Γιατί διακόπτουμε τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη.
Τί σημάδι εἶναι αὐτό; Ἁπλᾶ, μέχρι τώρα γινόνταν παραβάσεις καὶ καταπατήσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἀπὸ πολλὰ πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας πλὴν ὅμως μεμονωμένα καὶ γι᾽αὐτὸ ὁ Θεὸς μακροθυμοῦσε καὶ ἀνέμενε τὴν διόρθωση τῶν παρασυρομένων ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα κριτήρια τῆς ἀγαπολογίας καὶ τῶν κοινωνικῶν σχέσεων εἰς βάρος τῆς ὀρθῆς πίστεως εἰς Χριστὸν καὶ τῶν ἀποστολικῶν παραδόσεων καὶ ἐντολῶν ὅπως ἐκφράζονται ἀπὸ τοὺς Πατέρες καὶ τὶς Συνόδους.
Ὅμως μετὰ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης τὰ πράγματα ἄλλαξαν, διότι πλέον δὲν εἶναι προσωπικὲς ἐνέργειες γιὰ τὶς ὁποῖες θὰ δώσει λόγον ἕκαστος, ἀλλὰ εἶναι Συνοδικὲς ἀποφάσεις τὶς ὁποῖες ἢ τὶς ἀσπάζεσαι καὶ τὶς ἀκολουθεῖς ἢ τὶς θεωρεῖς ἀπαράδεκτες καὶ ἀπομακρύνεσαι γιὰ νὰ μὴ ἀσεβήσεις.
Καὶ πρὶν γινόντουσαν παράνομες καὶ ἀσεβεῖς ἐνέργειες, ὅπως συμπροσευχὲς καὶ βλάσφημες δηλώσεις, στοὺς Διαλόγους, στὸ Π.Σ.Ε., στὶς συναντήσεις καὶ γιορτές, ἀπὸ τοὺς · Μεταξάκη, Ἀθηναγόρα, Δημήτριο, Βαρθολομαῖο κ.π.α. ποὺ εἶναι ἀμέτρητα, οἱ ὁποῖες μᾶς ἐνοχλοῦσαν καὶ ἀντιδρούσαμε, ἀλλὰ ἦταν ἀπὸ ξεχωριστὰ πρόσωπα μὲ προσωπικὴ πρωτοβουλία καὶ ἀραιά, ὅμως τώρα ἔγιναν σύσσωμα ἀπὸ ὅλες σχεδὸν τὶς τοπικὲς Ἐκκλησίες, μὲ Πανορθόδοξη Σύνοδο, μὲ ὁμόφωνη ὑπογραφὴ καὶ δεσμευτικὰ ὅπως λέει ὁ πρόεδρος τῆς Συνόδου κ. Βαρθολομαῖος.
Ἆρα λοιπὸν ὅταν ἀκολουθεῖς μία Οἰκουμενιστικὴ Σύνοδο, δεσμεύεσαι, ὅπως ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸν Πάπα εἶναι Παπικός, ὅποιος ἀκολουθεῖ τὸν Λούθηρο εἶναι Προτεστάντης, τὸν Σεβήρο εἶναι Μονοφυσίτης, τὸν Βαρθολομαῖο Οἰκουμενιστής, τὸν Μωάμεθ Μωαμεθανὸς, τὸν Βούδα Βουδιστής, τὸν Σατανᾶ Σατανιστής.
Στὴν Σύνοδο ἔπρεπε ὁπωσδήποτε οἱ ἑτερόδοξοι νὰ ὀνομαστοῦν ἐκκλησίες, ἀλλὰ ἐπειδὴ ὑπῆρχαν ἀντιδράσεις ἀπὸ παραδοσιακοὺς Μητροπολῖτες τὶς ὠνόμασαν ἱστορικὲς ἐκκλησίες, δηλαδὴ ὅπως σ᾽ὅλες τὶς Συνόδους γινόνταν ἀγῶνας μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ καινοτόμων γιὰ τὸ ποῖοι θὰ ἐπικρατήσουν, ἔτσι καὶ σ᾽αὐτὴ τὴν Σύνοδο ἐπεκράτησαν οἱ καινοτόμοι Οἰκουμενιστὲς ποὺ ἦταν συντριπτικὴ πλειοψηφία καὶ ἀναγνώρισαν αἱρετικὲς ὁμολογίες καὶ συναγωγές, αἱρετικοὺς Διαλόγους, αἱρετικὰ Παγκόσμια Συμβούλια, αἱρετικοὺς γάμους, αἱρετικὲς βαπτίσεις, ἐνῶ ἂν ἦταν Ὀρθοδοξη Σύνοδος θὰ ἔπρεπε νὰ καταδικασει τὸ αἱρετικὸ ἡμερολόγιο ποὺ ἔσχισε τὴν Ἐκκλησία καὶ αὐτὸν ποὺ τὸ ἔκανε, τὸν Μεταξάκη, τὴν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων τῶν αἱρετικῶν καὶ τὴν ἀναγνώριση τῶν αἱρετικῶν βαπτίσεων καὶ αὐτὸν ποὺ τὴν ἔκανε, τὸν Ἀθηναγόρα, τὶς ἀμέτρητες καὶ ἀτελείωτες συμπροσευχὲς καὶ αὐτοὺς ποὺ τὶς κάνουν, π.χ. Βαρθολομαῖο κ.α.π.
Αὐτὸς ποὺ ἀλλάζει τὸ «Πιστεύω» δὲν εἶναι αἱρετικός; Ὁ Ἄρειος ἄλλαξε τὸ «γεννηθέντα οὐ ποιηθέντα» γι᾽αὐτὸ εἶναι αἱρετικός. Οἱ Παπικοὶ πρόσθεσαν τὸ filiogve καὶ ὄχι μόνο γι᾽αὐτὸ εἶναι αἱρετικοί. Καὶ οἱ Οἰκουμενιστὲς προσπάθησαν ν᾽ἀλλάξουν τὸ πιστεύω «εἰς Μίαν Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ἐκκλησία» καὶ ὄχι μόνον γι᾽αὐτὸ εἶναι αἱρετικοί.
Ἐπίσης θέλουν νὰ ἑνωθοῦν μὲ ὅλους τοὺς αἱρετικοὺς γι᾽αὐτὸ ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν εἶναι μόνο αἵρεση ἀλλὰ παναίρεση, δηλαδὴ ἕνωση ὅλων τῶν αἱρέσεων.
Στὴν Ἐκκλησία ὁ Χριστὸς μᾶς ἔβαλε γιὰ νὰ σωθοῦμε καὶ ὄχι νὰ καταποντιστοῦμε. Δὲν εἶναι κρῖμα ἕνας αἱρετικὸς Πατριάρχης νὰ μᾶς ἑνώσει μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ νὰ μᾶς κερδίσει ὁ «βύθιος δράκων» ὅπως κατάπιε ὅλους τοὺς αἱρετικούς;
Οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ἡ Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ ἡ συνείδησή μας δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ μνημονεύουμε αὐτοὺς ποὺ ἀποδέχονται καὶ ἀκολουθοῦν ἕναν αἱρετικὸ Πατριάρχη.
Αὐτὸ δὲν εἶναι σχῖσμα, διότι ποῖος δημιουργεῖ σχῖσμα στὴν Ἐκκλησίας; αὐτὸς ποὺ ἀλλάζει τὰ δόγματα καὶ τὰ πιστεύω, ὅπως οἱ· Ἄρειος, Νεστόριος, Μακεδόνιος, Πύρος, Βέκκος καὶ Σεβῆρος, ἡ αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀδιαφοροῦν, ἀλλ᾽ἀγωνίζονται κατὰ τῶν αἱρέσεων, ὅπως οἱ· Μέγας Ἀθανάσιος ὁ ἐξορισθείς, Ἅγιος Νικόλαος ὁ φυλακισθείς, Ἅγιος Παῦλος ὁ στραγγαλισθείς, Μάξιμος ὁ Ὁμολογητὴς ὁ ἀποκοπεὶς γλῶσσα καὶ χεῖρα, Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ὁ ἀπωλέσας τὴν Μονήν του μὲ χιλίους μοναχούς, Θεοφάνης ὁ Γραπτὸς τὴν ὄψιν μὲ πυρωμένο σίδηρο καὶ τόσοι ἄλλοι ποὺ καθημερινῶς τιμοῦμε καὶ ἑορτάζουμε, ἀπὸ ὡρισμένους μᾶλλον ἐμπαικτικῶς, διότι τὰ ἔργα τους εἶναι ἀκριβῶς τ᾽ἀντίθετα, ἐνῶ ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος εἶπε· «τιμὴ μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».
Μέχρι νὰ γίνει αὐτό, ἐμεῖς θὰ ἀγωνιζόμαστε κατὰ τῆς παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ κάθε τρόπο καὶ πρῶτον μὲ τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὴν ἀσέβεια στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἐπιτελεῖται ὅταν ἀποδέχεσαι τοὺς καταφρονιτές Του καὶ δεύτερον μὲ τὸν ἔλεγχο τῶν προδοτῶν Του, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν ἐνημέρωση τῶν ἀληθινῶν χριστιανῶν ποὺ πονοῦν γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν ζοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ σῶσε τὴν Ἐκκλησία Σου ἀπὸ τοὺς λύκους ποὺ ἔχουν εἰσέλθει ἐντός της καὶ τρῶνε τὰ πρόβατά Σου, δηλαδὴ τὰ κάνουν λυκόπουλα. Γιατί Θεέ μου ἐπιτρέπεις αὐτὴν τὴν ἀπώλεια;
Ἀλλὰ γνωρίζουμε ὅτι στὶς δοκιμασίες καὶ τοὺς πειρασμοὺς ὁ Θεὸς ἀναδεικνύει Μάρτυρες καὶ στεφανώνει τοὺς ἀγωνιστὲς καὶ ἀποκαλύπτονται οἱ προαιρέσεις, οἱ καλὲς καὶ οἱ κακές. Ἆρα ἀδελφοὶ καιρὸς ἀγώνων καὶ στεφάνων. “ Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν ” (Ματ. 11,12)
Ὑπεραγία Θεοτόκε σκέπασε καὶ φώτισέ μας τὰ τέκνα σου τοὺς χριστιανούς, γιὰ κανένα λόγο νὰ μὴ διαλέξουμε τὴν ὁδὸ τῆς ἀπωλείας, ἀλλὰ τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ τῶν ἁγίων ποὺ γιορτάζουμε,
ποὺ ὅμως γιὰ τοὺς ἀνδρείους πιστοὺς τοῦ Χριστοῦ εἶναι γεμάτη ἀπὸ τὴν παρηγοριὰ τοῦ ἀγωνοθέτη καὶ τῶν ἐπηγγελμένων ἀγαθῶν Του ποὺ ὑποσχέθηκε·
“εὖ, δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σὲ καταστήσω· εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ κυρίου σου” (Ματ. 25,23)
Μοναχὸς Παΐσιος Ἁγιορείτης
