Γέροντος Αλύπιου Αγιορείτου.
«Σχετικά με την αποτείχιση, να κάνω ένα σχόλιο θα μου επιτρέψετε…
Δυστυχώς ακούγονται συχνά ιδίως τον τελευταίο καιρό πολλές αντιπατερικές ερμηνείες ακόμα κι από επισκόπους, ιερείς και μοναχούς. Προ ημερών ο μητροπολίτης Κορίνθου δημοσίως είπε ότι όποιος κάνει αποτείχιση βγαίνει εκτός Εκκλησίας. Βλέπετε, ακούετε αιρετικές διδαχές; Και δεν είπε μόνο αυτά. Άλλος πάλι παλαιοημερολογίτης ιερέας αναφερόμενος στους αγιορείτες πατέρες που έκαναν αποτείχιση, δηλαδή έπαυσαν το μνημόσυνο του πατριάρχου Βαρθολομαίου είπε: «Τι αποτείχιση; Εντοίχιση χρειάζεται. Να ενταχθούν σε όποια σύνοδο των παλαιοημερολογιτών τους αναπαύει».
Ο ίδιος ανήκει στη σύνοδο του Καλλινίκου των παλαιοημερολογιτών. Προφανώς θεωρεί τους αγιορείτες ότι δεν αθλούν νομίμως. Κάποιοι άλλοι από άγνοια, ανορθόγραφα, το είδαμε κι αυτό, το «αποτείχιση» το γράφουν το «-τει-» με «οι». Ο «τοίχος» με «οι» σημαίνει τον τοίχο του σπιτιού μας ή του κήπου μας είτε με πέτρες είτε με τούβλα ή με ό,τι άλλο υλικό είναι χτισμένος. Το «τείχος» με «ει» είναι το πετρόχτιστο οχύρωμα των πόλεων των ακροπόλεων, κοινώς το «κάστρο», που προστάτευε από τους αισθητούς εχθρούς τους πολίτες από τον κίνδυνο, τα βέλη, ακόντια κτλ. Λοιπόν «αποτειχίζομαι» σημαίνει «ασφαλίζω», προστατεύω τον εαυτό μου φτιάχνοντας τείχος. Ο ΙΕ’ Κανόνας της ΑΒ’ Συνόδου λέγει την λέξη «αποτείχιση» κι αναφέρεται σ’αυτούς τους Χριστιανούς οι οποίοι έπαυσαν το μνημόσυνο του επισκόπου τους επειδή δημοσίως, «γυμνή τη κεφαλή» κατά την έκφραση του ιερού κανόνος, κηρύττει κακόδοξα, αιρετικά.
Δηλαδή αποτείχιση ή διακοπή μνημοσύνου με τον ψευδοεπίσκοπο που κηρύττει κακοδοξίες είναι το ίδιο. Οι ιεροί κανόνες της Εκκλησίας μας και οι πράξεις των αγωνιζομένων κατά της αιρέσεως ομολογητών μας λένε ότι η διακοπή μνημοσύνου του αιρετικού επισκόπου συμβαδίζει με την διακοπή κοινωνίας όσων συλλειτουργούν και μνημονεύουν, δηλαδή έχουν εκκλησιαστική κοινωνία, με τον εν λόγω αιρετικό, τον ψευδοεπίσκοπο αυτό. Ο Μέγας Βασίλειος γράφει στον λόγο του «Περί Παρθενίας» ότι ο Χριστιανός που δέχεται ψευδοδοξία – σήμερα γράφετε τα κηρύγματα των Οικουμενιστών – θανατώνει την ψυχή του. Οι Άγιοι μας λέγουν ότι αυτός που διαφωνεί στα λόγια με τον αιρετικό επίσκοπό του αλλά κοινωνεί με αυτόν μολύνεται. Πάλι ο ίδιος ο Μέγας Βασίλειος ερμηνεύοντας τον Προφήτη Ησαΐα μας λέγει ότι αυτός ο μολυσμός είναι ο σκοτισμός της ψυχής. Επαναλαμβάνω, μολυσμός ψυχής σημαίνει σκοτισμός ψυχής.
Ακόμα ο Χριστιανός ή ο ιερεύς ή ο επίσκοπος που δεν πιστεύει στα κακόδοξα κηρύγματα του κηρύττοντος αίρεση ποιμενάρχου –σήμερα για παράδειγμα του πατριάρχου Βαρθολομαίου και των συν αυτώ Οικουμενιστών –επειδή κοινωνεί με αυτόν και τους κοινωνούντας αυτώ γίνεται εχθρός του Θεού. Μνημόσυνο σημαίνει κοινωνία Πίστεως. Ο μνημονεύων, ο έχων εκκλησιαστική κοινωνία με τους κηρύττοντες αιρετικά και τους συνοδοιπόρους του χωρίζεται από τον Θεόν, γίνεται εχθρός του Θεού, δεν έχει σωτηρία. Ο ψευδοεπίσκοπος, αυτός που κηρύττει αίρεση, σαν άλλα βέλη, με την κακόδοξη διδασκαλία του θανατώνει τις ψυχές των πιστών που έστω κι αν διαφωνούν έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με αυτόν.
Οι διακόπτοντες το μνημόσυνό του είναι σαν να υψώνουν τείχος γύρω τους, οχυρώνονται, δηλαδή προστατεύονται από την ψυχοκτόνο διδασκαλία του. Δεν βγαίνουν από την Εκκλησία. Όποιοι το λένε αυτό, κακώς ερμηνεύουν τι σημαίνει αποτείχιση και βλασφημούν στο Πανάγιο Πνεύμα. Έστω και λιγοστοί αποτειχισθέντες αυτοί ανήκουν στην Εκκλησία διότι είναι της Αληθείας και όχι της Εκκλησίας των πονηρευομένων των ψευδοποιμένων –σήμερα για παράδειγμα των Οικουμενιστών.
Τα δημοσίως αντιπατερικώς λεγόμενα δημοσίως πρέπει και να διορθώνονται. Ένας ιερεύς που δημοσίως δηλώνει ότι «σύντομα θα διακόψω το μνημόσυνο του επισκόπου μου, ο οποίος μνημονεύει τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, αλλά θα έχω κοινωνία και θα συλλειτουργώ και λοιπά με άλλους ιερείς που τον έχουν κοινωνικόν» αυτός κλέπτεται λένε οι Άγιοι Πατέρες ή από άγνοια ή από ολιγοπιστία. Το Ευαγγέλιο λέει « Πῶς δύνασθε ὑμεῖς πιστεῦσαι , δόξαν παρά ἀλλήλων λαμβάνοντες» ,δηλαδή η ομολογία της Αληθείας, η τήρηση των εντολών του Θεού και των ιερών κανόνων της Εκκλησίας μας έχει από τους εκκοσμικευμένους χριστιανούς χλευασμό και διωγμούς. Τελικά θέλουμε έναν Χριστό χωρίς σταυρό. Θέλουμε ομολογία Πίστεως χωρίς θυσίες; Ακόμα και η παροιμία το λέγει «και ο σκύλος χορτάτος και η πίτα ολόκληρη δεν γίνεται».
Ο Θεός να μας δώσει φώτιση, να πράττουμε, να λέμε και να σκεπτόμεθα τα θεάρεστα. Ο μακαρίτης ο γέροντάς μου, ο γέροντας Σάββας, κοιμήθηκε το 1991, ήταν από το 1936 μοναχός, έλεγε «Παιδί μου δυό δρόμοι υπάρχουν, του ιερομάρτυρος Κοσμά του πρώτου του Ομολογητού και των τυμπανιαίων της Ιεράς Μονής της Λαύρας», οι οποίοι συλλειτούργησαν με τους λατινόφρονες, αυτούς που υπέγραψαν ή που δέχονταν τη Σύνοδο της Λυών το 1274 επί βασιλείας του Μιχαήλ Η’ του Παλαιολόγου και του Πατριάρχου του Ιωάννου του Βέκκου, που ενώθηκαν με τους παπικούς.
Οι σημερινοί Οικουμενιστές και όσοι τους μνημονεύουν ή κοινωνούν με αυτούς, γίνονται κατά τον λόγο της Παναγίας μας «εχθροί του Υιού μου και εμού». Αυτά τα λόγια είπε η Παναγία μας. «Οι εχθροί του Υιού μου και εμού».
Αφού ο λόγος μας είναι περί αποτειχίσεως, να κάνουμε και μία αντίστοιχη ευχή: Ευχόμεθα το 2017 να είναι διστειχισμένο. Το «δι-» προσέξτε με «ι» και το «-τει-» με «ει», δηλαδή διστειχισμένο με διπλά τείχη, Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας. Διπλά τείχη με έργα ευσεβείας, τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου, και δόγματα Αληθείας. Αμήν.
Εις ο ιατρός, ο Θεάνθρωπος Χριστός. Μία η θεραπεία, η μετάνοια εν τη Ορθοδοξία. Και εν το φάρμακον, το Πνεύμα το Άγιον. Αυτά εις δόξαν Θεού και χαράς των Αγγέλων δηλαδή της Παναγίας μας. Αμήν.»
Αφού ο λόγος μας είναι περί αποτειχίσεως, να κάνουμε και μία αντίστοιχη ευχή: Ευχόμεθα το 2017 να είναι διστειχισμένο. Το «δι-» προσέξτε με «ι» και το «-τει-» με «ει», δηλαδή διστειχισμένο με διπλά τείχη, Ορθοδοξίας και Ορθοπραξίας. Διπλά τείχη με έργα ευσεβείας, τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου, και δόγματα Αληθείας. Αμήν.
Εις ο ιατρός, ο Θεάνθρωπος Χριστός. Μία η θεραπεία, η μετάνοια εν τη Ορθοδοξία. Και εν το φάρμακον, το Πνεύμα το Άγιον. Αυτά εις δόξαν Θεού και χαράς των Αγγέλων δηλαδή της Παναγίας μας. Αμήν.»
