Τα μέλη συμμετείχαν εις Δοξολογίαν εις τον Ορθόδοξον Καθεδρικόν Ναόν του Αγίου Στεφάνου και εις εσπερινήν συμπροσευχήν εις τον καθεδρικόν ναόν της Παναγίας των Παρισίων, όπου έλαβε χώραν και η προσκύνησις του φερομένου ακανθίνου στεφάνου του Κυρίου. Παραθέτομεν χαρακτηριστικά τμήματα του ανακοινωθέντος από την αγγλικήν, τα οποία δείχνουν την επικράτησιν του μασονικού πνεύματος εις τα αποφασισθέντα:
«Το θέμα της συνάντησης «Η Ευρώπη αντιμέτωπη με την φονταμενταλιστική τρομοκρατία και η αξία του ανθρώπινου προσώπου και η θρησκευτική ελευθερία» συζητήθηκε σε βάθος στο Φόρουμ, ο στόχος του οποίου είναι να καταδειχθεί η σύγκλιση των Καθολικών και των Ορθοδόξων στα μείζονα ζητήματα της κοινωνικής ηθικής, προκειμένου να συμβάλουν στην ειρήνη και τη σταθερότητα των κοινωνιών μας…
Συζητήσαμε τις τρομοκρατικές ενέργειες που μαστίζουν πολλές από τις χώρες μας και έχουν προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Προσπαθήσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε τα αίτια της τρομοκρατίας.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι έχουμε μικρή επίδραση στα ισλαμικά δίκτυα, αλλά πρέπει να κατανοήσουμε το φαινόμενο σε όλες τις διαστάσεις του. Δεν τίθεται θέμα να στιγματιστεί η θρησκεία του Ισλάμ. Παρατηρούμε, μαζί με τους μουσουλμάνους ηγέτες, ότι κάποιοι τρομοκράτες δικαιολογούν τη δράση τους από τα ιερά κείμενα του Ισλάμ. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ένα μεγάλο έργο ερμηνευτικής των βασικών κειμένων απαιτείται προκειμένου να αποκτήσουν μία φωτισμένη κατανόηση…
Έχει προταθεί ότι η ριζοσπαστικοποίηση έχει εξισλαμιστεί, και όχι το αντίθετο. Πιστεύουμε ότι ορισμένες αφηγήσεις της ισλαμικής ιστορίας και εμπειρίας έχουν ενισχύσει το πνεύμα αυτών των νέων ανθρώπων (ενν. που προβαίνουν εις τρομοκρατικάς πράξεις) με το όραμα για μίσος και απόρριψη του άλλου. Η νεότητα, όμως, είναι η ώρα της ελπίδας και της οικοδόμησης του μέλλοντος. Καλούμε όλους τους νέους να δεσμευθούν για την οικοδόμηση ενός αδελφικού κόσμου που δεν αποκλείει κανένα. Καλούμε τις μουσουλμανικές θρησκευτικές αρχές να διασφαλίσουν ότι δεν υπάρχει διάδοση μιας συστηματικά εχθρικής εικόνας του μη-μουσουλμανικού κόσμου…
Το Διάταγμα του Κωνσταντίνου διακηρύσσει το δικαίωμα του κάθε ατόμου να αποφασίζει ελεύθερα για τον εαυτό του τη θρησκευτική πίστη που αυτός η αυτή θέλει να ακολουθήσει. Επιμένει ότι οι θρησκευτικές ομάδες πρέπει να συνυπάρχουν ειρηνικά μεταξύ τους στην κοινωνία και σε όλο τον κόσμο. Αυτό δείχνει ότι η πολιτική εξουσία δεν θα πρέπει να ευνοεί μία συγκεκριμένη θρησκεία, αλλά να σέβεται την «υπέρτατη θεότητα», που κάθε θρησκεία ονομάζει, σύμφωνα με τις πεποιθήσεις της. Οι νομικές βάσεις του εκκοσμικευμένου σύγχρονου κράτους είναι εμπνευσμένες από αυτές τις ιδέες…
Ο Χριστιανισμός είναι ένας δείκτης της ταυτότητας που δεν αρνείται στους άλλους τα ανθρώπινα δικαιώματά τους, αλλά επιδιώκει να συνεργαστεί με όλους για την υλοποίηση του κοινού καλού…
Όσον αφορά τους μετανάστες, θυμόμαστε ότι είμαστε όλοι παιδιά του Αβραάμ, ο οποίος έγινε δεκτός ως ξένος στη γη του Σεθ, όπου μπόρεσε να βρει ένα τόπο ταφής για τη σύζυγό του Σάρα…
Η λέξη κλειδί για τους μετανάστες είναι η ένταξη. Δεν αναμένεται να απορρίψουν τη βαθιά ανθρώπινη ταυτότητά τους, αλλά να τη ζήσουν στο νέο πλαίσιο της χώρας υποδοχής. Προκειμένου να είναι δυνατή η ένταξη και οι πλουραλιστικές κοινωνίες να είναι βιώσιμες, πρέπει να αναπτυχθεί μία κοινή βάση αξιών και αρχών, χωρίς την οποία δεν θα επιτευχθεί η κοινωνική συνοχή. Αυτή η κοινή βάση αποτελείται από τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που αφορούν σε όλα τα άτομα, λόγω της ανθρωπότητάς τους: πρέπει να επιτρέπει στις πολιτιστικές διαφορές να μη μας χωρίζουν, αλλά να εμπλουτίζουν την κοινή μας κληρονομιά…
Η μακρά χριστιανική παράδοσή μας, μας έχει διδάξει ότι το Ευαγγέλιο του Ιησού ήταν σε θέση -και εξακολουθεί να είναι σε θέση- να φέρει τους άνδρες και τις γυναίκες κάθε προέλευσης μαζί σε ένα ενιαίο λαό πίστεως. Το Πνεύμα της Πεντηκοστής φέρνει πάντα ζωή στις Εκκλησίες μας. Είναι ευθύνη μας να βεβαιώσουμε ότι αυτό που τελικά ενώνει τους ανθρώπους είναι κάτι πνευματικό. Η ίδια η Εκκλησία βλέπει τον εαυτό της σαν σε ιεραποδημία στη Γη. Σε αυτό το ταξίδι προς την καθολική βασίλεια, παρουσιάζει ήδη την ενότητα της πίστεως εντός της ποικιλομορφίας των σύγχρονων πολιτισμών και των συνθηκών διαβίωσης…
Ο διάλογος της αλήθειας μεταξύ των ανθρώπων διαφορετικών θρησκειών η πεποιθήσεων είναι η μόνη διέξοδος από καταστάσεις φόβου και αμοιβαίου αποκλεισμού. Ο διάλογος μας διδάσκει να γινόμαστε πιο ταπεινοί. Κατά τον διάλογο με τους άλλους, συνεχώς ανακαλύπτουμε ανύποπτα πλούτη στην κοινή μας ανθρωπότητα. Έτσι είμαστε στην ευχάριστη θέση να προοδεύουμε προς μία καλύτερη γνώση και μεγαλύτερη αγάπη Εκείνου ο οποίος – για εμάς – είναι η εκπλήρωση της ανθρωπότητάς μας: τον Ιησού Χριστό τον Κύριό μας, “την Οδό, την Αλήθεια και τη Ζωή»».
