγικά οι μεγαλύτεροι αιρετικοί είναι οι καθεαυτού γνώστες της οινοπνευματικής αλήθειας, απλά δεν αντέχουν το μέγεθος που γνώρισαν και το μειώνουν με τον τρόπο τους)… Αν και έχουμε παράγει σπουδαίες λόγιες Τριαδικές πραγματείες, αλλά και στη δημόσια λατρεία μας όλο και περισσότερο εισάγουμε Τριαδικές προσευχές ή άμεσες επικλήσεις στο Άγιο Πνεύμα, η πικρή πραγματικότητα είναι ότι το Πνεύμα παραμένει, για το μέσο χριστιανό ο «άγνωστος Θεός» – με την εξαίρεση φυσικά, των αδελφών μας της Πεντηκοστής (ΣτΜ: εννοεί τους δαιμονισμένους Πεντηκοστιανούς), των οποίων η θεολογία, σε σύγκριση με το Τριαδικό δόγμα της Αδιαιρέτου Εκκλησίας (δηλαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία;-LP), θα πρέπει τουλάχιστον να χαρακτηριστεί ως ένας μαχητικός «Πνευματομονισμός». Ο γνωστός Ορθόδοξος θεολόγος Παύλος Ευδοκίμωφ παρατήρησε τα εξής σημαντικά ότι, ενώ ο Υιός είναι η εικόνα του Πατέρα και το Πνεύμα η εικόνα του Υιού, ο Παράκλητος παραμένει, μέχρι την ημέρα της Παρουσίας (sic: Parousia), χωρίς πλήρη εικόνα η οποία θα αποκάλυπτε και θα μαρτυρούσε σ’ Αυτόν (ΣτΜ: δηλαδή οι άλλες δυο υποστάσεις είναι ξεκάθαρο σε μας τι ακριβώς είναι; Έχουμε γνώση τους επειδή έχουμε την «εικόνα» του Υιού;)
Αυτό το ιερό παράδοξο, το οποίο εκ πρώτης όψεως φαίνεται να είναι ένα μειονέκτημα για το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, είναι στην πραγματικότητα η βαθύτερη προσωπική Του ιδιότητα και το μεγαλείο Του. … Όπως μπορεί κανείς εύκολα να δει, η ερμηνεία μας αυτή, χωρίς καμία δυσκολία, θα συμμορφωνόταν με το βαθυστόχαστο πνεύμα του συνόλου της χριστιανικής ηθικής, σύμφωνα με την οποία το άτομο, ακόμα και ολόκληρη η Εκκλησία δεν έχει λάβει ποτέ τα χαρίσματα του Πνεύματος επαρκώς. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο τα γνωστά χαρακτηριστικά της Εκκλησίας, είναι «μία, αγία, καθολική και αποστολική», παραμένουν μέχρι την ημέρα της Παρουσίας δώρα και αξιώσεις ταυτόχρονα» [ΣτΜ: ο Χαρκιανάκης επιτέλους ανακάλυψε την αιτία που κρατά την Εκκλησία διαιρεμένη. Σύμφωνα με την τότε προσέγγισή του (διότι μετά ήρθε εις εαυτόν και κατήγγειλε τις αθλιότητες των διαλόγων της υποταγής, αλλά μετάνοια δημόσια, από όσο γνωρίζω, για τις βλασφημίες αυτές όπως και για άλλες— δεν είναι του παρόντος— δεν κατέθεσε), ακόμη κι αν συναφθούν οι δύο πνεύμονες στο ίδιο σώμα, αυτό πάλι φυματικό θα είναι μιας και η αξίωση παραμένει. Η δε Νύφη του Κυρίου περιφέρεται ζητιανεύοντας, τουλάχιστον την ένωση, μπας και λιγοστέψει το μέγεθος της αξίωσης].
Η ομιλία της Δρ. Chung, καθηγήτριας της Θεολογίας— μία Πρεσβυτεριανή συμμετέχουσα από την Νότια Κορέα— σύμφωνα με το θέμα αυτής της Συνέλευσης, ήταν αφιερωμένη σε ένα πνεύμα, ή σε «πνεύματα» για να είμαι πιο ακριβής. Αυτή η ομιλήτρια παρουσίασε μια παράσταση— ένα μείγμα από μαύρη μαγεία και πνευματισμό: περιβαλλόταν από τελετουργικές μάσκες και άναψε μια φλόγα στην παλάμη της, συνοδεύοντας αυτήν την πράξη με ξόρκια στην αγγλική γλώσσα. Οι συμμετέχοντες αυτής της Συνέλευσης, συμπεριλαμβανομένων 38 απεσταλμένων από το Πατριαρχείο Μόσχας, (ΣτΜ: Το Πατριαρχείο Κων/πολης εκπροσώπησε 18μελής αντιπροσωπεία, υπό την ηγεσία του τότε μητροπολίτη Χαλκηδόνος Βαρθολομαίου. Την εκκλησία της Ελλάδος εκπροσώπησε 12μελής αντιπροσωπεία, υπό την ηγεσία του μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως. Μέλη της αντιπροσωπείας ήταν ο Ζακύνθου Παντελεήμων, ο Περιστερίου Χρυσόστομος, ο Τιράνων και Αλβανίας Αναστάσιος, ο Κερκύρας Τιμόθεος, ο Νικοπόλεως Μελέτιος και ο τότε Δημητριάδος και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος) είδαν και άκουσαν, ενώ μερικοί από αυτούς ενδεχομένως να συμμετείχαν επίσης σε αυτήν την βλάσφημη πράξη, η οποία άρχισε με τις λέξεις:!
«Ευπρόσδεκτο, Άγιο Πνεύμα! Μπορεί ο ρυθμός Σου να μας αναζωογονήσει! Έλα Άγιο Πνεύμα και κάνε το Σύμπαν νέο!». Αυτό ακολουθήθηκε από την κλήτευση των πνευμάτων των: «βρεφών που σκοτώθηκαν από τον Ηρώδη· των ψυχών των σταυροφόρων, των ιθαγενών των διαφόρων χωρών που πέθαναν στους αποικιακούς πολέμους, των ψυχών των νεκρών στην Κίνα και στη Λιθουανία». Θυμήθηκε επίσης «το πνεύμα της γης, του αέρα και του νερού, αυτό το πνεύμα σταυρώθηκε από τα άπληστα πάθη του ανθρώπου» [ΣτΜ: είναι προφανώς το πνεύμα της οικολογίας. Το πνεύμα που υπηρετεί και η φράξια του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Σαφέστατα αντιλαμβανόμαστε και πιο πνεύμα πνέει όπου θέλει, ή ακριβέστερα πια πνεύματα πνέουν όπου θέλουν για να μας θυμίσουν τον Απόστολο που προειδοποιεί: «καὶ γὰρ εἴπερ εἰσὶ λεγόμενοι θεοὶ εἴτε ἐν οὐρανῷ εἴτε ἐπὶ τῆς γῆς, ὥσπερ εἰσὶ θεοὶ πολλοὶ καὶ κύριοι πολλοί» (Προς Κορινθίους Α΄, 8,5), ή «Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον» (Α΄ Επιστολή Ιωάννου 4,1)]. Στο τέλος της παράστασης φώναξε: «Έλα, το Πνεύμα του Ιησού που σταυρώθηκε!» (ΣτΜ: το Πνεύμα ή ο Ιησούς σταυρώθηκε; Αρχίζουμε να πιστεύουμε ότι τελικά σταυρώθηκε το Πνεύμα του Ιησού)
Μετά την παράσταση, αυτή η Νοτιοκορεάτισα οικουμενίστρια ευχαρίστησε θερμά τους συμμετέχοντες της Συνέλευσης για την προσοχή που έδωσαν στην ολοκληρωμένη έκθεσή της. Μεταξύ άλλων, είπε: «Θεωρώ ότι αυτό που έχει σημασία είναι η δύναμη. Όποιος έχει τη δύναμη, δίνει την κατεύθυνση. Ποιος μπορεί να οδηγήσει και να υπαγορεύσει όταν έχουμε να κάνουμε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος; Μέχρι τώρα, το δικαίωμα της καθοδήγησης ήταν στα χέρια των αρχών της Εκκλησίας, των Αγίων Πατέρων, των ανδρών, των μελετητών, της τάξης των προνομιούχων ανθρώπων στις πολιτισμένες χώρες. Θα ανακοινώσω ότι τώρα, εμείς εκπροσωπούμε το νέο, την μετα-αποικιακή γενιά, είμαστε το νέο πρότυπο, το νέο κρασί, το οποίο δεν μπορεί να χυθεί σε παλιά ασκιά. Ναι, είμαστε επικίνδυνοι! Αλλά και εδώ, το Άγιο Πνεύμα κάνει το δικό Του· ανανεώνοντας την εκκλησία βοηθάει την ανθρωπότητα να επιβιώσει».
Έτσι, αυτό είναι το νέο παράδειγμα της νέας εκκλησίας! Η φοβερή άλλη πλευρά του Οικουμενισμού, αυτό το σκοτεινό φαινόμενο των ημερών μας, το οποίο αγαπά να μεταμφιέζεται με ανθρωπιστικά, ισότιμα και φιλειρηνικά ενδύματα.
Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών το οποίο ο Μητροπολίτης Κύριλλος (Gundyaev) ονομάζει «το κοινόχρηστο σπίτι μας» έχει πολύ-ανοιχτά απογυμνωμένη την αντι-χριστιανική ουσία του. Αυτό καθιστά αδύνατο για εμάς να θεωρήσουμε αυτή την οργάνωση και τους στόχους που επιδιώκει, ως εκδήλωση της «χριστιανικής αγάπης», ό,τι «αγωνίζεται για την ενότητα», ή ό,τι «μαρτυρεί τον Χριστιανισμό στον εκκοσμικευμένο κόσμο».
Η ατμόσφαιρα αυτής της οικουμενικής συνάντησης ήταν, φαίνεται, τόσο ασφυκτική ώστε έδωσε αφορμή για επικρίσεις, ακόμη και μεταξύ μερικών θεολογικά ανεκτικών και φιλελεύθερων οικουμενιστών-συμμετεχόντων.
Η οικουμενική βλασφημία εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, ότι η ίδια δημοσίευση της έκτης Συνέλευσης έχει εκτυπώσει μια σκωπτική εικόνα ενός Εσταυρωμένου, μεταξύ άλλων πνευματικών ασχημιών, καθώς και την εικόνα ενός ολοκληρωμένου Πύργου της Βαβέλ, ως σύμβολο των λαών και πάλι ενωμένων (στην αποστασία;), και το Δελτίο της έβδομης Συνέλευσης που πραγματοποιήθηκε στην Καμπέρα, το οποίο είχε τον τίτλο «Γραμμή Συνέλευσης», φέρει μια πολύ απομακρυσμένη σχέση με τη θρησκεία, περιέχει μια μαύρη εικόνα μιας θηλυκής «τριάδας».
Σ΄ αυτή την έβδομη Οικουμενική Συνέλευση αφθόνησαν οι αναιδείς προκλήσεις προς τον Χριστιανισμό. Ιδιαίτερα σκανδαλώδης ήταν η «ορθόδοξη» λειτουργία που διεξήχθη στην εξέδρα της αίθουσας συνεδριάσεων. Η ίδια εξέδρα που χρησίμευσε ως σκηνή για την παράσταση της Δρ. Chung, για θεατρικές παραστάσεις, αλλά και τελετουργικών χορών των Αβοριγίνων της Αυστραλίας.
Μπορεί εύκολα να θεωρηθεί ότι αυτή η Θεία Λειτουργία που διεξήχθη μεταξύ αιρετικών και ειλικρινών ειδωλολατρών, δεν ήταν ούτε Λειτουργία των κατηχουμένων, και ακόμη λιγότερο η Λειτουργία των πιστών.
Στη συνάντηση, στην Καμπέρα, αφθονούσαν οι αποτρόπαιες πράξεις. Μια φωτογραφία που εμφανίζεται στο τρίτο τεύχος του Δελτίου απεικονίζει σύννεφα καπνού να υψώνονται πάνω από μία φωτιά που άναψαν ιθαγενείς η οποία, σύμφωνα με το κείμενο κάτω από τη φωτογραφία, «καθαρίζει» τους συμμετέχοντες στη Συνέλευση στο δρόμο τους για την εκκλησιαστική λειτουργία.
Ένας δεν μπορεί να βοηθήσει, αλλά υπενθυμίζουμε τους Άγιους μάρτυρες, ο ευσεβής πρίγκιπας Μιχαήλ του Chernigov και ο βογιάρος του Θεόδωρος (1246, η μνήμη τους εορτάζεται 14 Φεβρουαρίου και 20 Σεπτεμβρίου), οι οποίοι προτίμησαν το μαρτύριο από το περπάτημα μέσα από το τελετουργικό της ειδωλολατρικής φωτιάς! Το συμβούλιο των ασεβών στην Καμπέρα προσεφέρε μια ποικιλία από «εκκλησιαστικές λειτουργίες». Εκτός από τη «μάζα» των σοδομιστών υπήρχαν η «σιωπηλή» λειτουργία των Quakers, οι «καυτές λειτουργίες» της Ευαγγελικής εκκλησίας, συνοδεία μουσικής τζαζ (στην ανακοίνωση αναφέρονται ως «Go Hot Ευαγγέλιο»).
Στο βήμα της αίθουσας συνεδριάσεων, ημίγυμνοι Αφρικανοί μουσικοί και ιθαγενείς με την εκκωφαντική μουσική τους δημιουργούσαν, προφανώς, ένα διακριτικό υπόβαθρο ήχου για τις από κοινού διομολογιακές «προσευχές», προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για την «ενοποίηση όλων στην ευχαριστιακή κοινωνία». Τα λόγια τα οποία είπε ο Μητροπολίτης Κύριλλος (Gundyaev) έχουν ενδιαφέρον στο πλαίσιο αυτό. Τα αναφέρω αυτολεξεί: «Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι οι εκκλησίες θα πρέπει να πάρουν μαζί τους ό, τι λαμβάνει χώρα στη Συνέλευση, να το μεταφέρουν μέσα τους, και να το μεταφέρουν στους ανθρώπους τους. Με τον τρόπο αυτό θα αποδείξουν ότι ο Οικουμενισμός είναι η κίνηση(!) των εκκλησιών, και όχι μόνο των μεμονωμένων εκπροσώπων της θεολογικής ελίτ οι οποίοι έχουν έρθει στην Καμπέρα και οι οποίοι θα δουν τα αποτελέσματα της Συνέλευσης με αδιαφορία».
Τα αποτελέσματα αυτής της τελευταίας (και των προηγούμενων) Συνελεύσεων του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών είναι μακριά από άσχετα προς όλους εκείνους που αγαπούν τον Χριστό! Η διαδρομή του Οικουμενισμού είναι η διαδρομή του συγκρητισμού που οδηγεί στην απώλεια. Σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο Βιτάλι (τώρα Μητροπολίτη και Πρώτου Ιεράρχη της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Διασποράς) «εδώ έχουμε τον αρχαίο Αρειανισμό, τον Μονοφυσιτισμό, τον Μονοθελητισμό, την Εικονομαχία, τον Πελαγιανισμό, και απλά όλα τα είδη των διεστραμμένων πίστεων κάτω από εντελώς διαφορετικά ονόματα των σύγχρονων αιρέσεων, οι οποίες έχουν ενωθεί για να πάρει την Εκκλησία από τη θύελλα. Το φαινόμενο αυτό είναι σίγουρα αποκαλυπτικής φύσεως». Τα προειδοποιητικά λόγια του Χριστού για «τους ψευδοπροφήτες με ενδύματα προβάτων», οι οποίοι «προς τα μέσα … είναι λύκοι άρπαγες» (Κατά Ματθαίον 7, 15) είναι ιδιαίτερα κατανοητά σε όσους από εμάς, που βλέπουμε «ορθόδοξους» ιεράρχες-οικουμενιστές να διαφθείρουν τον κλήρο τους και το ποίμνιό τους με αυτή την ψυχοφθόρο αίρεση. Με την αποδοχή του Οικουμενισμού, οι άνθρωποι χάνουν την πνευματική όραση τους και θα είναι αρκετά καλά προετοιμασμένοι για να λάβουν, αντί του Χριστού, αυτόν που θα έρθει στο δικό του όνομα, δηλαδή τον Αντίχριστο.
Είναι μετά βίας εκπληκτικό επομένως ότι οι αληθινοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ιδιαίτερα οι μοναχοί, δεν θέλουν να έχουν τίποτα το κοινό με οικουμενιστές, συμπεριλαμβανομένων των διοικούντων «Ορθοδόξων» Αρχιεπισκόπων, οι οποίοι έχουν οι ίδιοι στιγματιστεί από τη συμμετοχή τους σε αυτή την αντι-χριστιανική κίνηση.
Ένας υποστηρικτής της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Ιωσήφ της Volotsk, βάσιζε τις κανονικές του απόψεις, πάνω στην ιδέα ότι η ιεραρχική κατάσταση είναι έγκυρη μόνο με την προϋπόθεση ότι οι ιεράρχες παραμένουν πιστοί στην Ιερά Παράδοση. Σύμφωνα με τον Άγιο Ιωσήφ, η αρχή της εκκλησιαστικής πειθαρχίας παραμένει ανέπαφη για όσο διάστημα οι ιεράρχες πληρούν τις απαιτήσεις της υψηλής θέσης τους. Ως προς τους ιερείς και τους επίσκοπους που παραβιάζουν αυτήν την πίστη, ο Άγιος Ιωσήφ αναφέρει τον Άγιο Αθανάσιο τον Μέγα: «Είναι καλύτερα να συγκεντρωθούν στην εκκλησία για προσευχή χωρίς αυτούς από το να ριχτούν στην κόλαση της φωτιάς στο συρμό του Άννα και του Καϊάφα». Ας θυμηθούμε ότι ο Άγιος Ιωσήφ του Volotsk ο ίδιος, παρά την θέση του στην ιεραρχία της Abbot, δεν φοβόταν να εκθέσει τον Μητροπολίτη Πάσης Ρωσίας, που αποδείχθηκε ότι ήταν αιρετικός.
«Λάβετε το Άγιο Πνεύμα!» φωνάζει αυτή η γυναίκα με το «Ωμοφόριο», μετά αναφέρει το όνομα του Αγίου Πνεύματος, της μιας εκ των τριών Υποστάσεων της Αγίας Τριάδος, στο θηλυκό γένος και ενεργειακά φυσάει στο πλήθος των συμμετεχόντων στην Έβδομη Γενική Συνέλευση του Π.Σ.Ε. στην Καμπέρα. 1991.
Μετάφραση: Γεώργιος Η. Μπόρας
