επισημαίνουμε με κόκκινο τις καθαιρέσεις/ αφορισμούς / εξορίες των Αγίων μας
και με μπλε την ΑΠΑΝΤΗΣΗ-ΑΠΟΦΑΣΗ τους:
ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ να αποδεχθούν τις καθαιρέσεις και συνέχιζαν τα λειτουργικά τους καθήκοντα.
Ακούτε πατέρες π.Νικόλας Μανώλη, π.Θεόδωρε Ζήση και π.Φώτιε Βεζύνια;
Οι Άγιοι θεωρούσαν τις αποφάσεις (των Συνόδων που τους καθαιρούσαν) ΑΚΥΡΕΣ και συνέχιζαν να λειτουργούν. Εσείς ΓΙΑΤΙ σταματήσατε;
Αφιερωμένο εξαιρετικά στον "καθηρρημένο" π.Ευθύμιο Τρικαμηνά, και σε όλους τους διακόψαντες την μνημόνευση του επισκόπου τους (ή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου) ιερωμένους, που καθαιρέθηκαν ή θα καθαιρεθούν.
Ήρθε η ώρα να μάθουμε εκκλησιαστική ιστορία, αυτά που τόσα χρόνια επιμελώς μας έκρυβαν.
ΔΕΙΤΕ πως αντιμετώπιζαν τους αιρετικούς επισκόπους και πατριάρχες οι Άγιοι μας.
Ομάδα Εκπαιδευτικών "Ο Παιδαγωγός"
Από τον Βίον του Αγ. Ιωάννη (Χρυσοστόμου):
Θεόφιλος ὁ Ἀλεξανδρείας μεταβὰς εἷς Κωνσταντινούπολιν καὶ λαβῶν «προδήλους ἐχθροὺς» (Παλλαδίου Ἐλενουπόλεως, PG. 47, 29) τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ χρυσοστόμου, συνεκρότησεν «ἐπὶ Δρῦν» (Τοῦ αὐτοῦ , PG. 47, 28) Σύνοδον.
Διὰ τῆς ἐχθρικῆς ταύτης Συνόδου, καθήρεσε τὸν Χρυσόστομον ἀδίκως (Τοῦ αὐτοῦ, PG. 47, 30).
Οἱ ἓν Κωνσταντινούπολει Ὀρθόδοξοι δὲν ἐδέχθησαν τὴν ἐχθρικὴν καὶ ἄδικον ταύτην καθαίρεσιν τοῦ Ἁγίου, ἀλλὰ ἔκριναν αὐτὴν ἐκκλησιαστικῶς ἄκυρον καὶ ἀνυπόστατον. Διὸ ἔλεγον πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι Ἰωάννης οὗ «καθήρηται (δὲν ἔχει καθαιρεθῆ) ἀληθῶς».
Ὁμοίως ἔπραξε καὶ ὁ Ἰννοκέντιος Ρώμης καὶ ἐκοινώνει πρὸς τὸν Χρυσόστομον, ὅπως καὶ πρὸς τὸν Θεόφιλον, λέγων πρὸς τὸν τελευταῖον «ἠμεῖς καὶ σὲ ἴσμεν (γνωρίζομεν) κοινωνικὸν καὶ τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννην» (Ἰννοκεντίου Ρώμης, PG. 47, 12).
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος οὐδέποτε ἀνεγνώρισε τὴν ἄδικον καθαίρεσίν του καὶ ἐθεώρει ἐαυτὸν πάντοτε ὡς τὸν κανονικὸν Ἐπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, μέχρι τοῦ θανάτου του.
Διὰ τοῦτο ἔγραφεν ἐκ τῆς ἀδίκου ἐξορίας, περὶ «ἐκείνου τοῦ Ἀρσακακίου, ὃν ἐκάθισεν ἡ βασίλισσα ἓν τῷ θρόνω», ὅτι «σχῆμα μὲν ἔχων ἐπισκόπου» «οὗτος μοιχὸς ἔστιν, οὗ σαρκός, ἀλλὰ πνεύματος, ζῶντος γὰρ ἐμοῦ, ἤρπασέ μου τὸν θρόνον τῆς Ἐκκλησίας» (Χρυσοστόμου, PG. 52, 685). O Χρυσόστομος κατὰ τὴν ἐξορίαν ἔφερε μεθ' ἐαυτοῦ τὰ λειτουργικὰ ἄμφια.(Άραγε τι να τα κάνει;)
Από τον βίο του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά:
Ο καταδικασθείς σε καθαίρεση και αφορισμό, στη Σύνοδο του 1344 από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα,
Διὰ τῆς ἐχθρικῆς ταύτης Συνόδου, καθήρεσε τὸν Χρυσόστομον ἀδίκως (Τοῦ αὐτοῦ, PG. 47, 30).
Οἱ ἓν Κωνσταντινούπολει Ὀρθόδοξοι δὲν ἐδέχθησαν τὴν ἐχθρικὴν καὶ ἄδικον ταύτην καθαίρεσιν τοῦ Ἁγίου, ἀλλὰ ἔκριναν αὐτὴν ἐκκλησιαστικῶς ἄκυρον καὶ ἀνυπόστατον. Διὸ ἔλεγον πρὸς τὸν βασιλέα, ὅτι Ἰωάννης οὗ «καθήρηται (δὲν ἔχει καθαιρεθῆ) ἀληθῶς».
Ὁμοίως ἔπραξε καὶ ὁ Ἰννοκέντιος Ρώμης καὶ ἐκοινώνει πρὸς τὸν Χρυσόστομον, ὅπως καὶ πρὸς τὸν Θεόφιλον, λέγων πρὸς τὸν τελευταῖον «ἠμεῖς καὶ σὲ ἴσμεν (γνωρίζομεν) κοινωνικὸν καὶ τὸν ἀδελφὸν Ἰωάννην» (Ἰννοκεντίου Ρώμης, PG. 47, 12).
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος οὐδέποτε ἀνεγνώρισε τὴν ἄδικον καθαίρεσίν του καὶ ἐθεώρει ἐαυτὸν πάντοτε ὡς τὸν κανονικὸν Ἐπίσκοπον Κωνσταντινουπόλεως, μέχρι τοῦ θανάτου του.
Διὰ τοῦτο ἔγραφεν ἐκ τῆς ἀδίκου ἐξορίας, περὶ «ἐκείνου τοῦ Ἀρσακακίου, ὃν ἐκάθισεν ἡ βασίλισσα ἓν τῷ θρόνω», ὅτι «σχῆμα μὲν ἔχων ἐπισκόπου» «οὗτος μοιχὸς ἔστιν, οὗ σαρκός, ἀλλὰ πνεύματος, ζῶντος γὰρ ἐμοῦ, ἤρπασέ μου τὸν θρόνον τῆς Ἐκκλησίας» (Χρυσοστόμου, PG. 52, 685). O Χρυσόστομος κατὰ τὴν ἐξορίαν ἔφερε μεθ' ἐαυτοῦ τὰ λειτουργικὰ ἄμφια.(Άραγε τι να τα κάνει;)
Από τον βίο του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά:
Ο καταδικασθείς σε καθαίρεση και αφορισμό, στη Σύνοδο του 1344 από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα,
Αγιορείτης ιερομόναχος Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και ο μαθητής του μοναχός Ιωσήφ ο Καλόθετος απάντησαν μη αναγνωρίζοντας την καθαίρεση τους στον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα το 1344 (δηλαδή πριν την καθαίρεση αυτού του τελεταίου το 1347) για την καινοτομία στην Ορθόδοξη Πίστη που αφορά τη λατινόφρονη αίρεση της κτιστής Χάριτος.
Γράφουν ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και ο μαθητής του Ιωσήφ ο Καλοθετός σε ελεύθερη μετάφραση:
"Μας λένε όσοι αποκαλούν τους εαυτούς τους και καλούνται από τους άλλους ειδήμονες και ιερούς ότι θα μας κάνουν απόβλητους της Εκκλησίας.
Από ποιά Εκκλησία θα μας κάνουν απόβλητους; Από Αυτήν των Αποστόλων; Από αυτήν των Ομολογητών; Αφού με αυτούς είμαστε σύμφωνοι.
Άρα λοιπόν θα μας εκδιώξουν από την νέα εκκλησία με τα νεοφανή δόγματα. Γιατί που φαίνεται η ευσέβεια σε αυτήν την νεοφανή εκκλησία; Στις απειλές, στους λοιδωρισμούς, στο εναντίον των αγίων στασιακό φρόνημα, στο ψεύδος και στην παραποίηση των Ιερών Κανόνων, στον ισοσκελισμό Αγίων και βεβήλων; (Όλα αυτά μήπως διεπράχθησαν και στην Κρήτη; Μήπως;)
Η δική μας Εκκλησία, είναι αγνή, καθαρά, ειρηνική, απέχει του οποιοδήποτε φαύλου καί πονηρού καί κάθε κακίας, είναι ἐλευθέρα καί δεν αναμιγνύεται με ρύπους καί σπίλους, πρεσβεύει τά υγιά καί καθαρά καί απειλικρινημένα δόγματα των θεοφόρων ἀνδρῶν. Μόνη κεφαλή δέ της Εκκλησίας είναι ὁ Kύριος ημών Ιησούς Χριστός, μέλη δέ καί μέρη τῆς τοιαύτης Εκκλησίας είναι τό σύστημα καί η σύνοδος των ευσεβών και όχι των αυτοανακηρυχθέντων δεδικαιωμένων."
(Από την Ἀναίρεσιν γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, ΕΠΕ 3, 606 και από Ἰωσήφ Καλοθέτου Συγγράμματα, παρά Δημητρίου Τσάμη, τόμος 1, σελ. 294-296)
(Μήπως ανατρέπεται και η Ζηζιούλειος Θεολογία, η οποία πολύ βόλεψε κάποιους;).
Από τον βίο του Αγ. Αθανασίου του Πάριου:
Η κολλυβαδική έριδα συνεκλόνισε το Άγιο Όρος στα μέσα του 18ου αιώνα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Αθανάσιος συκοφαντήθηκε και διώχθηκε από τους αντιπάλους του μαζί με τους άλλους Κολλυβάδες Αγίους, ως αιρετικός, γεγονός που οδήγησε το 1776 στην καθαίρεσή του.
Δεν σταμάτησε όμως να λειτουργεί και να
αγωνίζεται από την εξορία του, όπως και οι άλλοι Άγιοι Κολλυβάδες. (Μνημονεύοντας ποίον επίσκοπον;).
Από τον Βίο του Μ. Αθανασίου:
Οι αντίπαλοι όμως του αγίου Αθανασίου δεν ησύχασαν• συνέχισαν τις ραδιουργίες και πέτυχαν και πάλι την καθαίρεση του Αγίου και την εξορία του στη Ρώμη δεύτερη εξορία του Μεγάλου Αθανασίου (Μάρτιος 340 – Οκτώβριος 346).
Στη Ρώμη ο Αθανάσιος έτυχε μεγάλης περιποιήσεως από τον πάπα Ιούλιο (337-352).
Όντας δε ο Άγιος εξόριστος στη Ρώμη, συνέχισε τα ποιμαντικά του καθήκοντα και
συνέβαλε πάρα πολύ στη διάδοση του μοναχισμού στη Δύση, προβάλλοντας ως υπόδειγμα την αρετή και τον τρόπο ασκήσεως του Μεγάλου Αντωνίου. (Απείθαρχος και ο ¨Αγιος Αθανάσιος;)
Από τον βίο του Αγ. Κυρίλλου
Γράφουν ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και ο μαθητής του Ιωσήφ ο Καλοθετός σε ελεύθερη μετάφραση:
"Μας λένε όσοι αποκαλούν τους εαυτούς τους και καλούνται από τους άλλους ειδήμονες και ιερούς ότι θα μας κάνουν απόβλητους της Εκκλησίας.
Από ποιά Εκκλησία θα μας κάνουν απόβλητους; Από Αυτήν των Αποστόλων; Από αυτήν των Ομολογητών; Αφού με αυτούς είμαστε σύμφωνοι.
Άρα λοιπόν θα μας εκδιώξουν από την νέα εκκλησία με τα νεοφανή δόγματα. Γιατί που φαίνεται η ευσέβεια σε αυτήν την νεοφανή εκκλησία; Στις απειλές, στους λοιδωρισμούς, στο εναντίον των αγίων στασιακό φρόνημα, στο ψεύδος και στην παραποίηση των Ιερών Κανόνων, στον ισοσκελισμό Αγίων και βεβήλων; (Όλα αυτά μήπως διεπράχθησαν και στην Κρήτη; Μήπως;)
Η δική μας Εκκλησία, είναι αγνή, καθαρά, ειρηνική, απέχει του οποιοδήποτε φαύλου καί πονηρού καί κάθε κακίας, είναι ἐλευθέρα καί δεν αναμιγνύεται με ρύπους καί σπίλους, πρεσβεύει τά υγιά καί καθαρά καί απειλικρινημένα δόγματα των θεοφόρων ἀνδρῶν. Μόνη κεφαλή δέ της Εκκλησίας είναι ὁ Kύριος ημών Ιησούς Χριστός, μέλη δέ καί μέρη τῆς τοιαύτης Εκκλησίας είναι τό σύστημα καί η σύνοδος των ευσεβών και όχι των αυτοανακηρυχθέντων δεδικαιωμένων."
(Από την Ἀναίρεσιν γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, ΕΠΕ 3, 606 και από Ἰωσήφ Καλοθέτου Συγγράμματα, παρά Δημητρίου Τσάμη, τόμος 1, σελ. 294-296)
(Μήπως ανατρέπεται και η Ζηζιούλειος Θεολογία, η οποία πολύ βόλεψε κάποιους;).
Από τον βίο του Αγ. Αθανασίου του Πάριου:
Η κολλυβαδική έριδα συνεκλόνισε το Άγιο Όρος στα μέσα του 18ου αιώνα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο Αθανάσιος συκοφαντήθηκε και διώχθηκε από τους αντιπάλους του μαζί με τους άλλους Κολλυβάδες Αγίους, ως αιρετικός, γεγονός που οδήγησε το 1776 στην καθαίρεσή του.
Δεν σταμάτησε όμως να λειτουργεί και να
αγωνίζεται από την εξορία του, όπως και οι άλλοι Άγιοι Κολλυβάδες. (Μνημονεύοντας ποίον επίσκοπον;).
Από τον Βίο του Μ. Αθανασίου:
Οι αντίπαλοι όμως του αγίου Αθανασίου δεν ησύχασαν• συνέχισαν τις ραδιουργίες και πέτυχαν και πάλι την καθαίρεση του Αγίου και την εξορία του στη Ρώμη δεύτερη εξορία του Μεγάλου Αθανασίου (Μάρτιος 340 – Οκτώβριος 346).
Στη Ρώμη ο Αθανάσιος έτυχε μεγάλης περιποιήσεως από τον πάπα Ιούλιο (337-352).
Όντας δε ο Άγιος εξόριστος στη Ρώμη, συνέχισε τα ποιμαντικά του καθήκοντα και
συνέβαλε πάρα πολύ στη διάδοση του μοναχισμού στη Δύση, προβάλλοντας ως υπόδειγμα την αρετή και τον τρόπο ασκήσεως του Μεγάλου Αντωνίου. (Απείθαρχος και ο ¨Αγιος Αθανάσιος;)
Από τον βίο του Αγ. Κυρίλλου
Ο Ακάκιος ήταν σε πλεονεκτική θέση λόγω της υποστηρίξεως αυτού από τον Αρειανό αυτοκράτορα Κωνστάντιο (337 – 361 μ.Χ.) και αφού βρήκε πρόφαση κατά του Αγίου Κυρίλλου, ότι σε καιρό λιμού πούλησε ιερά κειμήλια και αναθήματα για να προσφέρει τροφή σε άπορους, καθαίρεσε τον Άγιο διά Συνόδου, η οποία συνήλθε στα Ιεροσόλυμα, το έτος 357 μ.Χ. και τον απομάκρυνε από εκεί.
Ο Άγιος Κύριλλος εξορίσθηκε στην Ταρσό της Κιλικίας και έγινε δεκτός υπό του εκεί Επισκόπου Σιλβανού, ο οποίος απέρριψε την αξίωση του Ακακίου να διακόψει την επικοινωνία του με τον Άγιο, που συνέχισε και εκεί τον ποιμαντικό του αγώνα. (Απείθαρχος και ο Άγιος Κύριλλος;)
Και οι Άγιοι Μελέτιος, Ευστάθιος, Ιωάννης ο Δαμασκηνός, Μακάριος και τόσοι άλλοι καθαιρέθηκαν αδίκως αλλά δεν σταμάτησαν να λειτουργούν και να ποιμαίνουν.
Αδαμάντιος Τσακίρογλου
ΣΧΟΛΙΟ π.Φωτίου Βεζύνια, πηγή):
Άραγε οι παρακάτω Άγιοι, μη υπακούοντας στους αιρετικούς... προϊσταμένους τους, απεκόπησαν από τον Χριστό;
«Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις» (Πράξ, 5:29 ).
Και... ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας αυτοί που άλλαξαν την Πατερική Θεολογία, σε μεταπατερική.... να μετανοήσουν και να ζητήσουν συγνώμη και από τον Θεό και από το ποίμνιο, για το κακό που έκαναν. Και δυστυχώς θα συνεχίσουν να κάνουν στην Εκκλησία αν δεν μετανοήσουν και.. δεν τους καθαιρέσουν.
π. Φώτιος Βεζύνιας.
Απάντηση:
π.Φώτιε, ΜΗΝ κοροϊδευόμαστε. ΔΕΝ πρόκειται να μετανοήσουν οι Οικουμενιστές.
Όπως ΔΕΝ μετανόησε ΚΑΝΕΙΣ αιρετικός.
Με την αίρεση, διώχνουν οι ίδιοι το Άγιο Πνεύμα και αλλοιώνεται η σκέψη τους.
Αντί να ελπίζεις το φίδι να "αλλάξει", καλύτερα να πάρετε έγκαιρα τα μέτρα σας.
"Ο Παιδαγωγός"
