«πᾶς ὁ παραβαίνων καί μή μένων ἐν τῇ διδαχῇ τοῦ
Χριστοῦ Θεόν οὐκ ἔχει» (Β΄ Ἰωάν. 9)
Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, μέ οἰκουμενικό κῦρος, πού ἀναφέρονται στήν ἀπαγόρευση συμπροσευχῆς μέ αἱρετικούς
Κανών Ι' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
"Εἴ τις ἀκοινωνήτῳ κᾄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὖτος ἀφοριζέσθω".
Κανών ΙΑ΄τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
"Εἴ τις καθῃρημένῳ , κληρικός ὤν, κληρικῷ συνεύξηται, καθαιρείσθω καί αὐτός".
«Τον Πάπα να καταράσθε, αυτός θα είναι η αιτία του κακού»
(ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ ΑΙΤΩΛΟΣ)
Κανών ΜΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
"Ἐπίσκοπος, ἤ Πρεσβύτερος, ἥ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δέ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς, ἐνεργῆσαί τι, καθαιρείσθω".
«Φεύγετε τούς Παπικούς ως φεύγει τις από όφεως και από προσώπου πυρός»
(ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ)
Κανών ΞΕ' τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
"Εἴ τις Κληρικός, ἤ Λαϊκός εἰσέλθοι εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων, ἤ αἱρετικῶν προσεύξασθαι,
καί καθαιρείσθω, καί ἀφοριζέσθω".
ΚΑΝΟΝΑΣ ΤΗΣ ΣΤ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ Κανὼν ΙΑ´
Μηδεὶς τῶν ἐν ἱερατικῷ καταλεγομένων τάγματι, ἢ λαϊκός, τὰ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἄζυμα ἐσθιέτω, ἢ τούτοις προσοικειούσθω, ἢ ἐν νόσοις προσκαλείσθω, καὶ ἰατρείας παρ᾿ αὐτῶν λαμβανέτω, ἢ ἐν βαλανείοις τούτοις παντελῶς συλλουέσθω· εἰ δέ τις τοῦτο πράξαι ἐπιχειροίη, εἰ μὲν κληρικὸς εἴη, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκός, ἀφοριζέσθω.
Ἁγ. Ἀποστόλων Κανὼν Ο´
Εἴ τις ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τῶν κληρικῶν, νηστεύοι μετὰ Ἰουδαίων, ἢ ἑορτάζοι μετ᾿ αὐτῶν, ἢ δέχοιτο παρ᾿ αὐτῶν τὰ τῆς ἑορτῆς ξένια, οἷον ἄζυμα ἤ τι τοιοῦτον, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκὸς εἴη, ἀφοριζέσθω.
Κανών ΟΑ΄ τῶν Ἁγ. Ἀποστόλων:
"Εἴ τις Χριστιανός ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἰερόν ἐθνῶν, ἤ εἰς συναγωγήν Ἰουδαίων ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἤ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω".
Κανών ΣΤ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
"Περί τοῦ μή συγχωρεῖν τοῖς αἱρετικοῖς εἰσιέναι εἰς τόν οἶκον τοῦ Θεοῦ,
ἐπιμένοντας τῇ αἱρέσει".
«Ημείς δι’ ουδέν άλλο, απεσχίσθημεν των Λατίνων, αλλ’ η ότι εισίν ου μόνον σχισματικοί,
αλλά και ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ».
(ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ)
«Εάν δε επιμείνη η οργή του Θεού, ποία βοήθεια ημίν της Δυτικής οφρύος; Οι το αληθές ούτε ίσασιν ούτε μαθείν ανέχονται ψευδέσι δε υπονοίαις προειλημμένοι... προς μεν τούς την αλήθειαν αυτοίς απαγγέλλοντας φιλονεικήσαντες, την δε αίρεσιν δι’ εαυτών βεβαιώσαντες. Εγώ μεν γαρ αυτός, εβουλόμην αυτών επιστείλαι τω κορυφαίω... ότι ούτε ίσασιν παρ’ ημίν την αλήθειαν, ούτε την οδόν δι’ ης αν μανθάνοιεν καταδέχονται,... μηδέ αξίωμα κρίνειν υπερηφανείαν, αμάρτημα και μόνον αρκούν έχθραν ποιήσαι εις Θεόν». (Μέγας Βασίλειος)
Κανών Θ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τποικῆς Συνόδου:
"Περί τοῦ μή συγχωρεῖν εἰς τά κοιμητήρια, ἤ εἰς τά λεγόμενα μαρτύρια πάντων τῶν αἱρετικῶν ἀπιέναι τούς τῆς Ἐκκλησίας, εὐχῆς ἤ θεραπείας ἕνεκα, ἀλλά τούς τοιούτους, ἐάν ὧσι πιστοί, ἀκοινωνήτους γίνεσθαι μέχρι τινός, μετανοοῦντας δέ, καί ἐξομολογουμένους ἐσφάλθαι, παραδέχεσθαι..
Κανών ΛΒ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
"ὅτι οὐ δεῖ αἵρετικῶν εὐλογίας λαμβάνειν, αἵτινες εἰσίν ἀλογίαι μᾶλλον, ἤ εὐλογίαι".
Κανών ΛΓ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
"ὅτι οὐ δεῖ αἱρετικοῖς ἤ σχισματικοῖς συνεύχεσθαι".
«Ου χωρεί συγκατάβασις εις τα της Πιστεως». Αγ. Μάρκος
«Βούλομαι πλατύτερον την εμήν γνώμην ειπείν... ίνα σύμφωνος ω εμαυτώ απ’ αρχής έως τέλους και μη δόξη τισίν ότι άλλα έλεγον, άλλα δε έκρυπτον εν τη διανοία... λέγω δε περί του Πατριάρχου ή του κλήρου αυτού ή των κοινωνούντων αυτώ τινα συνεύξασθαι ή συμφορέσαι τοις εκ του ημετέρου μέρους ιερεύσι τοις προς τα τοιαύτα προσκληθείσι δόξας ως οιοδήποτε τρόπω προσίεμαι και εν τω κρυπτώ την αυτού κοινωνίαν και ίνα μη η σιωπή μου συγκατάβασιν τινα υπονοήσαι παρέξει, τοις μη καλώς και εις βάθος ειδόσι τον εμόν σκοπόν, λέγω και διαμαρτύρομαι ενώπιον των παρατυχόντων πολλών και αξιολόγων ανδρών, ως ούτε βούλομαι την αυτού ή την μετ’ αυτού κοινωνίαν το παράπαν ουδαμώς ούτε επί τη ζωή μου ούτε μετά τον θάνατόν μου... Πέπεισμαι γαρ ακριβώς, ότι όσον αποδιΐσταμαι τούτου και των τοιούτων εγγίζω τω Θεώ και πάσι τοις πιστοίς και Αγίοις Πατράσι και θεολόγοις της Εκκλησίας· ώσπερ αν πείθομαι τοις... συντιθεμένοις τούτοις, αποδιΐσταμαι της αληθείας και των μακαρίων διδασκάλων της Εκκλησίας· και δια τούτο λέγω ώσπερ παρά πάσαν μου την ζωήν ήμην ΚΕΧΩΡΙΣΜΕΝΟΣ απ’ αυτών ούτω και εν τω καιρώ της εξόδου μου και έτι μετά την εμήν αποβίωσιν και εξ όρκου εντέλλομαι ίνα μηδείς εξ αυτών προσεγγίση ή εν τη εμή κηδεία ή εν τοις μνημοσύνοις μου....» Αγ. Μάρκος
Κανών ΛΔ' τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Συνόδου:
"ὅτι οὐ δεῖ πάντα χριστιανόν ἐγκαταλείπειν Μάρτυρας Χριστοῦ, καί ἀπιέναι πρός τούς ψευδομάρτυρας, τοῦτ' ἐστιν αἱρετικῶν, ἤ αὐτούς πρός τούς προειρημένους, αἱρετικούς γινομένους· οὗτοι γάρ ἀλλότριοι τοῦ Θεοῦ τυγχάνουσιν. Ἔστωσαν οὖν ἀνάθεμα οἱ ἀπερχόμενοι πρός αὐτούς".
Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
«Ο ένας ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ είναι ο ΠΑΠΑΣ, και ο έτερος είναι αυτός που είναι στο κεφάλι μας, χωρίς να ειπώ το όνομά του· το καταλαμβάνετε, μα λυπηρόν είναι να σας το ειπώ, διότι αυτοί οι ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ είναι εις την ΑΠΩΛΕΙΑΝ, καθώς το έχουν». (Διδαχή Η’)
Αρχιμανδρίτης Ιουστίνος Πόποβιτς:
«Τρεις είναι οι μεγαλύτερες Πτώσεις του ανθρώπου. α)Η πτώσις του Αδάμ β) Η πτώσις του Ιούδα και γ) Η πτώσις του ΠΑΠΑ».
Κανών ΛΖ΄ τῆς ἐν Λαοδικείᾳ Τοπικῆς Συνόδου:
"ὅτι οὐ δεῖ παρά τῶν Ἰουδαίων ἤ αἱρετικῶν τά πεμπόμενα ἑορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζει αὐτοῖς".
ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ
Κανόνας ΚΘ':
«Οι Χριστιανοί δεν πρέπει να ιουδαΐζουν και να σχολάζουν το Σάββατο, αλλά να εργάζονται κατ’ αυτήν την ημέρα, και να προτιμούν την Κυριακή, αν βέβαια δύνανται, για να σχολάζουν ως Χριστιανοί, και αν βρεθούν ιουδαϊστές (ιουδαΐζοντες), ας είναι ανάθεμα από το Χριστό.
Κανόνας ΛΖ': «Δεν πρέπει να λαβαίνουμε τα (γιορτινά δώρα) που στέλνουν οι Εβραίοι ή οι αιρετικοί μήτε να εορτάζουμε μαζί τους».
Κανόνας ΛΗ': «Δεν πρέπει να λαβαίνουμε άζυμα από τους Εβραίους ή να έχουμε κοινωνία στις ασέβειές τους».
Κανών Θ' τοῦ Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας:
Ἐρώτησις. Εἰ ὀφείλει Κληρικός εὔχεσθαι, παρόντων Ἀρειανῶν, ἤ ἄλλων αἱρετικῶν; ἠ οὐδέν αὐτόν βλάπτει, ὁπόταν αὐτός ποιῇ τήν εὐχή, ἤγουν τήν προσφοράν;
Ἀπόκρισις.
Ἐν τῇ θεία ἀναφορᾷ ὁ Διάκονος προσφωνεῖ πρό τοῦ ἀσπασμοῦ: "Οἱ ἀκοινώνητοι περιπατήσατε". Οὐκ ὀφείλουσιν οὖν παρεῖναι, εἰ μή ἄν ἐπαγγέλλωνται μετανοεῖν καί ἐκφεύγειν τήν αἵρεσιν"
Στούς πιό πάνω Κανόνες θά πρέπει νά προστεθοῦν καί οἱ
Κανών Β' τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου:
"Πάντας τούς εἰσιόντας εἰς τήν Ἐκκλησίαν, καί τῶν Ἱερῶν Γραφῶν ἀκούοντας, μή κοινωνοῦντας δέ εὐχῆς ἅμα τῷ λαῷ ἤ ἀποστρεφομένους τήν μετάληψιν τῆς Εὐχαριστίας, κατά τινά ἀταξίαν, τούτους ἀποβλήτους γίνεσθαι τῆς Ἐκκλησίας, ἕως ἄν ἐμομολοηγσάμενοι καί δείξαντες καρπούς μετανοίας κάι παρακαλέσαντες, τυχεῖν δυνηθῶσι συγγνώμης. Μή ἐξεῖναι δέ κοινωνεῖν τοῖς ἀκοινωνήτοις, μηδέ ἐν ἑτέρᾳ Ἐκκλησίᾳ ὑποδέχεσθαι τούς ἐν ἑτέρᾳ Ἑκκλησίᾳ μή συναγομένους. Εἰ δέ φανείῃ τις τῶν
επισκόποπων, η Πρεσβυτέρων ἤ Διακόνων, ἤ τις τοῦ κανόνος τοῖς ἀκοινωνήτοις κοινωνω, καί τοῦτον ἀκοινώνητον εἶναι, ὥς ἄν συγχέοντα τόν κανόντα τῆς Ἐκκλησίας".
Κανών Α' τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, (ἐπικυρώνει τούς Κανόνες τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καί Ἀντιοχείᾳ Τοποικῶν Συνόδων καί τοῦ Ἁγ. Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας).
Κανών Β΄ τῆς ΣΤ' Οικουμενικῆς Συνόδου, (ἐπικυρώνει τούς Ἀποστολικούς Κανόνες, τούς Κανόνες τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καί Ἀντιοχείᾳ Τοπικῶν Συνόδων καί τοῦ Ἁγ. Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας).
Κανών Α΄ τῆς Ζ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, (ἐπικυρώνει τούς Ἀποστολικούς Κανόνες, τούς Κανόνες τῶν ἐν Λαοδικείᾳ καί Ἀντιοχείᾳ Τοπικῶν Συνόδων καί τοῦ Ἁγ. Τιμοθέου Ἀλεξανδρείας).
«Μεγάλο, πολύ μεγάλο και σπουδαίο είναι ένα ζήτημα που δεν του δώσανε σχεδόν καθόλου προσοχή οι περισσότεροι Έλληνες. Κι αυτό είναι το ότι από καιρό αρχίσανε κάποιοι δικοί μας κληρικοί να θέλουν και να επιδιώκουν να δέσουν στενές σχέσεις με τούς παπικούς, που επί τόσους αιώνες μας ρημάξανε. Γιατί, στ’ αληθινά, δεν υπάρχει πιο μεγάλος αντίμαχος της φυλής μας, κι επίμονος αντίμαχος, που, σώνει και καλά, θέλει να σβήσει την Ορθοδοξία. Οι δεσποτάδες που είπα πως τούς έπιασε, άξαφνα κι αναπάντεχα, ο έρωτας με τούς Λατίνους, λένε πως το κάνουν από “αγάπη”. Μα αυτό είναι χονδροειδεστάτη δικαιολογία και καλά θα κάνουνε να παρατήσουνε αυτά τα ρασόλια της “αγάπης”, που την κάνανε ρεζίλι. Ο διάβολος, άμα θελήσει να κάνει το πιο πονηρό παιγνίδι του, μιλά, ο αλιτήριος για αγάπη. Ο,τι είπε ο Χριστός, το λέγει κι αυτός
κάλπικα, για να ξεγελάσει...
Τώρα, στα καλά καθούμενα, τούς ρασοφόρους μας τούς έπιασε παροξυσμός της αγάπης για τούς Ιταλιάνους, που στέκουνται, όπως πάντα, κρύοι και περήφανοι, και δεν γυρίζουνε να τούς δούνε αυτούς τούς “εν Χριστώ αδελφούς”, που όσα τούς κάνανε από τον καιρό των Σταυροφόρων ίσαμε τώρα, δεν τούς τάκανε μήτε Τούρκος, μήτε Ταταρος, μήτε Μωχαμετάνος. Ίσως κι οι δικοί μας να το κάνουν από παρεξηγημένη καλωσύνη.
Oπως είπα, οι περισσότεροι δικοί μας δεν δώσανε καμμιά σημασία σ’ αυτές τις φιλοπαπικές κινήσεις, που είναι θάνατος για το γένος μας και που τις κινήσανε οι καταχθόνιες δυνάμεις που πολεμάνε τον Χριστό και που με τα λεπτά τούς αγοράζουνε όλους, δεν δώσανε λοιπόν καμμιά σημασία, γιατί τα θεωρούνε τιποτένια πράγματα, αν δεν είναι κι ίδιοι αγορασμένοι, άξια μοναχά για κάποιους στενοκέφαλους και φανατικούς αποπετρωμένους χριστιανούς. Τωρα τα μυαλά γινήκανε φαρδειά, και καταγίνουνται με άλλα, κοσμοϊστορικά προβλήματα! “Θα καθόμαστε να κυττάζουμε τώρα παπάδες κι Ορθοδοξίες;”. Μα αυτούς δεν τούς μέλει κι αν εξαφανισθεί από τον κόσμο κάθε ελληνικό πράγμα. Και θα εξαφανισθεί όχι τόσο εύκολα με τον αμερικανισμό που πάθαμε, όσο αν γίνουμε στη θρησκεία παπικοί. Γιατί γι’ αυτού πάμε. Παπική Ελλάδα θα πει εξαφάνιση της Ελλάδας. Να γιατί είπα πως είναι πολύ σπουδαίο ζήτημα αυτές οι ερωτοτροπίες που αρχίσανε κάποιοι κληρικοί δικοί μας με τούς παπικούς, κι η αιτία είναι το ότι δεν νοιώσανε τι είναι
Ορθοδοξία ολότελα, μ’ όλο που είναι δεσποτάδες.
Τo κακό είναι πως ο λαός δεν πήρε, καλά-καλά, είδηση για τη συνομωσία. Ποιός να τον πληροφορήσει αφού οι γραμματισμένοι τα θεωρούνε αυτά τα πράγματα ανάξια για τη μοντέρνα σοφία τους, και τρέχουν
σημαιοφόροι σε κάθε νεωτερισμό;
Απο τότε που αρχίσανε οι λυκοφιλίες ανάμεσα στούς δικούς μας και στούς παπικούς (και σημείωσε πως οι δικοί μας φαγωθήκανε πρώτοι να πιάσουνε σχέση με τούς Λατίνους σαν να πήρανε από κάπου διαταγή, κι ολοένα μιλάνε για “τον διάλογον” μαζί τους, δίχως να ξέρουνε καλά-καλά τι λένε), από τότε λοιπόν, ακούμε, κάθε τόσο, κάτι πράγματα θεατρικά, άνοστα, ανόητα, δίχως καμμιά σοβαρότητα... με σκοπό να πουλήσουν την Ορθοδοξία, γιατί γι’ αυτούς είναι καθυστερημένη μορφή του Χριστιανισμού, δηλ. ένας βλάχικος χριστανισμός... Και τι κάνανε; Τιποτα! Λογια πολλά και χαμένα, που να ντρέπεται κι ο τελευταίος Έλληνας Ορθόδοξος...
Κι εμείς οι Ορθόδοξοι, που φυλάξαμε το βαθύ μυστήριο της ευσέβειας, τώρα, στα καλά καθούμενα, πάμε να γίνουμε ένα μ’ αυτούς που γελοιοποιήσανε τον Χριστό όσο κανένας άθεος. Αλλά, από που να πιάσει
κανένας και που να τελειώσει;
Όσοι ήτανε έως τώρα αδιάφοροι για τη θρησκεία και για την Εκκλησία, και που πολλοί απ’ αυτούς τις περιπαίζανε μάλιστα, όλοι αυτοί γινήκανε έξαφνα παπόφιλοι, και μασάνε σαν μαστίχι την ψεύτικη λέξη “αγάπη”. Μεγαλύτερο ρεζιλίκι δεν έγινε. Εμείς οι άλλοι που είμαστε κολλημένοι από νεότητος στην Εκκλησία μας, είμαστε στενοκέφαλοι, μοχθηροί, γυμνοί από αγάπη κι από αληθινή ευσέβεια. Η μόδα είναι τώρα να φαίνεσαι άνθρωπος της εποχής μας, που ένοιωσε τα "αιτήματά" της...». ( ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ-ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ)
