Μὲ τὴν γενικὴ ὀνομασία «Μονοφυσίτες» ἐννοοῦμε ἕνα πλῆθος θρησκευτικῶν ὁμάδων μὲ μικρὲς δογματικὲς διαφορὲς ἀναμεταξύ τους. Τὸ μεγαλύτερο λάθος τῆς διδασκαλίας τους -ἐξ οὐ καὶ ἡ ὀνομασία τους- εἶναι πὼς ὁ Χριστὸς εἶχε μία φύση, τὴν θεϊκή. Αὐτὸ διότι κατὰ τὴν ἕνωση τῆς θείας μὲ τὴν ἀνθρώπινη φύση -ὅπως ὑποστηρίζουν- ὑπερτέρησε ἡ πρώτη καὶ οὔτε λίγο οὔτε πολὺ «ἀπορρόφησε» τὴν δεύτερη. Αὐτὴν τὴν αὐθαίρετη θεωρία ἐπινόησε ὁ Ἀρχιμανδρίτης Εὐτυχὴς τὸν 5ο αἰώνα παρασύροντας μαζί του στὴν πλάνη πολλοὺς ἀκόμη (π.χ. Σεβῆρος, Διόσκορος κλπ.). Ἡ 4η Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καταδίκασε αὐτὴν τὴν αἵρεση. Ἡ ἀπόφαση ἐπικυρώθηκε μὲ τὸ γνωστὸ θαῦμα τῆς Ἁγίας Εὐφημίας. Δυστυχῶς πολλοὶ ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μένοντας ἕως τώρα στὴν πλάνη καὶ παραδεχόμενοι μόνον τὶς 3 πρῶτες Συνόδους. Φυσικὰ ὅποιος δὲν ἀποδέχεται μέρος τῆς ἀληθείας τὴν ἀρνεῖται ὁλόκληρη. Ἀπόγονοι αὐτῶν εἶναι...
οἱ Κόπτες, Συριάνοι, Ἰακωβίτες, Ἀρμένιοι, Αἰθίοπες κ.ἂ.
Ὑπάρχουν πλῆθος παραδειγμάτων στὰ συναξάρια ὅπου ἀποδεικνύεται μέσα ἀπὸ τὴν ἁγιοπνευματικὴ ζωὴ τῶν Ἁγίων μας πὼς οἱ διδασκαλίες ὅλων αὐτῶν τῶν ὁμάδων εἶναι ἀντίθετες πρὸς τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἱ.Μ.Παντοκράτορος
ΠΗΓΗ
