Ἀπειλή διά τήν ὀρθόδοξο Ἀνατολή
ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος!
● Ἑπόμενοι "στόχοι" του τό παλαίφατο Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας καί τό Πατριαρχεῖο Σερβίας, μέσῳ τοῦ σχεδίου μέ κωδικό "Αὐτοκεφαλία"!
ὑπό κ. Δημ. Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Ἡ διαχρονική πρακτική τῆς ἐκκλησιαστικῆς Παραδόσεως, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων καί τῶνσχισμάτων πού ἀπειλοῦν, κατά καιρούς, τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ καταγγελία καί κανονική ἀντιμετώπιση ὄχιμόνο τῶν διαφόρων κακοδόξων θεωριῶν καί ἀποσχιστικῶν καί ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν, ἀλλά καί ἡ ταυτόχρονηκαταδίκη τῶν φυσικῶν ἐκείνων ἐκκλησιαστικῶν προσώπων, τά ὁποῖα ἀποτελοῦν τούς φορεῖς αὐτῶν, τά ὁποῖαἀντιστοίχως τίς ὑποστηρίζουν καί τίς ἐνεργοῦν. [Σημείωση: Βεβαίως, σήμερον φθάσαμε μετά ἀπό ἕναν αἰώνα οἰκουμενιστικῆς προπαγάνδας, ἀρχῆς γενομένης ἐκ τῆς ἐξαπολύσεως ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως τῆς περιβοήτου Πατριαρχικῆς Ἐγκυκλίου τοῦ 1920 "ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ"(ὅπου,διά πρώτη φορά, μέ τόν ὅρο "Ἐκκλησίες τοῦ Χριστοῦ" προσφωνοῦνται οἱ αἱρετικές κοινότητες!), τῆς θεωρουμένης καί ὡς Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πρωτοστατοῦντος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, νά μᾶς ἐπιβάλλεται "Συνοδικῶς" καί "Πανορθοδόξως" ἡ κατάργησις τοῦ ὅρου "αἵρεση"καί "αἱρετικός" ἀπό τό ἐκκλησιαστικό-συνοδικό λεξιλόγιο, ὁπότε παρέλκει καί κάθε ἀναφορά σέ καταδίκη των, καθώς καί ἡ ἀποδοχή τῆς ὑπάρξεως πέραν τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἄλλων Ἐκκλησιῶν! (βλ. Ἀποφάσεις "Συνόδου" Κρήτης].
Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι παραλλήλως, ἐνίοτε καί ὑπερτέρως, τά σχετικά φαινόμενα, τῶν αἱρέσεων καί τῶν σχισμάτων, καταγράφονται στήν Ἱστορία, μέ ὀνομασία προερχομένη ὄχι μόνον ἐκ τοῦ περιεχομένου τῶν ἀντιστοίχων θεωριῶν των (π. χ. Μονοφυσίτες, Θεοπασχῖτες, Εἰκονομάχοι, Παπικοί κ.ο.κ.), ἀλλά καί ἐκ τῆς ὀνομασίας τῶν ἐμπνευστῶν, ἀρχηγετῶν καί δημιουργῶν των (π.χ. Ἀρειανισμός, Νεστοριανισμός, Παυλικιανισμός, κ.ο.κ.).
Κατά τόν δύσαντα εἰκοστόν αἰώνα, αὐτή ἡ ἐκκλησιαστική πρακτική κατορθώθηκε, τεχνηέντως, νά ἀδρανοποιηθεῖ, διά πρώτη φορά στήν ἐκκλησιαστική Ἱστορία, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐμφάνιση καί δράση μιᾶς συγχρόνου αἱρέσεως καί κατά τόν μεγάλο Σέρβο Δογματολόγο καί Ἅγιο τῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἰουστῖνο Πόποβιτς, τῆς παναιρέσεως, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τοῦτο δέ συνέβη καί συμβαίνει ἀκόμη, κυρίως, διότι ἡ ἐν λόγῳ αἵρεση δρῶσα ὡς μή δεδηλωμένη καίτοι ἐμφανεστάτη, παραμένει ἀκόμη ἀνεκτή, ἄν ὄχι καί προστατευομένη, ὑπό τῶν περισσοτέρων διοικήσεων τῶν ἐπισήμωνὈρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἐπιπλέον, τοῦτο συμβαίνει διότι σέ πολλές περιπτώσεις οἱ φυσικοί φορεῖς καί προωθητές τῆς συγκεκριμένης αἱρέσεως εἶναι οἱ ἴδιοι οἱ ἐπικεφαλῆς τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, Πατριάρχες ἤ Ἀρχιεπίσκοποι.
Ἡ πλέον ἐνδεικτική αὐτῶν τῶν περιπτώσεων, ἡ πλέον σοβαρή καί ἐπικίνδυνη, εἶναι αὐτή τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος δέν ἀποτελεῖ ἁπλῶς ἕναν φορέα τῆς συγχρόνου αὐτῆς παναιρέσεως, ἀλλά τόν ἀρχηγέτη καί κύριο ὑπερασπιστή καί προωθητή αὐτῆς. Τοῦτο δέν ἀποτελεῖ ὑποκειμενική ἐκτίμηση ἤ προσωπική ἄποψη, ἀλλά κοινή πλέον διαπίστωση, ἡ ὁποία τεκμαίρεται καί ἀναντιρρήτως πιστοποιεῖται βάσει ἐπισήμων καί δημοσίων ἐνεργειῶν, δηλώσεων καί κειμένων τοῦ ἐν λόγῳ Πατριάρχου, προκαθημένου τοῦ πάλαι ποτέ ἐνδόξου καί ὀρθοδόξου Θρόνου τῆς βασιλίδος τῶν πόλεων.
Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, λόγῳ τοῦ ἀξιώματος, τό ὁποῖο, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, κατέχει, ἔχει κατορθώσει νά μείνει ἐπί μακρόν στό ἀπυρόβλητο, ὅσον ἀφορᾶ στήν κανονική ἀντιμετώπιση καί διωξή του, παρότι συχνάκις προκαλεῖ τό αἴσθημα τῶν ἀνά τήν οἰκουμένη ὀρθοδόξων πιστῶν, Ποιμένων καί ποιμαινομένων, μέ τίς πασιδήλως ἀντορθόδοξες καί ἀντικανονικές ἐνέργειές του καί τά πασιφανῶς αἱρετικά του φρονήματα.
Αὐτός ὁ ἴδιος, ὡς, κατά δήλωσή του, πιστός συνεχιστής τῆς, προδοτικῆς διά τήν Ὀρθοδοξία, γραμμῆς τοῦ συγκριτιστοῦ καί πανθρησκειαστοῦ προκατόχου του Μασώνου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ὁσημέραι διαπιστώνεται καί ἀποκαλύπτεται ὅτι ἐπιδιώκει τήν ἀναγόρευση καί ἐπιβολή του, ἐν τῆ πράξει, ὡς ἄλλου Πάπα τῆς Ἀνατολῆς καί τῆς μεταλλάξεως τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως σέ ἕνα, διεθνῶς, πολιτικῶς καί ἐκκλησιαστικῶς, ἀναγνωρισμένο, ὑπέρ-Πατριαρχεῖο, ἕνα νέο Βατικανό (κακέκτυπο, βεβαίως) τῆς Ἀνατολῆς!
Ἐσχάτως, μάλιστα, αὐτός, ὁ δεδηλωμένος ἀρχηγέτης καί ὑπερασπιστής τῆς ἐκκλησιομάχου παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μετά τήν τραυματική (λόγῳτῆς μή καλῆς ἐκβάσεώς της, ἐξαιτίας τῆς ἀποχῆς τεσσάρων Πατριαρχείων ἐξ αὐτῆς) γι' αὐτόν ἐμπειρία, ἐκ τῆς ἐπιχειρηθείσης καθυποτάξεως τῆς παγκοσμίου Ὀρθοδοξίας (τῶν ἀνά τήν οἰκουμένη ἐπισήμων Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων καί Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν) διά τῆς, οὐσιαστικῶς, ὑπ' αὐτοῦ,διοργανώσεως τῆς διαβοήτου "Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου", συγκληθείσης πρό διετίας στήν Κρήτη (Ἰούνιος 2016), ἐπέλεξε "νέαν ὁδόν" ἐξαπλώσεως καί ἐπικρατήσεως τῆς ἐξουσίας αὐτοῦ καί, κατ' ἐπέκτασιν, τῶν θεωριῶν του.
Ὁ κ. Βαρθολομαῖος, πλέον, ἀκολουθεῖ τήν δεδοκιμασένη παλαιά μέθοδο τοῦ "διαίρει καί βασίλευε", προκαλώντας ἀκόμη καί σχίσματα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου ὁ ἴδιος καί οἱ σχεδιασμοί του βραχυπροθέσμως μέν νά ἀδυνατίσουν, μακροπροθέσμως δέ νά ὑπονομεύσουν τή δύναμη καί ἐπιρροή ὅσων ἐτόλμησαν καί ἐπλήγωσαν τόν μεγάλο ὁραματισμό του, δηλαδή τή σύγκληση τῆς πρώτης Οἰκουμενι(στι)κῆς Συνόδου, ἡ ὁποία εἶχε σκοπό τή νομιμοποίηση πανορθοδόξως καί, κυρίως, Συνοδικῶς τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Εἰδικότερον, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, γνωστός διά τήν ἐκδικητική του διάθεση, τῆς ὁποίας μάλιστα πικράν πείραν ἔχει ἡ Ἑλλαδική Ἐκκλησία, ἔχει θέσει σέ ἐφαρμογή τό σχέδιο τῆς ἐμμέσου ἀποσπάσεως ποιμνίου καί τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ (δικαιοδοσιακοῦ) ἀκρωτηριασμοῦ τῶν ἐκκλησιαστικῶν "ἀντιπάλων" του. Ὅσων δηλαδή ἀνθίστανται στήν φιλοδοξία του νά καταστῆ ὑπέρ-Πατριάρχης καί νά καταστήσει τό Πατριαρχεῖο τῆς Κωνσταντινουπόλεως "Βατικανό" τῆς Ἀνατολῆς. Τέτοιοι δέ ἀντίπαλοι, σέ αὐτή τήν φάση,ἐκτός τοῦ Πατριαρχείου τῆς Μόσχας, εἶναι τό παλαίφατο Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας καί τό Πατριαρχεῖο τῆς Σερβίας.
Συγκεκριμένως,χάριν τῆς στενῶς νοουμένης ἐξυπηρετήσεως τῶν συμφερόντων του καί τῆς ἐκ μέρους του, λόγῳ δεσμεύσεων καί συναλλαγῶν, ἐξυπηρετήσεως τῶν συμφερόντων καί ἐπιδιώξεων τῆς γνωστῆς πολιτικῆς ὑπερδυνάμεως (Η.Π.Α.), ὁ φιλόδοξος Πατριάρχης ἐπιχειρεῖ, ὅπως ἐνδεχομένως θά τό δοῦμε νά ἐξελίσσεται ἐντός τοῦ προσεχοῦς χρονικοῦ διαστήματος, νά "ὁδηγήσει" στήν "Αὐτοκεφαλία" καί ἐμμέσως στή δορυφορία τοῦ Φαναρίου, δύο ἀκόμη, μετά τήν Οὐκρανία, ἐκκλησιαστικές ἐπαρχίες ἄλλων Πατριαρχείων.
Πρόκειται γιά τό Μαυροβούνιο (Μητρόπολη τοῦ Πατριαρχείου Σερβίας), καθώς καί ἐκκλησιαστικῶν ἐπαρχιῶν εὐρισκομένων ἐκτός τῶν συνόρων τῆς Συρίας καί σέ γειτνιάζοντα Κράτη, οἱ ὁποῖες ἀνήκουν στήν δικαιοδοσία τοῦ Πατριαρχείου Ἀντιοχείας! Ἀκόμη, μετά τίς πολιτικές ἐξελίξεις ὅσον ἀφορᾶ στό λεγόμενο "Μακεδονικό", ὑποψήφιο "θῦμα" τῶν σχεδιασμῶν τοῦ ἐνοίκου τοῦ Φαναρίου ἀποτελεῖ καί ἡ λεγομένη "Μακεδονική Ἐκκλησία" (κανονικῶς ὀνομαζομένη Ἀρχιεπισκοπή Ἀχρίδος), ἡ ὁποία, ἐπίσης, ἀποτελεῖ κανονικό ἔδαφος τοῦ Πατριαρχείου Σερβίας καί εὐρίκεται ἀπό πολλῶν ἐτῶν σέ σχισματική κατάσταση, ἀπομονωμένη καί μή ἀναγνωριζομένη ἀπό τίς λοιπές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, μέχρι σήμερον.
Ὁ ἐμφανιζόμενος ὡς ἀκριβής τηρητής καί διεκδικητής μέχρι κεραίας τῶν ἱστορικῶν δικαίων, ὅπως αὐτός τά ἀντιλαμβάνεται,τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, φαίνεται ὅτι ἀδιαφορεῖ πλήρως γιά τά δικαιώματα τῶν ὑπολοίπων ἀδελφῶν του, ἑτοίμως δέ ἔχει, ἐμφανιζόμενος ὡς ὑπερασπιστής τῆς αὐτονομίας καί ὑπέρμαχος τῆς ἀνεξαρτησίας τοπικῶν ἐκκλησιαστικῶν διοικήσεων καί δομῶν (ἐμφανῶς ἀλλοιώνοντας τήν ὀρθόδοξο ἐκκλησιολογία καί, παρά τίς περί τοῦ ἀντιθέτου διαβεβαιώσεις του, εἰσάγοντας ἐθνολογικά καίκοσμικά-κρατικά κριτήρια στίς ἐκκλησιαστικές ἀποφάσεις) νά ἀποκαθιστᾶ μαγικῶς σχισματικούς, νά τούς ἀναγνωρίζει ἀπροϋποθέτως καί νά σπείρει τήν ἐκκλησιαστική διχόνοια καί τούς μερισμούς.
Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω, μέ δεδομένη μάλιστα τήν περίπτωση τῆς προσφάτου παραδόσεως "Τόμου Αὐτοκεφαλίας" στό σχισματικό μόρφωμα τῆς νέας "Ἐκκλησίας" τῆς Οὐκρανίας (ἐρήμην τῆς ἐκεῖ μιᾶς καί μόνης κανονικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί παρά τή θέληση τοῦ κανονικῶς ἁρμοδίου Πατριαρχείου Μόσχας) ἐπιβεβαιώνεται ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔχει ἐξελιχθεῖ σέ πραγματική ἀπειλή διά τήν ὀρθόδοξο Ἀνατολή.
Δέν θά πρέπει δέ νά λησμονεῖται ὅτι αὐτή ἡ ἀπειλή, καθ' ὅν χρόνον ἀπεργάζεται τή διάβρωση τῆς Ὀρθοδοξίας καί λυμαίνεται τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μακροπροθέσμως ἐξυπηρετεῖ καί προετοιμάζει τό μεῖζον διά τόν κ. Βαρθολομαῖον, μεῖζον καί αὐτῆς τῆς ἀποδοχῆς τῆς ψευδο-συνόδου τῆς Κρήτης, πού εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τοῦ ἀτελέσφορου θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῶν Παπικῶν καί ἡ ἀποκατάσταση τῆς πλήρους κοινωνίας μετά τῶν ἔκπαλαι προγεγραμμένων πολεμίων τῆς Πίστεως καί τοῦ Γένους ἡμῶν!
Ἀπειλή, ἡ ὁποία,ἐπειδή ἀκριβῶς στοχεύει εὐθέως τήν Πίστη τῶν Ὀρθοδόξων καί τήν ἑνότητα τῆς κατ' Ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐπιβάλλεται νά ἐξουδετερωθεῖ τό ταχύτερο δυνατό ἀπό τήν κανονική ἀντιμετώπιση ἐκ μέρους τῶν ἱσταμένων στό ἔδαφος τῆς ὑγιαινούσης Πίστεως καί σεβομένων τόν ἑαυτόν των ὡς Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας καί ὁρκισθέντων νά παραδώσουν ἀλώβητη τήν παρακαταθήκη καί νά τηροῦν τούς Ἱερούς Κανόνες καί τά θέσμια τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ,ὀρθοδόξων ἀνά τόν κόσμο Ἱεραρχῶν. Ἄμποτε!
